954 matches
-
Lorenzo Valla își atrage, evident o serie de neplăceri. Papa Eugeniu al IV-lea și curia intenționează să se răzbune. Dragostea pentru aproape are și ea niște limite. Ca și capacitatea de a ierta ofensele... Informat la timp, Valla fuge, deghizat, spre Ostia. Trece prin Neapole și, pentru a scăpa de furia Bisericii, ajunge la Barcelona. Protejat de regele Alfons al Aragonului, al cărui secretar a fost timp de zece ani, și pentru care a scris o Istorie a lui Ferdinand
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
schimb, în exclamația: Cât este de drăguț Luc!, enunțătorul nu are nicio îndoială cu privire la drăgălășenia lui Luc, pe care enunțătorul i-o atribuie la un mod superlativ. Prin urmare, este suficient ca interogația să devină "retorică" (să formeze o aserțiune deghizată) ca să facă să apară cele mai subiective adjective. Dacă: * ? Luc este minunat? pare ciudată, întrebarea retorică: Luc nu este minunat? este perfect naturală. Contextele exclamative și interogative permit o clasificare a interpretărilor "subiective" și "obiective". Dacă anumite adjective (cf. drăguț
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
Ipolitei, pe care o zăresc prin fereastra închisorii, cântând într o grădină. Arcita este eliberat, însă i se pune condiția de a părăsi Atena și a nu se mai întoarce. După un an, nesuportând depărtarea de ființa iubită, el revine deghizat, purtând acum numele Penteo, și se angajează în slujba lui Tezeu. Emilia îl recunoaște, dar păstrează tăcerea, însă când Palemone este înștiințat, cuprins de gelozie, evadează din închisoare. Se întâlnește cu Arcita, pe care îl descoperă dormind într-o pădure
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
pledoariei sale, avocatul lansa o serie de acuzații Împotriva guvernului, justiției și chiar monarhiei, amintind În acest context că la Cuca Măcăi „nenorociții moșneni” au fost torturați, la Pitești „s-a vărsat sânge nevinovat”, la Ploiești s-au băgat dorobanți deghizați În sala de alegeri, „bătând cu ciomagul pe cetățeni și călcând În picioare toate legile și drepturile omului”. De asemenea amintea Curții, dar mai ales juraților, că steagul României se Închinase „Înaintea străinului”, dându-se astfel „punga țării În mâinile
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by IULIAN ONCESCU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1273]
-
inclusiv cu biografia lui postumă. Considerând exagerată afirmația lui G. Călinescu potrivit căreia „În Amintirile lui Creangă nu este nimic individual, nimic cu caracter de confesiune...”, e de căutat în ele tocmai individualul, particularul, irepetabilul, confesiunea, fie ea directă sau deghizată, voluntară ori involuntară (inconștientă). Și, nu în ultimul rând, trăsătura de unire dintre „timpul trăirii” și „timpul mărturisirii”, semnele premonitorii, acele linii tematice, acele motive care alcătuiesc, împreună, în operă și biografie, o unică, inconfundabilă structură. Va rezulta că și-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
În ce măsură 1-a influențat Oetinger pe Hegel, al cărui „gnosticism” se Încadra inițial În teoria „alienării” (Entfremdung, Entäusserung): Absolutul trebuie să se Înstrăineze de sine pentru a se cunoaște. Filozofia hegeliană a istoriei nu ar fi altceva decît teodiceea gnostică deghizată 40. Hegel Însuși pregătește terenul pentru teoria marxistă a „alienării” muncii. Topitsch urmărește mitul gnostic al căderii, Înstrăinării și orbirii ființelor umane Înșelate de Demiurg În mitul hegelian al alienării Spiritului și apoi În mitul marxist al alienării omenirii prin
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
