4,917 matches
-
pușcărie, că el nu era pe placul noii orânduiri Socialiste de la București. Când a plecat Petrache ultima dată la București din satul lui natal era foarte necăjit că nu l-a putut ajuta pe Costică al lui să scape de pușcărie. Sava, fratele lui, murise, iar el nu mai ținea minte nucul la care îngropase mult aur și acum se ridicase biserica satului pe acel loc. Că așa este aurul ăsta de la noi, se mută la voi și de la voi la
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
pe mama lui. Conștiința îl mustra mereu, jelindu-se la oamenii lui de încredere, rugându-i să nu le spună lui Drăcosu și lui Vasile că-l omoară, dar lui nu-i era că-l omoară, dar se duc la pușcărie de tineri și e păcat. Destul a păcătuit el, să nu mai păcătuiască și copiii din cauza lui. După vreo doi ani de chin, cu două femei bolnave, și sănătatea lui Butnaru s-a șubrezit. Mai întâi a strâns-o Dumnezeu
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
Era a dracu’ de frumoasă. Îi semăna așa de mult, că puteai să zici că-s gemeni. Ad n-ar arăta așa rău dacă n-ar avea fața mutilată. Se opri. Părea că terminase de povestit. — L-am cunoscut la pușcărie, continuă negrul. După ce a plecat ea tot bătea oameni, așa că l-au băgat la pușcărie. Eu eram Închis că-l tăiasem pe unu’. Zâmbi și continuă să povestească cu vocea lui blândă. — Mi-a plăcut de el de la-nceput și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-s gemeni. Ad n-ar arăta așa rău dacă n-ar avea fața mutilată. Se opri. Părea că terminase de povestit. — L-am cunoscut la pușcărie, continuă negrul. După ce a plecat ea tot bătea oameni, așa că l-au băgat la pușcărie. Eu eram Închis că-l tăiasem pe unu’. Zâmbi și continuă să povestească cu vocea lui blândă. — Mi-a plăcut de el de la-nceput și, când am ieșit, l-am căutat. Îi place să creadă că și eu sunt nebun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
tâmpit mai e și beat. — Dar acum sigur că n-ai curaj să te-ntorci, spuse soția. Bineînțeles că tu trebuie să mergi până la capăt. — Vrei să te-ntorci? Întoarce-te, Tiny. — O să rămân cu tine. Dacă tot intri-n pușcărie, măcar să intrăm amândoi. Făcură o curbă strânsă pe mal și Peduzzi gesticulă spre râu, cu haina fluturându-i În vânt. Râul era noroios și avea o culoare maronie. În dreapta era un morman de gunoaie. — Zi-mi În italiană ce vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Și nu vindem niciodată bere până nu se face cum trebuie. Mulți vând berea imediat după ce-o fac și-atunci te-apucă durerea de cap dacă bei. Ce treabă mai e și asta? L-au băgat pe Fontan În pușcărie și ne-au mai luat și șapte sute cinzeci și cinci de dolari. — O nemernicie. Fontan unde e? — Are grijă de vin. De-acum trebuie să fie cu ochii pe el, ca să iasă exact cum trebuie, Îmi spuse zâmbind. Nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
prins a se schimba neașteptat de repede, dar și nedorit de rău. Venirea rușilor a echivalat, în viziunea lui Toaibă, cu venirea Satanei. Lucru cu care nu s-a împăcat, care l-a băgat într-o altfel de cazarmă, numită pușcărie. Eliberat de la ocnă, Toader a înțeles repede că „prefacerile socialiste” semănau la fel de bine tot cu o cazarmă și tot cu un fel de pușcărie. Viața, prin urmare, era o cazarmă. Prin noile date biografice pe care i le oferă, Vasile
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
cu care nu s-a împăcat, care l-a băgat într-o altfel de cazarmă, numită pușcărie. Eliberat de la ocnă, Toader a înțeles repede că „prefacerile socialiste” semănau la fel de bine tot cu o cazarmă și tot cu un fel de pușcărie. Viața, prin urmare, era o cazarmă. Prin noile date biografice pe care i le oferă, Vasile Ilucă reușește să realizeze un portret memorabil de om puternic, atât fizic, cât și mai ales, psihic, acesta depășind - cu ajutor, dar și cu
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
front - i-a ajutat să-și umple bidoanele, dar - cu regret - nu le-a putut spune nici el în ce gară se aflau. Nu avem voie să spunem nimic. Îi secret militar. Dacă se află că am suflat o vorbă... pușcăria mă mănâncă! Când toate bidoanele au fost umplute, Toaibă a raportat: Suntem gata, domn’ locotenent. Direcția trenul, înainte, marș! a fost comanda locotenentului, dată mai mult în glumă... Trenul lor a rămas pe „linia moartă” o bună bucată de vreme
