5,170 matches
-
referiri obscure la mătușa Alice și la „Fenimore“, probabil Constance Fenimore Woolson. Îi raportă În scris tatălui său, care diagnostică o cădere nervoasă de o severitate posibil suicidă și porni imediat Împreună cu Alice spre Anglia, Încrucișându-se În mijlocul Atlanticului cu vaporul pe care se Întorcea Harry. Îl luară pe Henry de la Lamb House și Îl duseră la Bad Nauheim și, până spre mijlocul verii, acesta se Întremă mai mult datorită bunătății și tovărășiei lor decât calității apei din stațiune. Starea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
era tipul? - Aa, se obținuse un angajament cu un actor de o anumită notorietate în epocă: Douglas Fairbanks. Închiriat de peste Ocean, crepuscul de carieră, pareză a brațului drept, întreținînd permanent iluzia că-și binecuvânta, din belșug, apropiații. Ia-l de pe vapor, rade-i mustățile de papițoi, deghizează-l, lipește-i, cu clei, tiara papală, dezobișnuiește-l să mai înjure, din două binecuvântări, de cristelnița mă-sii. Îl deghizaseră și-l duceau acum, cu multă însuflețire, până la locul de unde urma să
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
erau vopsiți în bleu și aveau pictați și câțiva norișori. Toate obiectele din încăpere se încadrau în tema oceanului. Pe jos era un covor cu un delfin, pe șifonier erau pictate scoici, iar pe pătuțul ca dintr-o cabină de vapor fuseseră reproduse niște valuri. Dedesubtul pătuțului se afla un birou în miniatură și două rafturi încărcate cu jucării de pluș. —Au fost ale lui Caitlin, a spus Jenny urmărind privirea lui Susan. Ne-am gândit c-ar fi frumos. —E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
odraslelor lui, mă Întreabă brusc de ce Ben și Emily arată În halul ăla. Ce va zice mama lui? Curăț copiii cu șervețele umede. Ne așteaptă trei ore de drum pe autostrada A1. Mașina e supraîncărcată și se balansează ca un vapor. —Am ieșit din Anglia? Întreabă o voce neîncrezătoare din spate. Nu. — Am ajuns la bunica? — Nu. —Dar vreau la bunica. Nici nu trecem de Hatfield și copiii interpretează deja o fugă pentru țipete și plânsete. Dau mai tare caseta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
nevoia să se Întindă puțin. Să adopte câte legi vor. Poți interzice prin lege cocoșului să cucurigească? După părerea mea, femeile care lucrează În centrul financiar al Londrei sunt un fel de emigranți la prima generație. Te dai jos de pe vapor, te uiți tot timpul În pământ, muncești cât poți de mult și faci tot ce poți ca să ignori tachinările localnicilor ignoranți care te urăsc doar pentru că arăți altfel și miroși altfel și pentru că Într-o zi le-ai putea lua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
sigur unde se cuibăresc pentru a-și face curaj să se aventureze de fiecare dată din ce În ce mai departe. Dar știu că nu sunt un port; uneori, când lucrurile merg foarte prost, stau Întinsă aici În pat și mă gândesc: sunt un vapor În noapte, iar copiii mei țipă ca pescărușii când mă văd trecând. Așa că-mi scot calculatorul și mai calculez o dată. Dacă nu m-aș mai duce la serviciu, am putea vinde casa, lichida ipoteca și Împrumutul pentru reparații care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Avem nevoie de un plan de marketing ca lumea și de diversificare. Ce-ar fi dacă am avea mai multe clădiri În loc de casa tipică din perioada georgiană? O casă newyorkeză din piatră brună, poate? O casă de țară, birouri, castele, vapoare, palatul lui Emily. Ar putea să le proiecteze Richard. 01.37: — Kate, ce tot faci? E ora două dimineața. Soțul meu, Richard, stă În ușa bucătăriei. Rich cu hectarele lui de bun-simț englezesc și bunătatea lui iremediabilă. Draga mea, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ducă în bază, unde, probabil, așteptau să-l cazeze în vreo mehmansara, ci să-l lase la ceainăria englezilor. Dar nimic nu mai era așa cum fusese. Venise în orașul cu un singur plămân, unde oamenii umblau ca furnicile pe puntea vapoarelor și jos, pe ponton, dar nu era viață. Zburau avioane spre Teheran și treceau șalupe cu marfă, se scurgeau lumini și sclipiri de pe țărmul arab, dar ceva era prăbușit. Abadanul murise. Pe Nooshin o cunoscu dimineața, după ce hoinărise ca un
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
pentru așteptat. Locuiau în Piața Ferdousi și se duse acolo la ora nouă. Ocupau un întreg etaj al unei vile cu trei nivele, așa că îi găsi ușor. Îi deschise chiar Malek Saharkhizan, care o conduse într-un living cât un vapor, în care se combinau ornamente în stil baroc, mobilă falsă Ludovic al XVI-lea și miniaturi rare, din perioada Qajar. Știa despre proprietari că sunt artiști plastici, dar casa dovedea un fast greu și un amestec obositor de culori și
