2,821 matches
-
(n. 1904, d. 1952) a fost un avocat român de origine evreiască, născut la București și mort în Israel. Născut într-o familie burgheză românizată, era fiul lui Horia Carp, fost senator și fost secretar general al Comunității Evreilor din București. La începutul războiului, Matatias Carp ocupa funcția de secretar general al Federației Uniunilor de Comunități evreiești din România. Între 1940 și 1944, Matatias Carp și-a asumat riscul de
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
fost un avocat român de origine evreiască, născut la București și mort în Israel. Născut într-o familie burgheză românizată, era fiul lui Horia Carp, fost senator și fost secretar general al Comunității Evreilor din București. La începutul războiului, Matatias Carp ocupa funcția de secretar general al Federației Uniunilor de Comunități evreiești din România. Între 1940 și 1944, Matatias Carp și-a asumat riscul de a deveni cronicarul și arhivistul persecuției comunității evreilor din România, care forma înainte de război cea de-
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
românizată, era fiul lui Horia Carp, fost senator și fost secretar general al Comunității Evreilor din București. La începutul războiului, Matatias Carp ocupa funcția de secretar general al Federației Uniunilor de Comunități evreiești din România. Între 1940 și 1944, Matatias Carp și-a asumat riscul de a deveni cronicarul și arhivistul persecuției comunității evreilor din România, care forma înainte de război cea de-a treia comunitate evreiască din Europa numărând aproximativ 760.000 de indivizi. Realizând că se apropie sfârșitul comunităților evreiești
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
asumat riscul de a deveni cronicarul și arhivistul persecuției comunității evreilor din România, care forma înainte de război cea de-a treia comunitate evreiască din Europa numărând aproximativ 760.000 de indivizi. Realizând că se apropie sfârșitul comunităților evreiești europene, Matatias Carp începe o intensă muncă de colectare a mărturiilor suferinței iudaice încă din 1940. Ajutat doar de soția sa și riscându-și viața, Carp ține cronica zilnică a persecuțiilor, a crimelor și a masacrelor contra evreilor. Informațiile colectate de Carp sunt
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
din Europa numărând aproximativ 760.000 de indivizi. Realizând că se apropie sfârșitul comunităților evreiești europene, Matatias Carp începe o intensă muncă de colectare a mărturiilor suferinței iudaice încă din 1940. Ajutat doar de soția sa și riscându-și viața, Carp ține cronica zilnică a persecuțiilor, a crimelor și a masacrelor contra evreilor. Informațiile colectate de Carp sunt obținute de pe întreg teritoriul României cu sprijinul indivizilor evrei înscriși în filialele teritoriale ale Federației Evreiești al cărei sediu central era la București
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
Matatias Carp începe o intensă muncă de colectare a mărturiilor suferinței iudaice încă din 1940. Ajutat doar de soția sa și riscându-și viața, Carp ține cronica zilnică a persecuțiilor, a crimelor și a masacrelor contra evreilor. Informațiile colectate de Carp sunt obținute de pe întreg teritoriul României cu sprijinul indivizilor evrei înscriși în filialele teritoriale ale Federației Evreiești al cărei sediu central era la București. O parte din informații sunt obținute de la un ofițer german care îi vinde fotografii ce documenteaza
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
