835 matches
-
articolele sale, e adevărat, nu semănau cu insanitățile morale ieșite de sub pana „patronului” Barbu, a prim-ucenicului Vadim, a lui Mutașcu, Lotreanu și-a altor produse ale organului civil al Securității. Marian Popa părea a fi mai degrabă un spectactor fascinat al Gropii lui Ouatu, decât protagonistul ei. Ulterior, avea să iasă la iveală că autorul Comicologiei și-al Formei ca deformare desfășura și alte munci decât cele pentru care era cunoscut în mediile literare. După 1990, s-a vorbit de
O partidă sado-maso cu Nenea Iancu by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13230_a_14555]
-
interpretului au fost lecții de hermeneutica înrădăcinate în mintea mea. Repet: cunosc puțină lume în spațiul muzicii, am arareori prilejul să port discuții cu această specie de artiști. Însă de fiecare dată când îi întâlnesc, îi privesc și-i ascult fascinat. În adâncimi . rostesc o banalitate . artele comunica între ele. E suficient să citești Nașterea tragediei a lui Nietzsche pentru a găsi răspunsuri la dilemele și pseudo-dilemele care-l macină pe .comparatistulh amator năucit de dorința de limpezime. Cred că
Seara târziu, după spectacol by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4561_a_5886]
-
-ul critic românesc de atunci, dar și o întreprindere mult prea periculoasă. De-a lungul întregului său studiu, Barthes împrumută postura comodă a cititorului, elaborând un plan superior și paradoxal al recrutării cititorilor apostoli. Aceștia din urmă trebuie „cuceriți”, seduși, fascinați, iar forța de atracție trebuie să vizeze ideea corporalității: „Textul pe care-l scrieți trebuie să-mi dea dovada că mă dorește”. Care va fi această dovadă? Scriitura, bineînțeles, care capătă din acest punct o nouă funcție: „Scriitura (...) este kamasutra
„Ultimul“ Barthes și mistica intermitenței by Adrian Mureșan () [Corola-journal/Journalistic/2565_a_3890]
-
va oferi în memoriile lui Toto Istrati, intitulate chiar Vârsta de Aur sau Dulceața vieții, unde lumea aristocrației este amestec de carnaval, cabaret și bordel: un univers hibrid, amestec de epicurianism și de kitsch. În Cronica de familie, scriitorul contemplă fascinat setul său de Caprichos. Bestiarul Cronicii de familie iese din faldurile subconștientului creatorului ei. Autorul degustă cu voluptate reveria feminității maligne (este, de altfel, singurul roman în care o face). Monstruozitatea caracterială și morală este extremă. Îndrăgostit de creaturile sale
Cât de tendențioasă este Cronica de familie? Paradoxul unei receptări (II) by Oana Soare () [Corola-journal/Journalistic/8430_a_9755]
-
cu același nume, care tocmai și-a găsit proprietarii), interiorizând nuanțele unui tablou estompat de fumul veacurilor, împreunând relatări istorice cu viziunile apocrife ale unor personaje din anturajul imediat, tip Marioritza sau Dante Negro, actor și narator, spion și artist, fascinat el însuși de personalitatea iluminatului bei armean, lăsându-se deturnat de la misiunea sa de ucigaș cu simbrie. Reconstituirea începutului de veac XIX românesc și european evită cu succes o imagine stufoasă de tip arheologic sau ostentativ arhivistic, în favoarea unui context
Intrigă și iubire în Principate by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/9526_a_10851]
-
iulie 1953. Revista „Cosânzeana” (tipărită între 1911 și 1928) dovedește, în prea multe pagini, caracterul malign al naționalismului agresiv, adoptat de o întreagă generație după Marea Unire. Destoinicul Sebastian Bornemisa n-a făcut, din nefericire, excepție de la regulă. Asemeni tinerilor fascinați (și virusați) de Nae Ionescu, el a preluat formulele represiunii de la cei contra cărora luptaseră în numele idealului național. Încă o dovadă că inteligența și cultura nu-l ajută pe intelectual să scape de bolile mortale ale politicii: nesocotința și nesăbuința
