743 matches
-
cu atît va fi și omenirea mai bogată" (p. 9). Insula. Despre izolare și limite în spațiul imaginar. Colocviu interdisciplinar organizat de Centrul de Istorie a Imaginarului și Colegiul Noua Europă, 19-20 martie 1999, Sediul NEC, volum coordonat de Lucian Boia, Anca Oroveanu, Simona Corlan-Ioan; Colegiul Noua Europă, București, 1999, 320 p., f.p.
Despre insularitate ca spațiu central by Roxana Racaru () [Corola-journal/Journalistic/17072_a_18397]
-
repere polemice doi istorici germani din secolul XX - Fritz Fischer și Heinrich A. Winkler - cărora le opune propriile opinii. Dar cum Fischer și Winkler sunt niște colportori efemeri ai versiunii oficiale, adică agenți de propagandă camuflați în istorici de moment, Boia le pomenește ideile și apoi trece mai departe. În totul, sunt opt poncife pe care istoricul le demontează: 1) că a existat o predispoziție beligerantă în temperamentul poporului german, care a stat la originea celor două conflagrații; 2) că vinovăția
Vae victis! by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5955_a_7280]
-
atinge o problemă, o nuanțează în așa fel încît îi schimbă unghiul de vedere, pentru ca apoi, de îndată ce simte că atmosfera se încinge, lasă tema și trece la alta. Din acest motiv, eseul e o colecție de sugestii cu efect ilicit, Boia meritînd să fie citit printre rînduri, cu atenția mărită tocmai la amănuntele pe care le spune în treacăt, sub pretextul fleacurilor diverse, cînd de fapt tocmai ele sunt cele mai importante: de pildă, cum s-a putut ca, după ce cuceriseră
Vae victis! by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5955_a_7280]
-
capitulare necondiționată? Pe scurt, de ce nemții au dezvoltat, după Primul Război Mondial, „sindromul cuțitului înfipt pe la spate“, sindrom care avea să ducă la apariția lui Hitler? Singura insatisfacție vine din impresia că un autor atît de erudit și inteligent ca Boia se oprește mereu la jumătate, netrecînd pragul prudenței analitice. Deschide o problemă și apoi o părăsește, numai că simpla atingere a unui tabu este începutul desființării lui, de aceea, Tragedia Germaniei este o memorabilă zvîcnire într-un peisaj populat cu
Vae victis! by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5955_a_7280]
-
Deschide o problemă și apoi o părăsește, numai că simpla atingere a unui tabu este începutul desființării lui, de aceea, Tragedia Germaniei este o memorabilă zvîcnire într-un peisaj populat cu volume placide. Tocmai de aceea spuneam că eseul lui Boia lasă godeu în mintea cititorului. Nuanțele autorului, deși sunt însoțite de grijulii precauții retorice, lasă urme în memoria lectorului. Eseul e impresionant prin concizie, ton și mesaj subliminal. Cum spuneam în cronica anterioară, concizia unui autor e semn de detașare
Vae victis! by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5955_a_7280]
-
deși sunt însoțite de grijulii precauții retorice, lasă urme în memoria lectorului. Eseul e impresionant prin concizie, ton și mesaj subliminal. Cum spuneam în cronica anterioară, concizia unui autor e semn de detașare, în vreme ce exprimarea succintă e simptom de misionarism. Boia nu e un autor militant, dar aici e teribil de subversiv, efectul cărții sale fiind cu atît mai redutabil cu cît vine din partea unui istoric care a fost dat ca exemplu de vector al dogmelor globalismului. În realitate, Boia are
Vae victis! by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5955_a_7280]
-
misionarism. Boia nu e un autor militant, dar aici e teribil de subversiv, efectul cărții sale fiind cu atît mai redutabil cu cît vine din partea unui istoric care a fost dat ca exemplu de vector al dogmelor globalismului. În realitate, Boia are emunctae naris, adică finețe în aprecieri și mai ales fler istoric. Cu o facondă lapidară de asprime analitică, detaliu ce sporește și mai mult ascuțimea observațiilor, eseul lui Lucian Boia este o admirabilă mostră de libertate de gîndire.
