1,016 matches
-
că sunt virgini sunt ceilalți băieți de-o seamă cu ei. Ciudat, tot în fața unui băiat de aceeași vîrstă i s-ar destăinui un virgin, cu o singură condiție: să recunoască faptul că și el este virgin... Dar și ele disimulează! A disimula înseamnă a ascunde ceva ce există. Adesea, virgina care dorește să-și găsească prestigiul în grupul ei, va tinde să dea tot felul de detalii ireale despre viața sexuală pe care nu a început-o încă. Multe fete
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
virgini sunt ceilalți băieți de-o seamă cu ei. Ciudat, tot în fața unui băiat de aceeași vîrstă i s-ar destăinui un virgin, cu o singură condiție: să recunoască faptul că și el este virgin... Dar și ele disimulează! A disimula înseamnă a ascunde ceva ce există. Adesea, virgina care dorește să-și găsească prestigiul în grupul ei, va tinde să dea tot felul de detalii ireale despre viața sexuală pe care nu a început-o încă. Multe fete mi-au
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
sugereze că sunt virgine. Ele amână contactul sexual, previn partenerul asupra consecințelor, se zvârcolesc de durere, ba chiar își contractă mușchii perineali atât de bine, încât ai crede că sunt mai virgine decât te așteptai. Atât dorința fetei de a disimula, cât și cea de a simula virginitatea vin de obicei din dorința de a fi pe măsura par tenerului. Dacă El ar mărturisi că este virgin, Ea nu ar mai dori să-și ascundă virginitatea; dacă El ar spune că
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
albă are ca efect atragerea privirii, chiar dacă cele două buline sunt văzute doar cu coada ochiului. A privi pe cineva în ochi înseamnă a fi capabil să comunici optim cu acea persoană, fără să fie nevoie să simulezi sau să disimulezi prea mult. În psihiatria moder nă, contac tul vizual al paci entului este măsurat pentru a se constata dacă acesta are vreo tulburare a personalității care să-i împiedice conviețuirea cu alți oameni. Mătrăguna și ochii frumoși Când te duci
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
un reflex de apărare a căilor respira torii. Orice corp străin care pătrunde pe trahee, sub așa-zisul măr al lui Adam este capabil să declanșeze tusea. Căscatul, dar mai ales tusea pot fi reproduse voluntar. Atunci când cineva ține să disimuleze teama pe care o simte, poate să caște ca și cum ar fi plictisit. Iar atunci când vrea să elimine ceva închipuit din corpul său, o persoană ușor nevro tică tușește uneori scurt, deși nici un corp străin n-a pătruns pe căile sale
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
din apă un crocodil mare groznic ieșind, pre becisnicul Hameleon, pentru că să-l înghită, în fălci îl luă"6. Fiara apare din senin, protejată de unda apei înșelătoare și atacă. Știe, prin urmare, să profite de elementul-surpriză, știe să-și disimuleze prezența și să îl ia prin surprindere pe cel care, în acțiunea cărții, este cel mai priceput la aranjarea intrigilor, la ticluirea înșelăciunilor. Crocodilul se arată, care va să zică, a fi mai viclean decât cel mai viclean dintre personaje. De altfel, Aelian
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
sunt organizate în trei cicluri: Trecătoare cuprinde poezii erotice, alternând atitudini romantice, de adorare a iubitei, cu misoginismul sumbru; Sociale prezintă alunecări în melodramă (Rediviva, Doi săraci, Crăciunul) și încercări în lirica „de idei” (Cristos a înviat, Quando vivimus?); Scrisori disimulează modelul eminescian în tablouri rurale, zugrăvite cu un abundent lexic regional, și în tonul colocvial, coborât pe alocuri la prozaic. I. a continuat să publice poezii, îndeosebi sonete de dragoste, aglomerând nume sonore exotice, ori să scrie versuri pe teme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287519_a_288848]
-
mizează pe contrapunct, contrast și sincopă. În spațiul lor alternează spiritul ludic și gravitatea, notația seacă, reportericească și expresia rafinată, atent cizelată. Pe de altă parte, „edificiul amintirilor prețioase” se armonizează cu fascinația civilizației moderne, tonul dominant elegiac este uneori disimulat în grațioase caligrafii mizând pe forța de sugestie a dicțiunii studiat-arhaizate (Reverență silențioasă), iar alteori este redus la condiția eliptică a „lipsei de cuvinte”, care devine elocventă prin contrastul provocat de sentința din finalul poemului: „la 26 de ani învățasem
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288131_a_289460]
-
în acei ani ce important este să îți aduci propria persoană în fața învățăceilor, cu poveștile, pasiunile, stângăciile proprii, să nu îți fie frică să te comunici, să te transmiți așa cum ești. Am învățat să detest postura dascălului anonim, care își disimulează trăirile, propriile parti-pris-uri și experiențele de viață pentru a fi educatorul ready-made. Orele de engleză erau cadrul perfect pentru a vorbi, în engleză, evident, despre cărți, despre filme (eram cu toții de acum relativ buni cunoscători de limbă sârbă, prindeam posturile