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
acord cu regimul și în cele din urmă că l-am bătut pe trimisul cu înscrierea în întovărășire. Adevărul e că acela era un terchea-berchea, care la refuzul meu de a mă înscrie m-o amenințat că mă bagă în pușcărie... De bătut nu l-am bătut. L-am luat numai de mână și l-am aruncat peste poartă! Știi doar cum se face o trebușoară ca asta... De aici înainte, ține-te, băiete! La urma-urmei, am ajuns aici... Uite unde
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
dreptul. De fiecare dată când așeza sticla pe masă, icnea scăpând sudalme printre dinți. Maranda tăcea. Socotea că nu mai are rost să-l dojenească. Simțea că Toader al ei adunase prea mult năduf în suflet în anii petrecuți în pușcărie. „Numai de n-ar bea și acolo în gară... Cine știe ce i s-ar putea întâmpla? Una-i aici acasă și alta-i acolo...” În zori de zi, Toaibă și Maranda, cu bagajele cuibărite în coșul căruței, au pornit spre târg
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
pe laița improvizată cu speranța că va ațipi. Dar gândurile l-au năpădit ca un stol de vrăbii certărețe. „Uite ce zile am ajuns! Să dorm pe o 136 laiță străină, parcă nu mi-ar fi fost deajuns priciul de la pușcărie. Om gospodar și am ajuns să plec de acasă ca cel din urmă calic...” „ Să bei peste măsură și să umbli împleticindu-te pe ulițele satului îi de râsul lumii Toadere, omule! Asta m-a făcut să te caut iar
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
secol. 14. Trecură trei sau patru ani, trupele străine erau Încă În țară, domnul Pavel avusese dreptate, pacea se Încheiase și parcă nu se Încheiase, partea de răsărit a țării rămăsese luată chiar prin tratatul semnat, parcă nici nu existase. Pușcăriile se umpleau cu nevinovați, cu toți care rosteau vreun cuvînt Împotriva noii dictaturi ce se instalase În umbra trupelor, tribunalele măcinau cu voie, fără voie, totul era altfel, dube ridicau oameni și-i duceau nu se știe unde, cei mai mulți nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
le scrisesem În Încheiere, ci unul de solidaritate... Luminat de vestea primită o adusei la cunoștință domnului Pavel care se afla atunci În fotoliul lui din sufragerie. ZÎmbi, superior: - Iată, domnule judecător, că În țara asta se poate sta În pușcărie și fără tribunale și judecăți. E mai simplu. - Adevărat! Asta confirmă că puterea respectă Încă justiția, glumii, o urmă de respect, pentru că e conștientă că nu i se poate cere să condamne În orice situație, adică să fabrice infractori. - SÎnt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Cum să se construiască o societate care este aberantă, sprijinită pe interzicerea oricărei inițiative, pe alungarea oricărui interes de a face ceva esențial sau numai important, o societate În care un singur om „gîndește” pentru toți, cînd totul e o pușcărie, oamenii disprețuiți. CÎnd se ajunge - și s-a ajuns - ca pe nimeni să nu mai intereseze nimic. Pămînturile luate, țăranii arestați În colective În care abia li se dă de-ale gurii. De asta se și fură atît, domnule judecător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
de la foarfeca vreounei modeste meserii, au strâns aver i fabuloase pe care și le trimit acum la băncile sigure din stră inătate...”; „Cum piețele orașelor au fost prefăcute în „târguri de mezat”, unde cămătarii, pe care nici trecerea pri n pușcărie nu i a mai domolit, își adjudecă pe prețuri de nim ic, pânʹ și cele din urmă obiecte casnice...”; „Cum financiari improvizați peste noapte își afișează obrăznicia neroadă și agasantă în „limuzine cu mogaițoi”, tocmai în preziua unor falimente zgomotoase
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Ei, adică săracii! Și Titinaș se scula de la masă și o lua la fugă, să ducă ajutoare. Prin 1855, la Iași, fusese un proces al plastografilor, al celor care modificau în scop de profit actele de proprietate și care înfundaseră pușcăriile de la schitul lui Tărâță, de la Hlincea, de la Galata... Pretutindeni, la toate închisorile alerga Titinaș cerând ajutoare de la familiile celor întemnițați. Apoi alerga la Vodă. La Ghica Vodă și plângea: - Iartă-i, Măria Ta! Iartă-i! - Nu pot să-i iert
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