ce documenteaza prigonirea evreilor. După 23 august 1944, reușește să copieze ordine oficiale și rapoarte ale jandarmeriei datorită sprijinului unui prieten care, fiind angajat al Ministerului de Interne, îi facilitează accesul la sediul ministerului în zilele de duminică. După război, Carp obține informații de la prietenii lui juriști care participau la procesul criminalilor de război ce se desfșura la București. Toate aceste surse au fost adunate într-o carte de peste 700 de pagini, intitulată " Cartea Neagră. Suferințele evreilor din România 1940-1944" și
Matatias Carp () [Corola-website/Science/322408_a_323737]
-
etnonimul strămoșilor noștri. Din lipsă de spațiu și timp ne-am referit doar la cele mai cunoscute patru nume: dac, get, valah și român, cu toate variantele lor, lăsând la o parte altele mai puțin răspândite ca hiperborean, mis/moes, carp sau care se referă la grupe mai mari de populații: scit, trac. Desigur nu am putut epuiza complet sursele imense avute la dispoziție, iar veridicitatea unora poate fi Îndoielnică. Unde a fost posibil am citat sursele originale, fără a Îngreuna
Editura Destine Literare by Marius Fincă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_394]
-
fost ucis de soldați în 235, legiunile romane au fost învinse într-o campanie împotriva Persiei sasanide, iar Imperiul s-a destrămat. General după general se ceartau pentru controlul Imperiului, frontierele au fost neglijate și supuse unor raiduri frecvente ale carpilor, goților, vandalilor și alemanilor, și atacurile agresive ale sasanizilor în răsărit. În cele din urmă, prin 258, atacurile veneau din interior, atunci când Imperiul s-a destrămat în trei state concurente. Provinciile romane din Galia, Britania și Hispania s-au rupt
Imperiul de la Palmira () [Corola-website/Science/324989_a_326318]
-
Ion Brătianu. Aceasta era o adunătură eterogenă formată din opozanții liberali de toate nuanțele (Take Ionescu, Fleva, Arion, Djuvara, Lecca), foștii junimiști trecuți de partea lui Lascăr Catargiu (frații Negruzzi, Vasile Pogor, Dumitru Rosetti, Ion Diamandi), precum și gruparea lui Petre Carp (Maiorescu, Marghiloman, Laurian, Stroici și Nica). La 19 decembrie 1887, Ion C. Brătianu a dizolvat Parlamentul ca urmare a expirării mandatului legal de 4 ani, și în urma alegerilor din 25 ianuarie 1888, guvernul obține din nou majoritatea, dar „Opoziția Unită
Take Ionescu () [Corola-website/Science/297438_a_298767]
-
în subordine. "„Îndoită greșeală și prin abrogarea unei legi bune, și prin propunerea unei alegeri proaste"." Disensiunile interne din interiorul Partidului Conservator, dintre vechii conservatori și junimiști au culminat cu părăsirea de către aceștia din urmă, în frunte cu Petre P. Carp, a partidului și guvernului. Pierzând majoritatea parlamentară și refuzându-i-se de către regele Carol I dizolvarea Parlamentului, Lascăr Catargiu prezintă demisia guvernului său pe 3 octombrie 1895, fiind înlocuit în aceeași zi de un guvern liberal condus de Dimitrie A
Take Ionescu () [Corola-website/Science/297438_a_298767]
-
Lascăr Catargiu și alegerea lui Gheorghe Grigore Cantacuzino ca președinte al partidului au reprezentat începutul sfârșitului visului lui Take Ionescu de a obține șefia conservatorilor, vis care s-a năruit definitiv în 1907, odată cu alegerea ca președinte a lui Petre Carp. La 11 aprilie 1899 se constituie guvernul conservator condus de Gheorghe Grigore Cantacuzino, în care Take Ionescu ocupă din nou funcția de ministru la Ministerul Cultelor și Instrucțiunii Publice. Guvernul s-a confruntat încă de la început cu efectele celei mai
Take Ionescu () [Corola-website/Science/297438_a_298767]
-
luni de aplicare, la intrarea crizei economice în faza sa acută, în ultimele zile ale lunii iulie 1900, determinându-l pe rege să demită guvernul, la 7 iulie 1900, și să-l înlocuiască cu un guvern junimist condus de Petre Carp. Lupta pentru șefia Partidului Conservator - 1900-1907 În următorii 10 ani preocuparea principală a lui Take Ionescu a fost de a câștiga șefia Partidului Conservator. Pentru atingerea acestui scop s-a folosit de toate mijloacele posibile: osanale ridicate șefului partidului, renegarea