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
pe școală și a fost unanim votată să reprezinte școala la etapa superioară. Acolo furii, insulte, cererea imperativă de a-i pedepsi pe vinovați. Sigur, nu era ușor, se esopiza mult în epocă, trebuia să faci eforturi supradimensionate pentru a disimula chiar mărunte atitudini de frondă, era schizoidie în discursul nostru, în gesturile și impulsurile noastre, paranoia era însoțitoarea constantă a acelor ani, și totuși se putea rezista - da, poate în genunchi, mereu cu teama în suflet - Molohului anonimizator și dizolvant
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
în acei ani ce important este să îți aduci propria persoană în fața învățăceilor, cu poveștile, pasiunile, stângăciile proprii, să nu îți fie frică se te comunici, să te transmiți așa cum ești. Am învățat să detest postura dascălului anonim, care își disimulează trăirile, propriile parti-pris-uri și experiențe de viață pentru a fi educatorul ready-made (Reghina Dascal). Alte câteva fragmente selectate din textele autorilor sunt relevante pentru această axă tematică cu atât mai mult cu cât pot fi identificate și diferențe de percepție
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
leurs semblables" [Maupassant, La Confession, în La parure, p.565]. La Maupassant adevăratul și falsul nu se deosebesc în nici un fel: bijuteriile sunt adevărate, garnitură e falsă, iar aparent totul e invers. Însă finalitatea teatralității nu este doar în a disimula, ci și în a crea un consens euforic, ca în piesele lui Molière. Aparențele arată partea frumoasă a lucrurilor, recreând atmosferă hedonista din perioada cercetată. A părea înlocuiește categoriile clasice ale frumosului/uratului 161. Pentru Pariziana, forma e deasupra fondului
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
sau victima este), doritoare de o viața publică strălucită. Lipsa de profunzime o face să nu ia lucrurile prea în serios. Este o filosofie de viață, care ajută Pariziana să suporte mai bine diversele situații și probleme. Aparentă de superficialitate disimulează gustul pentru clandestin, care este o trăsătură esențială a personalității sale164. Teatralizării îi sunt supuse nu doar partea publică, ci și cea secretă, clandestina a existenței Parizienei, se joacă teatru nu doar în fața altora, dar și din proprie plăcere. Existența
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
o produc cu realitatea însăși 185. Pariziana este, în mare parte, un subiect și un personaj de factură teatrală, prin accentul pe care îl pune pe exterior, aparentă (mimica, gesturi, costume, decoruri), si nu pe interiorul său, pe care il disimulează cu mare grijă, ca o adevarată actrița. Artist fiind "acela care-și are centrul în sine însuși" (Fr.Schlegel), Pariziana corespunde acestei definiții. Această ipostază însă nu descinde în cazul personajului nostru în abisurile interioare, ale autoanalizei și căutării propriei
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
doar accidental actrița: ea nu are nici voce, nici talent, putem spune chiar că este o mai bună actriță în viață decât pe scena teatrului în care evoluează. Toate acestea demonstrează că Parizienele inversează valorile și rolurile. A ști să disimulezi a devenit o artă remarcabilă a Parizienei. Pariziana îi apreciază și pe alții în funcție de abilitățile lor de actor, precum Michèle de Burne pe Marillot: "Elle songeait, contente: "Îl n'est pas bête et joue bien la comédie"" [Maupassant, Notre cœur
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
nu cunoaște ezitarea, incertitudinea, necesitatea cotidiană și vitală a compromisului. Ea știe să impună bărbaților capriciile și legea să, întruchipând puterea femeii asupra bărbatului și asupra lumii. Guvernarea femeilor pariziene are sorți de izbândă, deoarece se bazează pe simulare. Ea disimulează superioritatea intelectuală feminină (când este cazul) prin scoaterea în evidență a intereselor mărunte. Astfel, ele au reușit să înșele vigilenta bărbaților 214. Trebuie însă să ne dăm bine seama că aceasta stratagema nu a fost una benevolă, cadrul intrigilor feminine
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
dégageant leș hanches" [Zola, Son Excellence Eugène Rougon, p.270]. Toaletă este unul dintre principalele mijloace de seducere, când ea face să transpară corpul. Cand "afișează" corpul, este un apel la dorința sau poate deveni un obstacol, cănd toaletă îl disimulează și îl închide. Rochia nu are o valoare estetică în sine, daca nu exprimă tensiunea corpului. "Et puis elles trottinent d'une façon incomparable; et le seul frémissement de leur tournure nous fait courir des désirs dans leș moelles ..." [Maupassant
