538 matches
-
la care participau copii în costumașe de marinar, cu genunchii juliți, însoțiți de guvernante nemțoaice cu ochelari pe nas și cu câte o cărticică în mână, deschisă la întâmplare, babe melițând la nesfârșit aceleași bârfe, câini de rasă ca niște bibelouri care nu mai aveau nimic canin în ei, săpuniți, parfumați, coafați și asortați la taiorul doamnelor, aduși acolo ca să se împerecheze la desuetul amoraș de ghips din centrul parcului -, servitoare și soldați în călduri, negustori cu amantele lor pe care
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
sens? - Adică v-a bătut, v-a înjurat, v-a... - Gata, știu! M-a răpit. Funcționarul se uită la domnul Popa ca la un nebun. În fiecare zi veneau pensionari cu tot felul de prostii, că le-a furat poștașul bibelourile, că le-a vopsit cineva pisica, mă rog, tot felul, însă ăsta era primul caz de răpire. Răpiri, da, erau în fiecare zi, dar se ocupa șeful de ele, cu țiganii, cu afaceri mai complicate. - Ați evadat? - Nu știu. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
din spatele ușii, și cel Îmbibat de zeci de ani de zile În mobilier. Acest lucru se Întâmpla Însă destul de rar, iar Mașa era atât de obișnuită cu el, Încât umbla În vârful picioarelor, cu pași ușori, ca de balerină, luând bibelourile de la locul lor și așezându-le Înapoi pe același loc, cu mare-mare grijă. Valsul acesta printre lucruri o făcea să se simtă, În ciuda corpolenței și chiar a vârstei sale, Încă tânără și grațioasă. „Ce umbli ca o lebădă?“, o apostrofa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
tot timpul slujbei, iar resturile rămase le luați și le ardeți acasă. Aprindeți candela sau o lumânare pe zi în casă. Ardeți tămâie prin casă. Puneți la ușă păzitorii casei (o figură de om sau animal pe care-l îndrăgiți: bibelou, lemn, ceramică etc.) și, dacă vreți să vă curățați, veniți și la noi, la Frasin, la biserică! Vă rog să vă ridicați și să vă îmbogățiți cunoștințele citind tot ce se poate în acest sens și, în general, vă recomand
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
rafturi. În fundul dulapului păstram o cutie de alamă care Încă mai mirosea a biscuiți de Camprodón. În ea țineam tot soiul de ciurucuri, de care Însă eram incapabil să mă despart: ceasuri și stilouri stricate În mod iremediabil, monede vechi, bibelouri, bile, cartușe de gloanțe pe care le găsisem prin parcul Laberinto și cărți poștale vechi, cu Barcelona Începutului de secol. Printre toate acele mărunțișuri plutea Încă vechea bucată de ziar pe care Isaac Monfort Îmi notase adresa fiicei sale Nuria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
casă n-aveam. Nici mașinuțe, trebuia „să-nvățăm, să-nvățăm și iar să-nvățăm“. Și mai avea o vorbă „Dacă nu știi - te-nvăț, dacă nu poți - te-ajut, dacă nu vrei - te oblig!“ În casă n-aveam jucării; aveam bibelouri. Am spart bibelouri. Deci, nu pentru bibelou o luam, ci pentru neatenție, sau spunea că o făceam din răutate, ca să ne răzbunăm pe el, că el e mare și noi nu putem să-i facem nimic - așa gândea el. Mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
Nici mașinuțe, trebuia „să-nvățăm, să-nvățăm și iar să-nvățăm“. Și mai avea o vorbă „Dacă nu știi - te-nvăț, dacă nu poți - te-ajut, dacă nu vrei - te oblig!“ În casă n-aveam jucării; aveam bibelouri. Am spart bibelouri. Deci, nu pentru bibelou o luam, ci pentru neatenție, sau spunea că o făceam din răutate, ca să ne răzbunăm pe el, că el e mare și noi nu putem să-i facem nimic - așa gândea el. Mama a fost, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
-nvățăm, să-nvățăm și iar să-nvățăm“. Și mai avea o vorbă „Dacă nu știi - te-nvăț, dacă nu poți - te-ajut, dacă nu vrei - te oblig!“ În casă n-aveam jucării; aveam bibelouri. Am spart bibelouri. Deci, nu pentru bibelou o luam, ci pentru neatenție, sau spunea că o făceam din răutate, ca să ne răzbunăm pe el, că el e mare și noi nu putem să-i facem nimic - așa gândea el. Mama a fost, pentru noi, cel mai bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
din plictiseală, din oboseală, pentru că te sufocă tot calabalâcul din preajmă. Bucuria mea cea mai mare e să arunc. De câte ori sunt singur acasă, mult mai rar decât mi-aș dori, umplu sacoșe cu haine, pantofi, cutii, mai strecor și niște bibelouri și statuete ajunse prin casă nu știu când și cum și cobor repede să le las lângă gunoieră. Orice lucru aruncat mi se pare o mică victorie în fața destinului, sâc-sâc! Mi s-a întâmplat să vin cu sacoșa încărcată de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