Take Ionescu () [Corola-website/Science/297438_a_298767]
-
un suflet omenesc să întreprindă întru atingerea lui." Răscoale din 1907 au avut un impact major asupra tuturor segmentelor societății românești, inclusiv în planul vieții politice, manifestat atât prin schimbarea în perioada următoare a conducerii celor două mari partide (Petre Carp la conservatori și Ionel Brătianu la liberali) cât și prin apariția unui al treilea partid important, Partidul Conservator-Democrat, condus de Take Ionescu Manifestul privind înființarea partidului a fost publicat la 19 ianuarie 1908, iar la 3 februarie 1908, la sala
Take Ionescu () [Corola-website/Science/297438_a_298767]
-
și să recolteze în opoziție succese fără precedent. Puțini oameni politici în Țara Românească au avut parte de partizani devotați până la fanatism ca Take Ionescu.”" În aceeași măsură, el a avut și contestatari vehemenți și adversari politici implacabili. Aristocraticul Petre Carp îl considera un om politic fără caracter și onoare, spunând despre el că "„așa cum nici talentul nu justifica toate încarnațiunile, nici frumusețea nu justifică toate prostituțiunile."” Un portret realizat cu metodele și mijloacele științei grafologiei îi face sociologul Henri Stahl
Take Ionescu () [Corola-website/Science/297438_a_298767]
-
fost deportați în regiunea Perm Ion Stasiev cu soția și cinci copii, Chiril Ursu cu soția și un fiu, nora și doi nepoți, Toader Ursu, Isidor Ursu. Se ține minte că în 1932-1934 au fost represați Adrian Basiu, Chiril Isaicu, Carp Ursu. În acest fel, la recensământul populației din 1 august 1949, satul era mult mai rărit decât până la război - avea numai 2.096 de oameni, dintre care 2.086 moldoveni, 8 ruși și 2 ucraineni. Dar se dezlănțuie conflictul armat
Harmațca, Stînga Nistrului () [Corola-website/Science/305121_a_306450]
-
la 4 ianuarie 1804, precum și din recensămîntul anului 1817, aflăm aici un singur boier - Alexandru Panaiti. Satul era alcătuit deja din 154 gospodării țărănești, altele 6 aparțineau clerului bisericii Sfântul Mihail. La 29 aprilie 1835 moșia trece în prorietatea lui Carp Osmolovcki, iar 20 din cele 187 familii țărănești, nemulțumite de exploatarea noului moșier, iau calea bejeniei spre Bugeac. Preotul Constantin Prepeliță încearcă să-i dojenească, dau nu i s-a dat ascultare. Sătenii Ion Nereuță, Tudor Bîrsan și Toader Stratan
Bilicenii Vechi, Sîngerei () [Corola-website/Science/305202_a_306531]
-
cereau să fie strămutate pe pămînt liber, erau și Bilicenii. În 1858 împotriva lor au fost ridicate câteva escadroane de cavalerie țaristă. Circa 170 de familii din Biliceni rămîneau și mai departe fără o palmă de pămînt, pe cînd boierul Carp Osmolovski, stăpînea aici 4745 desetine de pămînt, pe care le dădea în arendă altor străini. Nevoiașii s-au liniștit numai după reforma agrară din 1868, cînd li s-au repartizat la Biliceni 1787 desetine de nadeluri. Alte 1445 ha de
Bilicenii Vechi, Sîngerei () [Corola-website/Science/305202_a_306531]
-
Nevoiașii s-au liniștit numai după reforma agrară din 1868, cînd li s-au repartizat la Biliceni 1787 desetine de nadeluri. Alte 1445 ha de pămînt au intrat în posesia lor după reunirea Basarabiei cu România. În 1898 urmașii lui Carp Osmolovski și neamul boierului Catargi stăpîneau la Biliceni cîte 1662 desetine de pămînt. Satul număra 1373 de locuitori (684 bărbați și 689 femei) și intra în lista asezărilor din Imperiul Rus cu o populație de peste 500 oameni. La 9 aprilie
Bilicenii Vechi, Sîngerei () [Corola-website/Science/305202_a_306531]
