1,812 matches
-
în fapt, mai degrabă, lacunele mele în materie de tomism și scolastică, dar și indecizia propriei mele orientări față de teza aristotelică: făcea într-adevăr materia un efort gigantic pentru a ajunge la gândire și inteligență sau mai degrabă spiritul, ca dat primordial al lumii, făcea din materie un înveliș al său? Cum să susțin acest lucru, când devenise o dogmă teza că spiritul e materia care gîndește? În clipa aceea mă pomenii cum cineva, pe la spate, mă ciocănea in cap cu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
regimuri particulare ale percepției, de la senzația propriului corp până la „perceperea asimilantă” care Îmi oferă cuplul ego/alter ego. Acum, problema nu mai este cea a „existenței” celuilalt, și nici a construirii lui prin analogie cu propriul eu. Celălalt este un dat și nu-l pot percepe drept un alt eu Însumi decât În cadrul unei legături ă amplificată rapid În grupuri, În multiplicitățiă cu mine. Înainte de a vorbi despre fecunda posteritate a acestor analize, este indispensabil să amintim pe scurt În ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
să discutăm problema universalității sau a istoricității esențialismului, precum și problema variabilității criteriilor În funcție de care se elaborează categorisirile și clasificările esențialiste. Miza acestor interogații este pe cât de clară, pe atât de importantă: dacă definirea caracteristicilor vizibile (fenotipice sau culturale) drept un dat natural sau ontologic este o constantă a gândirii umane, atunci ceea ce numim Îndeobște „rasism” nu este decât manifestarea unei tendințe cognitive proprii speciei umane. Definirea sarcinilor și scopurilor antirasismului trebuie regândită, mai Întâi prin prisma soluțiilor găsite la problemele fundamentale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
perspectivele constructivistă, interacționistă sau situaționistă și se opun abordărilor mai vechi, substanțialistă sau esențialistă (Poutignat și Streiff-Fenart, 1995), susțin că identitatea este un fenomen conștient, care poate fi chiar rezultatul unei strategii: „Pentru toți teoreticienii actuali, identitatea nu este un dat, ci un fenomen dinamic, o serie nesfârșită de operațiuni menite să Întrețină sau să corecteze un eu pe care Îl acceptăm și pe care Îl valorizăm” (Camilleri, 1998b, p. 253). După părerea lui Mucchielli, care se referă aici la lucrările
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
invariant, ci ca o dinamică. Dacă o vom concepe ca atare, ne vom Îndepărta de autenticitate și de invarianții care o fondează ca identitate iluzorie. Aceasta este ideea pe care o subliniază Claudio Magris atunci când proclamă: „Identitatea nu este un dat rigid și imuabil, ea este fluidă, este un proces În permanentă devenire, prin care ne Îndepărtăm Încontinuu de origini”, după care adaugă: „orice endogamie ă orice identitate pretins pură ă este sufocantă și incestuoasă” (Magris, 2001, pp. 92-93). Astfel, printr-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Bricolaj, CREOLITATE, DIVERSITATE, Melting pot, Metisaj, NEGRITUDINE, Patrimoniu cultural, Rasă, RASISM, Sincretism, STRĂIN I ă Îtc "I ă Î" Identități culturaletc "IdentitĂȚi culturale" Concept polimorf, care se regăsește atât În abordările științifice, cât și În cunoștințele obișnuite, identitatea este un dat dificil de Înțeles, din cauza multidisciplinarității sale și, În același timp, din cauza raporturilor dialectice care stau la baza rețelelor conceptuale cu care poate fi asociat. ν Numeroase sunt disciplinele care jalonează domeniul continuu ce pornește de la experiențele particulare, care stau la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
