669 matches
-
cergă crudă Masa și roata olarului Prepeleac cu oale Ceramică din județul Bacău Strung de lemn; imagini si unelte pentru Unelte pentru prelucrarea lemnului și obiecte din lemn lucrul la pădure Stanog pentru potcovit animale Piese dintr-un atelier de fierărie din Ghimeș - Făget Interior din casă țărănească în zona etnografică Trotuș Piese aparținând cultului ortodox Imagini și recuzită pentru obiceiuri de iarnă Piese aparținând cultului catolic
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
paturi, rame, încuietori, chei, gratii etc. Abia mai târziu, odată cu sosirea primelor strunguri, a început să se dea atelierului o orientare mecanică. Cronicarii timpului, ne spun că elevii voluntari au consumat tone de fier. Domnul Pagan, negustorul unui magazin de fierărie cu ridicata, furniza totul pe bază de credit. Uneori, la sfârșitul anului, scria în caietul său de evidențe «plătit», voind să contribuie și el la dezvoltarea Operei prietenului său don Calabria. Maestru experimentat al atelierului de mecanică a fost și
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
au fost înlocuite prin mori cu tracțiune animală), 26 velnițe și 717 „fabrici” (în realitate, ateliere), din care: cinci ateliere de lumânări, unul de pălării, 10 ateliere de prelucrare a pieilor, unul de găitanuri, opt de fabricare a săpunului, cinci fierării și 700 (războaie, probabil) de mătase și lână. În perioada Regulamentului organic, la Huși a sporit numărul manufacturilor, mai ales în industria alimentară. Un loc însemnat în această ramură industrială l-au avut zalhanalele. Din cele trei mari zalhanale existente
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
300 litri, două mori cu aburi (în 1898 erau trei, iar la târgul Drânceni funcționa o moară), patru brutării, două simigerii, două mori cu cai, cinci pitării și cinci căsăpii, trei săpunării, două tinichigerii, două spoitorii, două de armurărie, nouă fierării, 10 tăbăcării, 34 ciubotării, cinci pantofării, trei săidăcării, nouă croitorii pentru haine femeiești, 10 pentru haine bărbătești, două strungării, șase stolerii, șase dogării, trei făclării, trei hoteluri, patru cafenele, două cofetării și un atelier de ceramică. Comerțul. În Epoca Modernă
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
din sudul depresiunii Răducăneni-Moșna o piață pentru schimbul de produse, în 1863 a fost înființat târgul Drânceni. Evoluția sa a fost lentă, chiar dacă aici au funcționat două mori țărănești, o presă de ulei și ateliere meșteșugărești - de tâmplărie, rotărie și fierărie. Activitatea comercială a orașelor și târgurilor Moldovei nu poate fi concepută fără existența dughenelor. Din tabelul care urmează, rezultă că în 1830, la Huși existau cele mai multe prăvălii din zonă - 375 de dughene: Nu demult, Costin Clit a publicat un articol
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
fabrici de tricotaje, două uzine electrice, două mori, patru tipografii, două legătorii, o fabrică de vopsitorie, trei farmacii, 25 magazine diverse, cinci cofetării, cinci librării, un restaurant, 15 berării, trei cârciumi, 15 ateliere de croitorie, 12 de cizmărie, 10 de fierărie, 11 stolerii, șapte de mecanică și lăcătușerie, cinci de dogărie, trei de armurărie și șase de tinichigerie. Meșteșugarii hușeni erau binecunoscuți mai ales ca fierari și lemnari (caretași), ce lucrau căruțele numite hușence. În perioada interbelică (1918-1940), orașul se va
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
Huși au fost: Filatura de Bumbac, Secția Huși a Întreprinderii de Prelucrare a Lemnului Vaslui, care a intrat în funcțiune la 1 septembrie 1977, Fabrica Mixtă de Industrie Locală, înființată la 1 iulie 1951 cu secțiile de obădărie, dogărie, tâmplărie, fierărie, rotărie, mecanică, Centrul de Industrializare a Laptelui (I.C.I.L.), Centrul de Industrializare a Cărnii (I.R.I.C.); ele completau tabloul economiei hușene. Aprovizionarea populației cu produse de larg consum, ca și prestările de servicii, se realizau prin Întreprinderea Comercială de Stat Mixtă Huși
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
Țările Române, prin efortul conjugat al domniei, bisericii ortodoxe și al boierilor, țiganii și tătarii au fost declarați robi? Puteau fi dăruiți, schimbați, vânduți, înfierați, însemnați, marginalizați, puși la munci la care românii refuzau să se angajeze (prelucrarea metalelor ă fierăria ă și muzica; nu vedeai român lăutar) și nici după ce au fost eliberați din robie, soarta nu le-a surâs: erau liberi ca persoană, dar liberi și de proprietate. Ce amestec are Europa în politicile și legislația românească cu privire la robii
