758 matches
-
Bacău, unde am stat eu în 1916-1917. Și iată ce ne-a spus: Maria soția lui Edmund Vișec a murit cu amândouă picioarele tăiate de tren în chinuri groaznice, ea care a fost un odor de gospodină, de hărnicie și cumințenie. Și el mâncând niște conserve de Paște s-a intoxicat și i s-au umflat picioarele foarte tare și a murit intoxicat, el care a fost un om de mare bunătate și mare modestie. Și așa s-a stins familia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
motivele ei. Nostalgia proprie sufletului moldav, muzicalitatea versurilor - în care ritmul și rima constituiau condiții obligatorii, puse în valoare de sonet, formă predilectă la T. -, elogiul adus peisajului natal și eroilor neamului sunt câteva dintre însemnele unei lirici „de o cumințenie desăvârșită” (G. Călinescu). SCRIERI: Albastru, București, 1902; ed. 6, Bârlad, 1918; La arme!, Bârlad, 1913; Balade, București, 1919; Patria, Sibiu, 1924; Poezii alese, București, 1924; Tinereță, Craiova, 1924; Logodnica lui Vifor, București, 1935; Sonete, București, 1938; Versuri, îngr. Ion Popescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290317_a_291646]
-
mama, căci, desigur, din greșeală s-au strecurat în aluat. Irina alergă și întinse banii binefăcătorului. Acesta o privi lung, apoi spuse: - Ia-ți banii, fetițo! Dinadins i-am pus în pâinea cea mică, pentru a-ți răsplăti modestia și cumințenia. Să fii întotdeauna harnică, blândă și nelacomă, căci într-o zi, ca pâinea aceasta, viața îți va aduce bogății. a. Citește textul și caută în dicționar înțelesul cuvintelor necunoscute. b. Realizează planul simplu de idei al textului. c. Povestește oral
Cartea mea de lectură by Mariana Bordeianu () [Corola-publishinghouse/Science/559_a_873]
-
care cutreieră fără oboseală atâtea spirite contemporane. Refuzul morții poate apărea unor minți ca provocând bunul-simț, e adevărat; acestei atitudini i se opune acceptarea morții, ca o formă a resemnării fataliste sau, ca În cazul lui Preda, o reînscriere În „cumințenia naturii”. Eu, În ceea ce mă privește, nu cred că mai avem ce face acum, după cele câteva milioane de ani de când, se pare, hominizii s-au separat decis și ireversibil de congenerii lor, cu frumoasa, păstoreasca „cumințenie a naturii”. Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
o reînscriere În „cumințenia naturii”. Eu, În ceea ce mă privește, nu cred că mai avem ce face acum, după cele câteva milioane de ani de când, se pare, hominizii s-au separat decis și ireversibil de congenerii lor, cu frumoasa, păstoreasca „cumințenie a naturii”. Dar, În afară de cele două poziții antinomice - acceptarea „senină” a morții și resemnarea În fața ineluctabilului -, mai există și o a treia, poziția nietzscheniană, aș numi-o. (Sigur, nu abordăm aici „soluția creștină sau pe cea budistă”.Ă Nietzsche, e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
mai știam de la tata eram apreciat și apropiat de ea. Anul școlar a trecut repede și fără acele greutăți, inerente începutului. Învățătoarea mea, de care eram îndrăgostit ca de a doua mamă, mă avea și ea la inimă, prețuindu-mi cumințenia și dragostea ce aveam față de școală. La sfârșitul primului an școlar sunt promovat primul pe clasă, primind o coroniță și câteva cărți pe care urma să le citesc în vacanța atât de mult așteptată. Pășisem, deci, cu dreptul la învățătură
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
