1,291 matches
-
dintre principalii săi oponenți, dat fiind că îl considera pe Henric ca singurul principe capabil să țină alături Regatul Germaniei în fața rivalităților interne dintre duci și a continuelor raiduri ale maghiarilor. Însă abia în mai 919 Eberhard și ceilalți nobili franci au acceptat sfatul lui Conrad, iar Henric a fost ales rege, sub numele de Henric I, în cadrul adunării de la Fritzlar. Eberhard a succedat lui Conrad ca duce de Franconia. El va sfârși prin a fi ucis în 939 în bătălia
Conrad I al Germaniei () [Corola-website/Science/325403_a_326732]
-
comunism. N-am făcut-o dintr-un calcul precis, ci mai mult din instinct. Cenzura era foarte atentă la literatura care se ocupa de prezent, la Buzura, de exemplu.” Erotismul joacă un rol central în opera sa, sexualitatea fiind înfățișată franc și fără pudoare. Agopian a declarat despre relația sa cu critica literară: „La prima carte, Eugen Simion a zis că n-am talent, să mă las. În total, la Ziua mîniei, am avut 3-4 cronici. Dar cu Tache de catifea
Ștefan Agopian () [Corola-website/Science/298953_a_300282]
-
în politică în cadrul Partidului Național Țărănist. A fost deputat în legislatura 1928 și senator în legislatura 1931. „Contactul cu Maître Coro este pentru mine unul reconfortant: îmi dă prilejul să prețuiesc tot mai mult un spirit ales și un caracter franc. În copilărie a sburdat sub soarele generos și la umbra butucilor de la Nicorești. Seva bogată a regiunii trăiește în el. În calmul lui sfătos, în humorul și în iubirea lui de libertate, văd însușiri patentate ale răzeșilor moldoveni. Ca o
Nicolae Corodeanu () [Corola-website/Science/309774_a_311103]
-
făcând referință la legile fondatoare din 18 germinal anul III (7 aprilie 1795) și din 7 germinal anul XI (27 martie 1803), care instituiau: Coexistența celor două etaloane monetare, aurul și argintul, a creat o sursă potențială de instabilitate. Sistemul francului germinal se sprijinea pe un pariu riscat de invarianță a prețului aurului și argintului și presupunea că volumele și condițiile de producție ale celor două metale rămâneau stabile. O criză putea surveni astfel oricând. Adoptarea parțială sau completă a sistemului
Uniunea Monetară Latină () [Corola-website/Science/323184_a_324513]
-
germinal se sprijinea pe un pariu riscat de invarianță a prețului aurului și argintului și presupunea că volumele și condițiile de producție ale celor două metale rămâneau stabile. O criză putea surveni astfel oricând. Adoptarea parțială sau completă a sistemului francului germinal în exteriorul frontierelor franceze crease un embrion al Sistemului Monetar Internațional. Decimalizarea fusese adoptată de Statele Unite ale Americii încă din 1795. Napoleon I încercase să exporte, odată cu Revoluția, sistemul germinal în Europa. Deși mai întâi această tentativă a eșuat
Uniunea Monetară Latină () [Corola-website/Science/323184_a_324513]
-
de est este Golful Laconian, iar în partea de vest Golful Messinian. Peninsula conține o continuare a grupului montan Taygetos din Peloponez. Locuitorii peninsulei se numesc manioți (Mανιάτες, "Maniátes" în limba greacă). Numele „Mani” ar putea proveni de la numele castelului franc "le Grand Magne". Terenul este muntos și inaccesibil. Până în ultimii ani în multe sate din Mani se putea ajunge doar de pe mare. Un drum îngust și șerpuit se întinde azi de-a lungul coastei de vest de la Kalamata la Areopoli
Peninsula Mani () [Corola-website/Science/336843_a_338172]
-
parțial maturate din specia "Koroneiki", care sunt cultivate pe terasele montane. Mierea locală este, de asemenea, de calitate superioară. Astăzi satele de pe coasta peninsulei Mani sunt pline de cafenele și magazine de suveniruri. Peninsula atrage vizitatori datorită bisericilor bizantine, castelelor france, plajelor de nisip și peisajului pitoresc. Cele mai populare plaje din timpul verii sunt Kalogria și plajele din portul Stoupa, în timp ce Kardamyli și Agios Nikolaos au plaje de prundiș și de nisip. Vechile case turn din Mani ("pyrgospita") sunt atracții
Peninsula Mani () [Corola-website/Science/336843_a_338172]
-
895, tatăl său, pe atunci rege în Francia răsăriteană, i-a conferit Regatul de Lotharingia, pe care l-a condus până la moarte.După moarte, el a fost declarat sfânt și martir de către Biserica Catolică. Zwentibold era fiul nelegitim al împăratului francilor răsăriteni Arnulf de Carintia, mama sa Vinburga ( d. 18 mai, 898) fiind o concubină a aceluia. Zwentibold și-a primit numele după nașul său, regele Svatopluk I din Moravia Mare (Zwentibold fiind transcrierea francă pentru Svatopluk). Zwentibold a intervenit în
Zwentibold () [Corola-website/Science/328383_a_329712]
-
