720 matches
-
Cât timp voi putea lucra, îmi voi păstra echilibrul - fragil, ca la orice om... Relativ de curând ți s-a făcut un implant de cristaline la ambii ochi. În minte îmi este vie imaginea ta după acea intervenție chirurgicală: erai euforic, pluteai, nu încetai să te bucuri de lume, de culorile ei debordante, de splendorile ei care ți se înfățișau în toate culorile posibile. Voi nu bănuiți, spuneai, cât de colorată e lumea!" Cum ți se pare, Ianoși, lumea la optzeci
Ion Ianoși: "Ziua sunt optimist, noaptea - pesimist" by Aura Christi () [Corola-journal/Journalistic/8581_a_9906]
-
dezbaterile parlamentare s-a evitat în genere „formula pleonastică «plante etnobotanice»" (cdep.ro, 17.03.2010). Presiunea uzului e totuși mare, astfel că pleonasmul intră și în Parlament: „în spiritul teribilismului care uneori îi caracterizează, tinerii sunt atrași de senzațiile euforice oferite de plantele etnobotanice, ignorând pericolele la care sunt supuși" (cdep.ro, 15.04.2009). În presă, se constată aceeași oscilație între evitarea pleonasmului („Guvernul a aprobat miercuri dimineață ordonanța de urgență care interzice comercializarea produselor etnobotanice", realitatea.net, 10
Etnobotanice by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6327_a_7652]
-
în cazul lui Noica și al primului Heidegger. Însă, mai aproape de-al doilea Heidegger, Dragomir spune că o astfel de lectură ne permite să înțelegem ceea ce este ascuns, încriptat în comedia lui Caragiale. Nu e vorba de a căuta, euforic și narcisiac, oglindiri ale filosofiei tale în literatura universală, ci de a înțelege, la propriu, ceea ce are acel text literar de spus. Interpretând pe Caragiale, e vorba ,de a avea curajul să vedem și să auzim ce a spus." (Crase
Cum se împacă literatura cu filosofia by Cristian Ciocan () [Corola-journal/Journalistic/11283_a_12608]
-
făcute să încaseze toți pumnii indignărilor, inclusiv cei adresați "folclorului". Emisiunile de folclor se fac repede și ieftin (cam același decor, în care se înlocuiește un ulcior cu altul sau un coș cu o baniță -, aceiași protagoniști veșnic disponibili și euforici, aceleași play back-uri care simplifică viața muzicienilor și a sunetiștilor de duzină) și au o rată de audiență ridicată. Audiența emisiunilor e importantă nu numai pe post, ci și în cercurile puterii. Dar ieftinătatea și rata audienței nu sunt, orice
Refuz by Speranța Rădulescu () [Corola-journal/Journalistic/15079_a_16404]
-
voită a individului într-o lume fără frontiere. Neliniștea apare ca un simptom, o consecință a unui exil generalizat: nicăieri nu mai ești suficient de acasă (în varianta decepționistă a unei viziuni literare) sau ești acasă peste tot (în varianta euforică a unei literaturi postmoderne, fără complexe). Literatura basarabeană, închisă atâta vreme, ca și literatura din România, într-un fel de seră a controlului ideologic și a auto-mulțumirii naționale, are nevoie de o baie de cosmopolitism. Romanul nu se poate dezvolta
Postmodernismul de peste Prut by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11605_a_12930]
-