Vae victis! by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5955_a_7280]
-
a dat Dumnezeu, se fierbe mămăliga; în alte câteva ceaune se fierbe ciorba de știucă, cu ceapă, pătrunjel, mărar și leuștean, în timp ce la jeratec bine încins se rumenesc crapi de câte zece ocale fiecare pe un proțap, presărați des cu boia de ardei. La nevoie, ca să uităm cât e ceasul, se mai frig și vreo zece rațe și gâște sălbatice împănate cu usturoi, cu ceapă și slănină afumată. Vinul îl alege fiecare, după gust și după cât poate duce...“ „Andreea” de la Lovrin
Agenda2005-02-05-senzational1 () [Corola-journal/Journalistic/283259_a_284588]
-
subintitulează, elita intelectuală românească între 1930 și 1950. Personal, găsesc aceste constatări un pic derutante. În sensul că se fac vinovate de un anume convenționalism de care, până acolo, cartea fusese cu totul străină. Nu că, punându-le pe hârtie, Boia n-ar avea dreptate. Din contra. Are prea multă dreptate. A vorbi despre naivitatea politică a intelectualilor e în fond un loc comun. Indiferent la ce epocă ne referim.) A vedea, la grămadă, în gândirea acestora o funciară lipsă de
Istoria ieroglifică (I) by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4964_a_6289]
-
spre verificare, diploma. E de-ajuns să fie scriitori. (Mai ales dacă sunt instituționalizați, prin apartenența la S.S.R.) Criteriul devine, totuși, destul de imprecis. Dar, chiar așa fiind, laxismul său e compensat de buna selecție valorică pe care o operează Lucian Boia. De fiecare dată, el notează, profesoral, cota legitimă a fiecăruia dintre numele menționate. Brătescu-Voinești, de pildă, mandatar al unuia din cele mai dizgrațioase discursuri din epocă, e pus la locul lui cu severitate: „Autor exclusiv de povestiri cu respirație scurtă
Istoria ieroglifică (I) by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4964_a_6289]
-
Barbu sunt doar câțiva dintre ei. Ironic de obicei (ar merita citate, prin efectul lor stilistic teribil câteva din butadele lui Lucian Boia), autorul Capcanelor istoriei devine, vizavi de aceștia, caustic de-a dreptul. Simțul valorii nu-i lipsește lui Boia. Chiar istoric fiind, are, în privința literaturii, bune judecăți. Nu însă întotdeauna și bune interpretări. Portretul lui Sadoveanu, de exemplu, e cumva influențat de o lectură reducționistă. Moralmente, Boia are dreptate. Doar că descrierea rămâne, oricum am lua-o, stridentă: „Ce
Istoria ieroglifică (I) by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4964_a_6289]
-
așa, nici altminteri. Sadoveanu e prea natural. Camil Petrescu, la polul celălalt, prea rafinat. Portretul lui are lipsa de expresivitate a portretelor robot. Cu toată megalomania lui, autorul Sufletelor tari nu vedea, chiar la tot pasul, idei, așa cum sugerează Lucian Boia: „Este un intelectual, chiar excesiv de intelectual. Construiește edificii de idei. Sunt intelectuali care în felul acesta demolează pentru a pune altceva în loc, alții care, dimpotrivă, susțin cursul istoriei, oricare ar fi el și oricât de contradictoriu. Pentru ei, istoria nu
