1,104 matches
-
cel bun. Și cînd noi credeam că nu poate, el numai ce se ridică în două picioare și-o face pe-a bipedul nărăvaș. Noi gîndeam și-l îndemnam "hai, fundul sus, că se termină asfaltul" iar el parcă era chior. Noroc că panica a prins și piloții și au tras de niște mînere în mod bărbătesc, astfel încît capetele scaieților n-au reușit decît să gîdile burtoiul gîndacului zburător, dar total ineficient. La aterizare a fost fain de tot și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de o oră și omul este enervat. Și eu la fel. Pe ecranul monitorului ne anunță că, probabil, îmbarcarea se va face peste o oră, adică vom avea o întîrziere de două ore. Bun și așa. Un băiat albineț și chior bine ne invită să cumpărăm bilete la loterie. Nefericirea lui este exploatată fără rușine. Ne anunță că poartă noroc. Poate, dar nu cumpăr. De pe monitor dispare zborul nostru și se anunță Tenerife. Alergăm spre panoul general. Bruxelles este anunțat la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
că, deși sînt în cantități apreciabile și la prețuri nu prea mari, multă lume le privește cu jind, salivînd inutil, pentru că nu-și permite luxul... Încerc să caut în minte un fruct asemănător în România și nu găsesc. La lumina chioară, printre crengi, se văd fructele coapte, de culoarea zămosului. O ramură ruptă sub piciorul cuiva îmi atrage atenția înspre poartă. Deși un gard din plasă de sîrmă, înalt de patru metri, înconjoară grădina, n-avem nicicum siguranța inviolabilității. Privesc cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
trebuie întîi pedepsit și abia apoi purificat. Ce pedeapsă? întreb cu prudență. Să i se mărească un defect fizic sau psihic, pentru o lună, cel puțin. Ce, cum adică?! Păi, dacă este șchiop, să fie și mai șchiop, dacă este chior, să fie și mai chior, dacă este nevolnic, să fie și mai și... Nu, asta nu vreau. Dacă el este prost eu nu vreau să... Este prost? Atunci să fie și mai prost. Zîmbesc, apoi rîd în hohote, apoi îmi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
apoi purificat. Ce pedeapsă? întreb cu prudență. Să i se mărească un defect fizic sau psihic, pentru o lună, cel puțin. Ce, cum adică?! Păi, dacă este șchiop, să fie și mai șchiop, dacă este chior, să fie și mai chior, dacă este nevolnic, să fie și mai și... Nu, asta nu vreau. Dacă el este prost eu nu vreau să... Este prost? Atunci să fie și mai prost. Zîmbesc, apoi rîd în hohote, apoi îmi dau lacrimile de atîta rîs
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în animale. Ei sunt androgini (Cecrops) sau își schimbă sexul (Tiresias), sau se travestesc în femei (Herakles). În plus, eroii se caracterizează prin numeroase anomalii (acefalie sau policefalie; Herakles este înzestrat cu trei șiruri de dinți); ei sunt adesea șchiopi, chiori sau orbi. De multe ori, eroii cad victime nebuniei (Oreste, Bellerophon, chiar excepționalul Herakles, când își masacrează fiii pe care i-i dăduse Megara). Cât privește comportamentul sexual al eroilor, el este excesiv și aberant: Herakles fecundează într-o noapte
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
să aibă un scop în patrulatul ăsta al lor. Că urmăreau ceva. Că aveau rațiune. Nu aveau. Așa le țin minte. Alai, cohortă, stol de ciori care croncăneau încontinuu. Ciori într-un nuc sub care nu crește nimic-nimic. Nuc sterp, chior. Nuc inutil. Să-i fie rușine. O praștie îți dai seama că ți-ar trebui atunci. O pușcă, o catapultă, un arc. Ciori, zgomot de plisc răgușit, de aripi mari. Ciorile nu sunt păsări. De asta poți fi sigur. Există
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
simțea el nevoia, să ofere și altora Leonard Cohen. Și Emerson, Lake & Palmer. Și atâtea altele. Nici lui n-o să-i dau numele. Dar de la el am aflat că versurile acelea, „Jesus was a sailor“, sunt reale, iar nu fabulație chioară. Ele chiar îi aparțineau lui Leonard Cohen. De fapt lui „Susanne“. Și cum îmi dădusem jos pansamentul, sunetele alea îmi intraseră în urechi, intraseră direct în mine. Și asta mi se părea incredibil. Nu știu cum să vă spun, chiar dacă nu aud
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
