8,392 matches
-
fapt al tău. Dacă-l lăsăm mai departe așa, apare o energie diferențială care topește racordul B și rămâne pe veșnicie legat la circuitul al treilea. Din pricina acelei energii, racordul A va fi atras de punctul (2) și se va topi și el. Aveam de gând să o măsor și să te fac să revii la starea inițială înainte să se întâmple așa ceva. — Aveați de gând? — Aveam, dar nu cred că se mai poate. Ți-am spus că idioții mi-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
de făcut? După calculele dumneavoastră, cam în ce stadiu se află situația? — Situația din capul tău? întrebă Profesorul. — Bineînțeles. Ce altă situație credeți că mă interesează? Cam cât ați distrus din ceea ce era? — După socotelile mele, racordul B s-a topit cu vreo șase ore în urmă. Îi spun eu „topit“, dar de fapt nu s-a topit nici o bucățică din creierul tău. De fapt... — Deci s-a fixat circuitul al treilea și a murit circuitul al doilea, nu? — Da. După cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
află situația? — Situația din capul tău? întrebă Profesorul. — Bineînțeles. Ce altă situație credeți că mă interesează? Cam cât ați distrus din ceea ce era? — După socotelile mele, racordul B s-a topit cu vreo șase ore în urmă. Îi spun eu „topit“, dar de fapt nu s-a topit nici o bucățică din creierul tău. De fapt... — Deci s-a fixat circuitul al treilea și a murit circuitul al doilea, nu? — Da. După cum ți-am spus și adineauri, a început să se creeze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Profesorul. — Bineînțeles. Ce altă situație credeți că mă interesează? Cam cât ați distrus din ceea ce era? — După socotelile mele, racordul B s-a topit cu vreo șase ore în urmă. Îi spun eu „topit“, dar de fapt nu s-a topit nici o bucățică din creierul tău. De fapt... — Deci s-a fixat circuitul al treilea și a murit circuitul al doilea, nu? — Da. După cum ți-am spus și adineauri, a început să se creeze puntea în interiorul tău. Cu alte cuvinte, au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
nebună. Bătrânii de afară se auzeau încă săpând la groapă. Cele patru cazmale mușcau fără milă din pământul înghețat, într-un ritm neregulat. Vântul zguduia din când în când geamul. Pe fereastră se zăreau pantele dealurilor de pe care nu se topise zăpada. Nu-mi dădeam seama dacă bătrânii auzeau armonica. Probabil că nu. Sunetele pe care le scotea erau destul de slabe, iar vântul bătea din direcție opusă. Pe vremuri am cântat la acordeon. Acum trebuia să mă obișnuiesc cu butoane în loc de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Simțeam cum pătrunde prin fiecare colțișor al trupului meu. Nici nu mi-am dat seama cât de dor îmi fusese de muzică. O pierdusem parcă de mult și n-am mai avut prilejul să mă hrănesc spiritual. Cântecul mi-a topit sufletul și mușchii înghețați de viscol. M-a relaxat cu totul, aducându-mi o lumină caldă și plăcută în fața ochilor. Orașul trăiește și respiră în melodia pe care o cânt. Străzile își mișcă centrele de greutate cu fiecare notă. Zidul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Cine era deja sărac, pentru a supraviețui, a fost constrâns la gesturi disperate. Nepoata Elvira, fiica surorii Teresa, povestea că multă lume flămânzită intra pe furiș în cimitir pentru a fura lumânările și colăceii din seu de grăsime pe care, topindu-i în foc, îi folosea pentru a da gust mămăligii. Lipseau grăsimile, cerealele, fructele. Din această cauză pelagra se răspândea în oraș și în sate. În timpul zilei, mama Angela se străduia la maximum să spele și să calce rufele. În timpul
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
ci al unei incapacități de a ține sub control băiețeii dezlănțuiți. Înfăți-șându-i noii copii săraci și abandonați, îi spune: «Masina, acest copil este orfan, l-au abandonat. Ce spui, îl luăm?». Și femeia morocănoasă, cu lacrimi mari în ochi, se topește în efuziuni de gingășie maternă, îmbrățișând și mângâind copilul. Și la scurt timp, la prima năzdrăvănie a băieților, răbufnește cu noi muștruluieli: «Pleacă! Nu vezi că sugi sângele lui don Giovanni? Pleacă!». «Băieții mei» Prima îndatorire pastorală a lui don
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
pe acel preot, răvășită exclamă: «O, Doamne, nici măcar sfinții nu se mai simt în siguranță!». Iar don Calabria, cu un zâmbet tăinuit: «Păi ce credeți, chiar ieri seară, înainte de a se culca, și-a scos haina!». Și adunarea generală se topea în râsete. Faima de sfințenie care îl înconjura pe don Calabria și teama respectuoasă pe care o impunea determinau surorile să cadă în capcană, atunci când el se făcea prezent cu aceste replici umoristice. Alteori, le punea la încercare în umilința