Cum se scrântesc intelectualii by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4726_a_6051]
-
a poeților Desperado din Anglia secolului XX, pe Edgar Allan Poe - mai ales în proză, unde se întâlnește cu poetul austriac prin aceeași viziune schizomorfă asupra universului, pe Rimbaud și pe Baudelaire, pe care, de altfel, tânărul Trakl îl citea fascinat când se afla la Viena, pe la fel de necunoscuta (în timpul vieții) Emily Dickenson cu care împarte același simț al contradicțiilor intime ("Sunt întotdeauna trist când sunt fericit. Nu e ciudat?" sau "Devii mereu mai sărac pe măsură ce te îmbogățești" - din corespondența
"Flautul luminii, flautul morții" by Ioana Băețica () [Corola-journal/Journalistic/16313_a_17638]
-
în ultima perioadă, lucrurile au început să capete deja un contur și să se constituie în adevărate alternative. Cele mai tinere promoții de artiști, pentru care mitul valorilor naționale, cu subtilă să coloratura ideologică, nu mai reprezintă un subiect de fascinate, iar spafiul european încetează a mai fi unul exterior, au îmbogafit peisajul artistic românesc adauglndu-i o altă dimensiune: aceea a imaginii suficientă sieși. Situată polemic față de ambele atitudini mai sus amintite, această nouă tendinfa repune în discufie sensul și finalitatea
Restaurarea imaginii by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/7605_a_8930]
-
oricum -, altfel mai bine nu-l citești. Or, curajul lui Mircea Cărtărescu de a se dezvălui chiar și în ipostaze mai puțin glorioase a rămas același în ciuda riscului ridicat (dovedit) al receptării. Cu atît mai bine pentru noi, cititorii ipocriți, fascinați să contemplăm, fie și prin gaura de hîrtie a jurnalului, mișcările intime chiar și parțiale ale acestui extraordinar scriitor! Jurnalul cuprinde perioada anilor 1997-2003, perioada în care Mircea Cărtărescu a scris și publicat Postmodernismul românesc, Orbitor - Corpul, Jurnalul , Enciclopedia zmeilor
Dincolo de succes by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11623_a_12948]
-
afară, cîndva, dintr-o ,frăție" fiindcă era ,căutător de aur și alchimist șugubăț". Arta, obișnuia el să spună, e o interpretare paranoică a realității. Așa că și darea de seamă a Ruxandrei Cesereanu despre mustăciosul Salvador Dali este, cum altfel, paranoică. Fascinată, adică, de cuvinte, mai mult decît de întîmplări, robită, cu bunăvoia ei, unei scotoceli chichiriciaose. Kikiriki este refrenul scurtei bazaconii/năstrușnicii care închipuie, așezată la începutul cărții, un fel de brîu al Andromedei. Mustața (care tot revine...) e a lui
Bouquet garni by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11382_a_12707]
-
în anul acesta. Exercițiul pe care l-am descifrat în ideea de „Anul Caragiale” mi s-a părut a fi acela legat de uitare. Nu uitarea unui clasic, ci uitarea de noi. Scrierile lui sînt jocuri cu mii de oglinzi fascinate să prindă fragmente de imagini, de chipuri, schițe și portrete, de tăcute sau ludice ipostaze ale ființei noastre în tot felul de situații mai mult sau mai puțin spectaculoase. În acele gesturi și reacții de fiecare zi pe care el
Atitudine impardonabilă by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4677_a_6002]
-
chipul și asemănarea celor vechi - dar, cum spuneam, cine are acum timp de nuanțe? Tineri să fie, că știm noi să-i punem cu botul pe labe! Așa se definește tehnocratul de tip nou: cinic până la autism, un perfect mercenar, fascinat doar de ideea banului repede și ușor câștigat, indiferent în slujba cui se află. E nevoit să stea vreo lună-două în centrală, unde salariile sunt mai mici și nici servitorii nu sunt la înălțimea așteptărilor? Începe să urle ca din
Amurgul graseiaților by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12845_a_14170]
