51,037 matches
-
dramaturgiei sociale, relația profesor-elev este una de influențare reciprocă, rolurile de emițător și receptor, de performer și observator se schimbă permanent. Eficiența scenariului educativ nu depinde numai de competențele și resursele profesorului, ci și de întâlnirea reușită dintre motivațiile, atitudinile, intențiile, sincronizările corporale dintre profesor și elevi. f) caracterul personalizat se referă la faptul că profesorul acționează ca un adevărat filtru ce selectează, structurează, reformulează, în funcție de context, auditoriu și conținuturile didactice. Una dintre dimensiunile comunicării (informativă, relațională, pragmatică) este accentuată de
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
bogăției limbajului; • întărirea comportamentului de izolare a elevului în cyber-spațiu104. h) caracterul finalist se manifestă în generarea de comportamente durabile, motivate și integrate, în schimbarea unor atitudini, convingeri, comportamente și valori ale elevilor. De fapt, ,,comunicarea didactică are drept model intenția de a modifica personalitatea receptorului în sensul dorit și prefigurat de finalitățile educaționale propuse de fiecare societate în parte"105. Transformarea statutului intern al elevilor se poate realiza atât prin intermediul comunicării directe, în care intenția acțiunii exercitate de profesor este
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
comunicarea didactică are drept model intenția de a modifica personalitatea receptorului în sensul dorit și prefigurat de finalitățile educaționale propuse de fiecare societate în parte"105. Transformarea statutului intern al elevilor se poate realiza atât prin intermediul comunicării directe, în care intenția acțiunii exercitate de profesor este explicită, cât și cu ajutorul comunicării indirecte, în care mesajele sunt implicite. Gradul în care actorii educaționali se influențează depinde de investiția sufletească pe care o face fiecare, de forța argumentelor, autenticitatea și implicarea fiecăruia la
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
de forța argumentelor, autenticitatea și implicarea fiecăruia la inițierea, întreținerea și dinamica comunicării didactice. Conform pedagogiei postmoderne, în contextul școlar actual, relația profesor-elev este simetrică, elevul având un rol activ prin faptul că este recunoscut ,,ca un centru de interese, intenții și activități cu drepturi legitime și legitimate"106. Schimbarea de paradigmă în analiza comunicării didactice, de la o tranzacție educațională la o relație cu rezonanță, aduce în prim plan elevul, cu nevoile, posibilitățile, interesele și expectanțele sale. În acest sens, se
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
al fiecăruia", ,,se distribuie într-o reciprocă sporire sufletească", ,,întreține dorința și nerăbdarea unei noi întâlniri", ,,rămâne întotdeauna o clară amintire"108. 3.2. Rolul gestului. Funcții și disfuncții În literatura de specialitate, mai mulți autori au precizat motivele și intențiile folosirii comunicării nonverbale în interacțiunile umane. Septimiu Chelcea, Loredana Ivan, Adina Chelcea (2004) sintetizează contribuțiile celor mai de seamă cercetători cu privire la funcțiile comunicării nonverbale: • Paul Ekman (1965) a identificat cinci funcții ale comunicării nonverbale: repetarea, substituirea, completarea, accentuarea/moderarea, contrazicerea
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
la cererea unui elev de a ieși din clasă, profesorul îi poate răspunde prin înclinarea capului și indicarea ușii). * Gesturi care dau glas stărilor emoționale în comunicarea didactică și ,,scapă" controlului voluntar: ,,expresii faciale"122 sau ,,gesturi expresive"123. Fără intenție, dar cu valoare comunicativă, manifestările faciale sunt puternic implicate în exprimarea sau descifrarea stării fizice și psihice. De multe ori, elevii decodează starea fizică a profesorului după gesturile acestuia și se adaptează în funcție de natura relației pe care au construit-o
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
și-n purpură.” (Cato) Pentru că aceștia din urmă dețin, din păcate, și controlul „puterii”. „Numai vezi să nu faci rău, În timp ce vrei să fii de folos.” (Ovidiu) Din nefericire, lucrul acesta este adesea inevitabil, deoarece, pe de o parte, buna intenție „sare adesea calul” prin excesul ei de zel, iar pe de altă parte, gusturile și preferințele oamenilor sînt atît de diferite, Încît ceea ce În intenția ta de moment este o disponibilitate de a face un bine, În aprecierea altuia este
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
folos.” (Ovidiu) Din nefericire, lucrul acesta este adesea inevitabil, deoarece, pe de o parte, buna intenție „sare adesea calul” prin excesul ei de zel, iar pe de altă parte, gusturile și preferințele oamenilor sînt atît de diferite, Încît ceea ce În intenția ta de moment este o disponibilitate de a face un bine, În aprecierea altuia este o imixtiune sau chiar o lezare a mîndriei sale. * „Voiți să aveți mulți care să vă ajute? Căutați să n-aveți nevoie de ei.” (Al.