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
am luat licența la Camden, m-am mutat la New York și mi-am cumpărat un apartament în aceeași clădire în care locuiau Cher și Tom Cruise, la o stradă de Union Square Park. Și cum lumea reală continua să se topească, am devenit unul dintre membrii fondatori ai grupului numit Gașca Puștilor de Litere. Puștii de Litere era de fapt o formulă inventată de mass-media: o imagine falsă de punkiști sclipitori și puși pe rele. Era vorba de un mic grup
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
dar chestia era atât de grotescă și de prost concepută - pene negre și cărămizii, ochi bulbucați, cioc galben, ascuțit, care gângurea în continuu -, că nici eu, nici Jayne n-am vrut să i-o cumpărăm până când implorările fetei ne-au topit toată rezistența. Cum arătarea fusese epuizată în toate magazinele, am apelat la Kentucky Pete - foarte priceput în a obține lucruri de contrabandă - pentru a pune mâna pe una care fusese scoasă ilegal din Mexic. - Terby e supărat, se plânse Sarah
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
la culme, comunicându-mi-se în particular că Alfred și Blanche Knopf se vor răsuci în mormânt atunci când romanul va fi publicat. Când mi-am dat seama că eram pe cale să creez un gen cu totul inedit, blocajul s-a topit și am început să mă implic zilnic în progresul intrigii. Era vorba de povestea tânărului Michael Graves și a vieții lui erotice mondene de burlac în Manhattan - un „tip care adoră să ofere iubire și adoră să fie iubit“ e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
am mișcat; m-a apucat de braț, trăgându-mă spre ea. Mă fixa intens acum - ochii îi sângerau de teamă - și a trebuit să-mi întorc capul în altă parte. Visul acela pe care îl construisem cu atâta migală se topea. Ar fi trebuit s-o părăsesc pe Nadine înainte de a se destrăma de tot, înainte de a fi înghițit de nebunia altuia. Încerca să devină visul lui Nadine, însă urgența cu care încerca să mi-l transmită avea oribila textură a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
deasupra bordului, prin parbriz, vizibili în largul orizont al întunericului, se distingeau noii lămâi plantați de curând pe marginile autostrăzii, zvâcnind pe lângă noi, șirul de lămâi întrerupt din când în când de câte un palmier sălbatic, ale căror ramuri se topeau în ceața albăstruie, iar mireasma Pacificului pătrunsese cumva în Range Rover împreună cu Elton John cântând Someone Saved My Life Tonight deși radioul nu era aprins, după care a apărut o rampă de ieșire de pe autostradă și un semn deasupra noastră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
am ieșit din cameră. Am dat să zâmbesc, dar atunci am realizat: băiatul juca teatru. Voia să-mi distragă atenția de la ceea ce apăruse pe monitor, iar acum juca teatru. Orice urmă a acelui strigăt „Te urăsc“ de noaptea trecută se topise și-mi venea greu să nu mă zgâiesc la el suspicios - dar cât din toate astea îmi aparținea și cât îi aparținea lui Robby? A urmat o liniște plină de semne de întrebare. - Salut, zise Robby. Cum a fost? Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
atât de tare încât i-am simțit coastele prin straturile de uniformă, iar când eram gata să-i dau drumul, nu m-a lăsat, hohotind. Plângea atât de tare că se îneca. Vibram amândoi, cu ochii strâns închiși. Ceva se topea între noi - stăvilarul se eroda. În momentul acesta, credeam eu, avea loc o tentativă de iertare din partea sa. Robby continuă să plângă până când hohotele se calmară, apoi se trase, roșu la față, epuizat. Dar plânsul îl potopi din nou, forțându
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
pentru că piciorul meu era blocat pe accelerație. Băiatul plutea tot mai aproape, îndreptându-se spre mine, relaxat. Printre lacrimi am început să-i disting mult mai clar trăsăturile. - Cine ești? am strigat, plângând. Ce vrei? În spatele lui vedeam cum se topește casa. Era acum în dreptul geamului. Se uita atât de fix la mine de parcă ar fi avut ochelari. Am încercat să mă mișc în așa fel încât să deschid portiera, dar eram blocat. - Cine ești? continuam să strig. Am încetat să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