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
doua firmă, frizerie de lux, tuns, ras și frezat, "La șicul elegant", croitorie, pardesie, paltoane, fracuri, nunti,-botezuri, "Tricolorul", ceaprazărie, șepci, uniforme pentru C.F.R., Poștă, vin și acasă, "La italianu", tocilărie, ascutim brice, foarfeci și lame de ras și "La vapor" cafea, zahăr, simigerie. Înspre peroanele gării, pe aceeași parte a ieșirii, se înălța o casă cu trei etaje, ale căror balcoane atârnau deasupra șinelor de fier. La parter, sub frontonul de piatră mâncată, se puteau citi în niște jgheaburi de
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
bombe la fiecare cinci minute, ce au zis protestanții, „OK, uite: luați Belfastul. Tăiați-l în două pe mijloc și opriți-vă bucata pe care o vreți. A, și în timpul ăsta, toate milioanele de irlandezi catolici care au plecat cu vaporul în ultimii o sută cincizeci de ani - se pot întoarce să locuiască aici, în bucățica noastră de Irlandă de Nord protestantă“. Spune-mi sincer, ai auzit vreodată un protestant din Irlanda de Nord spunând așa ceva? Ai auzit? —Akiva, am venit aici să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
alergări. În partea opusă, în depărtare se zărea într-adevăr un covor dens de copaci: Maggie aproape că se aștepta să vadă un cameraman, așteptând semnalul lor. Dar Uri nu se uita la asta. Ca un pasager pe puntea unui vapor arătând în jos, către mare, gesticula, aplecându-se peste parapet către ceea ce era dedesubt. Abia atunci văzu și Maggie. Pe pământul de dedesubt era așezat un oraș în miniatură, cu ziduri, străzi și case. Totul era perfect, până și micile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
să spună orice altceva, dar a ales numele meu așa, ca să-mi dea și mie impresia de participare, nu doar peripatetică și decorativă, la o acțiune al cărei sens Îmi rămânea ascuns. Ușa scundă și Îngustă, semănând cu acelea de pe vapoarele de mici dimensiuni, s-a deschis uimitor de silențios pentru aspectul său zgrunțuros. Am pășit Înăuntru, iar Eveline a aprins o lanternă pe care habar n-am unde o ținuse până atunci. În față ni se Înfățișa perspectiva deloc Îmbietoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
populară împotriva lui Joîo Franco nu mai cunoaște margini. Toată lumea așteaptă asasinarea dictatorului: din ceas în ceas. Don Carlos se hotărăște să se întoarcă în Capitală, a doua zi după semnarea decretului, la 1 februarie. Sosește, împreună cu Principele moștenitor, pe vaporul Don Luiz, care intră maiestos, către căderea serii, în estuarul Tagelui. Familia regală, membrii Guvernului, doamnele de onoare, intimii Palatului, gazetari și fotografi așteaptă la stația fluvială. E o după amiază frumoasă, senină, înfiorată de apropierea primăverii. Mulțimea s-a
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
în tensiunea simplicității pe care o predica Salazar. Majoritatea "erau cu regimul" - pentru că nu puteau tăgădui toate îmbunătățirile făcute, nu puteau tăgădui, bunăoară, existența admirabilelor șosele care brăzdează de la un capăt la altul țara, a porturilor restaurate și modernizate, a vapoarelor nou construite, a spitalelor și școlilor ridicate. Toate acestea erau prea evidente pentru a putea fi tăgăduite. Dar, pe buna dreptate sunt numiți acești convertiți ai regimului - "salazarieni de poduri și șosele", salazarieni care au aderat în fața operelor materiale (în
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
și creditul; s-au reparat șoselele, edificiile și monumentele; s-au îmbunătățit porturile și s-au canalizat fluviile; s-au reconstruit digurile, zidurile și debarcaderele; s-au ameliorat liniile ferate, telegrafice și telefonice; s-au comandat sau s-au construit vapoare noi. S-a refăcut prestigiul Statului, s-a restabilit morala guvernului și a administrației, sa repus în spiritul funcției publice idealul de a servi colectivitatea, s-a reconstituit disciplina, s-au întărit legaturile de solidaritate afectivă și practică în lumea
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
lui Shirley Temple și a lui Hazel Brown (care, În plus, e trecută pe pașaportul meu). Aceasta este deci problema. Neputința calculelor mă Împiedică să Încerc s-o rezolv. Când, după douăzeci de ani de absență, m-am Întors cu vaporul În Europa, am reînnoit legăturile desfăcute chiar Înainte de a o fi părăsit. La aceste reuniuni de familie a fost judecată cartea mea Vorbește, memorie! Au fost examinate detalii de date și Împrejurări și s-a descoperit că În multe cazuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
