2,051 matches
-
Îți dai seama când altcineva pătrunde în spațiul tău, totul pare diferit. Trebuia să fie Aidan. Se întorsese. Și, deși eram emoționată, mi-era și puțin teamă. Cu coada ochiului, am văzut ceva mișcându-se lângă fereastră, ceva rapid și întunecos. Am întors capul, dar nu era nimic acolo. M-am ridicat. Nu era nimeni în living, nici în bucătărioară, așa că trebuia să verific în dormitor. În timp ce deschideam ușa, m-au trecut toate apele. Am întins mâna spre întrerupător, aproape paralizată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de speranță exaltată, mi-o imaginasem pe Morna purtând mai multe rânduri de haine unduitoare, acoperite de mărgele, cu un păr cărunt neîngrijit și cu un strat gros de creion negru în jurul ochilor bătrâni și înțelepți, trăind într-un apartament întunecos, plin de cuverturi de catifea roșie și de veioze cu franjuri. Dar aceasta era o femeie obișnuită - probabil pe la treizeci și cinci de ani - într-un trening albastru închis. Părul ei ar mai fi trebuit spălat și n-am putut să văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
e un clișeu doar pentru că e adevărat. „Un apartament spațios, luminos, aerisit“ era sfântul Graal, dar plăteai de te usca pentru fiecare centimetru pătrat de parchet și de geam. Cei mai mulți oameni ajungeau să se mulțumească cu un „bârlog înghesuit și întunecos, la kilometri distanță de metrou“. După ce eu și Aidan ne-am logodit, începuserăm să căutăm o locuință, dar ne-a fost imposibil să găsim ceva. După câteva săptămâni în care am căutat în zadar, treceam pe lângă vitrina unei agenții imobiliare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
foarte bătrână și universală. Probabil continuam să mă mișc strâns lipit de trupul tău, dar simțeam și că erai gata să te Înalți În zbor, te transformai În aur, deschideai porți Închise, mișcai obiectele prin aer. Pătrundeam În pântecul tău Întunecos, Megale Apophasis. Prizonieră a Îngerilor. Poate că nu pe tine te căutam? Poate că sunt aici numai ca să te aștept mereu pe tine. Oare de fiecare dată te-am pierdut pentru că te-am recunoscut și nu am Îndrăznit? Oare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
și trebuie să numeri, pentru că pe măsură ce intervalul se reduce, momentul se apropie. O să numărăm Împreună și tu o să-mi dai ritmul, ca la vâslașii de la galere. Va fi ca și cum ai ajuta și tu acel Ceva să iasă din colțișorul lui Întunecos. Mititelul-mititica... Vezi, acum stă atât de bine pe Întuneric, soarbe sucuri ca o caracatiță, totul pe gratis, și pe urmă hop, o să țâșnească afară, la lumina soarelui, va clipi din ochi și va zice «unde naiba am nimerit?»“ „Mititelul-mititica. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
mă Împiedica să simt un damf grețos, ceva Între chimic și organic. Cel puțin ceva din toată povestea noastră era adevărat: catacombele Parisului. Cele ale lui Colbert, ale lui Fantomas, ale lui de Caus? Urmam canalul mare, evitând ramificațiile mai Întunecoase și sperând că vreun semnal avea să mă vestească unde trebuia să pun capăt cursei mele subterane. În orice caz, alergam departe de Conservatoire, iar față de acel regat al nopții, catacombele Parisului erau ușurarea, libertatea, aerul curat, lumina. Aveam În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
o revistă și că fusese foarte impresionată. Așa că se hotărâse să dea de urma asistentei pediatre pe care o folosise și lordul Fairbourne. Nu era prima dată când Hugo blestema obiceiul de a citi al neveste-sii. Nu e destul de întunecoasă, a fost verdictul asistentei Harris când a văzut camera copilului. Dacă vreți ca băiatul să doarmă așa cum trebuie, atunci trebuie să instalați imediat storuri de camuflaj și perdele cu dublaje care să nu lase lumina să pătrundă în cameră. Aha
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
inhalase, iar asta Îi afecta judecata. Astfel, În timp ce număra pe partea dreaptă a autocarului, pusese la socoteală și pălăria conică de ratan aruncată deasupra unui rucsac, aceeași pălărie pe care Wendy o cumpărase cu o sută de kyat pe aleea Întunecoasă. În lumina chioară, pălăria și rucsacul păreau capul și umerii unui pasager care moțăia. —...Opt, nouă, zece, unsprezece, doisprezece, numără Walter. Suntem toți, plecăm. De fapt, Înainte să vă spun ce i s-a Întâmplat lui Harry, trebuie să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ăsta, ascunzându-se În siguranță, În timp ce soldații treceau pe lângă ei vânând capre? Prin intermediul Conștiinței Celorlalți puteam să văd unde se aflau. Exista un loc În junglă care se numește Altundeva, o nișă care desparte Viața de Moarte, și este mai Întunecos și mai adânc decât orice râpă. Stau Întinși pe rogojinile lor, așezați la rând și privesc coroanele copacilor de deasupra care ascund cerul. Când dispare soarele și nu se văd stelele, se Întorc spre amintirile lor. Aud o sută de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