a consacrat În Întregime tomul 5 al Metodei sale „identității umane”, căreia Îi aplică o necesară „gândire complexă” (Morin, 2001). Dinamica identitară se bazează pe alte raporturi dialectice. Acestea ne Îndeamnă să considerăm identitatea un proces În desfășurare, nu un dat fix, și să privilegiem astfel mai curând o abordare constructivistă decât viziunea esențialistă (sau substanțialistă) care era dominantă În trecut. După ce vom examina câteva concepte care organizează dimensiunile afective, sociale și cognitive ale construcției identitare, vom aborda chestiunea raporturilor dintre
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
brutale (războaie, deportări), putem considera că astfel de coduri sau reguli se modifică treptat, și nu prin adoptarea directă a altora sub influența unei alte colectivități (Hofstede, 2001, p. 12). Identitățile culturale colective, ca și identitățile individuale, nu sunt un dat stabil, un atribut permanent al unui grup sau al unei societăți (școala culturalistă): În perpetuă tensiune Între continuitate și ruptură, ele se modifică prin integrări succesive, prin abandon și asimilare. Identități și interculturalitate Conform teoriei auto-categorisirii, reprezentările multiple ale unei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
natură economică și socială. Referințele culturale sunt scoase În evidență În mod instrumental și servesc unor aspirații materiale. Ele se lovesc de principii de mobilizare concurente. În cadrul astfel delimitat, cultura poate fi definită În două moduri: pentru unii, este un dat care se impune agenților, iar pentru ceilalți, o construcție artificială. În primul caz, diferitele naționalisme se ciocnesc Între ele, fiecare dorind să-și zdrobească rivalele. În al doilea caz, se poate observa o emulație. O ciocnire frontală. După Miroslav Hroch
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
sunt considerate mai maleabile, cu atât dinamica naționalismului este mai complexă și mai evolutivă. Îmbinarea naționalismului cu relațiile interculturale poate fi imaginată În moduri foarte diferite, după cum anterioritatea este atribuită unuia sau altuia dintre fenomene și În funcție de definirea culturii ca dat imanent sau ca o construcție contingentă. Diversitatea abordărilor nu este semnul unei confuzii generalizate: ea trebuie mai curând atribuită caracterului nodal al fenomenului considerat. A. R. & DUMONT Louis (1983), Essais sur l’individualisme. Une perspective anthropologique sur l’idéologie moderne
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
perfectă. De fapt nefăcând altceva decât stricând perfecțiunea și grăbind distrugerea vieții, respectiv, a iubirii, a luminii din noi, care e atât de frumoasă și fascinantă, diafană, variată și puternică, echilibrată și magică. Nu este a noastră, ci este un dat. E un dar ce trebuie folosit pentru evoluție. Pentru că nu poate evolua decât ce are viață și iubire și pe care fiecare și-o folosește cum crede de cuviință. Pentru că mai apoi vom fi întrebați de modul cum am folosit
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
este a Lui. Și atunci, indiferent de credință sau cât suntem de atei, sau de științifici, ne agățăm de El și-i cerem ajutorul pentru a nu pierde pe pământ ce avem mai de preț. Respectiv, pericolul pierderii acestui mare dat: viața. În momentul zero, la nivel astral hotărârile au fost deja luate, iar acum ele sunt la nivelul acțiunii. Pe scările vieții sau ale evoluției, poate este uneori nevoie sau suntem obligați să mai facem un pas înapoi, să mai
[Corola-publishinghouse/Science/1468_a_2766]
-
închisoare, așa cum Radu Gyr a fost condamnat la moarte pentru poezia "Ridică-te Gheorghe, ridică-te Ioane", pedeapsă comutată ulterior la temniță pe viață. Pentru intonarea imnului "Deșteaptă-te române", sentința a fost: 6 ani de închisoare (document 132), pentru datul cu părerea "necorespunzător" numai 7 ani (document 133) etc. Deținerea de cărți "interzise", în opinia regimului, era considerată o crimă. Un medic (document 142) este condamnat la 8 ani închisoare pentru că, într-o discuție, "a adus elogii poeziei și literaturii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