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
vorbește mult la telefon o încurajează: "Știi, medicii fac astăzi minuni." Lui Nel nu-i mai plăcea să meargă la școală. Profesoara ei era o femeie bărbătoasă, care mirosea a tutun și ai cărei plămâni fornăiau ca niște foale de fierărie. Copiii, care se cunoșteau toți între ei, o priveau ca pe o străină. Doar o colegă de clasă, Sofia, a vrut să fie prietenă cu ea. Avea o față drăgălașă, dar obezitatea îi dădea un aer bleg, lipsit de inteligență
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
pe moșia boierilor Rossetti. Mai sus de Știrbeni s-au stabilit familia Pâțu, venită din Cașvana și familia Prențu - Prințu și spre apus de familia Pâțu, pe deal, se găsea familia Munteanu și Călinescu (zis „Poamă Albă) și Fieraru (practica fierăria!) precum și Olaru (făcea oale, era olar). în hotar cu grădina lui Pâțu a locuit Cristea Hacigheanu, funcționar la primărie, dar care nu era din Bucovina, dar, cu siguranță, este la origine ardelean. După locul viran de pe malul pârâului Dunavăț, teren
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
din altele. Întinderea totală a moșiei supuse exproprierii era de aproximativ 1.000 ha, care, conform cu procesul verbal încheiat, a fost repartizată astfel: A. Terenuri nesupuse exproprierii 1. 2,75 hapădure 2. 18 ha - curtea conacului, cu via, livada, saivanele, fierăria și atenansele (cele ce aparțin deî) 3. 3 ha - teren mlăștinos, impropriu pentru cultură, la Valea Boțului 4. 6 ha - imaș și râpi necultivate de la via căpitanului Boteanu 5. 2 ha - imaș și râpi improprii pentru culturi din Tureatca 6
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
foarte târziu, când și-au dat seama cât au pierdut ținându-se numai de coada sapei și a vacii. Românul era prea mândru ca să poată pune mâna pe ciocan, nicovală, forjă, ca să-și ascută sapele, hârlețul, fierul de plug, toporul, fierăria era meserie pentru țigani. Tot așa, deși erau și între români talente și înclinații, era o rușine să cânți la un instrument, să înveți muzică, s-o cânți și s-o compui, fiind considerată tot o treabă lăsată pe seama țiganilor
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
al XIX-lea. În vechile documente despre satele răzășești Filipeni și Fruntești nu se face nicio referire la cei care prelucrau și modelau fierul, deși ni se spune de „drum de care”, bătut și adâncit. Pentru satul Lunca este menționată fierăria lui Manole Căldăraru la 1870 și a fratelui său Dumitru Căldăraru, fiind amintiți și la 1891.47 Alți fierari în Lunca au fost Gheorghe Cararău, Lupu Bucătaru (venit de la Ruși - Ciutea, comuna Letea Veche) și Vasile Călinescu (Poamă Albă), care
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
la 1891.47 Alți fierari în Lunca au fost Gheorghe Cararău, Lupu Bucătaru (venit de la Ruși - Ciutea, comuna Letea Veche) și Vasile Călinescu (Poamă Albă), care arată că în secolul al XX-lea meseria „țigănească” trecuse și la români. O fierărie în Lunca avea unul Prențu (pe lângă magazinul mixt) care a avut o pățanie cu un activist de partid prin anii ’50: Activistul de la Bacău umbla cu „lămurirea” prin comună și folosea o brișcă pe două roți, luată de pe la un țăran
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
pe două roți, luată de pe la un țăran, cu tot cu cal. S-a întâmplat că a sărit „raful”, șina de fier de pe roată și trebuia o șin nouă. Activistul a cumpărat de la magazin o bucată de șină și s-a dusă la fierăria lui Prențu, să „o tragă” pe roată. Prențu, ca toți meșterii cu fasoane, se apucă de treab fără tragere de inimă (plata de la activiști era în ceruri) și, la un moment dat, îi spune clientului că nu ajunge raful. Atunci
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
activistul își dă haina jos, își suflecă mânecile și-i arătă lui Prențu că șina era suficientă, a înroșit-o în forjă, a bătut-o pe nicovală, a întins-o pe roată, uimindu-i pe toți cei strânși ca la „fierăria lui Iocan”. Activistul nostru era fierar de meserie.58 în Slobozia era un meșter - moș Vasile Lungu - care ascuțea topoarele, sapele, secerile și fiarele de plug. Apoi prin sate mai veneau meșteri țigani itineranți. Perfecționarea mijloacelor de obținere a celor
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
strângerea cotelor erau fel de fel de băgători de seamă: colectori, delegați, membri în comisia de Î, delegat de batoză, la treierat, când cotele se luau direct de la arie, 416 activiști de tot felul. Dintre activiști, în afară de cel care, la fierăria lui Prențu a arătat practică cum îi ajunge „raful” pe roată, lumea își mai amintește de unul pe care-l chema Frumușelu, mică și negricios. sta învăța la fără frecvență, era prin clasa a VI-a, și avea obiceiul dă
