5,032 matches
-
de putere și senzația supremației personale, Nietzsche va ajunge la concluzia că nu există necesitate, ci doar libertate absolută a voinței, pledând, astfel, pentru o libertate umană nelimitată. Un alt moment important al problematicii libertății este alegerea din multitudinea posibilităților devenirii, a acelora care, prin temeiurile lor concordă atât cu necesitatea obiectivă, cât și cu dorințele și aspirațiile subiectivității creatoare, posibilități care întrunesc, deci, condițiile necesare și suficiente ale transformării în realitate. Acest moment al alegerii, care, după cum se constată, are
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
de schimbări radicale, spiritul inovator este o trăsătură a personalității mediocre și limitate. II.2.2. Problemele fundamentale ale filosofiei politice moderne II.2.2.1. Apariția statului Problema fundamentală cu care se confruntă filosofia politică a epocii noastre este devenirea statului modern. Firește că această formulă este prea teleologică pentru a descrie cu precizie situația istorică. Ea sugerează că statul modern a constituit momentul final necesar al evoluției normale din istoria universală, chiar dacă el a apărut ca rezultat al unor
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
credea el - numai Hegel a trecut proba profesoratului. „Ceea ce voiam deci să vă spun, referindu-mă la Heidegger, este că în filozofie, dacă nu ajungi la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual, și aceea a profesoratului, deci a devenirii întru devenire. Și tocmai pentru că profesoratul nu poate ajunge decât rareori la devenirea întru ființă, s-a spus că el este incompatibil cu filozofia.“ (Gabriel Liiceanu, Jurnalul de la
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
vă spun, referindu-mă la Heidegger, este că în filozofie, dacă nu ajungi la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual, și aceea a profesoratului, deci a devenirii întru devenire. Și tocmai pentru că profesoratul nu poate ajunge decât rareori la devenirea întru ființă, s-a spus că el este incompatibil cu filozofia.“ (Gabriel Liiceanu, Jurnalul de la Păltiniș, Humanitas, 1991, p. 253.) 5 Ray Monk, autorul celei mai ample
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
referindu-mă la Heidegger, este că în filozofie, dacă nu ajungi la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual, și aceea a profesoratului, deci a devenirii întru devenire. Și tocmai pentru că profesoratul nu poate ajunge decât rareori la devenirea întru ființă, s-a spus că el este incompatibil cu filozofia.“ (Gabriel Liiceanu, Jurnalul de la Păltiniș, Humanitas, 1991, p. 253.) 5 Ray Monk, autorul celei mai ample biografii a
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual, și aceea a profesoratului, deci a devenirii întru devenire. Și tocmai pentru că profesoratul nu poate ajunge decât rareori la devenirea întru ființă, s-a spus că el este incompatibil cu filozofia.“ (Gabriel Liiceanu, Jurnalul de la Păltiniș, Humanitas, 1991, p. 253.) 5 Ray Monk, autorul celei mai ample biografii a lui Ludwig Wittgenstein, atrage atenția asupra a ceea ce numește „polarizare nefericită
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
epoca în care lipsește cultura, forțele se despart însă, iar forța individului se consumă prin forțe opuse și rezistențe ce produc frecare. [Ă] Dar energia rămâne energie și, dacă spectacolul pe care îl oferă această epocă nu este cel al devenirii unei mari opere de cultură, epocă în care cei mai buni lucrează în vederea aceluiași mare țel, ci spectacolul mai puțin impozant al unei mulțimi din care cei mai buni năzuiesc doar spre țeluri private, nu avem voie să uităm că
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
nu, să ne impunem propriile limite și să le respectăm. Pentru a beneficia de o sănătate globală, este la fel de important să depășim starea de negativism care ne stăpânește adesea. Gândurile au o influență deosebită atât asupra corpului, cât și asupra devenirii noastre. Dacă avem tendința să fim negativiști, negativismul ajunge să ne stăpânească. Schimbându-ne perspectiva și adoptând o atitudine pozitivă, în acest fel va arăta și fiecare segment al vieții noastre. Înlăturați ideile negative, defetismul și treceți în tabăra speranței
Sănătate și energie Sfaturi practice pentru eliminarea toxinelor din organism by Alicia Hart () [Corola-publishinghouse/Science/2220_a_3545]
-
simțitoare a vieții satelor, diminuarea particularităților regionale și chiar un recul al vieții culturale rurale spre profitul modelelor de viață și gândire din mediul urban. Concurentul principal al vechiului regim devenea burghezia 369. În această categorie intrau membri burgheziei în devenire, liber-profesioniștii, savanții, înalții funcționari publici, negustorii, industriașii și bancherii 370. Dacă la început era atât de diversificată, burghezia își va recontura apoi dimensiunile, lansând pe scena politică în primul rând reprezentanții marii burghezii. Beneficiară a prosperității economice din anii 1850-1873