asupra căruia nu i-am atras imediat atenția copilului nostru, pentru a se bucura pe deplin de splendidul șoc, de Încântarea și fericirea pe care le va simți când va descoperi, În fața ochilor lui, prototipul ireal de real al diferitelor vapoare de jucărie pe care le-a manevrat În băița lui. În fața noastră, acolo unde un șir discontinuu de case se Înălța Între noi și port și unde ochiul Întâlnea tot felul de nimicuri, cum ar fi chiloți bleu și roz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
dansând pe o frânghie de rufe sau o bicicletă de damă și o pisică tărcată Împărțind În mod ciudat un balcon rudimentar din fier forjat, era o plăcere să deslușești prin Învălmășeala unghiulară de acoperișuri și ziduri, coșul unui superb vapor, arătându-se din spatele frânghiei de rufe, ca o imagine dintr-un joc de genul „Găsiți ce a ascuns marinarul“ - imagine care, odată descoperită, nu mai poate fi pierdută. Index* Abbazia: Aldanov vezi Landau. Aleksei (majordom): Aleksei (prinț): America: , passim. *Andreev
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nu se defecteze pe drum și să rateze întâlnirea cu acceleratul. Dacă, Doamne ferește, s-ar fi întâmplat așa ceva, se năruia toată combinația de trasee și legături ulterioare: pierdeai acceleratul mai întâi, apoi trenul spre Mare și, culmea ghinionului, pierdeai și vaporul care să te treacă Marea. Iar dacă vaporul pleca fără tine era ca și cum ai fi jucat la loto și ai avut ghinionul cumplit ca în ultimul număr, ultima cifră, în loc de doi, să fie trei, 42 câștigă, 43 pierde. Nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
întâlnirea cu acceleratul. Dacă, Doamne ferește, s-ar fi întâmplat așa ceva, se năruia toată combinația de trasee și legături ulterioare: pierdeai acceleratul mai întâi, apoi trenul spre Mare și, culmea ghinionului, pierdeai și vaporul care să te treacă Marea. Iar dacă vaporul pleca fără tine era ca și cum ai fi jucat la loto și ai avut ghinionul cumplit ca în ultimul număr, ultima cifră, în loc de doi, să fie trei, 42 câștigă, 43 pierde. Nu era mai bine să nu te fi născut, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
apoi magazinul „Romanța“, de unde am cumpărat trei discuri Electrecord cu vocea lui Călinescu, apoi dintr-odată, acel bătrân beat din stația tramvaiului de la Gara de Nord, un bărbat înalt, cu barbă albă, recitând niște versuri despre o frumoasă doamnă plecată cu un vapor albastru spre o insulă cu migdali și rododendroni, la fiecare vers bărbatul făcea o piruetă și o plecăciune, cu brațele ridicate spre cer, precum balerinii la final de spectacol, apoi imaginea unui copil (eu) recitând pe scena Căminului Cultural de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
care mi se pare că ai plecat și tu de la noi, ce crezi că văd? Nu mai îmi aminteam în ce an plecasem de acolo. Știu doar că era vară, începuse vacanța și popa cu doctorul m-au condus la vapor, au urcat cu mine și m-au însoțit prin misterioasele crâșme din orașul de pe locul anticului Aegyssus, de unde am luat trenul a doua zi, petrecut în gară tot de ei și de clarinetistul Iambolis, de la circa financiară. Nu m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
fățiș privirea. - Parc-ai fi o iguană, se aventurase un suedez să-i spună, la bordul celei de-a treia baleniere și, cu toate că Îl desfigurase pe loc, tăindu-i nasul, porecla rămăsese printre marinari și nu se mai găsise nici un vapor, port, bordel sau cîrciumă În care să nu fie cunoscut, de atunci Încolo, drept Iguana Oberlus, cel mai Înspăimîntător monstru cu chip de om care străbătea mările. Din ziua În care un șiș mai iscusit decît al său Îi lăsase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
sorții taman cînd avea mai mare nevoie de ei. Se mai Întreba, de asemenea, dacă vreodată, măcar pentru scurtă vreme, fusese iubit de către mama lui și Îl intriga profund complexitatea unui sentiment despre care auzise vorbindu-se deseori pe puntea vapoarelor sau În timpul lungilor discuții de la castelul provei, dar În legătură cu care nu avea nici cea mai vagă idee. Oberlus nu iubise niciodată pe nimeni și nimeni nu Îl iubise, iar cînd mușii Îi povesteau despre logodnicele lor sau cînd marinarii vorbeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]