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Talleyrand. * „Cauze mici răstoarnă lucrurile cele mai mari.” (Tacitus) Înțelepciunea noastră populară spune: „Buturuga mică răstoarnă carul mare”. CÎnd este vorba de viața sufletească, se observă adesea cum un gest reflex (deci necontrolat) poate compromite Întreaga argumentație a cuiva despre intențiile sale pe care pretinde să le impună ca fiind oneste. * „Nu este nimic mai inconsecvent, decît cea mai mare consecvență.” (J.W. Goethe) O „consecvență” Încăpățînată, care nu ține cont de cerințele noilor Împrejurări apărute, creează situații nefirești sau de
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
CÎnd nu mai au nici o suferință, ei devin ipohondri” (Lucian Blaga). * „Cel mai sigur dintre mutisme nu este să taci, ci să vorbești.” (A. Camus) Întra-adevăr, prin cuvinte bine meșteșugărite poți mai bine să-i ascunzi, de exemplu, o anumită intenție, atitudine sau trăire, decât prin tăcere! * „Nu poți să-i poruncești naturii decît pentru a i te supune.” (Fr. Bacon) Evident, marele filosof se gîndea la faptul că este o chestiune de bun-simț ca o ființă imperfectă, cum este omul
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
fost pentru că am vrut să fiu și milostiv.” (W. Shakespeare) Cum altfel decît pe calea „cruzimii” am putea Înțelege, apoi, În ce ar consta binefacerile „milosteniei”? În mod paradoxal, uneori nu ne rămîne altă cale de a ne arăta bunele intenții, față de cineva decît pe calea cruzimii (verbale sau gestuale) - de ex. deși condamnabil sub raport moral, un act de cruzime (ex: o bătaie aplicată de părinte unui copil exasperant de obraznic), poate avea uneori efectul unui șoc emoțional, care să
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
sufletești un aliat: de ex. atunci cînd, dintr-o nevoie de compensație, sau din orgoliu, ne place să privim un defect al nostru drept o calitate (cîți dintre noi nu manifestăm, de exemplu, tendința de a considera prudență firească față de intențiile socotite ascunse ale celor din jur, ceea ce, de fapt, nu este decît suspiciunea sau neîncrederea noastră exagerată În semeni?!...). * SÎnt numeroase moduri de compromitere a „virtuții”. Tudor Vianu ne prezintă cîteva, dintre cele mai frecvente: „Poți adopta atitudinile virtuții și
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Richter) Pentru că sînt foarte puțini cei capabili de a-și Înfrînge invidia și de a recunoaște meritele altora... * „Cel care face o nedreptate unuia, amenință pe mulți.” (P. Syrus) Pentru că un astfel de om este mereu prezent printre noi, prin intențiile lui distructive. * „A trece de la sărăcie la bogăție, nu Înseamnă decît a schimba o mizerie cu alta.” (Johan Oxenstiern) Firește, este vorba de o mizerie morală, pentru că este rară bogăția care să nu fie obținută prin Înșelăciune, și care să
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
căi necinstite nu onorează condiția umană: „Reputațiile dobîndite pe căi necinstite se schimbă În dispreț” (idem). * „Cu cît cunosc mai bine oamenii, cu atît iubesc mai mult cîinii”. (A. Schopenhauer) Evident că este o exagerare voită din partea filosofului, făcută cu intenția de a sublinia faptul că „răul” poate lua În lumea umană forme din cele mai degradante, cum ar fi, de exemplu, cea a disprețului agresiv manifestat de către unii chiar față de „viață”. Pot exista Însă și forme perfide, cum ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
că doar astfel ajungi să-ți domini „teama”, ci și pentru că acest lucru este Încărcat cu scrupulozitate morală. * „Nu numai să nu faci o nedreptate, dar nici să nu-ți treacă prin minte.” (Democrit) Pentru că prima haină a faptei este „intenția”. * „Bunătatea nu judecă, și dacă judecă nu osîndește.” (Tudor Arghezi) Este În natura „bunătății” de a fi altruistă: „Nu-i pe lume lucru de care să te bucuri că-l ai, pînă nu-l Împărtășești și altora” (George Călinescu). * „Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
unei confruntări oneste (este singurul mijloc de atenuare a sentimentului de pagubă). * „O mare parte din bunătate Înseamnă a dori să fii bun.” (L.A. Seneca) Pentru că cea mai mare parte din disponibilitatea noastră de a face „binele” se consumă În intenție, și nu În faptă, unde este mai greu să ne Înfrîngem tentația de a nu ne Îndeplini propriile interese. „Specific neamului omenesc este faptul de a-l urî pe cel căruia i-ai făcut rău.” (Tacitus) Pentru că În el vezi
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
spirit Întîmpinăm zilele: „Lumea este ca și imaginea noastră În oglindă. CÎnd zîmbim, zîmbește. CÎnd plîngem, plînge și ea” (Audri). * „Îndrăzneala reușită nu o critică nimeni.” (A.L. Lesage) Atîta timp cît nu se obține succesul, sîntem dispuși să criticăm intențiile sau metodele mai puțin oneste ale cuiva de a obține profituri sau de a ascensiona În ierarhia demnităților sociale. După ce am văzut că respectiva persoană a reușit În demersurile ei, invidia ne face să uităn de scrupurele noastre morale inițiale