firicele verzi la vedere ca și mustățile răsărite ale unui flăcău, care așteaptă cu nerăbdare să devină remarcate, iar el luat în seamă. Costumele de dame în care s-au îmbrăcat doamnele cu numele de Mazăre, tronează cu eleganța unor bibelouri, pe fondul pământului închis la culoare, de la ploaia care împrospătează și cheamă la lumină micile viețuitoare din fibrele solului matern. Mulțimea de ceapă stă ca un regiment de soldați îmbrăcați în uniformă. Ostașii lui Verde Împărat stau cu antenele întinse
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ce imita pluta. Intră acolo. — Pun laptele în frigider. Spusese că avea telefon. L-am căutat fără să-l găsesc, pe măsuța joasă cu o scrumieră în formă de scoică, pe șifonierul lăcuit pe care se aflau o mulțime de bibelouri, pe divanul vechi înviorat de o pânză înflorită. Pe perete era agățat un poster înfățișând o maimuță cu bonețică de nou-născut pe cap și un biberon între labe, fotografiată în lumina falsă a flash-urilor și a umbreluțelor de polietilenă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
care venea spre mine cu tava în mână. Cufundată în decorul locuinței sale era mai puțin vioaie, era de o decență mizerabilă, asortată cu restul. Mi s-a părut deprimantă. Lângă brațul meu se afla o suprafață plană acoperită de bibelouri... Detest bibelourile, Angela, știi, ador camerele aproape goale, cu o veioză într-un colț, câteva cărți și nimic altceva. Am făcut o ușoară mișcare cu umărul, îmi simțisem brațul străbătut de dorința de a arunca la pământ toate porcăriile acelea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
spre mine cu tava în mână. Cufundată în decorul locuinței sale era mai puțin vioaie, era de o decență mizerabilă, asortată cu restul. Mi s-a părut deprimantă. Lângă brațul meu se afla o suprafață plană acoperită de bibelouri... Detest bibelourile, Angela, știi, ador camerele aproape goale, cu o veioză într-un colț, câteva cărți și nimic altceva. Am făcut o ușoară mișcare cu umărul, îmi simțisem brațul străbătut de dorința de a arunca la pământ toate porcăriile acelea. Ea îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
gene ca două insecte prizoniere. Îi sucesc brațul. Este atât de străină și atât de aproape de mine. Mă gândesc la vulturi, la teroarea pe care mi-o inspirau atunci când eram copil. Ridic mâna să o arunc cât colo, pe ea, bibelourile, mizeria ei. În schimb, apuc floarea de paiete și o trag spre mine. Încearcă să mă muște de mână, gura i se agită inutil. Nu știu încă de ce anume trebuie să se teamă, nu-mi cunosc intențiile. Știu doar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
am trântit pe divan. Casa era inundată de liniște. Erau doar micile zgomote ale corpului meu de invadator și respirația câinelui care se vârâse la locul lui, sub divan. Începeam să mă obișnuiesc cu întunericul și să disting formele mobilelor, bibelourile negre și profilul șemineului pe perete. Părea un altar închis. Pentru că pe întuneric casa avea o sacralitate a ei și o delăsare a ei. Ea exista în absență, exista mult mai mult. Ultima oară o târâsem pe divan. Nu ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
lume bolnavă. Veneam acolo fără chef, frânt de oboseală. Veneam pentru că nu știam unde aș fi putut să merg. A schimbat poziția mobilelor. A mutat masa lângă șemineu și a pus în locul ei divanul. A așezat altfel și obiectele, micile bibelouri: le-a aranjat într-un fel care trebuia să corespundă unei noi ordini, pe care n-a mai reușit s-o țină sub control. Își petrecea timpul căutând lucruri pe care nu le găsea. Câinele se învârtea pe lângă ea fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
casa: pereți goi într-o parte, supraîncărcați în alta, de parcă ai dori să concentrezi semnele într-un fel de scriere deasă, înconjurată de un gol unde să-ți găsești odihna și să-ți regăsești suflul. Nici dispunerea mobilei și a bibelourilor nu e niciodată simetrică. Ordinea pe care tu cauți s-o obții (spațiul de care dispui e restrâns, dar se observă o anume intenție în exploatarea lui, pentru a-l face să pară mai mare) nu e suprapunerea unei scheme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
