2,172 matches
-
a reîntâlnit-o pe Donna Elvira, fosta lui iubită care-l urmărește cu reproșurile și dragostea ei, Don Giovanni se face nevăzut, lăsându-l pe Leporello să rezolve situația. Șiretul valet va ști într-adevăr să se descurce. El o consolează pe Donna Elvira, arătându-i catalogul impresionant, neîncheiat încă, al victimelor stăpânului său. Între timp, Don Giovanni își alege o nouă victimă: mireasa lui Masetto - frumoasa Zerlina. Nuntașii sunt poftiți să petreacă la palatul său, dar Masetto care a priceput
Don Giovanni () [Corola-website/Science/307540_a_308869]
-
din cauza hainelor, Masetto ascultă sfaturile lui Doni Giovanni, trimitându-și oamenii care încotro, în căutarea presupusului stăpân. Dându-și seama prea târziu de eroare, Masetto încasează o bătaie strașnică de la Don Giovanni, care dispare în noapte, dar mângâierile Zerlinei îl vor consola. În acest timp Leporello a ajuns cu Donna Elvira în grădina casei comandorului. Încercând să fugă, se vede înconjurat de dușmanii stăpânului său care hotărăsc fără șovăire moartea vinovatului. Dezvăluindu-și identitatea, Leporello reușește să scape. Copleșită de durere în fața
Don Giovanni () [Corola-website/Science/307540_a_308869]
-
de Lauraguais. Madame de Châteauroux nu a considerat-o pe sora ei cea simplă un rival ci doar companion amiabil. La 8 decembrie 1744 Madame de Châteauroux a murit brusc. După decesul ei, pentru o scurtă vreme regele s-a consolat cu sora ei, Madame de Lauraguais. Câteva luni mai târziu, regele avea o nouă metresă, Madame de Pompadour. Madame de Châteauroux a fost prietenă cu Charlotte Aglaé d'Orléans, nepoată a regelui Ludovic al XIV-lea și a metresei acestuia
Marie Anne de Mailly () [Corola-website/Science/321130_a_322459]
-
ortodoxă de la muntele Athos, homosexualitatea nu pare a avea dificultăți să-și facă simțită prezența", asta ținând cont de faptul că biserica instituționalizată rămâne o organizație exclusiv masculină, fapt care la rândul lui face logică tendința bărbaților de a se consola de rigorile regulamentului cu parteneri de același sex. În cartea de mare succes "Vara Grecească" (1974), Jacques Lacarrière descrie cu umor savuros "dificultățile" cu care s-a confruntat în cele trei vizite pe care le-a făcut la mânăstirile de pe
Muntele Athos () [Corola-website/Science/297346_a_298675]
-
fură înlocuiți de tanchiști.. * (nemții, rușii, ș.a.). (Americanii descalecă rachete)* Azi suntem scutiți: avem scuturi antira chete* Măgarul vede invers traseul, de aici problema* Mulțimile îndobitocite, emană tirani pe potrivă. Paradisul este o stare din care am fost alungați: Irecuperabilă. Consolează-te încetinind durata prin visătorie* Ochiul compus al insectelor vede. Ecourile au asurzit* Animalul învață să vâneze, prin joc.* Omul, prin jocurile de noroc ?* Dar îmbătrânind, cel vânător decade în a fi vânatul* Tot astfel, ochiul invizibil al divinității?* Paradoxul
Editura Destine Literare by Eugen Evu () [Corola-journal/Journalistic/97_a_210]
-
își schimbă și preocupările, orientându-se către construcția de navete spațiale în podul casei, din resturi de televizoare și frigidere. Acest elan creator dispare în momentul intervenției locatarilor, îngrijorați de ascensiunea foarte gălăgioasa a micului astronaut. Totuși, reușește să se consoleze împreună cu prietenii tăind cablurile antenelor TV și aducând astfel pentru o săptămână liniștea absolută în casele vecinilor. Marcat puternic de separarea părinților, pe când avea 12 ani, găsește remediul citind foarte mult și devenind un client permanent al Librăriei Sadoveanu din
Traian T. Coșovei () [Corola-website/Science/302283_a_303612]
-
meritau atenția sa, descriind fenomenul muzical sub toate înfățișările lui. Hărnicia, perseverența, devotamentul, jertfa de sine de dragul culturii, au făcut din el un apostol al muzicii românești. Cu greu ne despărțim de o personalitate de asemenea calibru, dar ne consolăm la gândul că în lumea în care a pășit acum, va avea un loc de cinste, alături de cei care au trăit pentru a dărui ceva din ființa lor culturii și artei românești. Muzică bizantină Festivalul de muzică bizantină și contemporană
?n actualitate La desp?r?irea de Constantin Catrina by Liliana IACOBESCU [Corola-journal/Journalistic/83960_a_85285]
-
groapă de gunoi pentru incapabili. Până și ceilalți servitori din dospodărie și ajutoare ale samurailor priveau de sus posturile din bucătării, iar pentru samuraii mai tineri acolo nu exista nici o ocazie sau perspectivă de avansare. Mataemon îl înțelegea și-l consola: — Maimuță, ai fost mutat într-o muncă fără răsunet și presupun că ești nemulțumit. Dar, de vreme ce ți s-a mărit salariul, n-ar trebui să consideri că ai mai avansat un pas în lume? Ca purtător de sandale, deși e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
