7,774 matches
-
nu ni s-a păstrat. Conținutul lui poate fi reconstituit parțial după una din cele două versiuni latine. Apocalipsa lui Pavel este primul text creștin care vorbește despre soarta sufletului individual după moarte și despre judecata individuală, luând ca pretext mărturisirea apostolului Pavel din 2Corinteni: „Cunosc un om În Cristos, care acum paisprezece ani - fie În trup, nu știu, fie În afară de trup, nu știu, Dumnezeu știe - a fost răpit În felul acesta până la al treilea cer. Și-l știu pe un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
lui Stăniloae au fost deja făcuți. Ceea ce Îmi propun În acest text este a puncta și a trasa cu o Înțelegere deopotrivă istorică și teologică fondul patristic al gândirii lui Dumitru Stăniloae, pornind de la traducerile, introducerile, lucrările și câteva dintre mărturisirile sale. Într-o primă parte, voi trece În revistă autorii foarte vechi de care s-a ocupat. Apoi, voi zăbovi asupra a patru „segmente” patristice dragi inimii sale: Filocalia; Pseudo-Dionisie Areopagitul, Maxim Mărturisitorul și Grigore Palamas. În final, aș dori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
segmente” patristice dragi inimii sale: Filocalia; Pseudo-Dionisie Areopagitul, Maxim Mărturisitorul și Grigore Palamas. În final, aș dori să punctez idiosincraziile și „scăpările” sale voluntare sau involuntare. Într-un interviu din anul 1989, publicat Într-o revistă italiană, Stăniloae făcea această mărturisire: „Sfinții Părinți mi-au dezvăluit Înțelegerea profundă și completă a lui Dumnezeu și căldura vieții Întru El. Teologia și filozofia, pe care le-am studiat În tinerețe, mi-au format o anumită sensibilitate capabilă să exprime modul de a gândi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
naționalist și apărător al tradiției mistice bizantine. Crainic a fost cel care a introdus, din anul 1926, În programa de Învățământ teologic a Universității din Chișinău, o materie ce părea stranie În ochii colegilor săi: „mistica ortodoxă”. După propria-i mărturisire, directorul Gândirii i-ar fi descoperit pe Pseudo-Dionisie Areopagitul, Maxim Mărturisitorul și Ioan Damaschinul, la Viena, În 1920, prin intermediul volumului Mistica bizantină, scris de poetul... dadaist Hugo Ball. În 1926, el Începe să predea „mistica” la Universitatea din Chișinău sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
care s-a îndrăgostit iremediabil, că a devenit apoi profesoară de limba franceză și că pe E. Lovinescu l-a cunoscut la Biblioteca Academiei. S-au căsătorit în 1916, când ea avea 29 de ani, iar criticul 35. Aflăm din mărturisirile ei că l-a iubit și că a avut parte de prea puțină fericire alături de el. Singurul lor copil, Monica Lovinescu, s-a născut pe 19 noiembrie 1923. A fost un copil foarte dorit, pentru care, după cum îi povestea într-
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
nici măcar un pat, dar prea mare speranță nu am. Ca să evit o arestare, m-am dus imediat, miercuri dimineață, la persoana cea mai sus pusă de care depind din punct de vedere politic, care mi-a ascultat cu multă emoție mărturisirea și mi-a spus să fac contestație. Ieri, sâmbătă, m-am dus pe Lascăr Catargiu, unde lucrează unchiul lui G[eorges], ca să-i văd pe Jeb[eleanu] și pe Cice[rone Theodorescu]. Primul, mâhnit, amabil, gata să riște ca să ne
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
ST, 1957, 12; Al. Dima, Tudor Vianu la 60 de ani, IL, 1958, 1; Dumitru Micu, Un umanist, GL, 1958, 11; Victor Iancu, „Versuri”, O, 1958, 4; Al. Rosetti, Tudor Vianu, LCF, 1964, 13; Arghezi, Scrieri, XXVII, 430-431; Geo Bogza, Mărturisiri, CNT, 1964, 22; Eugeniu Sperantia, Tudor Vianu - evocare, TR, 1965, 37; Simion, Orientări, 215-220; Ion Biberi, Tudor Vianu (Omul și opera), București, 1966; Călinescu, Eseuri, 122-124; Căprariu, Jurnal, 51-59; Ciopraga, Portrete, 247-259; Oarcăsu, Oglinzi, 27-35; Papu, Luminile, 42-59; Ion Stoica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290512_a_291841]
-
mai multe“. Dacă el are senzația că timpul s-a dilatat, Liza are sentimentul că timpul a trecut prea repede, uimită că a crescut: „Când am crescut atât de mare, fără să știu, fără să-mi spună nimeni“21. În mărturisirile cu caracter autobiografic, Mircea Eliade, deși recunoaște influența cunoștințelor savante asupra orientării literaturii, „ține să precizeze libertatea artistică pe care și-a îngăduit-o și impus-o în cadrul acestei influențe“22. Realizând un fantastic erudit, „artistul creează universuri paralele, însă
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