buna cuviință e, în sine, valabilă. Neargumentabilului i se poate oricând opune un tumultuos „de ce nu?“, înțeles ca expresie a libertății. A cultiva imprevizibilul, a reacționa neconvențional, a trăi insurgent, pitoresc și provocator - iată o „regulă“ mult mai simpatică decât cumințenia. Dacă acest furor al neconformității e un mod de a trăi „autentic“, un mod de a demola rutina și ideile gata-făcute, el are o reală - și subtilă - legitimitate. Dar dacă e simplă zvăpăială, sentiment al unei infinite îndreptățiri, gesticulație estetizantă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
epic, cu riscul de a cădea în derizoriu și anecdotic. Fratele fiului risipitor e de o incoloră conformitate. Fiul risipitor are ce povesti și ce regreta. * (Gustave Thibon, op. cit., p. 25.) E vorba, s-ar zice, de două soiuri de „cumințenie“: cumințenia rațiunii, care decide că n are sens să persiști în inevidență, să cauți ceea ce e de negăsit, să întârzii într-un exercițiu desuet, în conflict cu știința și cu modernitatea. Și cumințenia spiritului, gata să se instaleze în confortul
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
cu riscul de a cădea în derizoriu și anecdotic. Fratele fiului risipitor e de o incoloră conformitate. Fiul risipitor are ce povesti și ce regreta. * (Gustave Thibon, op. cit., p. 25.) E vorba, s-ar zice, de două soiuri de „cumințenie“: cumințenia rațiunii, care decide că n are sens să persiști în inevidență, să cauți ceea ce e de negăsit, să întârzii într-un exercițiu desuet, în conflict cu știința și cu modernitatea. Și cumințenia spiritului, gata să se instaleze în confortul unei
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
s-ar zice, de două soiuri de „cumințenie“: cumințenia rațiunii, care decide că n are sens să persiști în inevidență, să cauți ceea ce e de negăsit, să întârzii într-un exercițiu desuet, în conflict cu știința și cu modernitatea. Și cumințenia spiritului, gata să se instaleze în confortul unei soluții încremenite, fără penumbre și fără evoluție. Două forme de suficiență cu manifestări neașteptat de asemănătoare: ambele încetează să-și mai pună întrebări. Ambele știu. Deosebirea ar fi că cei dintâi transformă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
moralei religioase a constituit principala forță capabilă să înfrâneze pulsiunile sexuale. Dar vremea a trecut. Rolul acestor factori revine în prezent ordinii culturale care valorizează legăturile emoționale și sentimentale, schimbul intim dintre Eu și Tu, proximitatea comunicațională cu celălalt. Relativa cumințenie a moravurilor sexuale hipermoderne nu reprezintă un reziduu de puritanism: ea se hrănește din idealul secular al sentimentului și al fericirii asimilat cu „fericirea în doi”. Într-o societate care nu încetează să consacre un adevărat cult idealului iubirii și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
va fi luat și că le roade undeva la umbră. Le-a căutat dar degeaba. De sete și tătica și mămica au băut apă din cofă toată ziua, până s-a împuținat apa și au găsit opincile în fundul cofei. Ce cumințenie ! Ce batjocură ! În seara aceea a fost rău de mine, dar după aceea, când au aflat tanti Florica și unchiul Constantin, eu am devenit celebru ! Tot la Ciupercari, înainte de a avea șase ani, am făcut o boacănă sinistră.Tata era
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
fi în mijlocul unui paradis și care ar merge necontenit cu ochii în jos ațintiți pe carare, de frică să nu se împedice de vreun bulgăr, de vreo cioată. Cu ce s-ar alege el din minunele paradisului? Ei bine, între cumințenia vrâstei coapte și între naivitatea tinereței, eu unul, dacă mi-ar fi dat să aleg, aș opta cu ochii închiși pentru cea din urmă. Eram, deci, în acei ani binecuvântați, când nu te îndoiești de nimic, când te crezi calare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