-
opere de imaginație, nu de filosofie, la sentimente, nu la concepții. Gîndirea criticului îmbrățișează opera cu dragoste sau cu ură. Seamănă uneori cu un mulaj. Nu sînt convins că e totdeauna capabilă să se țină la distanță: se lasă deseori fascinată ori respinsă. De aceea e bine să nu uităm că actul critic se bazează pe impresii în mult mai mare măsură decît i-ar fi îngăduit unui cercetător din alte științe. Judecata critică e impresionistă prin chiar natura ei. E
Posibil decalog pentru critica literară by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13945_a_15270]
-
Dumitru Hurubă Am vizionat cu adâncă emoție, și cu aroganța depășindu-mi cutia toracică, reportajul tv despre noul sediu al Senatului. Priveam la televizor fascinați, atât de fascinați, încât lui Haralampy îi mai rămăsese un singur cuvânt din vocabular, pe care îl repeta ca un patefon cu arcul defect: -Superb! Superb! Superb! Aceasta în timp ce eu, cu sentimentul părtașului la o conspirație nelegiuită dar patriotică, începusem
Noi, săraci?! Poate kuwaitienii... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/12992_a_14317]
-
Dumitru Hurubă Am vizionat cu adâncă emoție, și cu aroganța depășindu-mi cutia toracică, reportajul tv despre noul sediu al Senatului. Priveam la televizor fascinați, atât de fascinați, încât lui Haralampy îi mai rămăsese un singur cuvânt din vocabular, pe care îl repeta ca un patefon cu arcul defect: -Superb! Superb! Superb! Aceasta în timp ce eu, cu sentimentul părtașului la o conspirație nelegiuită dar patriotică, începusem să apreciez corespunzător
Noi, săraci?! Poate kuwaitienii... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/12992_a_14317]
-
vis care rima, în felul său, cu realitatea mea. Descifram orașul de parcă îmi tălmăceam propriile vise. Cel mai mult mă fascina nisipul. Obișnuiam să mă opresc lângă o casă care se demola pentru a fi construită alta nouă și urmăream fascinată grinzile putrede de lemn, groapa urâtă din nisip cu ochiul de apă stătută care țâșnea la suprafață din străfunduri nevăzute. Obișnuiam să contemplu muncitorii cum aranjau caldarâmul din Amsterdam, cum scoteau din nisip piatra cubică existentă, cum nivelau nisipul și
Dubravka Ugrešic - Ministerul durerii by Octavia Ne () [Corola-journal/Journalistic/6023_a_7348]
-
pe locul de vizavi am zărit un bărbat. Bărbatul ținea într-o mână o partitură muzicală, iar cu cealaltă mână dirija. Era complet absorbit de muzica interioară, dirijând-o cu mișcări scurte, fine, reținute ale unei singure mâini. Îl priveam fascinată. Chipul lui era luminat de o puternică emoție lăuntrică. Lumea exterioară nu exista, se înfășurase în sunetele unei muzici neauzite ca într-o capsulă impenetrabilă, în care nimic nu-l putea atinge. Apoi trenurile au pornit, și al meu, și
Dubravka Ugrešic - Ministerul durerii by Octavia Ne () [Corola-journal/Journalistic/6023_a_7348]
-
Nora Iuga Alma Vallazza Într-un capricios sfîrșit de septembrie, cum numai în Südtirol ești dispus să suporți fascinat ca de o iubită imprevizibilă - azi sandale și mătase, mîine ghete și lînă, poimîine cizme și blană -, timp de două săptămîni (16-31 septembrie 2002) s-a desfășurat un festival de poezie început la Lana (Italia), unde marele sărbătorit a fost
Asta nu e o scrisoare. Jurnal (fragmente) by Nora Iuga () [Corola-journal/Journalistic/14149_a_15474]
-
portoricană Gloria Saéz în 1978, când a avut loc premiera mondială a piesei El público în Puerto Rico, fiindcă în Spania piesa aceasta s-a jucat abia în 1981. Modernitatea piesei, tematica ei - homosexualitatea - reprezentând un impediment în dictatura franchistă. Descopăr fascinată imagini cu decorurile realizate de Dalí la premiera piesei Mariana Pineda în 1927, dar și cu desenele pictorului catalan pentru Câinele andaluz. Tot aici remarc un afiș păstrat de la concursul de Cante jondo organizat la inițiativa lui Federico Garcia Lorca