gratuite, în general, de siluiri, voluntare sau nu, ale limbii române. Textul pe care tocmai îl avem în vedere este, în esență, un joc carnavalesc al limbajului, în care sensurile de bază sunt deturnate, cuvintele indecente sunt exprimate perifrastic, deci deghizate sugestiv, noi sensuri comice sunt create prin modificări grafice și fonetice, toate speculând aceeași temă, ca sursă a unui râs dezinhibat. Paragraful final denunță cu umor alte două puncte vulnerabile ale exprimării adverse, sfârșind calamburistic: "(...) în sacsie, domnul Motru vrea
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
receptorului, să-l facă să capituleze necondiționat, trăind această capitulare ca pe o victorie personală". E un unghi care privește doar dimensiunea lirică, în care efectul estetic este generat de "o mânie afectată, o injurie afectată, un râs afectat și deghizat" și se constituie într-un "delir savant și artificial." Altfel spus, acest receptor corespunde, în plan afectiv, intențiilor autorului, și este, până la urmă, o prelungire, o proiecție a sa în spațiul alterității. Artificiul, poza, bufoneria, așezate de Ștefania Mincu sub
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
pentru a prelungi paralela între cele două situații. Rusticitatea unui porcar Ulise, rătăcit în patria sa, are parte la porcarul Eumeu, unul dintre cei mai mizerabili locuitori ai insulei, de o primire reconfortantă și necesară. Ospitalitatea lui Eumeu față de Ulise deghizat se încadrează în tiparul convențional de ospitalitate și are aproape toate elementele, care dovedesc natura generoasă și ospitalieră a acestuia. Eumeu coase o pereche de sandale de piele așezat în fața bordeiului său când Ulise se ghemuiește, poziție înjositoare, fiind atacat
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
a mitologiei indo- germanice. Țăranii ruși credeau încă în secolul al XIX-lea că între Paști și Rusalii, Dumnezeu putea să se plimbe pe pământ și "nimeni nu i-ar fi refuzat ospitalitatea unei persoane care putea fi un apostol deghizat sau un înger"148. Pedeapsa pentru o colectivitate neospitalieră este, cel mai frecvent, un potop, o inundație, dar și o avalanșă, niște căderi de pietre, o ploaie de sulf și de foc și alte calamități care conduc la distrugerea comunității
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Eneida 6-618); vizita lui Jupiter, a lui Neptun și a lui Mercur la Hyrieus (Ovidiu, Fasti 5, 495-536). În Odiseea este o temă recurentă: Atena îl vizitează pe Telemah (1.130-324), feacienii îl suspectează pe Ulise că este un zeu deghizat (7.199-2069; Telemah în fața tatălui său (16.178-179); pretendenții în fața cerșetorului (17.485-487). 147 Odiseea, 17, 485-487, *trad. rom. cit., p. 69, II. 148 W. R.S. Ralston, Russian folk-tales, Londra, 1873, p. 332. 149 Geneza, pp. 18-19. 150 *Vezi Ovidiu
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
în reiterație retorică excesivă, se constituie într-un pro-domo enunțat într-un singur vers concluziv: Vă rog să revizuiți statutul meu de poet: "pentru că am publicat toate poemele / pentru că deseori gândesc în locul unuia mai bătrân decât mine (...) / pentru că nu apar deghizat și pentru că scena mea e în afara teatrului". Tirade explicative ca acestea se întâlnesc frecvent, cumulativ, la Nichita Stănescu. După ce publicase un Pantum (specie rarisimă la noi) ori după vreun Sonet, un Ioanid Romanescu deschis experimentelor divaghează calamburistic, adresându-se unei
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
Ca prozatoare, practică mai ales, în linia momentului, reportajul social-politic și de călătorie - Note din R.P. Ungară (1952), Pagini din Coreea (1960), Bilet în circuit (1965), Drumuri și zile (1969), mai târziu abordând și romanul, de fapt evocarea memorialistică străveziu deghizată, în Porțile (1968) și Voce și val (1976). Realizează și câteva zeci de traduceri, dintre care se remarcă Louise Labé, Sonete (1957), Din lirica feminină, o antologie cu arie de cuprindere pe toate meridianele (1960), Mariana Alcoforado, Scrisorile portugheze (1967