îl înconjura o mare bucurie. Totuși, de fiecare dată când îi ieșea câte o fericire în cale, se gândea la mama lui. Astfel, în fericirea sa exista și puțină tristețe. „Dorințele noastre nu se mai sfârșesc. La urma urmei,” se consola el, „există în lume și oameni fără mame.” Tokichiro se cufundă în copaie. Se spălă pe ceafă cu o atenție deosebită. Când termină baia, îmbrăcă un kimono subțire de bumbac și reveni în casă, unde găsi atâta lume încât îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
oamenilor, însă, Nobunaga îi spuse lui Ieyasu: — Iartă-mă că l-am dojenit așa de aspru pe curajosul Tadatsugu în fața tuturor celorlalți. Găsesc că planul lui e excelent, dar mă temeam să nu ajungă la urechile inamicului. Ai să-l consolezi, mai târziu? — Nu, a fost o indiscreție clară din partea lui Tadatsugu să ne dezvăluie planurile, chiar dacă era între aliați. A fost o lecție folositoare pentru el. Și am învățat și eu ceva. — L-am mustrat cu atâta severitate încât mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Katsuhisa, șeful clanului în jos. De ce să abandoneze un castel pentru ocuparea căruia luptaseră atât de amarnic - și situat într-o zonă avantajoasă din punct de vedere strategic? — Totuși, dacă e ordin de la comandantul suprem... spuse Shikanosuke, obligat să-i consoleze pe Seniorul Katsuhisa și pe luptători și să se întoarcă la Himeji. Când sosi, se consultă imediat cu Hideyoshi. — Dacă pot vorbi fără rezerve, nici unuia dintre ofițerii și soldații mei nu i-a venit să vă creadă ordinul. Le împărtășesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
încheiat o alianță fără folos, cu de la mine putere. Nu părea să fie la fel de descurajat ca Kanbei. Îmi chipui că Seniorul Nobunaga voia să disturgem clanul Ukita, pentru a-i putea împărți pământurile între vasalii săi. Apoi, încercând să-l consoleze pe abătutul Kanbei, adăugă: — Devine foarte complicat când lucrurile nu merg conform planului. Proiectele pe care le-ai gândit seata se pot schimba dimineața, iar planurile de dimineață se modifică până după-amiază. Kanbei, din partea lui, devenise dintr-o dată conștient că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cale de mediere cu Seniorul Nobunaga. — N-aș crede, răspunse posomorât Murashige. Sespune că, atunci când au auzit că mă revoltasem, Mitsuhide și Nobumori au bătut din palme și s-au bucurat. Mitsuhide a venit aici să mă împace. M-a consolat cu vorbe frumoase, dar cine știe ce fel de raport a dat când s-a întors la Nobunaga. Dacă mi-aș deschide castelul și m-aș întoarce în genunchi înaintea lui Nobunaga, până la urmă n-ar face decât să le ordone oamenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Dar, când începură să-l îmbrace pentru drum, văzură că atât rufăria de corp, cât și kimonoul pregătit pentru el erau din cea mai pură mătase albă - veșmintele morții. Valeții lui Shojumaru se gândiră imediat că Ito mințise casă-l consoleze și că băiatului avea să i se taie capul în fața lui Nobunaga. Începură din nou să plângă, dar Shojumaru nu le dădu absolut nici o atenție și luă pe el kimonoul alb, o manta din brocart roșu cu blazon și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
erau nevoiți să sugă oasele propriilor lor cai morți și să mănânce șoareci de câmp, scoarță de copaci și rădăcini, și prevedeau că în iarna care urma aveau să fiarbă rogojinile tatami și să mănânce tencuiala de pe pereți. În timp ce se consolau unii pe alții, toți cu ochii înfundați în cap, încă le mai rămăsese destul curaj pentru a putea plănui trecerea prin iarnă pe cât puteau de bine. Ba chiar, fie și în micile încăierări, în inamicul se apropia, puteau uita dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
calm racheta de semnalizare care fusese înfiptă în pământ, în fața lui. Era o situație firească pe câmpul de luptă, dar tatăl lui nu-l întrebă nici un moment dacă sarcina i se părea dificilă sau chinuitoare, nici nu încercă să-l consoleze pe băiat. Shojumaru înțelegea foarte bine, însă, că tatăl său îl învăța întotdeauna rațiunea științei militare, în funcție de eveniment sau de moment. Simțea o căldură lăuntrică, până și în gravitatea lui Kanbei, și se considera extrem de norocos. Kanbei își luă toiagul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
