5,468 matches
-
Îl apucă de Încheietura mîinii. — Nu te duce cu ei... Jim... stai aici. Jim așteptă ca domnul Maxted să moară. Dar el Îi ținea Încheietura mîinii apăsată pe iarbă, de parcă Încerca s-o lege de pămînt. Jim văzu formația de marș tîrÎndu-se spre tunel. Incapabil să meargă mai mult de trei pași, un bărbat căzu și fu lăsat pe pista de zgură. Jim ascultă vocile japonezilor apropiindu-se, Înăbușite de măștile de pe fețele lor, și Îl auzi pe sergent Înecîndu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
fi trebuit să-și vîndă pantofii japonezilor pe un pic de orez sau pe un cartof dulce. De fapt, prefăcîndu-se mort, Îl pierduse atît pe domnul Maxted cît și pantofii. Totuși, morții Îl protejaseră pe Jim și Îl salvaseră de marșul de noapte. Stînd culcat alături de trupurile lor, În orele Întunecate, adormit și treaz În același timp, se simțise mai aproape de ei decît se simțea de cei vii. Mult timp după ce domnul Maxted se răcise, Jim continuase să-i maseze obrajii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Corect, copile. Bomba atomică, superarma americană. Poate că ai văzut bomba de la Nagasaki. Da, am văzut bomba atomică. Ce s-a Întîmplat cu doctorul Ransome? Eurasiaticul păru uimit, dar Jim adăugă: — Și ce-i cu oamenii care au plecat În marș? — E rău, copile. Eurasiaticul clătină din cap, de parcă ar fi regretat că a omis ceva important. — Bombardamentul american, niște boli. Poate prietenul tău o să scape... Jim era gata să plece, cînd eurasiaticul se Întoarse de la lada de gunoi. Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
topindu-se de căldură. Stadionul rămăsese În urma lui. Drumul era un meridian pustiu care Înconjura o planetă părăsită de război. Jim urmă bordura de iarbă, călcînd printre saboții rupți și hainele zdrențuite lăsate de prizonierii britanici pe ultimii metri ai marșului lor spre stadion. Pe ambele părți erau tranșee bombardate și cazemate, o lume de noroi. Pe panta unui șanț antitanc plin de apă, printre cauciucuri și cutii de muniții, zăcea trupul unui soldat chinez, cu uniforma portocalie ruptă pe fundul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
trei sute de metri deasupra superforăreței, de parcă pilotul ar fi fost plictisit de sarcina neplăcută de a păzi avionul cu ajutoare. O turmă de parașute plutea spre pămînt, destinate poate unui grup de deținuți epuizați de la Lunghua, abandonați de japonezi În timpul marșului de la stadionul Nantao. Jim se Întoarse spre orizontul Shanghai-ului. Era oare suficient de puternic ca să meargă pe jos cei cîțiva kilometri periculoși, pînă la suburbiile vestice? Poate că părinții săi se Întorseseră deja În casa de pe Amherst Avenue? Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de zile de roțile de fier ale cărucioarelor pentru mîncare, ce arătau direcția spre bucătărie. Stătu În ușa camerei lui, puțin surprins văzînd tăieturile decolorate din reviste, prinse de perete deasupra priciului lui. În ultimul moment, Înainte de a se alătura marșului, doamna Vincent rupsese perdeaua cămăruței sale, satisfăcîndu-și o nevoie mai veche de a ocupa Întreaga cameră. Frumos Împăturită, perdeaua stătea sub priciul lui Jim, iar el fu tentat să o prindă iar la loc. Un miros puternic plutea În cameră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Spam strînsă la piept, respirînd prin revistele ridicate În dreptul gurii. În ciuda fețelor caricaturale, Jim Îi recunoscu pe cîțiva dintre prizonieri. Îi căută pe doctorul Ransome și pe doamna Vincent, presupunînd că aceste corpuri erau ale deținuților din Lunghua căzuți În timpul marșului de la stadion. Muștele roiau pe cadavre, parcă știind Într-un fel că războiul se terminase și hotărîte să stocheze fiecare Îmbucătură de carne pentru foametea din timpul păcii. Jim stătu pe treptele spitalului, uitîndu-se spre lagărul pustiu și la cîmpurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
că doctorul Ransome nu o va Împărți cu el. CÎnd duse la gură carnea caldă, se gîndi la cadavrele din spital. Nu fusese șocat la vederea prizonierilor morți. De fapt, știuse precis că toți cei care rămîneau În urmă În timpul marșului de la Lunghua vor fi lăsați să moară sau vor fi omorîți acolo unde se odihneau. Totuși, șunca tocată Îi amintea de acele cadavre umflate. Toate erau Învelite În aceeași gelatină. Cei vii care mănîncă sau beau prea repede, ca Tulloch
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