Gânduri despre Lorca by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2586_a_3911]
-
1680-1749) a creat o operă vastă: oratorie, biografii, poezie, cântece bisericești, iluminații, ilustrații ale cărților bisericești. Fiecare erou săpânește o artă și o știință, ilustrând erudiția vremii sale, o sinteză a domeniului cunoașterii. Călugărul Gavril este omul religios, Sacarias - cărturarul fascinat de istorie, scriitorul secolului 20 și 21 pare preocupat deopotrivă de tainele credinței și ale științei, de Înviere și de Big Bang. Au în comun "taina împărătească" a celuilalt trup și taina poeziei. O dovedesc atât meditațiile monahului cât și
Palimpsest inițiatic by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7050_a_8375]
-
rezistă la toate încercările: Ťflanela pe care am adus-o/ fluturînd ca un steag zdrențuit în războaie,/ pe care apoi am purtat-o/ cu frenezie pe trupu-mi uscat de hagiuť". în cîteva piese din ciclul Pelerinaj, Constanța Buzea se arată "fascinată" de cuvîntul cruzime, termen moral pe temeiul căruia se încheagă o penetrantă imagine, evocînd finalul romanului Procesul al lui Kafka, în care eroul principal e condus spre execuție de doi torționari: "Poeta se arată pe ea însăși înaintînd astfel, între
Poezia Celuilalt by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9252_a_10577]
-
am plâns văzând Mutter Courage al lui Brecht? Cum funcționa „efectul de distanțare”? De ce, atunci când i-am văzut pe actorii Kathakali povestind timp de mai multe nopți fragmente din mitologia religioasă indiană, ce nu mă interesau deloc, am fost complet fascinat? Iată ce întrebări îmi puneam, întrebări aparent sterile, la care însă nu e ușor să răspunzi. Am simțit atunci că textele erau singura posibilitate de a pune experiența unei generații într-o sticlă și de a o arunca apoi în
George Banu în dialog cu Eugenio Barba by Liana Lăpădatu () [Corola-journal/Journalistic/3845_a_5170]
-
nu poartă papion și blazer, e un tricou mare alb și un șort kaki de pânză, chestii pe care le primești, probabil, când termini Yale. În seara aceea, m-am uitat fix în ochii lui ca și cum l-aș fi ascultat fascinat, deși de fapt îmi sugeam un molar căruia îi descoperisem un gust stătut într-o zonă în care nu puteam folosi ața dentară, în timp ce mă gândeam că, dacă aș putea să-l fac să dispară prin hipnoză, aș putea petrece
Richard Ford - Ziua Independenței by Iulia Gorzo () [Corola-journal/Journalistic/7326_a_8651]
-
paradigmele „eroizante" ale mitologizării. Personajele istoriei românești au mereu, la reconstrucția arheologică, aure de semizei, gesturile lor revelă conținuturi irepetabile. Omul modern nu poate decît să se prosterneze în fața trecutului și apoi, inhibat, cel mult să-l ignore. Andrei urmărește, fascinat, exponatele interminabilelor săli din British Museum (unde l-am dus în trei zile consecutive!). Fiecare dintre ele este însoțit de un comentariu inteligent, care îl apropie de timpul nostru. Lumea dispărută a etruscilor nu se reconfigurează din lucruri „excepționale", „eroizante
România - o perspectivă londoneză by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6875_a_8200]
-
arată deloc vârsta!), Marina Almășan i-a consacrat o minunată emisiune; am văzut- o acolo, am urmărit-o în emisiunea “La vie en rose”, tot la TVR, în “Doamne de poveste”, la Acasă TV - și am fost de fiecare dată fascinat de șarmul ei, cu accentul rusesc atît de simpatic, de umorul cu totul special, de sorginte O. Henry sau P. G. Woodhouse (de altfel a și scris cîteva nuvele pe care le voi publica în viitoarea carte), de optimismul cuceritor
O ?nving?toare by Octavian URSULESCU () [Corola-journal/Journalistic/83452_a_84777]