de un Heliade, mâine se va vorbi despre un Eliade. Nu crezi oare în aceasta? Te pup, Mircea Eliade, și să trăiești pentru bucuria pe care mi-ai dat-o până la copleșire."15 Mihail Sebastian însuși (cine ar crede?) e euforic scriindu-i lui Eliade la 25 iulie 1936: "Rosetti mi-a arătat o scrisoare a lui Jules Bloch către el, care se termina astfel: "N-am citit încă Yoga lui Mircea Eliade, dar colegii mei care o cunosc, vorbesc deja
Yoga de Mircea Eliade și receptarea critică by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/8101_a_9426]
-
minute, iar pentru discuția în clase încă 15. Închipuiască-și cine poate cum aș mai reuși explicarea pe viitor, în timpul propus a fi restrîns, a unor enormități ca acestea... Retoric, pe lîngă titlul ales pentru intervenția de față, aș întreba: în euforica goană către globalizare, se dorește, oare, cu dinadinsul, formarea la elevi a deprinderilor de scris/ vorbit într-o altă limbă decît cea maternă? Printre cei proaspăt desemnați să ocupe fotoliile de miniștri a pus deunăzi dreapta pe Biblie și dl
Cui i-e frică de limba română? by Mihai Floarea () [Corola-journal/Journalistic/13731_a_15056]
-
Consiliul JAI din 22 septembrie pentru aderarea "în doi pași" la spațiul Schengen, arătând că România a lucrat cu "partenerii sceptici", iar Franța pare să fi înțeles. Șeful diplomației române se declară "prudent" și spune că nu vrea să fie "euforic" în privința aderării României la spațiul Schengen. Ministrul de externe speră însă într-un consens privind integrarea "în doi pași" - mai întâi cu spațiul aerian și apoi cu restul. "După ce s-a întâmplat în prima parte a anului sunt prudent, nu
Teodor Baconschi se declară de un "optimism moderat" în privinţa aderării României la Schengen () [Corola-journal/Journalistic/47726_a_49051]
-
la spațiul Schengen. Ministrul de externe speră însă într-un consens privind integrarea "în doi pași" - mai întâi cu spațiul aerian și apoi cu restul. "După ce s-a întâmplat în prima parte a anului sunt prudent, nu vreau să fiu euforic. Cu toată buna credință și responsabilitatea, am lucrat cu partenerii sceptici apropo de extinderea Schengen, zi de zi, atât la nivel bilateral, cât și la Bruxelles, pentru a contura acest scenariu al accesului în doi pași. Eu sper ca la
Teodor Baconschi se declară de un "optimism moderat" în privinţa aderării României la Schengen () [Corola-journal/Journalistic/47726_a_49051]
-
se va produce la Uppsala în 1968, la o reuniune ecumenică, unde Trifa îl va prezenta pe Anania drept "o oaie rătăcită", iar acesta din urmă va replica numindu-l pe Trifa "un păstor rătăcit"... Contactul cu Lumea Nouă, inițial euforic, pune totuși problema adaptării. O cădere nervoasă îl va obliga pe Valeriu Anania, la recomandarea medicilor, să-și acorde în 1967 o lună de vacanță în arhipelagul Hawaii, prilej de a-i cunoaște la Honolulu pe soții Ștefan Baciu și
„Ce straniu poate fi destinul unui om!“ by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/7617_a_8942]
-
a lăsat și cu strigăte de bucurie din partea asistentei masculine. Și pentru că totul să fie bine, Simona Sensual a servit mai multe pahare de șampanie care, în combinație cu soarele, i-au dat fostei iubite a lui Maharu o stare euforică deosebită.
