1,719 matches
-
conceptul de corupție intra în cadrele discursului, producând "un efect de sens" (Greimas, Fontanille [1991] 1997: 17). Operația de aranjare modala a corupției (cauza) în discurs ne ghidează către un alt efect de sens al unei alte pasiuni, si anume dezgustul. b) Pe de altă parte, putem spune că a fost un sentiment subiectiv de repulsie fizică, la simplă percepție vizuală a celor patru postere (FIG.6), astfel atingând starea de dezgust. Influențați de Fenomenologia percepției a lui Merleau-Ponty, Greimas și
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
efect de sens al unei alte pasiuni, si anume dezgustul. b) Pe de altă parte, putem spune că a fost un sentiment subiectiv de repulsie fizică, la simplă percepție vizuală a celor patru postere (FIG.6), astfel atingând starea de dezgust. Influențați de Fenomenologia percepției a lui Merleau-Ponty, Greimas și Fontanille ([1991] 1997) consideră că, din punctul de vedere al percepției, lumea este formată din stări ale lucrurilor care se transformă în stări ale sufletului, prin medierea corpului. În FIG.6
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
Greimas și Fontanille ([1991] 1997) consideră că, din punctul de vedere al percepției, lumea este formată din stări ale lucrurilor care se transformă în stări ale sufletului, prin medierea corpului. În FIG.6, vom identifica corupția cu starea lucrurilor, iar dezgustul cu starea sufletului, medierea având o dublă natură tactila: corpul explicit al insectelor/ animalelor, care se mișcă pe anumite suprafețe semnificative, și corpul implicit al alegătorilor, care se identifică metonimic cu respectivele suprafețe. ÎI.4.d.1. Corupția (politică) o
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
opri corupția denotativa îl transformă pe subiectul actualizat, care este disjunct de obiectele corupte (șoareci, molii, țânțari și viermi), într-un subiect potențializat sau o ființă a acțiunii, care este capabilă să pună capăt actului distructiv. ÎI.4.d.3. Dezgustul stare a sufletului Metodologia pasiunilor ne permite să analizăm efectul produs asupra spectatorilor prin percepția fizică a configurației iconice. Ne aflăm în fața unei instanțe de dezgust care poate fi definită că "un sentiment de aversiune pentru un lucru sau o
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
a acțiunii, care este capabilă să pună capăt actului distructiv. ÎI.4.d.3. Dezgustul stare a sufletului Metodologia pasiunilor ne permite să analizăm efectul produs asupra spectatorilor prin percepția fizică a configurației iconice. Ne aflăm în fața unei instanțe de dezgust care poate fi definită că "un sentiment de aversiune pentru un lucru sau o persoană" (DEX, 1996: s.v.). Această stare poate fi atinsă printr-o mediere corporală, component proprioceptiv (Greimas, Fontanille [1991] 1997: 9), care ne ajută să înțelegem cum
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
interacționează. Sentimentul de aversiune și repulsie stârnit la simplă atingere a unui șoarece, țânțar, vierme sau a unei molii este un marcator al unui spațiu termic al răcelii și respingerii fizice, care devine o dimensiune estetică a unei stări de dezgust și chiar teamă. Cele patru instrumente din subcâmpul din dreapta sunt un argument pentru ideea că trupul uman este disjunct de spațiul obiectiv al României. Această disjuncție volitiva de un teritoriu bine marcat nu trebuie interpretată că o aspectualizare terminativa a
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
antrenament în identificarea soluțiilor și deciziilor concretizabile în demersuri teoretice și practice; f) persistența existenței unei mentalități învechite chiar în rândul persoanelor tinere, conform căreia, în etapa actuală, este de preferat o neimplicare în viața politică românească; g) identificarea unui dezgust, a unei dezamăgiri a tinerilor (studenți și absolvenți) din facultățile umaniste (Drept, Istorie, Sociologie, Psihologie) față de tentația unei cariere în politică și diplomație. Explicația mai profundă a acestor atitudini, chiar reprezentări sociale, este aceea reliefată de microcercetări psihosociologice manageriale, evidențiind
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
nu alta...), predestinare pentru sinucidere (ce dovezi mai există în afara sfintelor alegații ale perfidului Ieronim, ucigaș-șef?), deliruri melancolice (care-s simptomele reperabile în existența lui? unde? și când?), culpabilitate de origine sexuală (impotența terapeutului proiectată asupra pacientului! ceva clasic...), dezgust față de viață și tulburări psihice (diagnosticate la douăzeci de secole distanță, fără nicio mărturie despre ceea ce a fost viața cotidiană a filosofului! bravo...). Acest medic descins parcă din comediile lui Molière brodează 350 de pagini pe această canava de student
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