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288980_a_290309]
-
în curs ori trecute; cel de-al doilea poate fi profetic (Jean Renoir, Godard sau Kubrick), dar fără să știe sau să vrea asta (în felul pictorilor). Un critic de televiziune face cronica timpului care trece: e un editorialist politic deghizat. Un critic de cinema (în vremea cinemaului) lega prin scris fragmente de eternitate vizuală: "un preot ratat", în cuvintele lui Daney. Sistemul studiourilor din America face din producător stăpânul operei care este filmul (prin dreptul la final cut), calitate rezervată
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
7). Această din urmă teorie numită și descriptivistă consideră numele proprii abrevieri ale unor grupuri/seturi de descrieri definite 8. De asemenea, Frege și Russell consideră că un nume propriu, folosit în mod corect, este o descripție definită prescurtată sau deghizată, pentru Frege o astfel de descripție dând sensul numelui 9. "Echivalența dintre nume și seturile de descrieri se extinde și la numele ficționale"; într-un exemplu ca Pe strada Mântuleasa, autorul a imaginat o serie de proprietăți cu numele învățătorului
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
construind premisele momentului următor"32. În acest sens, opera lui Mircea Eliade trebuie citită ca un întreg, fiecare narațiune se integrează în totalitatea operei, "așa cum aceasta se include în Marele Text al cărui hermeneut este chiar naratorul care restaurează sensurile deghizate ale mythos-ului"33. Fără a se vrea un filozof sau un istoric al religiilor, Eliade se dorește autor al unei opere, "ceea ce motivează de ce adevăratele semnificații ale cărților sale transpar din totalitatea lor, valorile individuale nefiind în măsură să dezvăluie
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
peste evantaie și mătăsuri se dezvăluie, o dată cu uvertura, imaginea vie și surâzătoare a puterii și bunătății eliberatoare a lui Zoroastru. Numele său străbate, uneori în formulă ternară dimpreună cu „Mithra” și „preoții focului”, saloanele și jurnalele literare, înțelepciunea unui francez deghizat cum a putut fi Zadig, ca și destinul său, iar această fantasmă este atât de puternică șiautonomă, încât va rezista și descoperirii inaugurale atextelor religioase atribuite profetului iranian. Also sprach Zarathustra, suita ditirambică a lui Nietzsche sau poemul simfonic al
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
celor mai grave sau/ și mai frecvente acte de devianță școlară; acestea sunt: fuga de acasă, absenteismul, abandonul școlar, vandalismul, conduitele violente și toxicomania, copiatul și suicidul. Fuga de la școală, absenteismul, abandonul școlar, toxicomania și suicidul sunt conduite evazioniste apărări deghizate -, în timp ce vandalismul și conduitele violente sunt apărări deschise. Copiatul este o formă specifică de înșelăciune, prin care un anumit elev sau student prezintă drept rezultatul propriului efort de învățare o serie de cunoștințe pe care nu le-a asimilat, împrumutându
ROLUL STILURILOR PARENTALE ŞI AL FACTORILOR DE PERSONALITATE ASUPRA DEVIANŢEI COMPORTAMENTALE by Caliniuc Alina Mădălina () [Corola-publishinghouse/Science/522_a_875]
-
Searle, "orice încercare de a-l deriva pe trebuie din este, este o pierdere de timp, pentru că singurul lucru pe care l-ar putea demonstra, dacă reușește, ar fi că este nu este în realitate este, ci doar un trebuie deghizat și invers"30. Tudor Cătineanu arată că separarea strictă a lui trebuie de este, a dus la înțelegerea moralei ca o lume absolută, pură, posibilă și nu reală, viitoare și nu actuală, fără aderență la lumea reală, însă analiza normelor
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
