689 matches
-
bată cu ciocanul. La fiecare pocnitură se cutremura. Ce fac? Trebuie să lucreze rapid, zise Kay. Ar putea să fie benzină sau apă În subsol. — Benzină sau apă? Întrebă fata, de parcă nu Înțelegea. Urmă o altă izbitură și ea se chirci din nou. Probabil că simțea loviturile prin moloz. Începu să plîngă. Își frecă fața iar praful de tencuială se Îngroșă cu lacrimi. Kay Îi atinse umărul. — Te doare? Fata scutură capul negînd. — Nu-mi dau seama. Nu cred. Doar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ei (care este întruchiparea sorții, destinului, dreptății, a karmei și a tuturor forțelor impersonale care îi pot strivi pe muritorii de rând ca pe niște furnici) îl lovește pe Pran peste mijloc cu bățul cu care bate maimuțele. El se chircește de durere, dar femeia continuă să-l lovească exact acolo unde trebuie, la genunchi și coate, cu lovituri bine țintite, care-i produc o durere puternică, chinuitoare. Victoria lui Anjali este rapidă și incontestabilă. Împiedicându-se în pijamaua care i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
mai am parte de câteva pipițe descuiate. Nu sunt nici treaz, nici adormit, gândindu-mă la Carole. O să se Întoarcă ea În curând. Știe de unde bate vântul. După un timp măruntaiele Încep să mă doară chiar nasol și transpir. Stau chircit În balansoarul care se leagănă Într-un ritm grețos, dar nu pot să mă duc În pat, nu până când nu se face lumină. Cred că o să vomit. Mă abțin, Încercând să inspir Încet. Transpirația vâscoasă și stătută de alcool. Măruntaiele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
a ta În loc să-ți bagi nasul Într-a altora. — Eu conduc ancheta asta Drummond! Să nu uiți niciodată asta! VEZI-ȚI DE SLUJBA TA ÎMPUȚITĂ ȘI NU TE MAI JUCA DE-A PSIHOLOGUL AMATOR! răcnesc eu violent, iar ea se chircește la impactul cuvintelor mele și al respirației mele fierbinți și băloase, oprind brusc mașina, cu chipul stacojiu și ochii Înlăcrimați. Eu sar afară. Ea o pornește În viteză. De cum Îmi dispare din raza vizuală iau un taxi până acasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
mai aruncau cu pietre în geamuri. Până și animalele păreau fără chef. Clopotele decupau timpul ca pe un trunchi de copac doborât. Câteodată, urlete de lup umpleau orașul. Era Martial Maire, prostănacul, care înțelesese totul, și care-și striga suferința, chircit la poarta școlii. Poate că ar fi trebuit să facem cu toții ca el. Poate e singurul lucru pe care-l poți face în asemenea cazuri. Ar fi trebuit să-i pun întrebări procurorului. E ceea ce se face în cazurile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
plăcute, mi-e frică, ajută-mă, iar eu mă trezesc, ce se întâmplă cu mine, de ce mai pierd vremea aici, trebuie dus la Urgență, spun eu pe un ton apăsat, care îmi zgârie până și mie urechile, iar el se chircește, strânge din umeri, dintotdeauna urâse medicii mai mult decât orice boală, nu vreau, vreau să rămân acasă, însă protestele sale sunt lipsite de vlagă, învinse de vocea mea fermă, de tonul decisiv. Încearcă să îți miști brațele, îl îndemn eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
întunecat, ca o cascadă noaptea, și tuburile acelea lungi de neon par înfundate și găunoase, asemenea globilor oculari ai unui schelet, iar în fața mea stă Udi, culcat pe patul cu rotile, s-a făcut cu totul negru, spinarea i se chircește în corp vertebră cu vertebră, cele mai amare amintiri îi freamătă în sânge, fierbând dimpreună cu germenii vestitori ai unei catastrofe, închid ochii, încerc să îmi găsesc echilibrul în punctele transparente, care se înghit unul pe celălalt în întunericul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
pasăre pentru a ne da binecuvântarea, Udi îmi apasă ușor spatele, într-o clipă se eliberează de sub trupul meu și se cațără deasupra mea, un copil înfometat care dă din întâmplare peste toate dulciurile din visurile lui, iar eu mă chircesc epuizată și fericită, am înțeles totul în noaptea aceasta, cât este de bine să te descotorosești de obositoarea luptă cu sine, am înțeles că el este pentru mine asemenea unui copil sau asemenea părinților, pe care nu îi poți alege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