explicațiilor date de frenologie, s-a dezvoltat în criminalistică teoria celebră a lui Cesare Lombroso, care spunea că poți recunoaște infractorii după urechile clăpăuge, fruntea teșită, nasul borcănat, ochii ieșiți din orbite și apropiați etc. Expresiile faciale transmit înțelesuri variate: dezgust, fericire, interes, supărare, nedumerire, dispreț, uimire, furie, hotărîre, frică, teroare, ură, aroganță, reflexie, prostie, amuzament etc. Ochii joacă un rol important în comunicarea non-verbală, întrucît circa 80% din impresiile senzoriale ale unui individ sînt înregistrate prin intermediul ochiului. Putem recunoaște imediat
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
non-verbale importante. Nările deținuților se umflă de fiecare dată cînd un "căutat" se întoarce de la vizită cu pachete, diagnosticînd exact valoarea bunurilor alimentare ce pot face obiectul unor aproprieri. Strîmbăturile din nas în fața meniului semnifică neplăcere, indispoziție, jenă, aversiune, silă, dezgust sau scîrbă. Gura și buzele transmit senzații de degustare, savurare, protest, îngrijorare, tristețe etc. "Zîmbetul onest, caracterizînd prietenia sau acceptarea unei idei, dispărea și el. Buzele erau strînse, uscate și palide. Uneori se schimonoseau în cîte un simulacru dus pînă
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
pripon/ nu dormi bine nici în somn/ că-mi aduce în celulă/ fîțe moarte după sulă/ cu țîțele jucăușe/ să le strîng printre cătușe/ și crăcane pînă-n gît/ ca să-mi țină de urît") sînt însoțite de altele mai noi, precum dezgustul față de politicieni ("Că politicul te freacă/ și îți lasă pompa seacă... c-așa-s ăștia, tu-le rasa/ dau tunuri de plînge masa... Și s-o prind pe Coana Dana [Năstase n.n.]/ și să-i dau să-i umplu vana
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
îl mențin cu îndărătnicie, ce îmbină în uniforme culorile murdăriei (maro cu gri la deținuți sau albastru murdar cu cenușiu la angajați). Pasiunea pentru urît, estetica urîtului inundă nu numai privirea vizitatorului, ci și nările acestuia, care strîmbă firesc a dezgust în fața amestecului de transpirație urît mirositoare cu parfum de esențe tari. Mizeria în care sînt ținuți deținuții (avînd acces la apă caldă doar 3 minute pe săptămînă) pare consecința mizeriei în care mustește trupul angajaților de rang inferior. Puțind a
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
a transpirație nespălată de mult, cu hainele soioase, boțite și degradate, cu pantofii scîlciați și șapca decolorată, unii angajați par întruchiparea barbariei. Iar cînd peste ei se deșartă flacoanele de parfum ieftin în apropierea unor vizite, efectul este de un dezgust total. Doar printre femei se constată o creștere a ponderilor valorii estetice, fapt vizibil și cu ochiul liber celulele lor fiind mai curate și mai îngrijite. Tipologia valorilor personale și interpersonale Psihologul L.A. Gordon a construit două teste ce se
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
prost am mai fost! Apoi am început să-mi povestesc mie însumi câte mustrări de conștiință mi-am făcut fiindcă am vrut să amanetez odată cuvertura lui Hans Pauli. Am râs cu dispreț de cinstea mea stupidă, am scuipat cu dezgust că n-am reușit să găsesc cuvinte destul de dure ca să-mi bat joc de propria mea prostie. (...) Nu degeaba suferisem atât de infinit de mult, ajunsesem la capătul răbdării, eram acum în stare de orice.” (p.92) Opera unui scriitor
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
gândurilor și sentimentelor sale o datorie, o sarcină. Are auzul fin și e impresionabil, e un om cu experiență, sufletul său e brăzdat de răni provenite din arsuri...” (p.136) Totuși, nu se privește cu simpatie. Dimpotrivă, îl încearcă un dezgust copleșitor privindu-se: „Îmi e scârbă de mine însumi; chiar și mâinile mi se par respingătoare; Această ținută nerușinată, neglijentă a mâinilor îmi face silă. Urăsc tot corpul meu lipsit de vlagă, mie lehamite să-l port, să-l simt
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
și lucruri; - simpatie sau compătimire față de suferința altora, concomitent cu dorința de a-i ajuta, de a le ușura suferința sau greutățile (compasiune, caritate, compătimire, consolareă; opusul ei este indiferența, starea de insensibilitate morală, duritatea sau chiar cruzimea față de semeni, dezgustul și disprețul față de ceilalți. Simpatia este una dintre cele mai importante și prezente sentimente și atitudini morale umane. Termenii de etimologie lat. compassio sau gr. sympatheia desemnează suferința sau starea afectivă Împărtășită cu cineva de către o persoană. Ca semnificație, În
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
o diferențiere În sfera acestora, remarcând existența a patru straturi sau niveluri ale sentimentelor, după cum urmează: aă Senzațiile, răspândite și localizate la periferia corpului sau În interiorul acestuia (durere, plăcere, cenestezii etc.Ă bă Sentimentele vitale, care aparțin organismului În Întregime (dezgust, răceală, tărie sau slăbiciune, calm sau tensiune, angoasă, sentimentul de bine și sănătate sau de rău și boală, satisfacțieă. Aceste sentimente sunt trăite sub forme diferite de individ, cum ar fi doliul, tristețea manifestată, melancolia etc. Ele sunt stări psihologice