evenimente ce interesează părțile. Pot avea putere probatorie și registrele, cărțile, chitanțele, facturile, când cuprind clar o sumă plătită sau primită etc. Mărturia este depoziția verbală în fața instanței de judecată cu privire la acte sau fapte litigioase despre care cineva are cunoștință. Mărturisirea sau recunoașterea - este recunoașterea de către o persoană a unui act sau fapt pe care altă persoană își întemeiază pretenția. Ea nu este un mijloc de probă ci un act juridic irevocabil, dacă nu se dovedește că a mărturisit din eroare
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
este recunoașterea de către o persoană a unui act sau fapt pe care altă persoană își întemeiază pretenția. Ea nu este un mijloc de probă ci un act juridic irevocabil, dacă nu se dovedește că a mărturisit din eroare de fapt. Mărturisirea poate fi judiciară când este făcută în fața judecătorului sau extrajudiciară. Interogatoriul este un mijloc procesual de administrare a mărturisirii, care poate fi provocată de instanță. Prezumțiile sau presupunerile sunt consecințele pe care legea sau magistratul le trage dintr-un fapt
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
este un mijloc de probă ci un act juridic irevocabil, dacă nu se dovedește că a mărturisit din eroare de fapt. Mărturisirea poate fi judiciară când este făcută în fața judecătorului sau extrajudiciară. Interogatoriul este un mijloc procesual de administrare a mărturisirii, care poate fi provocată de instanță. Prezumțiile sau presupunerile sunt consecințele pe care legea sau magistratul le trage dintr-un fapt cunoscut, extrapolându-le la un fapt necunoscut. Ele pot fi legale, prevăzute prin lege și simple, altele decât cele
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
mediere nu toate susținerile părților trebuie dovedite în fața mediatorului, fiind suficient și important ca ele să ajungă la o înțelegere care să pună capăt conflictului. În instanță, un fapt sau un act juridic se poate dovedi prin: înscrisuri, martori, prezumții, mărturisirea uneia dintre părți, din proprie inițiativă sau la interogatoriu, prin expertiză, mijloace materiale de probă, cercetarea la fața locului etc. Probele se încuviințează de către instanță printr-o încheiere și sunt admise numai cele care duc la soluționarea procesului. Unele fapte
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
corect părțile din conflict, cât și alte persoane, despre aceste prevederi. Din această grupă de infracțiuni fac parte: 1. Denunțarea calomnioasă constă în fapta unei persoane de a aduce învinuiri mincinoase unei alte persoane printr-un denunț sau plângere; 2. Mărturisirea mincinoasă constă în fapta unui martor într-o cauză penală, civilă, disciplinară etc., care face afirmații mincinoase ori nu spune tot ce știe privitor la împrejurările esențiale asupra cărora a fost întrebat. Aceste dispoziții se aplică în mod corespunzător și
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
gânditorul negrăbit; tipic, faptele, întâmplările și ecourile lor surse de posibile compoziții devin literatură după o relativă gestație, după ce s-au decantat, după ce s-au reorganizat și orchestrat. "Am obiceiul să distrug scrisorile, ciornele și notele (afirma el într-o Mărturisire din 1937), ca să nu fie bătaie de cap mai târziu pentru oameni curioși. Dintr-o discreție firească, n-am comunicat publicului despre predecesorii mei decât extrem de puțin. N-am alimentat notele biografice din cărți, de aceea cele mai multe sunt vagi ori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
de sublim, paradisiace, introduc în "lumina cea neînserată". Din 1906 datează o mențiune ornitologică: "Bodârlău cufundar din bălțile Dunării, cu pene în jurul urechilor". În 1950, la Stockholm, călătorul Sadoveanu privește de la al șaselea etaj "părechi de rațe sălbatice și bodârlăi" (Mărturisiri, 1960). În același 1906 (iunie) semnalează vocabule rare: nufărul "se mai numește și plămână"; pe tulpini de trestii din bălți "se cațără lejnicioare albastre ghirlănzi, ghirlănzi"; un păzitor la coșarele moșierești e coșărar sau humelnic; o dată reține termenul ghionder auzit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
dai afară înainte de-a răsări sfântu Soare (...). Și câți flăcăi joacă-n horă, socoți tu că toți îs vrednici să poarte căciulă? Am să-i hotărăsc eu Paraschivei lui Balan să mai deie țâță lui Niculăieș al ei!" (vol. Mărturisiri, 1960). O Vitorie cu "harțag", cea din primele două capitole ale Baltagului, e construită pe modelul acesteia. Aceeași îndârjire temperamentală dă tonul! Mai târziu se succed machete ori simple note anticipând Cazul Eugeniței Costea (1936), Valea Frumoasei (1938) și Ostrovul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
ocazional, incluzând impresii de călătorie, dezvăluiri de atelier, proiecte literare, relatări de la Academie ori din alte medii. De la notațiile din 1906 până la cele din 1956 s-au succedat întreruperi frecvente. Volumele Cele mai vechi amintiri (1935), Anii de ucenicie (1944), Mărturisiri (1960) și altele se constituie în necesare întregiri. S-au menținut, la nivel lexical, fonetisme și forme precum pâne, câne, sară, fluer, boer, bielșug, îmbielșugat, bae, ploae, femee, barbat, păreche, răpeziciune, proect, simțimânt, credinți, suferinți, delicateță, întăi, chiamă, cătră, ceiace