este și întrebarea unuia dintre cei șase dintre sutele de mii de ascultătători care probabil că ne și ascultă la această oră. GRASSU Cum îl cheamă? ȚACHE Vreți să-l felicitați? GRASSU Felicit?! Nenorocitul a pus-o de-o judecată. Pușcăria îl mănâncă. întrebarea aceasta, ca slogan electoral, a fost înregistrată de mine personal la Oficiul de Stat pentru Brevete și Mărci acum trei zile, patru ore și cin’șpe minu te care s-au făcut deja șai’șpe. Individul care
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
mine personal la Oficiul de Stat pentru Brevete și Mărci acum trei zile, patru ore și cin’șpe minu te care s-au făcut deja șai’șpe. Individul care a întrebat... ȚACHE E o doamnă... GRASSU ...o doamnă pasibilă de pușcărie prin furt intelectual de slogan. Și revin la întrebare: Până unde vom mai continua așa, înțelegi? ȚACHE înțeleg că trebuie să eliminăm întrebarea. GRASSU Eliminăm pe naiba! Te dau și pe tine în judecată pentru obstrucție de idee, cenzurare, manipulare
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
am suspendat. L-am dat. Da. L ați dat de parchet de i-au sărit impulsurile la patru sute de mii. Văd că mătăluță ești mai clarvăzător decât madamme Floarea lu` Pitrinjel care i-a prevăzut lu` bărba-su patru ani de pușcărie fără imunitate, că de aia s-a și îmbolnăvit de gripă spaniolă turcească. Spaniolă-turcească? Imposibil, că nu există. Ba ezisă fiincă era, c-a învățat singur și autodidact spaniola de la un turc, așa cum germana o prinsese de la un franțuz de la
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
-l de unde are miliardul pe care l-a pierdut la Safi și celelalte sute de milioane din care și-a luat mașina și mobila aia nenorocită de lemn de păr african și de ce e încă în libertate și nu în pușcărie, mai ales că și acolo sau instalat televizoare color și aer condiționat !... De la victima crizei trecu la Parlament, la Guvern și la Legea Fondului Funciar, la indexări, compesații, oricum fără a adresa injurii direct persoanelor publice ci numai rudelor apropiate
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
acela de multimilionar de la etajul șase riscă o condamnare pentru evaziune fiscală ? Din cauza chimizării excesive !... Toate fungicidele, ierbicidele și insecticidele date în culturile cerealiere au distrus șobolanii, șoarecii. Nemaiexistând șobolani, a dispărut și frica de șobolani, ca atare frica de pușcărie, un loc altădată binecuvântat pentru aceste animale și terorizant, din cauza lor, pentru pușcăriași. Din acest motiv și ca un revers, dispărând frica de pușcărie a dispărut și frica față de furt, de hoție, șpagă și așa mai departe. Pușcăria Națională fiind
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
au distrus șobolanii, șoarecii. Nemaiexistând șobolani, a dispărut și frica de șobolani, ca atare frica de pușcărie, un loc altădată binecuvântat pentru aceste animale și terorizant, din cauza lor, pentru pușcăriași. Din acest motiv și ca un revers, dispărând frica de pușcărie a dispărut și frica față de furt, de hoție, șpagă și așa mai departe. Pușcăria Națională fiind alături de Parlament, de Guvern și Biserică o instituție ecologică de talie europeană, cu un standard ridicat de folosință, fiecare speră să se folosească de
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
frica de pușcărie, un loc altădată binecuvântat pentru aceste animale și terorizant, din cauza lor, pentru pușcăriași. Din acest motiv și ca un revers, dispărând frica de pușcărie a dispărut și frica față de furt, de hoție, șpagă și așa mai departe. Pușcăria Națională fiind alături de Parlament, de Guvern și Biserică o instituție ecologică de talie europeană, cu un standard ridicat de folosință, fiecare speră să se folosească de servicile sale și, în concluzie...fură. Iată în final, că aici voiam să ajung
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
UU Imposibil! U Ba foarte posibil și sigur. C-a avut un război și i l-a luat o cumătră. UU L-a sechestrat? U Ezact. Acum ia pensie de văduvă de război și ca fostă deținută. UU A făcut pușcărie? U Nu, ferească sfântu! A făcut vilă. Dar a fost de ținută exemplară. Ireproșabilă. UU Și-așa...a mai pus-o de-o pensie. U Exact. Plus că a făcut și o poziție în regimul trecut. UU Pe bune? Chiar
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]