putut vinde pantofii. Cu toate barurile de cocktail furate pe care le cuprindea, stadionul olimpic părea sumbru și amenințător, un loc prevestitor de rele. Aici văzuse strălucirea după explozia atomică de la Nagasaki. Lumina aceea albă Încă mai atîrna peste șoseaua marșului lor de moarte de la Lunghua, aceeași lumină pală pe care o putea vedea pe fațada de cretă a stadionului și pe pielea de groapă de var a locotenentului Price. Gonind muștele cu un exemplar din Life, Jim ședea pe șasiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
scurt. Singura lui forță era că nu-și permitea niciodată să viseze, pentru că nu putuse niciodată să ia ceva ca venit de la sine Înțeles, pe cînd doctorul Ransome luase totul ca de la sine Înțeles. Totuși, doctorul Ransome murise probabil În marșul morții de la Lunghua, În timp ce Basie supraviețuise. Dar acum, pentru prima dată, perspectiva comorii din stadionul olimpic deschisese Încuietoarea de siguranță a precauției lui Basie. Jim hrănise cu asiduitate viziunea stewardului asupra unei bogății suficiente, care să-l facă să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Încuietoarea de siguranță a precauției lui Basie. Jim hrănise cu asiduitate viziunea stewardului asupra unei bogății suficiente, care să-l facă să se Întoarcă În lux În America. Presupuse că Basie auzise la aparatul de radio din lagăr despre iminentul marș spre terenurile de execuție și Îl mituise pe paznicul de noapte să-l ascundă Într-unul din depozitele din Nantao. Stînd lîngă Basie În timp ce acesta Își lustruia unghiile, Jim Înțelesese că Întreaga experiență a războiului aproape nu-l atinsese pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
o porniră spre rîu, Jim Își Închipui fotografia lui printre tancuri Tiger și marinari americani. Stătuse deja patru zile cu grupul de bandiți ai lui Basie și Îi veni În gînd că părinții lui pot crede că a murit În marșul morții de la Lunghua. Poate ca vor sta lîngă piscina de pe Amherst Avenue, frunzărind ultimul număr din Life, cînd vor recunoaște figura fiului lor printre amirali și generali... Treceau pe lîngă perimetrul de răsărit al aeroportului Lunghua. Jim se aplecă peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
era pe moarte și mișcările lui Jim În iarbă Îl treziseră. Oricum, anumite evenimente avuseseră loc și, dacă ar fi avut mai mult timp, poate că și alții ar fi revenit la viață. Doamna Vincent și soțul ei muriseră În marșul de la stadion, departe de Shanghai, Într-un mic sat În sud-est. Dar Jim i-ar fi putut ajuta pe prizonierii din spitalul lagărului. Iar Basie o fi murit oare În timpul atacului asupra stadionului, În apropierea nimfelor aurite din loja prezidențială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
era munca inerentă unei asemenea încercări. M-a înspăimântat întotdeauna munca sistematică, pe care o disprețuiesc și o întâmpin cu dezgust de câte ori nu o pot ocoli. Cred că din pricina asta nu voi putea deveni niciodată bolșevic, deși mă înnebunesc după marșul Internaționalei. Mai pe scurt, meritul meu se rezumă doar la copiatul manuscrisului cu mașina și la predarea lui editorului, acelui David Golder în proporții reduse, care a constatat de la prima ochire că Ramses avea o piatră la bășica fierii, obiectând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de teracotă într-o dimineață la unsprezece jumătate, când mi-am făcut apariția, plin de praful prin care m-am tăvălit, aruncând cu pălăria după rândunele. Copiii sârguitori, care de la opt dimineața spuneau în cor o poezie, în ritmul unui marș dirijat de trestia belferului, mă priviră și ei uimiți, până ce am fost alungat din clasă. Odată dascălul m-a întrebat dacă nu cumva mă trag din Ramses al doilea. Nu i-am putut însă răspunde, fiindcă aveam gura plină cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cel mare m-a încolonat alături de Moarte. Scheletul cenușiu avea picioarele vârâte în bocanci din piele de vițel. De după omoplat, peste claviculă, îi cădea cureaua neagră și lată, prinsă de toba mare, în care sincopă, cu pumnul strâns al oaselor, marșul macabru luat dintr-o simfonie eroică. Am făcut războiul așa cum August Prostul ajută la strânsul covorului din manej. Umblam târând după mine ziua și noaptea ghiuleaua groazei, trainic prinsă de glezna piciorului asudat sau înghețat într-o enormă cizmă potcovită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
iarna, fără adăpost? Robert nu va putea niciodată să doarmă în podul unei case vechi, în tovărășia cucuvelelor, lângă gramofonul cu pâlnia turtită, alături de perele tomnatice întinse pe jos, pe pânza de saci, în formații strategice, ca o companie în marș, în desfășurare simetrică. Mi-aduc aminte de zilele când foamea mă silea să le dau târcoale, să ridic câte una și s-o pun iar la loc, ca să nu fie a doua zi lipsă la apelul gazdei. Robert nu va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