acțiunile mele petrecute în ceea ce mi se pare că se aseamănă cu "noaptea unei lumi ce nu mai este". Dacă metafora evocată pare să fie enigmatică, iată-mă precizând că este vorba de experiențe acumulate în două incursiuni în epoca întunecoasă și de tristă memorie a Imperiului Sovietic, prima la Tbilisi și a doua la Așgabat. Însă, la fel ca în oricare act de recreare a unor momente trăite cu mult timp în urmă, vreau să precizez că cele evocate sunt
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
înguste, făcute parcă special pentru a te împiedica să intri (una dintre ele fusese imobilizată cu sfoară, pe dinăuntru), în timp ce portarii, braț la braț, blocau holul, zbierând: „Legitimațiiiile! Prezentați legitimațiiiile!“. Câți naivi nu-și pierduseră tinerețile prin sălile mari și întunecoase, în căutarea învățăturii perfecte, câți nevinovați nu crezuseră că vor ajunge, la rândul lor, în spatele catedrei, predând enormitățile pe care ei înșiși fuseseră obligați să le-asculte și să le-nvețe pe de rost de la noi... Aproape că-mi venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Pe unii îi mai găseai prin bibliotecă, uitaseră să copieze ceva. Biblioteca arăta ca o catacombă. Hruba te îmbia mai degrabă la comemorări, decât la învățătură. Cărțile se lipeau de pereți, reci și îmbălsămate. Majoritatea putrezeau prin cotloane și adâncituri întunecoase, unde doar bibliotecarele cu vechime reușeau să se mai descurce; când răsfoiai paginile, n-ar fi mirat pe nimeni să cadă oase din ele. Nu întâlneai nici un calculator prin zonă. Titlurile se fereau de tine, le găseai de mână la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
doar cu bilete sau abonamente emise de conducere. Nici unul din sistemele de închidere nu rula digital, Uniunea nu lucra cu computere decât în cazuri de urgență: riscau să se defecteze sau cineva le putea oricând ataca. Am străbătut un culoar întunecos și ne-am îndreptat spre culise. Mihnea a mai deschis o ușă, apăsând moale clanța, cu mănușa. Am pătruns într-o cameră lungă și îngustă. Pe mijloc, o masă cafenie își întindea burduful tăbliei dintr-un capăt într-altul. Două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cinci ani, eram singur și mintea îmi țăcănea. O dată pe săptămână, așteptam cu nerăbdarea puștiului comunist să sosească Pif-Gadget-ul, ambalat în țipla lui catifelată, mirosind a plastic și aer curat. Pe vremea aia, ne mutasem într-un demisol rece și întunecos, pentru care Dostoievski m-ar fi invidiat, iar chiriașul Costea m-ar fi omorât, dacă ne-am fi întâlnit. De fapt, doar distanța care separă amintirea de întâmplări și intențiile de rezultat mă pot face să vorbesc, teleportat în vremurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
arunc? peste nori" „flori de aur", iar peste undele apei flori de nea („Ochii ei cei mari albă?tri peste nori arunc? blând / Câri se-ntind albi că ??pada ?i ea straturi argintoase, / Oferindu-i flori de aur ?i viole-ntunecoase; / Ea din când În când plive?te câte una, aruncând / Flori de neaua peste ape ce alerg fulger?toare" „Memento Mori"). Dac? florile sunt simboluri ale frumuse?îi neînchipuite, ale sensibilit??îi ?i ging??iei, Întruchipând metafizic gândurile „de aur
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
serioasă cată să 'nceteze. De aceea nici credem de cuviință a pune în discuție articolul d-lui Maiorescu. Oricât de interesantă ar fi cestiunea dacă alegerea principelui Carol este sau nu întru câtva o operă a diplomației germane, oricât de întunecoasă ar fi cauza pentru care M. Sa împăratul Austriei n-a voit mai întîi să primească pe principele Dimitrie Ghica, oricât de inesplicabile ar fi concentrările de trupe turcești la Dunăre, toate acestea nu se pot discuta decât cu tonul
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
numaidecât nu numai întregul problem al politicei noastre orientale, ci chiar acela al relațiunilor noastre europene. Cine stă dindărătul vasalilor eliberați, cine-i mînî 'nainte? Această întrebare ni se impune de sine și e de natură a arunca o umbră întunecoasă asupra celor mai clare din relațiunile noastre. De azi pe mâni se turbură orizontul nostru asupra situației europene și abia mai putem distinge cu siguranță cine e amic, cine adversar. Voim să primim o asemenea poziție? Iată lucrul asupra căruia