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
simțitoare a vieții satelor, diminuarea particularităților regionale și chiar un recul al vieții culturale rurale, în profitul modelelor de viață și gândire din mediul urban. Concurentul principal al vechiului regim devenea burghezia 399. În această categorie intrau membri burgheziei în devenire, liber-profesioniștii, savanții, înalții funcționari publici, negustorii, industriașii și bancherii 400. Dacă la început era atât de diversificată, burghezia își va recontura dimensiunile lansând pe scena politică în primul rând reprezentanții marii burghezii. Beneficiară a prosperității economice din anii 1850-1873, marea
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
și imaginile materiei, imaginile directe ale materiei. Vederea le numește, dar mîna le cunoaște. O bucurie dinamică le mînuiește, le frămîntă, le face mai ușoare. Aceste imagini ale materiei, noi le visăm substanțial, intim, îndepărtînd formele, formele pieritoare, vanele imagini, devenirea suprafețelor. Ele au o greutate, sînt o inimă". Doctrina filosofică a imaginației își propune să studieze cu prioritate raporturile dintre cauzalitatea materială și cauzalitatea formală. E o problemă care se ridică atît în cazul poetului, cît și al sculptorului - pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
o perspectivă istorică, evoluția poporului evreu fiind legată de Palestina prin cursul istoriei dintre anii 2000 și 1000 î.e.n, prezentând astfel într-o manieră succinta cele mai importante etape parcurse de cele două entități (israeliană și palestiniană) în devenirea lor istorică. Apreciez, astfel, ca temă lucrării de față este mult mai bine proiectată pornind de la o perspectivă istorică, pe care o consider fundamentală pentru ceea ce reprezintă astăzi conflictul israeliano-palestinian și modul cum Uniunea Europeană înțelege să se implice în această
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
intra Într-un anumit circuit al tensiunii existențiale. Mai aproape de realitate e observația că statutul ambiguu al jurnalului Îl dau ezitările Între uzul privat și destinația publică, incertitudinea (singura incertitudine!) publicării sale83. Precaritatea textuală nu e, Însă, o piedică În devenirea literară. Marcat de strategia secretului, jurnalul intim Își construiește o identitate prin Înseși gesturile care Îl cenzurează, care Îi conferă statutul de operă neterminată și discontinuă. Chiar dacă a scrie Înseamnă a Înfrunta experiența discontinuului 84, enunțul jurnalului nu este izolat
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
dislexo disgrafia, debilitatea mintală, afazia etc. De altfel, Constantin Păunescu a optat pentru denumirea științifică a logopediei (vorbirea copilului) ca „logologie” (știința comunicării prin limbaj). Constantin Păunescu ne-a prezentat sensul unui înalt umanism al preocupărilor logopezilor ca fiind „sensul devenirii ființei umane”, deoarece noi nu suntem niște simpli reeducatori, ci modelatori ai întregului sistem psihic al copilului. Constantin Păunescu susține că limbajul, ca sistem al gândirii, cu funcții de structurare și restructurare continuă a conștiinței umane, este modul fundamental de
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
pe sine în evidență" (Kierkegaard), o logică iscoditor-profană ne-ar putea sugera că, dacă în afara lui Dumnezeu la începutul tuturor începuturilor nimic altceva nu mai era în lume, răul însuși nu putea să ființeze. Dar, potrivit acestei (onto)logici a devenirii tuturor celor ce sînt (ontologică de tip heraclitian sau hegelian, care, profană fiind, ar putea să fie cu totul "mincinoasă" în raport cu cea prin care devenirea lui Dumnezeu însuși poate fi descrisă) rezultă că perfecțiunea este prin ea însăși statică, că
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
era în lume, răul însuși nu putea să ființeze. Dar, potrivit acestei (onto)logici a devenirii tuturor celor ce sînt (ontologică de tip heraclitian sau hegelian, care, profană fiind, ar putea să fie cu totul "mincinoasă" în raport cu cea prin care devenirea lui Dumnezeu însuși poate fi descrisă) rezultă că perfecțiunea este prin ea însăși statică, că în spațiul existenței sale nimic nu mai este de făcut și că, în consecință, nimic nu mai trebuie și implicit nu mai poate să se
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
creației manifeste nu trebuie asociată nemijlocit nici cu o conotație axiologică (cu aceea a păcatului, a răului ca principiu, de exemplu), nici cu una gnoseo- sau praxiologică (cu aceea a minciunii, bunăoară), ci doar cu una strict ontologică (aceea a devenirii creatoare). Conform unei atare accepțiuni, ar trebui să recunoaștem că nu există devenire (progres) decît acolo unde există mișcare, tensiune, contradicție. Aceasta este rațiunea heraclitiană a lui panta rei: "totul curge". Ipoteza spinoziană că Dumnezeu își are toate cauzele în