cătină ce păreau a fi o turmă de cămile culcate, surprinse de rouă în razele dimineții pe un covor verde, ca din „O mie și una de nopți”. Covorul fermecat însă nu zbura, nu se mișca din loc, ci se topea de frica soarelui. În amonte de sat, lunca poartă pe brațele sale desfăcute o pădure de plopi și sălcii pletoase, cu frunze tremurătoare, printre care se află și falnici peri sălbatici, iar pe sub coroanele lor înalte , ca niște chioșcuri cu
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
eu aveam condiții așa de bune pentru dezvoltare, iar băiatul ei era așa de chinuit și de umilit. După terminarea războiului, vărul Ghoerghe și-a adus aminte de ce învățase la turnătorie, a adunat metale de la motoarele avioanele căzute, le-a topit și a turnat vase de bucătărie, ceaune, cratițe, chiar și linguri, din duraluminiul pe care-l găsea la motoarele avioanelor căzute. În zăpăceala care era în țară după 23 august 1944, moș Ion, tata lui Gheorghe, a făcut bani pe
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
așeze fără să se încâlțească, și apoi „depăna”, „urzea”,. .țesea pânză de „borangic”, din care făcea bluze sau basmale, dar mai ales ștergare lungi ormanentale, pentru împodobit icoanele de acasă și de la biserică. Cultiva, în grădină, cânepă, o ducea la „topit”, o punea la uscat, o „melița”, o făcea fuior, o torcea și ne făcea căptușală pentru hainele groase pe care le purtam iarna. Din lâna oilor ne făcea flanele, mănuși și ciorapi prin împletirea firului, dar și stofe pentru haine
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
fie turcești, slave sau germane nu le-au permis școli și biserici În limba română și nici o formă de manifestare proprie identității lor. Constrânși de nevoi și silnicie, oamenii au pribegit În locuri mai ospitaliere, rupându-se de vatra natală, topindu se treptat În mediul În care i-a așezat soarta. Astăzi un grup restrâns de istroromâni de pe versanții Monte Maggiore, parțial deznaționalizați atrag atenția lumii civilizate mai mult ca o curiozitate de arheologie lingvistică. Zona de locuire a românilor din
ALBUM CONSEMNÃRI REPORTAJE 1989 - 2002 by Dr. Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/817_a_1725]
-
Arborele revoluției iscat din prundișuri Către steaua de sus desenând viitorul, Către adâncul pământului la izvorul prea viu Ridicat sărbătorește în lume spre glorii. Ceas ce răzbate timpul și gândul meu tânăr Fapta și versul - încercat minereu La flacăra vieții topindu-se astăzi Se preface-n omagiu pentru Omul-Erou.“ („Arborele revoluției“, Luceafărul, 26 ianuarie 1978) „Ceas ce răzbate timpul și gândul meu tânăr, Fapta și versul - încercat minereu La flacăra vieții topindu-se astăzi Se preface n omagiu pentru Omul-Erou.“ („Arborele
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
tânăr Fapta și versul - încercat minereu La flacăra vieții topindu-se astăzi Se preface-n omagiu pentru Omul-Erou.“ („Arborele revoluției“, Luceafărul, 26 ianuarie 1978) „Ceas ce răzbate timpul și gândul meu tânăr, Fapta și versul - încercat minereu La flacăra vieții topindu-se astăzi Se preface n omagiu pentru Omul-Erou.“ („Arborele revoluției“, Scînteia tineretului. Supliment literar și artistic, 24 ianuarie 1982) BÂRNA Vlaicu Înfrățirea armatei dintre RPR și URSS văzută de poetul Vlaicu Bârna (nota V. I.) „Armata sovietică, Armata bravă de
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
împlinesc de la crearea Partidului Comunist Român. Și cei treizeci și ceva de ani, subliniez ai țării, n ar fi fost ceea ce sunt, fără ceilalți în care s au formulat printr-o luptă apringă tiparele de gând în care s-a topit ulterior tot ceea ce s-a durat în noi și în jurul nostru.“ (Cinema, aprilie 1976) SĂRARU Dinu „Perfecționarea vieții noastre sociale și de stat în spiritul democrației socialiste a implicat prezența dialogului conducere-mase în toate manifestările hotărâtoare ale administrației. Nu vorbesc
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
votând deci acest drept, alegem și vom alege iarăși știind cum că prin noi și pentru noi, votăm!“ („Prin noi și pentru noi“, Cronica, 14 februarie 1975) COPILU-CHEATRĂ Vasile, scriitor „De-atuncea tot vâslim spre un liman frumos Cu aurul topit în fiecare spic, Ca un stindard în zare, slăvind-o mă ridic, Cântând republica în fluieraș de os. Lumina țării toată a înflorit în mine, De când mă strigi pe nume, oblu, românește Și sunt ca steaua comunistă ce-nflorește Pe
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]