subiectivitatea cunoașterii ca act psihic se distinge de obiectivitatea conținutului cunoașterii. În acest caz, fenomenologia va deveni calea indicării constituirii concrete a obiectelor gândirii din "formele categoriale" sprijinite de "intuiția categorială". Căci fenomen nu înseamnă altceva decât ceea ce adaugă conștiința datului fizic: intenționalitatea, semnificația, esența, noema. Or, fiindcă noema e legată de noesă (de la noos), și transcendentalul va deveni în final intersubiectivitatea, căci și esența presupune mereu existența. Expunerile celor doi filosofi privind "crizele lumii moderne"/"criza Europei spirituale" (dacă Guénon
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
ai acestui tip de răspuns. Filosofiile lor sunt atât de atotcuprinzătoare încât depășesc, după părerea noastră, condițiile cunoașterii umane, și care, tocmai pentru faptul că rămân rodul gândirii umane, manifestă evidente caractere ideologice. A pleca de la gândirea însăși, ca un dat ce se află dincolo de orice justificare și care justifică tot ce este fundamental, pentru faptul că este considerat principiul oricărei deducții posibile, poate fi o experiență teoretică măreață. În ea putem spune cu Spinoza «sentimus esperimurque nos aeternos esse». Însă
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
tratării și al doilea în ordinea timpului) are și o caracteristică ulterioară: exigența de a căuta noi căi ale discursului filosofic, după ce formele clasice ale acestui discurs și-au pierdut din credibilitate în fața cunoașterii științifice și, adăugăm acum, în fața greutății datului empiric și al realității existențiale. În ambele forme clasice ale gândirii filosofice realitatea empirică și existența efectivă nu au propriu-zis o relevanță speculativă adevărată: în perspectiva clasică greacă sunt neinteligibile și deci abandonate lipsei de logică a întâmplării, în perspectiva
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
la origini. Fenomenele care însoțesc pierderea sensului și sunt concomitente silei sartriene pot sluji ca termeni de comparație la configurarea, prin răsturnare, a caracteristicilor recuperării sensului. Întâi de toate, coordonarea și întărirea unității structurilor logice, în așa fel încât un dat să nu rămână izolat în gratuitatea sa, ci să dobândească sens în contextul unei explicații. Ceea ce îngreunează această activitate nu sunt în nici un caz aspectele sale tehnice, ci eterogenitatea factorilor ce trebuie să fie recompuși într-un nucleu coerent și
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
unor riguroase reducții, scenariu neutru al unor prezențe nemijlocite. Corporalitatea este sesizată în cadrul acestui context pur al conștiinței, fără ca să se opună spiritualității și chiar fără a face referințe explicite la ea. Sesizarea fenomenologică a corporalității este prin urmare, descoperirea datului de a fi constituiți sensibili, asumat, ca să spunem așa, în stadiul abia apărut. Antonio Rosmini - evident că înainte ca metoda fenomenologică să fie formulată de către Husserl - elaborase cu grijă doctrina «sentimentului fundamental corporal». Conform acestei perspective rosminiene, activitatea noastră cognitivă
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
nouă frontieră pentru cercetarea filosofică, însă, în radicalitatea sa mai profundă decât îndoiala carteziană, fenomenologia a privilegiat un nivel al conștiinței univoc și neutru, abstract în puritatea sa. Evidența absolută la care fenomenologia face referință sfârșește prin a fi un dat gratuit al subiectivității pure iar idealul filosofiei, ca știință riguroasă, poate sfârși prin a da naștere unui impresionism halucinant. Chiar dacă perspectiva fenomenologică rămâne un ideal de referință, exercitarea concretă a reînnoirii filosofiei trece prin discursul despre limitele cunoașterii științifice univoce
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