bla, bla, dar femeia nu făcea decât să se uite fix la ea. După ce o lăsă pe Adriana să mai trăncănească în felul acesta, Catherine o apucă de bărbie și, încet, cu mare delicatețe, de parcă ar fi umblat cu un bibelou de porțelan, îi întoarse capul într-o parte și în cealaltă. — Măi, măi, ești superbă, spuse Catherine privind-o îndelung pe Adriana. Minunați pomeți, ochi mari și frumoși. Dar pielea! murmură femeia. Tenul unui înger. Ei da, așa mai mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
lucruri, aș putea să fac câte ceva prin casă ca să-mi treacă timpul... Și brusc, iau o decizie. Am să rezist o dimineață. Nu poate fi chiar atât de greu. O să le fac pâine prăjită, am să le șterg de praf bibelourile și ce mai e. Asta o să fie mica mea mulțumire pentru ce au făcut. Apoi, imediat ce voi avea vești de la Arnold, am să găsesc eu o scuză oarecare pentru a pleca. Iar soții Geiger nu vor ști niciodată că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
aranjează părul cu mâna pentru ultima dată. Vino o clipă în salon, Samantha. O urmez în încăpere, apoi la șemineu. — Înainte să plec și să începi să ștergi praful aici, spune Trish, am vrut să-ți arăt cum sunt aranjate bibelourile. Arată spre niște figurine de porțelan de pe polița căminului. Pare complicat, dar nu e. Nu știu de ce, menajerele nu reușesc deloc să țină minte. Așa că te rog să fii foarte atentă. Mă întorc, ascultătoare, odată cu ea, spre polița căminului. — E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cine știe, Despre ce vorbești, femeie, Spun c-ar trebui să ne apucăm să facem păpuși, Păpuși, exclamă Cipriano Algor cu un ton de surpriză scandalizată, păpuși, niciodată n-am auzit o idee mai trăznită, Da, dragă tată, păpuși, statuete, bibelouri, momâi, jucării, hopa-mitică, spune-le cum vrei, dar nu spune că e o prostie până n-avem rezultatul, Vorbești de parcă ai fi sigură că Centrul le va cumpăra, Nu sunt sigură de nimic, decât de faptul că nu mai putem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
continuă shimbare, unele dintre ele chiar colorate. Să mergem mai departe, copii. În sala unde intraseră era o masă uriașă în jurul căreia erau așezate multe femei care pictau în diverse culori și modele acele obiecte de sticlă: vaze, căni, farfurii, bibelouri. Viviana privea fascinată, era ca la ora de desen când lucra cu acuarele și pensule. Tare mult i-ar fi plăcut să poată picta și ea măcar un singur obiect. Vino mai aproape, o îndemnă o muncitoare. Îți place? Da
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
Φ8, de Φ 12, de Φ 24, de Φ 38, pentru cruce, brațe și picioare (...)". Cam în această tonalitate se desfășoară totul, descris, enunțat, sentențios, implacabil. Dar nimic nu este trecut cu vederea. Împrejurul, scotocitul sertarelor, inventarul casnic, până la ultimul bibelou, semnificativ nu vizavi de vreo întâmplare ce urmează a avea loc, semnificativ doar pentru lista de inventar ce ne populează viața, cu valoare sentimentală și nicidecum estetică sau, măcar, practică. Inventarierea este punctul forte al autorului. Nimic nu-i scapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
numai de ea. Pregătirea bagajelor Î ntunericul din sertare, în care hibernau serviciul de argint și vesela de porțelan cu imprimeuri florale, viu colorate, rumoarea din cărțile bibliotecii, rânduite în ordinea mărimii și nu după criteriul valorii, liniștea împietrită a bibelourilor bătrânicioase, descalificate ca stil, roșeața violentă a trandafirului de plastic, înțepenit în glastra de plastic, tic-tac-ul ceasului de masă, marca Pobeda, așezat pe raftul din mijloc al dulapului din lemn de cireș, cu furnir pictat și chenar aurit, toate împachetate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
privirea cruciș. Nu spuse ce căuta acolo, nici de unde este. Sorbea tot ce era în jur, toate lucrurile se topeau încet, discurile cu jazz din anii tinereții și chiar tinerețea lor se scurgeau lichide, servanta, televizorul, biblioteca și vitrina cu bibelouri, paharele de porțelan și tăcerea acestora. Nici n-atingeau podeaua pentru că fluidul-bibliotecă sau vitrină se curba, se subția pentru a deveni cât o spaghetă sorbită imediat de gura cu buze groase, făcute parcă pentru a sorbi tot Universul. Mioara se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]