Simona Sensual, cu sfârcul pe afară la piscină by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/72042_a_73367]
-
un resemnat al efortului intens. Pagina scrisă e prețioasă pentru mine; o pot transforma în pagini, capitole, fiind un fel de partitură în care s-a topit tonul de luat de aici înainte. Și ce lucru curios, starea mea ascunsă euforică îi contaminează și pe cei din jurul meu. René a cumpărat un cal mare de porțelan de la magazinul chinezesc și a scris pe suport o dedicație pentru mine semnând �Charlicante", cu aluzia la �Rosinante", pe care noi toți, Don Quijote în infinite
Jurnal suedez by Gabriela Melinescu () [Corola-journal/Journalistic/14879_a_16204]
-
o fatală nesiguranță de sine, o lipsă de încredere pe care și-o înfățișează fără ton de lamentație și fără imbold de înduioșare de sine: „Sunt labil psihic. Acum mă dau cu capul de pereți, peste doar un moment devin euforic" (p. 42). Cum pendularea între extreme e o constantă de care suferim cu toții, labilitatea cu pricina nu poate fi motiv de bănuială maladivă, de unde și impresia că autorul e prea sănătos ca să scrie un jurnal memorabil și, în al doilea
Rutina de sentiment by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6210_a_7535]
-
în fel de fel de ipostaze grotești, abia schițate în jocul eteroclit ce le înlocuiește îndată cu altele, fără a adînci nimic, fără a se fixă la nimic, într-o alunecare aparent veselă ce traduce simțămîntul libertății. E o libertate euforica, senzuala, care se tatonează pe șine la nivelul primar al suprafeței născătoare de fi-guri caleidoscopice (adîncimile sînt puse în paranteză, dramatismul e formal izgonit). Dublă evitare, a realului și a eului, duce la dezorganizarea structurilor conceptuale că și a celor
Marca de fabricație by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15046_a_16371]
-
rampa, cu o autenticitate specială. După rolul din Marfa și Banii, de o cu totul altă factură, Ioana Flora demonstrează, acum, cu cîtă precizie e capabilă să abordeze și alte registre; are, în Turnul din Pisa, și aer de copil euforic, și aer de "divă" senzuală, și aer de amărîtă, refugiată în pușcărie ca într-un azil protector, și aer de om chinuit, îndărătul liniștii aparente... O actriță interesantă și o posibilă carieră. Parafrazînd o replică celebră, cine e această Ioana
B 67 SXS by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/14680_a_16005]
-
cu suficientă claritate din scrierea ce ne-o oferă, precum o ofrandă a existențialului defel părăsit, proiectat pe ecranul stilizator pe care actantul critic însuși devine o entitate literară, un personaj. Beat de cultură, d-sa încearcă astfel un simțămînt euforic al grandorii acesteia. Nu-i convin și nici nu e prea apropiat de cei frămîntați, sfîșiați de suferințe, de cei "slabi", "învinși", fiind, dimpotrivă, fascinat de cei "puternici", "biruitori", de creatorii care-și pot înscrie, triumfător, autoritatea. Bunăoară fervoarea cosmică
Pornind de la literatura franceză(I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14280_a_15605]
-
de mână, totuși pasul ei ezită, de parcă colo, în față, la capătul trenului înfierbântat, îi așteaptă judecata de apoi. Se îmbrățișează și i-o simte cum îi apasă burta, puțin rușinat și întreabă: "Simți?" Ea zâmbește și scoate un "da" euforic. Și pe urmă, într-o supremă disperare și convinsă că totul s-a sfârșit, spune: Da, de fapt, te iubesc". Și după o pauză: "Se poate spune așa?" El spune "da" și zâmbește și brusc, dracu^ știe de ce, e foarte
Asta nu e o scrisoare. Jurnal (fragmente) by Nora Iuga () [Corola-journal/Journalistic/14149_a_15474]
-
potențialități semantice. Odată descărnat, cuvântului nu-i rămâne decât să atârne de oasele lui strălucitoare: literele. Care se prefac în puncte sonore de sprijin. După care, înghesuindu-se, ticsindu-se, se transformă în trasee eufonice și, într-un anume fel, euforice. Efectul densificării slovelor se identifică în mare măsură cu fenomenul textural din muzicile hiper-eterofone ale sfârșitului de veac 20. Același Frédéric Acquaviva mărturisea: "j'ai souhaité découvrant avec passion le letrisme en 1997, recontrer Isidore Isou afin de lui proposer
Când literele încep să cânte by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/7896_a_9221]
-