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
am făcut fapta asta, să iau de la cei săraci. Când am văzut că are Românul doi boi, l-am lăsat în pace. Dacă am văzut că are patru, i-am luat doi, și doi i-am lăsat..." Și urmează alte mărturisiri de pe vremea hoției lui pe care le face cu un aer cinstit, ca un om de treabă care nu se mai îndeletnicește cu lucruri de acestea. Cheile Bărnarului, priveliște măreață și sălbatică. Pod de lemn pe albia îngustă; la dreapta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
altele autoritățile s-au arătat inclinate spre burghezie și, deși cu întârziere, au ordonat părechii entuziaste întoarcerea la vechile practici. Distincțiuni. Aplaudând această economie a femeilor noastre în asemena vremuri de scumpete, nu ne putem opri a nu face o mărturisire. Înțelegem civilizație și morală scurtă când e vorba de un subiect gentil, de proporții mărunte. Mutrișoară de veveriță, piciorușe de căprioară etc. Când însă avem de a face cu niște respectabile matroane, de proporții monumentale, atunci simțim impulsie de fugă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cursul evenimentelor istorice, de a călăuzi mișcarea muncitorească în construirea socialismului și comunismului. * Viața tov. Stalin, de la 1898, când i s-a încredințat de Partid conducerea unui grup de muncitori de la căile ferate, la Tiflis, și când, după a sa mărturisire, devine ucenic al comunismului, până astăzi, când părul i s-a albit în lupte și izbânzi eroice, a fost în întregime închinată lumii muncitoare. A urât și lovit necontenit pe dușmanii marxism-leninismului, a iubit pe oamenii muncii. "Greutățile de aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
crescut copii și s-au dezvoltat destine vii, ale unor oameni care aveau dreptul să trăiască și să spere și chiar să lupte, adeseori, În forme diverse, se’nțelege, forme uneori ascunse, paradoxale, numite de unii „pasivitate sau lașitate” - o „mărturisire” pe care o fac În forme diferite, „pedagogice”, adică noționale, discursive, precum cea de față, sau ficționale, ca În romanele mele. Nu, cât voi trăi nu voi renunța la acest drept, la acest privilegiu care ascunde o datorie - una din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sunt și vor fi cei care vor discuta cu calm și seriozitatate extrapolările mele teoretice, Încercările de a recrea o atmosferă sau profiluri psihologice! -, eu, autorul, romancierul care sunt nu pretinde În primul rând „obiectivitate”, ci... patos al confesiunii; nevoia „mărturisirii” și, Doamne, câte feluri de mărturisiri, de témoignages există, de mărturii, Încât poți spune nu numai că diferă de la un ins la altul, dar chiar și la același care, prins În două vârste sau momente existențiale diferite, va pune altfel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
vor discuta cu calm și seriozitatate extrapolările mele teoretice, Încercările de a recrea o atmosferă sau profiluri psihologice! -, eu, autorul, romancierul care sunt nu pretinde În primul rând „obiectivitate”, ci... patos al confesiunii; nevoia „mărturisirii” și, Doamne, câte feluri de mărturisiri, de témoignages există, de mărturii, Încât poți spune nu numai că diferă de la un ins la altul, dar chiar și la același care, prins În două vârste sau momente existențiale diferite, va pune altfel accentele, dacă nu va răsturna totul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
salis! Nici „drumul” unei narațiuni și nici „oglinda” celui care-l „reflectă”, autorul În cauză, nu au „indiferența” și nici „stabilitatea” sau „claritatea obiectuală” a celor două elemente ale definiției sau metaforei; „drumul” unei narațiuni - sau ale unei confesiuni sau mărturisiri! -, ca și cele Întâlnite În cale, ființele, scenele, dialogurile, evenimentele, reflecțiile de atunci, eșecurile și posibilele victorii!, vor prinde culoarea momentului În care sunt scrise și a umorii psihice a celui care povestește, afirmă, Își „amintește”, evocă, comentează, acceptă sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
falsele, enormele și extrem de coloratele, abisalele amintiri” din epopeea lui Proust A la recherche du temps perdu; evident, subtitlul de „roman” scuză orice, deși, În mod cu totul ciudat, uneori dăm mai multă crezare ficțiunii - afirmată ca atare! - decât unor mărturisiri sau „amintiri”. În primul volum al prezentei scrieri afirmam o paradoxalitate, pentru unii, și anume că marii creatori sunt mai sinceri În romanele lor decât În jurnalele pe care le țineau la zi, și-l dădeam ca exemplu pe contele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]