muzicii, și mai ales la Operă, că apar oameni cu vocație și talent, dispuși să-și desăvârșească măiestria artistică, rămânând totuși anonimi, chiar până la adânci bătrâneți. Uneori, oameni dăruiți cu har, nepreocupându-se suficient, deși servesc adesea cu credință și cumințenie arta, se pierd în ansamblu, rămânând aproape anonimi, incluși în categoria Ăși alții!.. Iată însă că un cântăreț, tânăr încă, Gabriel Bârjovanu, a început să pătrundă tainele muzicii, stăpânit de pasiune, mai întâi ca figurant, fiind încă elev, mai apoi
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
mai mică anvergură decât cele cu care ne-a obișnuit pe scena Operei ieșene, Marinela Maxim-Grierosu a apărut în rolul Bertha. Ea a conturat o credibilă bătrânică, punând în evidență și un frumos glas, caracterul personajului fiind subliniat cu anumită cumințenie (ferindu-se de grotesc)! Înainte de a încheia, trebuie să subliniem și aportul de calitate al tânărului Gabriel Gheorghiță în rolul Fiorelo, în actul I, iar în actul II, cu același bun randament, și în rolul Comandantul gărzii. Corul de bărbați
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
timp a trăit, Stendhal n-a avut o mare audiență. Proust a demarat greu. Cincisprezece editori au refuzat tipărirea primului său volum din ciclul À la recherche du temp perdu. Entuziasmat de armoniile grigorescieni, Vlahuță n-a înțeles nimic din Cumințenia pământului a lui Brâncuși. Curios e că și europeanul Călinescu avea să formuleze, mai târziu, concluzii decis-negative despre Masa tăcerii. Structura intimă a creatorului și cea a comentatorului observa de mult Croce "trebuie să fie aceeași", pentru a duce la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
rustic, B.-D. realizând aici un tablou de un pitoresc robust, susținut de un dialog vivace, cu replici iuți. SCRIERI: Radu cel Frumos, Iași, 1875; Olteanca, Iași, 1880; Pygmalion, regele Feniciei, București, 1886; Amilcar Barca, generalisim al Cartaginei, București, 1894; Cumințenia fetelor, București, 1894; Criza și armata, București, 1901; Mustrare de cuget, București, 1913. Traduceri: Ch. Nuitter și E. Tréfeu, Princesa de Trebizund, Iași, 1875; Clairville, P. Siraudin și Koening, [Versuri din „Fata mamei Angot”], Iași, 1875. Repere bibliografice: Pop, Conspect
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285698_a_287027]
-
și calc pe un drum alăturat, care nu știu deocamdată unde mă poartă, Sâmbătă, în biserica cu bolta zugrăvită de meșterul Luca și cu altarul nepictat pe jumătate, îngerul meu arhanghel rămas în stânga Mariei, salvat de mistria lui Janos datorită cumințeniei execuției sale, ceea ce nu s-a mai întâmplat cu Ioan Gură de Aur sacrificat de meșter în numele artei iconografice, măsor în lung și-n lat biserica goală, cu capul dat pe spate analizez fiecare metru de zid, de unde să încep
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
a fi cultivați „pentru scrisul și literatura românească”, cititorilor li se oferă informații de cultură generală și despre civilizația universală. Literatura propriu-zisă, ca și studiile, ar trebui să reflecte caracteristicile sufletului basarabean, care, în opinia lui Pan Halippa, ar fi „cumințenia pilduitoare, bunătatea îngăduitoare, omenia neafișată și neoțărâtă, răbdarea tăcută și creștină, modestia sinceră și netrâmbițată”. Nu se propune o imagine nediferențiat luminoasă, pozitivă, ci se afirmă că țăranul basarabean, asemenea celor care muncesc pământul în sud-estul european, poartă „pecetea primitivității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290517_a_291846]
-