odată în mii de biluțe întunecate, vesele ca niște prizonieri eliberați, se rostogolesc pe sub paturi, întreg aspectul lor serios se schimbase într-o clipă, acum nu mai doreau decât să se simtă bine, nu să prezică viitorul, iar eu mă chircesc sub pat, încerc să le adun la loc, înăuntrul tubului transparent din sticlă, zdrobind sub genunchii mei mitul lor distrus. Undeva în spate auzeam pași apropiindu-se de mine, dar nu am îndrăznit să îmi ridic privirea, tati, nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
suculente, iar eu nu reușesc să mă abțin, Udi, ceapa nu este încă gata, iar usturoiul este deja ars, de câte ori ți-am spus că trebuie să pui ceapa înainte de usturoi, nu le poți căli pe amândouă de la început. Deodată se chircește, de parcă l-aș fi lovit, tigaia îi tremură în mână, imediat o va ridica în aer ca pe o rachetă de tenis, o va trânti pe podea și toată compoziția plină de grăsime se va împrăștia pe jos, deja mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lui, întotdeauna mă privisem prin comparație cu el, iar acum, când el iese din cadru, întreg tabloul se descompune, imediat se va face țăndări dinaintea ochilor mei, toată viața voi culege cioburile, ca termometrul acela deosebit al tatei, cum mă chircisem acolo, în ziua nunții noastre, pe sub paturi, târându-mă după biluțele de mercur. Ar fi trebuit să anulez nunta, fusese un semn, ar fi trebuit să mă căsătoresc cu cineva care să nu mă părăsească la mijlocul vieții, tocmai în momentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
la serviciu ne-au spus că nu ai ajuns, iar acasă nu răspundea nimeni, și eu murmur, am avut câteva lucruri de făcut, dar privirea ei inchizitorială și întunecată îmi cercetează batjocoritoare părul în dezordine, rochia decolorată, ochii umflați, mă chircesc sub privirea ei, e atât de clar că fusesem părăsită noaptea trecută, că sunt o femeie fără bărbat, că sunt o femeie fără dreptate, oricine mă poate umili. Hai, Noghi, să mergem acasă, îi șoptesc eu pe un ton plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dacă încetăm să ne facem griji, încetăm să iubim, nu? Tocmai asta e iubirea. Copila aceasta are nevoie să fie iubită, continuă ea, nu să fie încorsetată, nici compătimită și nici temută, ești capabilă să iubești, pur și simplu? Mă chircesc în fața ei, chipul ei de asfalt inflexibil pălește în fața ochilor ei tineri, plini de o vitalitate aproape enervantă, îmi întorc privirea spre perete, pe el atârnă o fotografie veche, în rama prăfuită eu și Yotam suntem împietriți într-o îmbrățișare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
cu fațada terminată, eu deschid geamul, mă răpești, întreb eu, iar el râde, ceva de genul ăsta, mă trage afară din mașină, târându-mă după el înăuntrul clădirii, un câine uriaș vine din spate lătrând puternic, iar eu mă retrag, chircindu-mă de durerea gleznei care e la un pas de a fi mușcată, așa îți trebuie, îmi spun mie însămi, așa îți trebuie, dar imediat după aceea se transformă într-un animal jucăuș, tăvălindu-se la picioarele lui Mikha, așteptând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
Carter Burke. Geamătul pe care-l auzi nu mai avea nimic omenesc: ― Ripley. Ajută-mă. Simt ceva în mine. Doamne, mișcă. O, Dumnezeule... Se holba la e. Depășise stadiul ororii. Nimeni nu merita o asemenea pedeapsă. ― Ține. Degetele bărbatului se chirciră pe grenadă. Apoi Ripley îi scoase siguranța și se îndepărtă în grabă. Vocea artificială a stației se făcu din nou auzită. Acum avea o nuanță de intonație mecanică. ― Personalul dispune de unsprezece minute pentru a ajunge în perimetrul de securitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
la sculpturile pentru expoziția pe care o plănuia Duggie, dar anul viitor părea mult prea departe ca să iau ideea în serios, iar creierul meu nu era pregătit. M-am decis să-mi încarc bateriile. Asta, de obicei, însemna să mă chircesc pe canapeaua mea veche și jerpelită cu un exemplar din The Guardian, alte câteva reviste proaste și programele TV din timpul zilei bâzâind pe fundal. Mai târziu o să fie Oprah și Mork and Mindy. Eram teribil de mulțumită, atât cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