opiniile despre ceea ce ar fi trebuit să se facă în continuare. În sfârșit, femeia ajunse în fața lui Katsuyori și apelă la el cu un mesaj din partea soției lui: — Toate femeile plâng buimăcite și nu vor să înceteze oricât le-am consola. Soția dumneavoastră a spus că ultimul moment al vieții nu vine decât o singură dată și e de părere că s-ar putea ca femeile să se stăpânească mai ușor dacă ar sta aici, cu samuraii. Dacă primește permisiunea dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
renunțat la ideea de a-l convinge pe Genba, iar ridurile de pefață îi dispărură dintr-o dată. — Știu ce sperserăți, stăpâne, dar teamă mi-e că n-am fost un mesager prea competent. — Nu e nevoie să te scuzi, îl consolă Hideyoshi. Chiar dacă Genba e prizonier, nu se va pleca în fața mea ca să-și salveze viața. Are un uluitor simț al onoarei. Regret că pierd un om cu o asemenea probitate și hotărâre. Dacă s-ar fi lăsat convins de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să-i poată răspunde, printre vasalii din spatele lui se auziră glasuri și râsete. În timp ce-i explica situația lui Nobuo, Ieyasu fu cu adevărat curtenitor și plin de considerație. Nobuo era distrus. Ieyasu își aduse calul lângă al său și-l consolă: — Nu-ți face griji. Dacă noi am suferit aici o înfrângere, Hideyoshi va suferi una și mai mare. Privește într-acolo. Și-i indică din ochi colina Komaki. Cu mult timp în urmă, Hideyoshi făcuse o observație de o acută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
trezi. Totuși, făcând abstracție de orice altceva, avantajul de a avea în mâna lui Castelul Inuyama înainte de marea bătălie care se apropia era extraordinar. Hideyoshi îl elogie la nesfârșit pe Shonyu pentru fapta lui meritorie, și nu numai ca să-l consoleze. În ziua a douăzeci și cincea, Hideyoshi se odihni și-și adună armata, care număra peste optzeci de mii de oameni. Plecând din Gifu a doua zi dimineață, ajunse în Unuma la amiază și imediat puse să se construiască un pod de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
seara zilei a șasea. Hideyoshi puse să se construiască fortificații pentru mai târziu, într-un punct strategic din Taki, și reveni până la Ogaki, în ziua a treisprezecea. La Castelul Ogaki, se întâlni cu supraviețuitorii din familia lui Shonyu și le consolă pe soția și mama lui. — Îmi dau seama că vă simțiți singure. Dar nu uitați nici un moment despre viitorul promițător al copiilor voștri. Trebuie să-ncercați să vă trăiți restul vieții în armonie, bucurându-vă de creșterea copăceilor tineri i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se apropia, iar pe noi ne-au evacuat, ne-au dus pe jos la Buchenwald. Am făcut 10 zile pe jos până la Buchenwald. Între timp, la Niederovschel m-am Îmbolnăvit, iar medicul de acolo, un medic francez, poate ca să mă consoleze sau poate că n-a avut aparate, mi-a spus că am o cataractă pulmonară - de fapt, când m-am Întors din lagăr am avut un TBC pulmonar bilateral cu caverne. Așa am făcut drumul pe jos până la Buchenwald. Și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
de lacrimi. Era un răvaș de la fratele meu. Îmi scria: „Știu că merg Într-un loc bun, că voi scăpa de griji și chinuri. Ție Însă Îți doresc să apuci eliberarea, Îți doresc mulți ani de viață. Încearcă să-i consolezi pe părinți după eliberare. Alex”. Nici atunci, În ultimele ore din viața lui, nu-și putea imagina că n-o să am pe cine consola... În ceea ce privește scrisorica lui, mărturisesc că e posibil să nu fi reprodus exact cuvintele lui, doar esența
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Ție Însă Îți doresc să apuci eliberarea, Îți doresc mulți ani de viață. Încearcă să-i consolezi pe părinți după eliberare. Alex”. Nici atunci, În ultimele ore din viața lui, nu-și putea imagina că n-o să am pe cine consola... În ceea ce privește scrisorica lui, mărturisesc că e posibil să nu fi reprodus exact cuvintele lui, doar esența. Am Încercat să păstrez acea bucățică de hârtie cât am putut de mult. În scurt timp Însă, a trebuit să mă despart de ea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Nicolau, reușea să obțină termene, atât de îndepărtate încît nu mă miram când la întîlniri Matilda pur și simplu tăcea ore întregi fie nu vroia să stăm nici acasă la ea, nici la mine. Ne plimbam, eu încercam s-o consolez spunîndu-i că avem viața înainte, că iubirea noastră o trăiam de pe acum și că nu trebuia să ne sinchisim de Petrică, că el crede că această iubire o să se termine și ea se va întoarce atunci la el: mi-o
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]