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
aceasta, fiecare acționează asupra libertății celuilalt. „A-fi-Împreună” Înseamnă fie a-l domina pe celălalt, fie a-i ceda. bă Prin indiferență, situație care face inseparabilă relația de „a-fi-cu-și-pentru-celălalt”. Mă simt izolat, marginalizat, alienat, condamnat la indiferență și singurătate. Apare angoasa, dezgustul de viață, disperarea. Aceasta Îmi va dezvolta o atitudine de protest. că A-fi-Împreună, a fi integrat Într-o comunitate, a aparține unui grup. În acest caz, relația mea nu mai este cu o persoană, ci cu un grup. Ea este
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
care a fost construit În timp și În care fiecare dintre cei doi parteneri au proiectat idealuri comune. Eșecul legat de separarea temporală sau de despărțirea definitivă are implicații sufletești, morale și sociale. El este asociat, sentimentului de insecuritate, de dezgust. Relația anterioară este reevaluată și ceea ce exista potențial sau chiar manifest, dar cei doi parteneri refuzau să vadă, iese acum la iveală. Orice eșec se datorează unei false experiențe de viață, o experiență artificială, În care nesinceritatea a fost acceptată
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
Privirea presupune o „vedere interioară” a celuilalt de către mine, dar și o reflectare a acestuia În persoana mea. Din aceste considerente, privirea atinge sfera conștiinței. Ea poate fi Înțeleasă ca mângâiere, consolare, Înțelegere, sprijin sau, dimpotrivă, poate Însemna mustrare, dispreț, dezgust, abandon, ironie, culpabilizare. Privirea este primul semn al Întâlnirii. Ajută și susține sau condamnă și pedepsește. De fiecare dată În cazul Întâlnirii, căutăm privirea celuilalt. O privire aprobatoare, consolatoare, care să ne dea siguranță, sprijin afectiv și moral. După cum, În
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
Acesta este reprezentat prin preferințele alimentare, legate de gustul și contactul acestora cu gura. Dincolo de calitățile sale de factură nutrițională, „alimentul”, din punct de vedere psihomoral reprezintă „obiectul apetențelor” care sunt „alese” și „verificate” În gură. Plăcerea gustului sau dimpotrivă dezgustul, preferințele, abținerile sau refuzul alimentar, trebuie judecat și Înțeles prin raportarea „alimentelor” la un anumit sistem de valori al persoanei. În fine, trebuie să avem În vedere și cazurile de „pervertire a gustului” și „apetențele anormale” care apar În cursul
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
sau complexe existente. De multe ori, aceste atitudini se datorează Înșelării sentimentelor morale ale celor care sunt deschiși către ceilalți, de către persoane care mimează suferința În scopul producerii milei și obținerii unor avantaje. Înșelarea bunei credințe va stârni aversiune, dispreț, dezgust din partea celor care ajută. Aceștia vor refuza să mai acorde ajutorul. Dar aceste atitudini ostile, negative, față de cei aflați În suferință, În situații de dificultate, sunt expresia unor stări psihomorale anormale de următoarele tipuri: aă imaturitate morală a supraeului, fragilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
conflict. Orice evitare este o reacție interioară a mea, o atitudine care este declanșată de imaginea persoanei cu care sunt În contact sau de incertitudinea situației cu care mă confrunt. Imaginea celuilalt Îmi poate trezi sentimente negative (dispreț, repulsie, teamă, dezgust fizic, neîncredere etc.Ă. Acestea toate mă vor Îndepărta de persoana respectivă, pe care o voi evita, voi căuta să nu o mai Întâlnesc. Același lucru se petrece În cazul situațiilor neclare, incerte, care-mi trezesc aceeași gamă de sentimente
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
trecutul unei persoane este actualizat. Este o prezentificare a unor acțiuni ratate, penibile, greșite sau neefectuate, din trecut. Regretul este o stare ideo-afectivă complexă, care asociază o idee (culpabilitatea, nereușita, refuzul etc.Ă cu o anumită stare afectivă (tristețea, rușinea, dezgustul etc.Ă și care se impune conștiinței morale a individului În asemenea măsură Încât, În unele cazuri, el poate fi confundat cu evocările obsesive. Ca și În cazul obsesiilor, regretul reunește un element intelectual (ideea, acțiunea, cuvântul etc.Ă cu
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
se recunoaște În planul conștiinței sale ca fiind vinovată și dorește să se desprindă de această vinovăție. Resentimentul pe care-l Încearcă „vine către ea” ca o dorință de anulare a acelei părți a Eului care a greșit. Este un dezgust față de sine Însuși, de care persoana dorește să se detașeze. Regretul este o stare complexă care reunește durerea și suferința. Care sunt caracteristicele acestora, ale durerii și suferinței? În cazul regretului, ele au o anumită specificitate, care le deosebește de
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]