-mă în jurul meu, am văzut o frumoasă vază de Murano, roz pal, pe noptieră. Îngenunchease de durere, pămpălăul. Am luat vasul și i l-am trântit în cap. Nu s-a spart; fac sticlă tare pe insula aia. S-a chircit pe covor și stătea acolo, inconștient. Am pus la loc vasul. Cheile îi picaseră din mână; le-am ridicat și am călcat peste el cu dispreț, pentru a ieși din dormitor. Grămada lui de chei era în ușă. Am scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și nu se mai sfîrșeau. Nici nu mi-am dat seama cînd s-a ridicat cerșetorul de pe bancă, rămînÎnd cu privirile ațintite la ei și deodată a izbucnit În plîns. Buzele Îi tremurau, umerii i se scuturau, mîna i se chirci pe cămașa sfîșiată la piept. Plîngea de ți se rupea sufletul cînd Îl priveai și-n viața mea nu mai văzusem pe cineva zguduindu-se de plîns În halul ăsta. Cred că l-a impresionat demonstrația. Era cald și mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Deodată sunt iar departe, pe măsură ce imaginația mea preia controlul. Personajele prind viață în timp ce scriu despre un tată violent și tânărul său fiu îngrozit. Tatăl e foarte beat și își acuză fiul că a furat bani de sub patul lui. Fiul se chircește în colț și tatăl își desface cureaua groasă din piele. Copilul cerșește îndurare... Doamne, nu mă distrez deloc. E oribil și îmi trezește amintiri de când eram la școală și diriginta mă bătea uneori cu bastonul. Asta era înainte să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
altfel s-ar putea s-o pățesc, să mă îmbolnăvesc de-a binelea, cum mi-a prezis Maria. Ciorba părea a fi bună. Se îndopase atâtea luni cu lecturi și-și neglijase digestia cu o superioară indiferență. Stomacul i se chircise, i se pliase, i se îngrămădise sub coastă, un măr, o felioară de pâine erau pentru el un adevărat chilipir, secreta acizi și mistuia totul cu un zel desăvârșit, apoi se strângea iarăși ghem și aștepta cu aceeași aleasă răbdare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
picioare, nu le mai arăta nodurile reumatice, dintre coaste, de la subraț, nu mai ruga pe nimeni s-o maseze, poate chiar dispăruseră, dizolvate de acel suflu nou ce-i iriga sângele. Tatăl, departe de a se împăca cu situația se chircea în sine, se strângea ca ariciul, nu mai discuta cu vecinii pe stradă, nici cu colegii de birou, trecea ca o nălucă peste tot, afișând un calm aparent, dar era evident era foarte evident că fusese atins, fusese cumplit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
unei pălărioare albe. O privi apoi pe Carmina cu nădejde, parcă-i trăgea cu insistență vorbele, i le capta înainte de a fi rostite. Omul se mai schimbă, murmură Carmina fără nici o convingere. Oare? întrebă Sidonia sceptică și fața i se chirci din nou și i se plie de riduri. Unde n-ar da Domnul, drăguță. Dar n-am eu inima aia, nu am, ce să fac? Poate sunt absurdă, poate ei îi este bine și eu mă frământ fără rost? Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
pic? Își încrucișă brațele cuprinzându-și șoldurile înguste, se cocoșă de parcă ascundea o durere. Fața toată pliată de riduri îi era imobilă ca o stană de piatră. Nu, nu mă înțelegi, strecură printre buze, n-ai cum. Cum ședea acolo chircită în fotoliu parcă era o șoricioaică bătrână și o clipă Carmina gândi că poate de la ea provenea mirosul de șoarece ce se simțea iute, pronunțat, intrat de mult în cărți, în mobilă, în stofa scaunelor, în varul de pe pereți. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
pe întuneric, fără să scoatem o vorbă. Am sărutat-o și i-am cuprins sânii în mâini. Ea mi-a luat penisul în mână. Se excitase și parcă mă invita să intru. Cu toate acestea, când am intrat, s-a chircit de durere. Am întrebat-o dacă este prima oară când se culcă cu un bărbat și a dat afirmativ din cap. Nu mai înțelegeam nimic. Crezusem că o făcuse cu Kizuki cât au fost împreună. Am intrat adânc și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
într-o crustă veche de vopsea. A pornit apoi spre dreapta și după ce s-a convins că drumul era blocat, a luat-o înapoi, spre stânga. Până la urmă, cu eforturi disperate, s-a cățărat până în vârful nitului și a stat chircit acolo de parcă rămăsese fără suflare. Multă vreme nu s-a mișcat deloc. Cu mâna pe balustradă, am rămas cu privirile ațintite pe licurici, studiindu-l îndeaproape. Nici licuriciul, nici eu nu ne-am mișcat multă vreme. În jurul nostru, doar vântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]