față în față, îi despărțea o masă de lemn, cu o veioză care bătea orbitor în ochii lui Vlad. Tovarășul Cameniță a întins mâna cu degete butucănoase și a stins lampa aceea dureros de puternică. A rămas aprins doar becul chior din tavan. Și-a aprins o țigară. L-a îmbiat și pe Vlad. El a refuzat politicos: Mulțumesc, nu fumez. Se vedea din intonația lui, dar și din întreaga expresie a chipului său că îi este recunoscător tovarășului Cameniță, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
am avut noroc. * Se făcu dimineață, mi-am primit mașina, care pornea în sfârșit, și, condus de motanul umanizat, dându-i destul pentru a rămâne încă o zi în stare antropologică, am ambalat. Dar a trebuit să iau doi lăutari, chiori de nesomn, care mergeau la Ploiești. Așa am aflat și altele: "cine cu cine, că baba e într-adevăr vrăjitoare, că șeful poliției provine de la secu" și am "degustat" bancuri fără perdea. Unul din cei doi era experimentat; umblase noapte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
să intre în Bologna, trebuind să treacă o punte de lemn, căzu, iar când se ridică ud tot și plin de nămol, stârni râsul celor de față. Intrând în Bologna, începu să ceară de pomană, dar nu primi o para chioară, deși cutreieră tot orașul. Boli o vreme în Bologna. După aceea porni spre Veneția, călătorind ca de obicei. 92. În acel timp1, în Veneția, Pelerinul se îndeletnicea cu exercițiile și cu convorbirile spirituale. Persoanele mai de vază cărora le-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
de pitic bătrânicios, și asta numai din practica, prea [de] timpuriu, a funcției sexuale. Întreg cârdul de fete ciri pea și râdea cu inconștiență la trecători, dintre care prea puțini se Încumetau să meargă cu vreuna din ele spre odăile chioare și Înăbușitoare de pe Strada Regală, cu un trafic amoros de un sfert de oră; clienți de o calitate dubioasă, sadici, anormali sau numai bolnavi de curiozitate și amatori de prospecțiuni psi hologice, cum eram eu - dar pe potriva calității tot atât de du
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
de nu s-au săturat de trântaie! Uite-așa, cum ne vezi, am știrbit noi iataganul turcesc?! Măi-măi! Sunt ceva de spăriet moldovenii aiștea! Ni s-a urcat la cap de când cu "Podul" aista. Să nu ne îmbătăm cu apă chioară, dar nici să ne culcăm pe-o ureche. Neslăbit să ne gătim de luptă. Să întărim cetățile. Duminică de duminică, sub straja pârcălabilor, toți cei ce pot ține o armă să lupte în întreceri voinicești, cu arcul, cu spada, călare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Ajunge! spune Ștefan. Ajunge! Se duce la fereastră, privește norii, cerul, dealurile. Boierii așteaptă cuvântul Domnului. Și cuvântul lui vine, calm, dar ferm, hotărât: Să nu zicem "da"! Dar nici "ba" să nu zicem! Să nu ne îmbătăm cu apă chioară... Dar nici să dăm în brânci cu ploconeala... Eu sunt deschis și pentru pace, și pentru război. Ce este sigur este că va fi mult mai greu. Mult mai greu... Trebuie să chibzuim bine. Că n-om fi nebuni să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
a prins frica micuței Moldove!... Tremurăm unu' de frica celuilalt... Da! Da! Se teme! Se teme! strigă Duma prinzând inimă. Să nu înghită iar gălușca, întărește Mihail. "Ia-l de pe mine că-l omor!"... Să nu ne îmbătăm cu apă chioară. O să fie greu, tare greu, măi băieți. Suntem încercuiți. Și nu știu cum... bolborosește Ștefan. Oricum o dăm, n-avem scăpare... "Stârvuri! Jaf! Robie! Sânge! O Dunăre de sânge!", își face apariția silueta Sfântului, propovăduind halucinante blesteme. E grozav "Sfântul" aista cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Brazii se răriră, făcând loc ici și colo unor poieni care acopereau până departe, spre orizont, culmi largi și rotunjite. Hugo le arătă o dungă Întunecată care marca liziera pădurii: — Acolo stăm, până ce Începe lucrul nostru. — A, știu, se repezi chiorul. Acolo e răscrucea. Pe acolo trec toți cei care se Îndreaptă spre mânăstire, fie că vin de la Rin, fie că vin de la miazăzi... — Întocmai, Încuviință Hugo. — ...De la Rin sau de mai jos. Unii chiar de la Zürich... — Cine-i prea deștept
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
și poftești desfătări care te vor duce cu siguranță În iad. Cei doi călugări se Îndepărtară ciondănindu-se, iar ucigașii Își băgară săbiile În teacă. — Grozav pândar mai ești, Hugo, nu poți să deosebești un cal de un măgar, murmură chiorul. Nu-s mâță să văd pe Întuneric. Dar am doi ochi și cu doi ochi vezi mai bine decât cu unul singur. Oricum, v-am spus că nu cred să fie omul nostru. Ce poftești, Ambrosius? Voiai să ies la