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
parcă dintr-o altă lume. Izbutește să recreeze în camera unde stau o altă dimensiune a timpului: senzorială, fluidă, severă. Parcă mi-ar spune să iau aminte la finalul sejurului meu în Elveția ce se apropie inexorabil. Noaptea va fi întunecoasă și foarte lungă: ultimele cuvinte ale Patriarhului Tihon, omorât în primii ani ai puterii bolșevice din Rusia. Sau La journée sera rude, cum a exclamat Robert François Damiens, regicidul lui Louis XV (1757), înaintea groaznicei execuții care îl aștepta și
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
cu corăbiile lângă cetate și a pregătit scări. Atunci, apărătorii cetății (turcii), aflând de trădarea acelor ghiauri, i-au trecut pe toți prin sabie. Pe când așteptau cu luare aminte sosirea dușmanului, acel umil (domnul Moldovei) a venit într-o noapte întunecoasă sub zidurile cetății și, punând scările, pe când se pregătea să smulgă cetatea prin forța și unii dintre ghiauri intraseră în cetate, iar alții erau pe treptele scărilor, gazii, cu strigăte de rugă către Allah, au atacat pe acei umili, doborându
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
reglabile, ecran. O singură acțiune înregistrată pe o bucată lungă de 40 cm (2-3 mm); filmul se decupează și se lipește la capete; * retroproiecție, retroproiector, folie transparentă, ecran, epidiascop, computer, interfață grafică. Aparatul permite proiectarea într-o sală mai puțin întunecoasă, prezentatorul stând cu fața către auditoriu, putând să scrie pe foile care vor fi expuse. Aparatul este folosit pentru proiectarea tipăriturilor pe hârtie (cărți, texte, scheme); * prezentarea, studierea, învățarea schemelor tactice. Terenul de joc desenat pe o tablă; puluri magnetice
Concepte moderne privind utilizarea tehnologiilor informaţionale în procesul de predare-învăţare-evaluare la disciplina "Bazele generale ale fotbalului" by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/661_a_1278]
-
De la Strâmba ați mai mers undeva? Am fost adus pentru câteva luni ca martor Într-un proces la București și deținut la Jilava... Aici am stat Într-o Încăpere complet izolată, singur, vreme de aproape trei luni... Era o celulă Întunecoasă, deoarece lumina venea numai de pe sală, unde exista un bec și o mică luminiță deasupra ușii... Deci am stat atâta timp pe semiîntuneric, având numai o saltea Împuțită, veche și murdară și un pat... Nici de-nvelit nu aveam. După aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
la fiert, în damigene de sticlă, vin din cele mai deosebite soiuri. Câțiva oameni de încredere ai inginerului mustuiau strugurii, departe de ochii angajaților, dar mai ales departe de ochii noștri. 102 Era trecut de ora 23, iar noaptea era întunecoasă, fără lună. Mă culcasem și abia mă furase somnul când am auzit bătăi puternice în ușă. Am deschis ușa adormită și foarte speriată: Sunați la dispensarul uman să vină doctorița! Noi am sunat și nu răspunde. Sus, la cramă, doi
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
lume. O altă cestiune, care privește numai administrația orașului nostru, este că lucrătoarele, pornind noaptea de la fabrică pe șoseaua din valea Bahluiului, sunt espuse obrăzniciei stâlpilor de cafenele, cari tocmai în vremea ieșirei fetelor din fabrică găsesc că primblarea pe întunecoasele uliți e foarte aerisitoare. De aceea ar trebui ca felinarele să fie mai dese și mai cu samă să fie aprinse, asemenea nici prezența unui număr mai mare de serjenți de noapte nu e de prisos. [12 decembrie 1876] ["ZIARELE
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
d-lui Millo Haine vechi, zdrențe politice. Se stinsese luminele din teatru pe când sala era plină de spectatori cari cereau executarea programei, se coborâse cortina, orchestra fusese asemenea depărtată și, după strigăte de o oră, după o erupțiune pe scena întunecoasă a unei părți din public, totul a putut să fie stâmpărat de cătră aplaudatul artist care, în fața cortinei coborâte, fără orchestră și între două lumânări aduse din cabina sa, și-a jucat canțoneta, dând astfel satisfacerea pe care o cerea
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
a pictat tablouri frumoase acolo. Sunt sigură că mamei o să-i facă plăcere dacă veniți. Veți fi probabil găzduit în camera de la etaj, care e în stil european. Vă rog să nu uitați să stingeți lumina. O să urc pe scările întunecoase cu o lumânare mică în mână. Vreți? V-am luat prea repede, presupun. Îmi plac desfrânații, în special cei cu etichetă. Aș vrea să mă schimb, să fiu și eu desfrânată. Se pare că nu mi-a mai rămas altceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]