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
pentru alți pictori, către diverse maniere și stiluri. Cred că după perfecțiunea pe care o etalează Velázquez în tablourile sale, nu putea urma decât experimentul. Văd Las Meninas, cu superbul autoportret al pictorului, Adorația magilor, Christos crucificat, Mercur și Argus, Fierăria lui Vulcan, Triumful lui Bachus, Predarea orașului Breda, Torcătoarele etc. Un perfect joc al luminilor și al umbrelor. Nuanțe de culoare: rozul palid al rochiei cu care e îmbrăcată micuța infantă Margarita, părul ei auriu... Galeria de portrete semnate de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
la atât se reduce aptitudinea acestora de a conduce o mașină. În imbecilitatea lor, ajung să creadă că ei înșiși se pot deplasa cu peste 200 de km/h, nu mașina în care stau și că ei înșiși au rezistența fierăriei din care este construită mașina. Am serioase îndoieli că acești învârtitori de volan au o cât de vagă idee despre faptul că, pentru realizarea unei mașini se pun în funcțiune multe minți luminate, cu studii temeinice și îndelungate în materie
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
își deteră seama că nu mai puteau nici restaura, nici întreține clădirile de altădată și, cu un curaj extraordinar, dărâmară ce mai rămăsese din fostul palat din secolul al XVIII lea, rezidiră pe mic grajdul de cai și vite, tâmplăria, fierăria, o mică fermă pentru argați, iar pentru dânșii, o căsuță cu camere mici, adaptate nevoilor și pretențiilor prezente. Pe temeliile dărâmăturilor puseseră pământul scos de la clădirea nouă și plantaseră trandafirii adunați din parc. Era un spectacol impresionant. Ei mă duseră
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
când ați schimbat metoda, alegând securea pentru aceste ultima crime. Securea nu este o armă domnească. Ea este arma țăranilor - și a studenților năpăstuiți, cu mi-ați sugerat odată. Adevărul, totuși, este că oricine își poate cumpăra o secure de la fierărie. Biletul pomenea de intenția sa de a se sinucide aruncându-se sub o troika. Iar cineva care aduce mai mult sau mai puțin cu descrierea sa a fost găsit omorât în felul acesta. Se pare că avem un caz închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
era reprezentată de două coarne de bivol puse deasupra ușii. Pe o tăbliță de lemn atârnată pe zid călătorii erau informați că prețurile la mâncare și la paturi erau la jumătate față de cele din cetate. Jur-împrejur erau grajduri, ateliere de fierărie și tâmplărie, aziluri de biserici. Această măruntă suburbie era menită celor aflați doar în trecere sau în așteptarea controlului sanitar. Era de-ajuns să ai o rană suspectă, o culoare nesănătoasă sau o febră banală ca să fii respins înapoi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
țin un copil neastâmpărat ca ăsta În casa mea. Mama lui Hiyoshi nu putea Înțelege ce voia să spună prin „neastâmpărat“. Alte locuri unde Hiyoshi a mai Început ucenicia au fost atelierul zidarului, tejgheaua bufetului de la târgul de cai și fierăria. Niciodată nu stătea mai mult de trei, maximum șase luni. Du-te-vino-urile lui au ajuns, treptat, cunoscute și i s-a format o reputație atât de proastă, Încât nimeni nu mai voia să-i fie intermediar. A, băiatul ăla din casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să stea În casă, sorbindu-și În liniște ceaiul de dimineață. După ce se schimbă și-și spălă fața, intră În grădină, mergând Întins spre locul din care venea zgomotul ciocanelor. De-a lungul unei cărări Înguste se aflau două mici fierării, construite Într-o regiune unde, destul de recent, fuseseră tăiați niște copaci uriași. Acesta era În mijlocul unei păduri În care, până atunci, nici un copac nu fusese tăiat, de pe vremea străbunilor lui Koroku. Armurierul, Kuniyoshi, pe care Koroku Îl chemase În secret
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
repede. Îmi voi da toată silința. — Ține minte, trebuie să rămână un secret. — Da, Stăpîne. Zgomotul ciocanelor răsună puțin cam tare. Poți lucra astfel Încât să nu se audă dincolo de șanț? — Voi avea grijă și de asta. Dând să iasă din fierărie, Koroku văzu o pușcă rezemată lângă foale. — Și aceea? Întrebă el, arătând-o cu degetul. E modelul sau una făcută de tine? — Este nouă-nouță. — Ei, dă-mi-o s-o văd. — Mă tem că Încă nu e gata să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]