năpădit de iarbă, și mușchiul verde prins de tulpina ramificată a unui arbore crescut din cenușa mea adânc înmormântată... ...Ferdinand Sinidis începu să fredoneze Marsilieza, și descoperindu-se teatral, ca în fața unui drapel în trecere, se ridică să-și dirijeze marșul, rămânând cu gura strâmbă și cu buzele pecetluite de cel mai cinic zâmbet. „De atunci trăiesc ca un laș”, spuse el, după pauză, cu toate că voi scormoni și mai departe în gunoiul putred, cu nădejdea că voi descoperi adevărul. Asta-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
l-a înghețat, urmă el, cu resemnare. Din faimoasa falangă a scriitorilor lirici germani, din ultimele două decenii, s-a desprins să treacă „dincolo”, cel mai mistic din ei, cel mai răsfățat mai târziu, după consacrare, prietenul meu, care în marșul său eroic prin această lume, a făurit pentru înțelegătorii de frumusețe și adevăr, o frescă uriașă de poezie sonoră. Sărăcia, iubirea și moartea: iată materialul cu care acest vrăjitor suia pe scara cerului. Întreaga sa operă este străbătută de noțiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
dacă aș bănui că cineva încearcă să mă ajute să mă îndrept către clasa de mijloc. M-aș răzvrăti împotriva oricărei persoane destul de inconștientă încât să încerce să mă împingă în sus. Asta este. Răzvrătirea mea s-ar manifesta prin marșuri de protest, completate cu tradiționalele pancarte și afișe, pe care ar scrie: „Să se termine cu clasa de mijloc“, „Clasa de mijloc trebuie să dispară“. Ba n-aș avea nimic împotrivă să arunc un mic cocktail Molotov, sau chiar două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
acvamarin numele unor cafenele belgrădene, cu caligrafia lui de pe albumașele cu insule: Brioni, Boka, Pescărușul, Marinarul, Zori de zi, Cafeneaua sîrbă, Poarta Vidinului, Poarta Stambulului, Skadarlija, La trei pălării, La doi cerbi, Sub tei, La trei ciorchini, Šumatovac, Șapte zile, Marșul de pe Drina, Kalemegdan, Kolarac, Patria, Plugarul, Obrenovac, Oplenac, Orașul lui Dušan, La vărsare, Smederevo, Cornul de vînătoare, Semnul mirării, Ultima șansă. Realizatorilor nu le-a scăpat nici momentul morții lui, exact În ziua cînd primul lui nepot Împlinea doisprezece ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
de ziuă, și să cânte arii de tenor către stele, stârnind emoții amestecate În sufletele studenților din culcușuri, În funcție de dispoziția fiecăruia. Acum, undeva departe, pe linia părelnică a străzii University Place, o falangă albă a spart Întunericul și siluete În marș, cu cămăși albe și pantaloni albi, au apărut Înaintând ritmic pe stradă, braț la braț și cu capetele date pe spate: „Înapoi - Înapoi, Înapoi la Nassau Hall. Înapoi - Înapoi, Pân’ la Locul cel mai fain. Înapoi - Înapoi De la pământescul bal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
tare, să fie dur la început, apoi s-o lase mai moale, după care Dudley să pună întrebările dure, iar el să revină ca salvator: marea vrăjeală, care să-i transforme în martori utili acuzării. Cei trei se opriră din marșul lor chiar înainte de ieșire și se sprijiniră nonșalanți de perete. Dudley se postă în stânga lui Mal, cam cu un pas mai în spate. Mal îi lăsă să fumeze în tăcere, apoi zise: — Măi-măi, dar știu că ați făcut-o de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
orchestrei - bătea cu bețigașele într-o toba mică, crescând efectul emoțional al spectatorilor. Apoi coborâm cu aceiași atenție, să nu dărâmam toată prăvălia și să ne facem de rușine. Cu această demonstrație se încheia într-o atmosferă tonica, în sunetele „Marșului sportivilor”, actul întâi. Din actul al doilea, voi enunța numai denumirea scenelor, și numele colegilor protagoniști, ca să ne aducem aminte de ei. La tragerea cortinei, comicii noștri Brăvescu și Chemac salută spectatorii, cu un text intitulat „Bine v-am găsit
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Gheorghe Nandriș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93342]
-
sunt cei mai activi din punct de vedere politic. Ei declară mai frecvent a fi participat la acțiuni politice după 1989 (r = 0,197, p < 0,001, N = 2195), de genul întâlnirilor politice, contactarea unui politician sau alt oficial, proteste, marșuri sau demonstrații, semnarea unei petiții politice sau participarea la mitinguri electorale. Această competență politică subiectivă se leagă și de educație (r = 0,064, p < 0,05, N = 1636), este adevărat, dar ea este legată în principal de supunerea la fluxul
Capital social şi valori democratice în România: Importanţa factorilor culturali pentru susţinerea democraţiei by Dragoş Dragoman [Corola-publishinghouse/Administrative/906_a_2414]