a filosofiei creștine despre care am vorbit în paragraful anterior. În ceea ce privește raportul și, la limită, opoziția dintre conținuturile adevărului revelat și ale actului credinței, se poate observa că interpretarea, instrument ce face parte din a doua fază a metodei, intermediază datul obiectiv și situația subiectivă sau intersubiectivă. Exercitarea acestei medieri, prin folosirea tuturor tehnicilor analitice și ale tuturor dispozitivelor discursului semantic, poate fi un antidot eficient al tuturor reducționismelor unilaterale (secularizarea cu rezultate imanentiste) și al dicotomiilor nerezolvabile (separarea credinței de
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
pe teritoriul său, nu o poate urma datorită deosebirii substanțiale dintre ele. Această poziție pare să fie conformă cu tradiția tomistă. Totuși o atare deosebire este trăită cu adevărat de filosoful creștin? Poate să fie cu adevărat filosof cine acceptă datul unui adevăr revelat? În ultima parte a acestui studiu vom încerca să dăm un răspuns pozitiv acestei probleme, însă după cum putem observa, deja de pe acum, ne întâlnim cu această temă, ce pune un accent mai mare pe aspectul obiectiv al
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
materiali, a realității dure și a chestiunilor de tip hard security pe plan internațional. Valul de contestare postpozitivistă (Tickner, 2005) a constituit proiecția elaborată a unei atare stări de spirit asupra științelor sociale. Ideea că realitatea socială nu este un dat obiectiv, exterior acțiunii și percepțiilor umane, alături de conștientizarea faptului că studierea realității sociale nu este independentă de obiectul său de studiu, ci parte inseparabilă a lui, au creat indubitabil un teren fertil pentru tipul de întrebări, argumente și cercertări pe
RELATII INTERNATIONALE by Olivia Toderean () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1515]
-
anarhice sau simplu nihiliste. Poziția adoptată de Fukuyama este una a dinamicii culturale lineare, de sorginte evident iluministă. Când se referă la înaintași sau la acei contemporani care analizează tranziția, Fukuyama menționează că aceștia consideră ordinea socială ca fiind un dat imuabil, transmis din generație în generație, fără surse și posibilități de variație istorică. Dar cultura, în ciuda schimbării lente, este eminamente dinamică. Apar noi reguli, semnificațiile valorilor și credințelor variază în timp, normele tradiționale sunt reinterpretate, întrucât societatea, comunitatea sau grupurile
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
la provenance du pétrole brut.] IT: olio combustibile, residuo; Olio combustibile denso [Prodotto liquido derivante da varie correnti di raffineria, solitamente residui. La composizione è complessa e varia con la fonte del grezzo.] NL: brandstofolie, residuaal; Stookolie [Het vloeibare produkt dat wordt verkregen uit verscheidene raffineringsstromen, gewoonlijk residuen. De samenstelling is ingewikkeld, en varieert met de herkomst van de ruwe olie.] PT: fuel-oil, residual; Fuelóleo [O produto líquido de várias fracções de refinaria, normalmente resíduos. A composiçăo é complexă e varia
jrc2510as1994 by Guvernul României () [Corola-website/Law/87664_a_88451]
-
un numero di atomi di carbonio prevalentemente nell'intervallo C16-C36.] NL: extracten (aardolie), waterstofbehandeld paraffinehoudend licht destillaat solvent-; Aromatisch extract van destillaat (bewerkt) [Een complexe verzameling koolwaterstoffen die wordt verkregen als het extract uit solventextractie van tussendestillaat van paraffinehoudende topsolvent dat is behandeld met waterstof în de aanwezigheid van een katalysator. Bestaat voornamelijk uit aromatische koolwaterstoffen, overwegend C16 tot en met C36.] PT: extractos (petróleo), de solvente de destilados parafínicos leves tratados com hidrogénio; Exctracto aromático de destilado (tratado) [Uma combinaçăo
jrc2510as1994 by Guvernul României () [Corola-website/Law/87664_a_88451]