pe Iorga, pe Madgearu și a comis atrocitățile de la Jilava. Sotnia neagră stîngace a comis atrocitățile cunoscute și pedepsite de Legea 207, denumită legea crimelor contra umanității sau legea genocidului". Printr-o mai restrînsă delimitare, eseistul afirmă a se simți "euforic și mîndru ca fiu al Olteniei, născut și crescut în zăvoaiele Oltețului". Făcînd apologia oltenilor, el își dezvăluie din nou fibra colectivistă, acea "tincturare" biologică ce caracterizează spețele omenirii și pe care și-o asumă. Compămîntenii săi sînt, în vederile
Extraordinarul Petre Pandrea (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11628_a_12953]
-
Mă opresc aici pentru că nu doresc să alcătuiesc o listă exhaustivă. Mă gîndesc doar la cîteva din etapele teatrului nostru pline de forță, de explozie, de energii benefice! Pe parcursul a zece ani, Festivalul a fost, și el, oglinda teatrului romînesc: euforic, normal și acum, poate, aflat într-un moment de căutare, de redefinire. Asta se vede mai bine cînd încerci să strîngi cele mai reprezentative producții. Văzîndu-le, poți analiza o stagiune sau un an teatral și, în același timp, îi poți
Fin de siecle by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16597_a_17922]
-
realității să pună stăpînire pe suflet. Atunci, ca reacție de regenerare psihică se ivește nevoia unui haos care, prin dezordinea provocată, dă naștere viitoarei ordini. O societate nu poate supraviețui decît alternînd ordinea corpului social cu dezordinea controlată a sărbătorilor euforice. E un alt fel de a spune că fără ruperea simetriei dintre universul real și cel interior, viața unui individ sau soarta unei comunități se duce de rîpă. Avem nevoie de scăpări boeme la fel cum avem nevoie de perioade
Domeniul nedefinit by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4165_a_5490]
-
plăcea să-și încrețească nițel ochii, surâzând, să-și scuture părul (lung și șaten foarte deschis, îl purta lăsat pe umeri) și să sporovăiască (...), dar îngăduindu-mi, din plin, absolut, covârșitor, definitiv, să fiu (...) alături de ea fericit" (p. 20-21). Fraza euforică se întinde pe mai mult de o pagină și e antologică între poemele de dragoste din literatura română. În secvența următoare intervine brusc un personaj: Alexandru Iftodie, un coleg de generație, preocupat de literatură, filosofie și artă, mai frecvent notat
N. Steinhardt îndrăgostit by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11724_a_13049]
-
trimis un avion de 89 de călători - artiști și cărturari foarte diferiți -, serbarea noastră în saloanele Adunării Naționale s-a deschis tumultului contemporan și fragranțelor populare, pînă în miezul Maramureșului. Însă, în catalogul editat atunci, am propus o alegere straniu euforică - un Colind de bătrîni, sub o ploaie de flori, asemenea unui rondel inefabil din anii tîrzii ai lui Macedonski. Se știe, o casă încuiată, în noaptea de Ajun, refuzîndu-se vestirilor rituale, nu scapă de oprobriu în mentalitatea sătească. Oare ce
Colindăm… colindăm… colindăm… by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/2901_a_4226]
-
Nietzsche, Schopenhauer e cu mult mai coerent și mai temeinic, știind o carte mai aplicată și mai amănunțită, dar amândoi avînd în comun spiritul de frondă față de contemporani. Atâta doar că autorului Lumii ca voință și reprezentare îi lipsesc accesele euforice de clarviziune profetică cu care Nietzsche obișnuia să-și presare paginile. Două sunt trăsăturile care sar în ochi la acest geniu mofluz și idealist. Mai întâi, Schopenhauer e opusul unui gânditor dialectic, având repulsie față de oscilările tactice între concepte contrarii
Marele neconsolat by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6465_a_7790]
-
albeață de porțelan de Saxa, ochi... cum ar fi cochilia de melc albastru") și ultima profesionistă, care-i golește buzunarele. Dionisiacul Ion Barbu nu are numai imensa plăcere a trăiri, dar și pe a rememorării, când parcă-și retrăiește clipele euforice. El se află într-o neistovită cursă erotică, parcă întrecându-se mereu pe sine, chiar în materie de boli venerice. Infatigabilul Don Juan, care pare asaltat de femei (odată, ar fi fost 53 în câteva luni!), e în același timp
Are și literatura partea ei by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/8539_a_9864]