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
a păcatului, a răului ca principiu, de exemplu), nici cu una gnoseo- sau praxiologică (cu aceea a minciunii, bunăoară), ci doar cu una strict ontologică (aceea a devenirii creatoare). Conform unei atare accepțiuni, ar trebui să recunoaștem că nu există devenire (progres) decît acolo unde există mișcare, tensiune, contradicție. Aceasta este rațiunea heraclitiană a lui panta rei: "totul curge". Ipoteza spinoziană că Dumnezeu își are toate cauzele în sine, sau dialectica hegeliană a Ideii Absolute care se exteriorizează în lumea creată
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
heraclitiană a lui panta rei: "totul curge". Ipoteza spinoziană că Dumnezeu își are toate cauzele în sine, sau dialectica hegeliană a Ideii Absolute care se exteriorizează în lumea creată spre a se întoarce îmbogățită la sine, corespunde principial acestei creatoare deveniri. Faptul că exterioritatea va îngădui, prin multiplele sale manifestări ulterioare, și pe aceea a "răului valoric", devine în acest context o chestiune secundară. Altfel spus, sugestia unei "preexistențe pure", absolute, a "existenței în sine" a informației-idee, a "semnificației fără de semnificant
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
însoțește existența acestor "locuitori ai cerului" (îngerii, bunăoară), care cunosc răul dar sînt incapabili (neliberi) să îl facă. Putem conchide, așadar, că răul (ca realitate radical opusă binelui) este prezent doar acolo unde un anume stadiu (de obicei involuat) al devenirii îl impune. Și, se pare, că la nivelul de evoluție al existenței umane această prezență a fost absolut necesară. Să recunoaștem că, în orizontul acestui "necesar rău", minciunii în multiplele sale forme, vinovate sau nevinovate îi revine un rol de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ideea de felix culpa poate fi interpretată astfel: fără de cădere, omul nu ar fi avut nici un motiv de mișcare, de autodevenire, de perfectare. La o altă scară se regăsește aici situația definitorie pentru relația lui Dumnezeu cu lumea. Fără de negativitate, devenirea progresivă nu ar fi fost posibilă. Dacă Dumnezeu ar fi prevenit păcatul, libertatea omului ar fi fost de-a pururi nulă. În consecință, soluția care s-a impus a fost aceea a îngăduirii lui. Simbolic privită, truda omului asupra pămîntului
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ecourile profane -› cadrul istoric al creației -› trama istoriei umane. Putem constata, ca o concluzie deosebit de interesantă, faptul că în această extrem de comprimată desfășurare a consecințelor creației și, în subsidiar, a păcatului biblic, se ascunde "structura profundă" a oricărui act de devenire (acțiune) umană. O dată mai mult, așadar, putem constată că Biblia reprezintă o chintesență a celor mai relevante acte de conduită umană. Două variante de interpretare opuse par a fi posibile în această situație: ori Biblia este cu adevărat revelarea unor
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Inexpresivitatea facială în cazul jocului de poker, spre exemplu, nu apare în mod natural, ci trebuie dobîndită prin autodisciplină. În limbajul psihologilor, "mincinosul trebuie să fie în stare să mimeze dezamăgirea" (DePaulo și Jordan 1982: 168). În plus, mincinoșii în devenire trebuie să învețe "să sesizeze semnele de scepticism din atitudinea ascultătorului și să-și modifice mesajul în funcție de acestea". De Paulo și Jordan sugerează în continuare că "probabil copiii încep prin a stăpîni anumite tehnici uzuale și destul de rigide ale mințitului
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
în străinătate. Avem și colegi care au reușit în domenii foarte diferite: media, publicitate, diplomație, afaceri, politică sau securitate națională. Nu în ultimul rând avem colegi care fac asistență socială în SUA, Anglia, Olanda și nu numai. Cealaltă dimensiune a devenirii noastre este cea legată de viața de familie. Bucuria de pe chipurile colegilor când vorbeau despre propriii copii l-a făcut pe dlomnul profesor Bădescu să-și exprime încrederea nu doar în viitorul acestei generații, ci în viitorul acestei țări. Parafrazând
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
încordat, vădit o remarcabilă tenacitate, pe care i-o trădează asprimea voinței”, dar în același timp și un „neobosit cercetător al vieții sociale”. Pentru a contura profilul de excepție al prof. univ. dr. Ioan Mărginean, vom parcurge principalele momente ale devenirii sale intelectuale. Născut la 12 august 1944, urmează cursurile Facultății de Filosofie din cadrul Universității din București, Secția Sociologie, pe care o absolvește în anul 1970. Urmează specializări în Statele Unite ale Americii (1974) și, respectiv, Marea Britanie (1993/1994). Din 1979 devine
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]