filmului lui Mel Gibson, apreciază Constantin Virgil Negoiță, postmodernismul premodern a obținut prima mare victorie mondială. În aceeași cheie hermeneutică îi citește pe Blaga, pe Borges și pe Nichita Stănescu. Așadar, provocarea d-lui Negoiță se adresează postmoderniștilor "care continuă, deghizat, modernul defunct". Este postmodernismul consacrat, în 1979, de Jean François Lyotard și recunoscut, ulterior, ca rescriere a modernității. Dar dacă formula postmodernism modern este tautologică, cealaltă postmodernismul premodern este ori oximoronică, ori un uluitor hibrid. Dincolo de terminologie, argumentele sunt valide
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
protagonistul romanelor lui Constantin Virgil Negoiță este râsul!), dar "ironia" postmodernă, paradoxal, nu iese din logica bivalentă, căci ea îmbracă forma comodă a zeflemelii: "Un postmodern care își bate joc de eroi, de martiri și de evidență este un modern deghizat, călit în lupta de clasă, un eufemism care se substituie principiului non datur"246 (p. 233). Când postmodernul afirmă că Eminescu este "nul dintoate punctele de vedere", logica lui atinge performanțe maniheiste demne de Bolșevia. De altfel, "observatorii culturali" la
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
Dinu Rachieru, „Alternative bacoviene”, O, 1984, 36; Brândușa Armanca, Efecte geometrice, O, 1984, 48; Șerban Foarță, „Alternative bacoviene”, O, 1986, 49; Al. Călinescu, „Polifonia persoanei”, CRC, 1987, 10; Aurel Sasu, Literatura prin gaura cheii, TR, 1988, 12; Gheorghe Grigurcu, Confesiune deghizata, RL, 1988, 16; Nicolae Manolescu, Polifonie romanesca, RL, 1988, 16; Ioan Holban, Textul și ciornele, CRC, 1988, 31; Cornel Ungureanu, Perpetuum românesc, O, 1988, 31; Ion Simuț, „Polifonia persoanei”, F, 1988, 10; Ruja, Parte, I, 160-163; Cornel Ungureanu, Alexandra Indrieș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287550_a_288879]
-
propus de Ernst Robert Curtius, adoptat de G.-R. Hocke. Discuțiile referitoare la delimitarea sferei semantice a fiecăruia dintre acești doi termeni continuă încă. În înțelegerea autorului român al celor mai ample sinteze teoretico-istorice asupra stilurilor, Edgar Papu, b. exprimă, deghizat și defensiv, o viziune tragică a existenței, în timp ce manierismul, prin deformarea sfidătoare a realității, prin afișarea ostentativă a nefirescului, reprezintă o atitudine agresivă față de realitatea obiectivă. Privitor la b. românesc s-au formulat puncte de vedere diametral opuse. Potrivit unuia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285653_a_286982]
-
originea tracă a Călușarilor. Prima se referă la originea pyrrhică a Călușarilor care ar fi moștenit particularitățile dansului războinic trac stabilit În noianul vremurilor de către Cabiri sau Dioscuri. Pentru acest dans, jucătorii Îmbrăcau veșminte femeiești, Își schimbau vocile și acționau deghizați. Teoretic, aceste dansuri ar fi putut stabili o bază a unor secvențe dramatice care să acționeze asupra Călușarilor, dar totuși nu explică complexitatea ritului la români. A doua teorie se referă la faptul că originea Călușarilor derivă din datina complexă
Magie si mantica in credintele populare romanesti by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Science/1602_a_2911]
-
care trebuie mărturisită de martori, dar care poate fi comentată mai ales de istorici, psihologi și politologi. Mihai Rădulescu, fost deținut politic, obsedat de traumele produse de universul concentraționar, a avut inițiativa de a realiza chiar un compendiu al mărturiilor deghizate sau directe despre fenomenul Pitești, sub forma unei istorii a literaturii de tip mozaic, intitulată Istoria literaturii române de detenție. Memorialistica reeducărilor. Deși amatoricească, lucrarea este importantă pentru că adună mărturii directe diverse, de la Dumitru Gh. Bordeianu la Eugen Măgirescu, Mihai
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]