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
alte câteva răni deschise care Îl umpluseră de sânge. Alunecă de pe cal și Ambrosius se apropie să-i dea lovitura de grație. În clipa În care vârful sabiei străpungea veșmântul tânărului, Hugo Își Împlântă adânc cuțitul În spatele tovarășului său. Sabia chiorului alunecă sub coasta tânărului, fără Însă a-i atinge inima, și capul Îi căzu Într-o parte. O clipă, văzu Îngrozit buzele subțiri ale lui Hugo rânjind pline de cruzime: — Ți-am spus că deștepții nu trăiesc mult. Voiai să
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
asupra cioplitorului. Câteva clipe Simeon Își ținu răsuflarea, așteptând lovitura mortală. Dar se luminase de-a binelea și clopotele mânăstirii Începuseră să bată pentru slujba de dimineață. Hugo se grăbea. În orice clipă puteau trece alți drumeți. Îl lăsă pe chior să zacă acolo unde murise: „Nimeni nu-l cunoaște și n-are de unde ști În slujba cui a fost. Doi tâlhari sunt mai buni decât unul singur. Amândoi l-au atacat pe cavaler. Pare mai adevărat...“ Luă punga de mătase
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
se răspândesc. S-a destupat clondirul cu vin moldovenesc, Mai toarnă, cârciumare, mai cântă, lăutare.” Îți mai aduci aminte, cred, vorbele lui Ionel Teodoreanu despre „Crâșma cu zid adânc,ferestre zăbrelite,păreți afumați și plafon boltit. Lampa cu gaz e chioară ca un opaiț, cu sticla afumată...Încăperea nu-i arătoasă, dar simți în străfundul ei beciul cu strășnicia butoaielor, ca un glas de bas în barba încâlcită a unui călugăr”, citite de noi în „Masa umbrelor”. Ce vremuri, dragă prietene
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
e adevărat că picioarele mele erau ușor strâmbe și călcam așa ca vârfurile pantofilor să formeze împreună un arc închis. La orele de desen, ocupând un loc în banca întâi, unde mă sileam să mâzgălesc ce ni se poruncise, eram chior sub ochii mici și negri, sclipind malițios, ai pictorului Capidan, mărunt la trup și la talent, dar plin de superioritate, care ne dăscălea cu insistență de ciocănitoare și îmi azvârlea cu scârbă: „Mai bagă în gură, măi băiete, cârpa aia
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
anticari; s-au apucat să răsfoiască, să cotrobăie prin cărți, de parcă ar fi fost la ei acasă. Marele șef îmi zice: „Credeam că biblioteca Lov[inescu] o să fie mai interesantă, mai bine aleasă“. Era un invalid de război, surd și chior, Adalbert Moscovitz. Au stat până la 2½. Covoarele, toate cele 18, de la cel mai banal până la cel mai de preț, au fost numărate, măsurate. Și lămpile, și mașina de gătit din bucătărie, și dulapurile din bucătărie. Tot, tot, tot. În timpul ăsta
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
călugări și soldați pentru a-i convinge. Bella puer lumen quod habes, conceda puellae, Sic tu caecus amor, sic erit illa Venus. Acest distih a fost făcut apropos de împrejurarea că Filip II al Spaniei avea o înclinare ciudată pentru chiori. Avea un paj cu un ochiu și o amantă cu un ochiu. Amanta aceasta a fost prințesa d'Eboli. Quand on ne veut pas écouter la raison, elle ne tarde pas à se faire sentir. Franklin. Ce sont les canons
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
limbi amestecate, nemți și leși de pe șoseaua Ipsilant. Franț Wagner un fel de Hristos, nalt, uscat și trist, își bate din când în când concubina Antonina Dombrowska ș-o teme. Ea se refugiază la vecine. Una din aceste vecine, leașcă chioară de-un ochiu, zbârcită, vicleană și rea, lăptăreasă, are un nepot Vladimir, Vlagiu cu care, după cât spun unii și alții ar fi trăind. Această babă o sfătuiește pe Antoșa să lese pe Wagner, că-i găsește ea alt barbat mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Nana Chira, cămărășița Ilisaftei Lazăr Pitărel, vatavul Iosif dela Uimirceni Amfilohie Șendrea, arhim. Post Luni, Miercuri, Vineri, cu apă. Măria-Sa Chiajna Timoftei, dascălul de sârbie Postelnicul Grigorașcu Jora Toma lui Bogat Atman Grigorie Pogonat Gogolea Matiaș Croșca Ilia Alapiu Chiorul Înmormântarea lui Albu, pârcălab al cetății Neamțu. Înmormântarea se face la ? Concediu, bocitoare, poduri. Ilisafta. Sfat (alineat tăiat) Ceva cu hoți Drum la Oltea călugărița la un schit singuratic Pod umblător Lostrițe și lipani dela Bistrița erau repezite călări p.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]