Istoria ieroglifică (I) by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4964_a_6289]
-
mortului: ritual, poetică și cultură populară în Transilvania (Ed. Polirom, 169 000 lei); Georges Minois - Cuțitul și otrava: asasinatul politic în Europa (1400-1800) (Ed. Institutul European, 285 000 lei); Martin Walser - Moartea unui critic (Ed. Allfa, 349 000 lei); Lucian Boia - Jules Verne (Ed. Humanitas, 240 000 lei); Michel Foucault - Lumea e un mare azil: studii despre putere (Ed. Idea Design & Print, 170 000 lei); Vitalie Ciobanu - Anatomia unui faliment geopolitic: Republica Moldova (Ed. Polirom, 235 000 lei); Richard Appignanesi ș.a. - Câte ceva
Agenda2005-15-05-tim liber () [Corola-journal/Journalistic/283594_a_284923]
-
0726 712 656) vinde en gros, prin intermediul punctului de lucru situat pe Bd. Take Ionescu nr. 46 B, tel. 0256/247375, următoarele produse (prețurile includ T.V.A.): Aromix (500 g) - 3,56 lei, piper măcinat (100 g) - 1,61 lei, boia dulce (100 g) - 1,14 lei, cacao pudră (1 kg) - 1,30 lei, mac (100 g) - 1,13 lei, stafide (100 g) - 1,01 lei, esență de lămâie/rom - 0,32 lei, zahăr pudră (500 g) - 1,71 lei, griș
Agenda2005-53-05-servicii comert () [Corola-journal/Journalistic/284567_a_285896]
-
multe țări europene și în SUA, prin imigrare. Și, la toate acestea, se adaugă proiectul unificării europene, economice și politice, dispărînd pînă și simbolul național al monedei, prin crearea monedei unice europene. Va fi aceasta, se întreabă legitim dl. Lucian Boia, o Europă de națiuni sau Europa va sfîrși prin a asimila națiunile, devenind o mare națiune, ca SUA? Deocamdată, constată autorul, predomină conceptul unei Europe de state, în care națiunile vor continua, diminuate, să existe. Dar nici soluția Europei federalizate
Națiunea - geneză, prezent și viitor by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17333_a_18658]
-
Tormac (p), Făget (p), Alios (p), Diniaș (p), Ghiroda - străzile Ialomița, Ceahlău; Denta (p), Moravița (p), Rudna (p), Uivar (p), Sânnicolau Mare (p) - străzile Axente Sever, Constantin Brâncoveanu, Grivița; Variaș (p). JOI: Timișoara (străzile Satu Mare, Zefirului, Poiana Mărului, Muntele Mic, Boia, Sovata, Sălaj, Tg. Mureș, Zona Steaua, bl. 58, sc. D, E, F, Energiei, Subuleasa, Aviatorilor, 1 Decembrie, bl. 28), Tormac (p), Făget (p), Alios (p), Ghiroda - străzile Dunărea, Cerbului, I.C.C.O. E.M.T. , Tipografia „Inform Media”; Ronaț C.F.R. , Ronaț triaj, Sânmartinu
Agenda2004-47-04-util () [Corola-journal/Journalistic/283085_a_284414]
-
G.Călinescu și contemporanii săi, 2, Minerva, 1987, p. 105: Scrisoarea 40, din 4 iulie 1941. 12 Gh. Țuțui, Contribuția P.N.P. la lupta pentru transformări democratice, în Analele Institutului de Istorie a Partidului, nr. 1/1966, p. 55. 13 Lucian Boia, Capcanele istoriei. Elita intelectuală românească între 1930-1950, Humanitas, 2011, p. 236.