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
urît decît a afirma Înainte de a cunoaște.” (Cicero) Însă, pentru cel care o face, prejudecățile sînt mai importante decît faptele... * „Pretextul obișnuit al celor care fac nenorocirea altora este că le voiesc binele.” (Vauvenargues) Există uneori, Într-adevăr, o bună intenție din start, și atunci putem acorda o circumstanță atenuantă pentru situația nedorită cînd, În locul binelui așteptat, rezultă răul. Însă, de cele mai multe ori, unii oameni Își maschează cu abilitate invidiile, egoismul, pornirile răutăcioase prin intenții derutante, care lasă la Început impresia
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Există uneori, Într-adevăr, o bună intenție din start, și atunci putem acorda o circumstanță atenuantă pentru situația nedorită cînd, În locul binelui așteptat, rezultă răul. Însă, de cele mai multe ori, unii oameni Își maschează cu abilitate invidiile, egoismul, pornirile răutăcioase prin intenții derutante, care lasă la Început impresia unor acțiuni generoase. * „Poți să fii mincinos, dar să nu fii niciodată fățarnic.” (Doamna du Deffard) Noi credem totuși că aceste două atitudini se presupun reciproc, fiind complementare. Doar În următoarele două situații „minciuna
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
din următoarea observație a lui La Rochefoucauld: „Noi nu găsim oameni cu bun-simț decît pe aceia care sînt de părerea noastră”. * „A citi Înseamnă a gîndi cu un cap străin În locul celui propriu.” (A. Schopenhauer) Totuși, unii citesc doar cu intenția de a critica și de a-și impune punctul de vedere!... * „Certurile n-ar dura mult, dacă vina ar fi numai a unei părți.” (La Rochefoucauld) De fapt, „certurile” se Întețesc datorită orgoliilor personale, care-i fac pe oameni să
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
greșit, a avut puterea de a se Îndrepta, are apoi dreptul moral de a acuza. * „Ai comis un păcat, cînd te-ai oprit să-l faci numai pentru că nu este permis.” (Ovidiu) Înseamnă că cel În cauză consideră că În intenția sa este liber să comită orice păcat. Însă și intenția este un păcat - evident atunci cînd În dorința ta urmărești răul cuiva - care trebuie Înfrînat de „conștiință”. * „Responsabilitatea este lucrul de care oamenii se tem cel mai mult. Totuși, este
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
dreptul moral de a acuza. * „Ai comis un păcat, cînd te-ai oprit să-l faci numai pentru că nu este permis.” (Ovidiu) Înseamnă că cel În cauză consideră că În intenția sa este liber să comită orice păcat. Însă și intenția este un păcat - evident atunci cînd În dorința ta urmărești răul cuiva - care trebuie Înfrînat de „conștiință”. * „Responsabilitatea este lucrul de care oamenii se tem cel mai mult. Totuși, este singurul lucru din lume care ne Împlinește, făcîndu-ne să ne
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
de ochi, ca de-obicei - Ah! ochii Lui cum semănau cu ochii mei! (Ion Minulescu, „Drum crucial”) * „SÎnt oameni rușinoși la gîndul păcatului și alții rușinoși la amintirea lui.” (N. Iorga) Desigur, este mai grea rușinea care te Împiedică În intenția de a face un lucru rău, decît rușinea care se limitează la simplul regret al aducerii aminte. * „Înre cel Înșelat și cel care Înșală, e ciudat că se rușinează mai mult cel dintîi.” (N. Iorga) De fapt, cel Înșelat este
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
ta: cunoașterea greșelii proprii și căința sînt condițiile psihologice ale Începutului salvării. * „Cele mai multe păcate sînt săvîrșite În gînd, Înainte de a fi traduse În fapte.” (J. Lubbok) În mod paradoxal, adevărata slăbiciune a „păcatului” este cea pe care o dovedim În intențiile noastre intime, În tendințele noastre primare, care n-au apucat Încă să fie supuse scrupulelor cenzurii conștiinței noastre. * „Ai dreptul să ierți vinovatul, dar nu să-i ierți și greșeala.” (N. Iorga) Pentru că, spune P. Syrus: „Cine trece cu vederea
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Într-un necaz și o parte de bucurie, iar Într-un succes, o notă de neîmplinire... * „Nimeni nu este fericit decît dacă este cinstit.” (Sf. Augustin) Fericiți nu pot fi decît cei care nu resimt o rușine de sine În intenția de a face rău altora. Aceștia sînt „psihopații”, care n-au capacitatea remușcării și, strîns legat de ea, puterea de a-și trezi la viață propria conștiință, pentru a se ridica din josnicia egoismului lor agresiv. * „Adevărata fericire ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]