și exotic, potrivind inspirat tema biblică și legendele sacre cu peisajul de-acasă și captând din ecoul diurn, C. sporește ardoarea psalmistului cu fervorile proprii (nu altfel proceda, jumătate de veac mai târziu, Dosoftei, când traduce Psaltirea în versuri): iscodind „cumințenia” locului, reflectând la justiția mitului (Iisus străbate iadul, spre a răscumpăra, pentru a doua oară, pe Adam și Eva, ca într-o apocrifă Evanghelie a lui Nicodim), evocând mese cuvioase, temeinicele arme răzășești, soboarele celeste și ierarhii de îngeri (ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286493_a_287822]
-
Mircea Zaciu, în „Luceafărul”. Editorial, este prezent în 1966 cu volumul de versuri Propuneri pentru o fântână, iar în 1969 îi apare prima carte de critică literară, Avangardismul poetic românesc, aproape simultan cu a doua culegere de versuri, Biata mea cumințenie. De la începutul anului 1969 este redactor-șef al revistei „Echinox”, pe care o conduce până la plecarea în stagiul parizian, la începutul anului 1973, când este înaintat director al publicației, iar Marian Papahagi devine redactor-șef. Astfel se constituie „triumviratul” Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288888_a_290217]
-
stadiul de „prizonier al convenției” la acela de „rentier” al acesteia (Al. Cistelecan). Deși nedeclarată, captivitatea aceasta se manifestă suficient de clar încă din primele două cărți. Tributare tradiției ardelene pe filiera Goga-Blaga, Propuneri pentru o fântână și Biata mea cumințenie descriu o lume citadină prin structură, dar patriarhală prin substanță, coagulată prin polarizarea unor motive specifice: cuvântul, dezrădăcinarea, mama, sângele, elementele în genere. Totuși, o anume permeabilitate la cotidianul prozaic, nota de colocvialitate soresciană a discursului (în primul volum) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288888_a_290217]
-
cu certitudine, unul din cei mai buni critici ai poeziei din câți avem, iar în planul analizei pe text este de-a dreptul imbatabil. MARIAN PAPAHAGI SCRIERI: Propuneri pentru o fântână, București, 1966; Avangardismul poetic românesc, București, 1969; Biata mea cumințenie, București, 1969; Poezia unei generații, Cluj, 1973; Transcrieri, Cluj-Napoca, 1976; Gramatică târzie, Cluj-Napoca, 1977; Ore franceze, I, București, 1979, II, Iași, 2002; Nichita Stănescu. Spațiul și măștile poeziei, București, 1980; Lucian Blaga. Universul liric, București, 1981; Lecturi fragmentare, București, 1983
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288888_a_290217]
-
bine temperat, VTRA, 1995, 8; Dumitru Mureșan, Poezia marginii, VTRA, 1995, 8; Iulian Boldea, Jocul și „măștile” poeziei, VTRA, 1995, 8; Virgil Podoabă, Până la capăt, VTRA, 1995, 8; Al. Cistelecan, Cum se construiește o generație, VTRA, 1995, 8; Ioan Buduca, Cumințenia lui Ion Pop, VTRA, 1995, 8; Adrian Popescu, Transmutația creatoare, VTRA, 1995, 8; Diana Adamek, „Recapitulări”, TR, 1995, 42-43; Iulian Boldea, Metamorfozele textului, Târgu Mureș, 1996, 115-118; Simuț, Critica, 24-27; Grigurcu, Peisaj, II, 131-134; Micu, Scurtă ist., IV, 150; Doru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288888_a_290217]
-
în cultură și artă, subliniind, printre caracteristicile generale și constante ale sufletului românesc, „un sentiment aparte al naturii; un simț al măsurii și al strictului necesar; vioiciune, toate reunite în conceptul de seninătate, cu atributele: armonie, puritate, măsură/dor, gingășie/cumințenie, noblețe”. Mihail Polihroniade publică articolul Constantele politicii românești, reținând „arbitrariul guvernamental; oportunismul foarte josnic al lumii politice; incapacitatea revoluționară a maselor populare”; concluzia e una paradoxală: „Deși constantele politicii românești luate fiecare în parte apar ca tot atâtea defecte, ansamblul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285159_a_286488]