-
de drumuri asigura legătura între aceste așezări. Concomitent cu organizarea administrativ-teritorială și militară a avut loc și un intens proces de colonizare a Daciei cu cetățeni romani. O înflorire deosebită a cunoscut extracția minereului de aur. În fața atacurilor insistente ale carpilor (daci liberi), și goților din nordul Mării Negre, împăratul Aurelian (270-275) a decis retragerea administrației și a legiunilor romane în sudul Dunării (în provinciile Moesia Superior, Dacia Ripensis, Dacia Mediterranea, Dardania). Practicarea creștinismului în aceste locuri este atestată prin urme arheologice
Transilvania () [Corola-website/Science/296636_a_297965]
-
teritoriile provinciei române Dacia după retragerea Aureliană. Ultima menționare despre carpi este cea a istoricului grec Zosimos (la începutul secolului al VI-lea), el scriind despre înfrângerea incursiunii acestora (sub numele de carpo-daci) de către împăratul Teodosiu I în 381. Prezența carpilor, ca daci liberi, este constantă la est de Carpați pe toată perioada de dominație română în Dacia, unde au creat cultură arheologică Poienești-Zvorâștea, manifestându-se prin continuitate de locuire a teritoriului și schimburi între populațiile dacice „libere” și locuitorii Daciei
Carpi () [Corola-website/Science/297407_a_298736]
-
Carpați pe toată perioada de dominație română în Dacia, unde au creat cultură arheologică Poienești-Zvorâștea, manifestându-se prin continuitate de locuire a teritoriului și schimburi între populațiile dacice „libere” și locuitorii Daciei române sau cu neamurile germanice. O parte a carpilor, mai ales din părțile sudice ale Moldovei, au fost strămutați în diferite părți ale Imperiului. Diferitele sisteme de dominație română, în cadrul „hotarelor invizibile ale Imperiului” (Theodor Mommsen), au determinat asimilarea de către carpi a culturii net superioare romanice, ca urmare a
Carpi () [Corola-website/Science/297407_a_298736]
-
din părțile sudice ale Moldovei, au fost strămutați în diferite părți ale Imperiului. Diferitele sisteme de dominație română, în cadrul „hotarelor invizibile ale Imperiului” (Theodor Mommsen), au determinat asimilarea de către carpi a culturii net superioare romanice, ca urmare a acestui proces carpii însușindu-și limba latină, favorizând unitatea etnico-lingvistică în întreg spațiul dintre Nistru, Dunăre și Tisa. Retragerea aureliană de la nordul Dunării din 275 a favorizat această sinteză. Greco-romanii au numit acești oameni "" sau "Carpiani." Probabil cea mai veche mențiune este sub
Carpi () [Corola-website/Science/297407_a_298736]
-
de Καρπάτης -. KarpátesRădăcina poate fi prezumtiv proto-indo-european cuvântul * ker / sker, care înseamnă "vârf" sau "faleză" (cf. albanez Cârpe "stâncă", română (S) Cârpa "prăpastie", si Scarpa limba latină). Oamenii de știință care susțin această derivare sunt împărțiți între cei care cred carpii au dat numele lor la lanțul muntos (de exemplu, inseamna numele "munți de carpii") și cei care pretind contrariul. În acest ultim caz, ar putea însemna pur și simplu Carpiani "oameni de Carpați". Dar similitudinea dintre cele două nume pot
Carpi () [Corola-website/Science/297407_a_298736]
-
faleză" (cf. albanez Cârpe "stâncă", română (S) Cârpa "prăpastie", si Scarpa limba latină). Oamenii de știință care susțin această derivare sunt împărțiți între cei care cred carpii au dat numele lor la lanțul muntos (de exemplu, inseamna numele "munți de carpii") și cei care pretind contrariul. În acest ultim caz, ar putea însemna pur și simplu Carpiani "oameni de Carpați". Dar similitudinea dintre cele două nume pot fi coincidențe, si ei ar putea derivă din diferite rădăcini. De exemplu, s-a
Carpi () [Corola-website/Science/297407_a_298736]