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
erotice, fie izolate, fie combinate sau succesive. Le apropie pe toate faptul că se mențin în domeniul posibilului și verosimilului, pacienții știu întotdeauna să-și apere ficțiunile cu argumente luate din realitate. Semnele bolii rămân multă vreme ascunse, pentru că pacienții disimulează - faptul este atât de frecvent, încât cei doi autori cred că "poza" aceasta ar putea fi considerată drept un simptom caracteristic maladiei. Interpretările delirante au la bază o fantezie maladivă, care denaturează, "travestește" și amplifică datele reale. Orice - un gest
[Corola-publishinghouse/Science/84973_a_85758]
-
aburi otrăvitori./ Cel viu rămâne/ pentru totdeauna singur./ Imaginea mai plutește o vreme./ Se descompune apoi/ într-un ochi de baltă./ Tulburat de vânt” (Cuțit). Cea mai importantă carte a lui P. este Marginea și centrul (1990), un eseu care disimulează, sub aparențele modeste de culegere de fragmente teoretice și analize aplicate, orgoliul de a schița o teorie a criticii și, implicit, un manifest. Autorul pledează pentru relaxarea sau mai curând pentru reformarea conceptului de „critică estetică”, adică pentru depășirea unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289019_a_290348]
-
neașteptat adik adevărat, din apă închipuire omenească, cele mai bune metafore acelea pe care le știi, iaca mă duc acasă! încă nu, luna trecută nu! spărgînd semințe umflată de roșu, haina buretoasă ca și la mine, empirismul incredibil din cetatea disimulată în el, Veghea lui Roderick Usher spre Siret așează și vorbirea, cade și ea ninsoare, cetate pentru oameni, aveți liber? da, da, stați acolo! adverbul urnit din loc, stai la autogen, da' nu-mi pasă! eu? nebunesc la turci, rămîneai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
inimii o simt”, căci „eu caut în zenitul sumbru” nu altceva decât „cumpăna mare a vieții mele”. Alteori, scenariul liric implică invocația, ca în Luceafărul eminescian („Inorog cu norocu-mi coboară/ și te caut și nu te găsesc”), iar întrebarea retorică disimulează mirajul metafizic: „Cine-n doi Pești mi-a pus sorocul/ și-a scris în cartea vieții mele/ cu undița să-mi prind norocul/ și să mă fac pescar de stele?” Tot din 1947 datează și ciclul de poeme Înfrângeri, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285964_a_287293]
-
științei sociale de a stabili un adevăr obiectiv care să fie În același timp un adevăr istoric este nu doar dificilă sau problematică, ci poate fi suspectată de intenții ascunse: fie de a se situa În afara istoriei, fie de a disimula poziții partizane. Stă Însă În puterea omului de stiință să-și Întemeieze pretenția de obiectivitate atât prin situarea propriului punct de vedere În istorie, cât și prin revelarea structurilor ascunse ale istoriei. Pe un asemenea teren se situează confruntarea dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
politice și estetice comune, dar reprezentanții culturilor locale Își apără pozițiile În numele «identității» lor. Muncă ideologică poate fi definită că vizând deplasarea frontierelor Între simbolic și politic, o muncă ce permite modului de dominare să-și schimbe numele, să se disimuleze pentru a se perpetua. Obiectul acestor reflecții asupra raporturilor dintre literatura și ideologie nu este literatura de propagandă sau «de partid», care nu constiuie decât unul dintre avatarurile producției ideologice de literatură, inclusiv prin critici, istorici, eseiști, traducători (etc.) se
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
fiindu-i amendate autoarei, în revers). Pagini de monolog sau dialog, lungi solilocvii în care autoscrutarea nu contrazice darul de a privi iscoditor în jur închipuie o partitură adecvată pentru eroii săi contemplativi ori pentru eroine ce despică firu-n patru, disimulându-și, sub un aer de bravadă, sfiala, vulnerabilitatea. Stigmatizați de boală sau de nenoroc, adolescenți febrili ori purtați de reverie, introvertiți și imaginativi, îi întorc chipul de enfant prodigue printre reflexele oglinzii mate, tulburi. Statice aparent, mai toate povestirile sfârșesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286957_a_288286]
-
în 1999 la Teatrul Național din București) și Ultima zi din mileniu. Alternarea prozei de ficțiune cu reportajul și reconstituirea documentar-istorică jalonează traseul căutărilor tematice și narative ale lui M. Schițele și povestirile din prima sa carte, Vedere de pe balustradă, disimulează într-o atmosferă lirică un punct de plecare biografic. Cu o maturitate compozițională remarcată de la început de comentatori, aceste scrieri poartă încă amprenta unor modele literare, cea mai vizibilă fiind, ca psihologie a personajelor, influența nuvelelor lui Ștefan Bănulescu. Textele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288060_a_289389]