George Ivașcu, cronicar de război, la ziarul „Vremea“ (1941-1944) (continuare din numărul anterior al revistei) by Pavel Țugui () [Corola-journal/Journalistic/3671_a_4996]
-
a lui Enescu, în care marele compozitor își explică exilul prin aceea că n-a vrut să-și încalce „principiile și sentimentele” acceptând ocuparea țării de către sovietici. Am semnalat în R.L. și o altă informație aproximativă din cartea lui Lucian Boia, referitoare, aceea, la G.Ivașcu. Ceea ce atrage atenția în ambele nu sunt doar lipsa de temei științific sau aportul zvonurilor denigratoare, ci și accentul aproape exclusiv pus pe oportunismul și pe poltroneria (c’est le moins que l’on puisse
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4742_a_6067]
-
Domnului, sunt numeroase afirmațiile care îi vor atrage autorului stigmatul de „istoric reacționar“. Dar cum nuanțele sunt în așa fel dozate încît întregul lor emană o răceală impasibilă de observator neutru, numai vînătorii de tente ilicite îi vor imputa lui Boia îndrăzneala de a spune lucruri pe care cenzura are grijă să le țină ascunse. În această privință, Boia nu trebuie să aibă naivități: va intra în colimatorul celor care ne monitorizează cultura printr-o unică și obsesivă grilă și va
Istoricul reacționar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5115_a_6440]
-
purtat. Dar adevăratul cîștig al cărții nu stă în tentele ei ilicite, ci în gura celui care le rostește: în fond toți știm de unde au venit comuniștii și cine au fost ei, numai că de data asta o spune Lucian Boia, caz în care șoapta clandestină capătă calificare de specialitate, echivocul veștii nesigure fiind înlăturat de o certitudine atestată prin condei de istoric. Sunt trei moduri de a măslui trecutul: prin deformare directă, prin omisiune și prin scoatere din context. În
Istoricul reacționar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5115_a_6440]
-
omite și nu scoate din context. Îi caută pe intelectulii români (studenți, publiciști, universitari, academicieni etc.) sub toate unghiurile vieții lor publice, fără să-i cruțe în părțile neplăcute ale biografiei. Mai mult, e o încîntare să-l urmărești pe Boia în acele puncte delicate ale istoriei în privința cărora știi deja cum procedează istoricii pentru a le contraface. Numai că Boia nu le contraface, ci spune adevărul. Boia e un spirit liber, unul dintre puținii intelectuali despre care se poate spune
Istoricul reacționar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5115_a_6440]
-
lor publice, fără să-i cruțe în părțile neplăcute ale biografiei. Mai mult, e o încîntare să-l urmărești pe Boia în acele puncte delicate ale istoriei în privința cărora știi deja cum procedează istoricii pentru a le contraface. Numai că Boia nu le contraface, ci spune adevărul. Boia e un spirit liber, unul dintre puținii intelectuali despre care se poate spune că nu sunt chirciți sub apăsarea unor calcule de moment, volumul de față fiind cea mai curajoasă lucrare pe care
Istoricul reacționar by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5115_a_6440]
-
care figurau Flaubert, Zola, Balzac etc). Națiunile tind și ele să dispară sub tăvălugul nivelator al globalismului. Un cîștig indubitabil în planul democrației, cucerirea dreptului de liberă exprimare, s-a dovedit pînă la urmă a avea efecte perverse. Scrie Lucian Boia: Se întîmplă cu libertatea de opinie ceea ce s-a întîmplat cu votul universal: a cîștigat mult în amploare, dar sensibil mai puțin în eficiență. Democrațiile au sfîrșit prin a învăța ceea ce dictaturile n-au priceput niciodată și anume că libertatea
De la Tocqueville la corectitudinea politică by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14057_a_15382]
-
cu privirea în pământ, a început să cânte cu o voce răgușită care trecea ca un fir de lână roșie printre notele nazale ale armoniului. Un soi de tânguire cântată, amintind uimitor de cântecele sevda din Bosnia. Regăseam mirosul de boia roșie, mesele de sub platanii din Mostar sau Saraievo, taraful de țigani în costume ponosite, cântând pe scripcile lor ca și cum trebuiau să elibereze lumea, urgent, de o povară insuportabilă. Era aceeași tristețe echivocă și candrie, aceeași nestare, aceeași nebunie. În orașul
Nicolas Bouvier L'usage du monde by Emanoil Marcu () [Corola-journal/Journalistic/9507_a_10832]
-
la prestigioasele sale facultăți. Zona administrativă a orașului are o suprafață de 281 kmp. Industria locală este bine reprezentată pe ramura industriei alimentare, atât a prelucrării, cât și a producției. Produsele specifice cele mai cunoscute sunt salamul condimentat „Pick” și boiaua de ardei, în special cea iute. Având o medie anuală de 83 de zile însorite, Szegedul este supranumit și „orașul Soarelui”. Declarație comună Consiliul Local al Orașului Szeged și Consiliul Local al Municipiului Timișoara (părți) - în concordanță cu Acordul de
Agenda2005-25-05-senzational1 () [Corola-journal/Journalistic/283841_a_285170]