Zwentibold era fiul nelegitim al împăratului francilor răsăriteni Arnulf de Carintia, mama sa Vinburga ( d. 18 mai, 898) fiind o concubină a aceluia. Zwentibold și-a primit numele după nașul său, regele Svatopluk I din Moravia Mare (Zwentibold fiind transcrierea francă pentru Svatopluk). Zwentibold a intervenit în disputele pentru tron din Francia occidentală (Franța) dintre contele Odo de Paris și Carol cel Simplu, însă cei doi au început să coopereze împotriva lui Zwentibold, atunci când li s-a părut că acesta încerca
Zwentibold () [Corola-website/Science/328383_a_329712]
-
locuiește în sudul și sud-estul țării. Pe lângă teritoriul belgian, comunități valone importante mai există în Franța, Statele Unite, Argentina, Brazilia, etc. i reprezintă urmașii belgilor romanizați de-a lungul secolelor I î.Hr. - V d.Hr., care au resimțit o puternică influență francă după căderea Imperiului Roman. Vorbesc cu preponderență franceza și mai puțin valona. Între secolele XVI și XIX, cei mai mulți valoni în mod deliberat au trecut la limba franceză standard, din cauza prestigiului acesteia mai mare, dar păstrând totodată o identitatea etnică excelentă
Valoni () [Corola-website/Science/328664_a_329993]
-
populari sfinți în Biserica Catolică, venerat de asemenea ca sfânt în Biserica Ortodoxă și în Biserica Anglicană. În evul mediu mormântul său a devenit loc de pelerinaj. Scriitorul bisericesc Gregor de Tours i-a atribuit mai multe minuni, iar regele franc Clovis I l-a proclamat sfânt protector al francilor și al dinastiei merovingiene. De la încăperea în care a fost păstrată mantia (în ) sfântului Martin, ca parte a tezaurului coroanei, provine termenul modern de capelă, respectiv capelan. Sfântul Martin este ocrotitorul
Martin de Tours () [Corola-website/Science/299681_a_301010]
-
more", („mare”). Autorul consideră că regiunea a fost locuită o lungă perioadă de timp de slavi și traci. După cucerirea Constantinopolului de către forțele vest-europene ale celei de-a patra cruciade, regiunea Moreei a fost ocupată de două grupuri de cavaleri franci. Francii au fondat Principatul Ahaiei. Cruciații au folosit numele „Moreea” atunci când se refereau la Peloponez. Cel mai important principe al Moreei a fost Guillaume II de Villehardouin (1246-1278), care a fortificat în 1249 Mystras, în apropierea Spartei antice. După înfrângerea
Moreea () [Corola-website/Science/325925_a_327254]
-
locuitorii săi au devenit leagănul și coloana vertebrală a Războiului de Independență al Greciei. În secolul al XIV-lea a fost scrisă cronica anonimă cunoscută sub numele de „Cronica Moreei”, care tratează evenimentele din regiune, după cucerirea ei de către cavalerii franci ai celei de-a patra cruciade și introducerea feudalismului de timp vest-european în Grecia continentală. În ciuda lipsei de veridicitate a evenimentelor relatate, „Cronica” este faimoasă pentru descrierea vieții din acea perioadă a comunităților feudale. Limba folosită în cronică reflectă evoluția
Moreea () [Corola-website/Science/325925_a_327254]
-
rege și puternicul său vasal nu a fost grav perturbată până în anul 921. Domnia lui Carol și în special părtinirea lui pentru Hagano a stârnit unele iritații; susținut de mai mulți clerici și de unii dintre cei mai importanți nobili franci, Robert a preluat controlul armatei, l-a condus pe Carol în Lorena și s-a auto-încoronat rege al Francilor (rex Francorum) la Rheims la 29 iunie 922. După ce a strâns o armată, Carol a pornit împotriva uzurpatorului și, la 15
Robert I al Franței () [Corola-website/Science/327671_a_329000]
-
peloponeziac între 431 î.Hr. și 404 î.Hr.. A căzut în mâinile romanilor aflați în expansiune în 146 î.Hr., devenind provincia Achaea. Peloponezul a fost în continuare condus de Imperiul Bizantin, deși unele regiune a fost pierdute în fața invadatorilor venețieni și franci. Francii au fondat Principatul Ahaia în jumătatea nordică a peninsulei în 1205, iar venețienii mai multe porturi pe coastă, printre care Monemvasia, Pylos și Koroni, rămânând până în secolul al XV-lea. Bizantinii au păstrat controlul asupra părții de sud a
Peloponez () [Corola-website/Science/303909_a_305238]
-
enoriașilor, și altarul, în est, unde oficia clerul. Capelele de vest ale bisericilor au devenit cu timpul mai încăpătoare, cu turnuri și chiar cu o galerie pentru conducătorul laic. Această tendință exprima, din punct de vedere fizic, creșterea puterii regilor franci. În timp, structura construcțiilor a devenit mai ușoară, iar bolta susținută de pilaștri a înlocuit bolțile în cruce timpurii, ai căror pereți masivi exercitau o presiune laterală puternica asupra construcțiilor. Expresie artistică a societății feudale, stilul romanic s-a dezvoltat
Istoria arhitecturii () [Corola-website/Science/317069_a_318398]
-
specifice, arcele frânte, bolțile și ornamentele în stil gotic. Răspândirea arhitecturii gotice în Europa se realizează grație politicii franceze, adoptată cu înflăcărare în Anglia postnormandă. Europa germanică din est însă a opus rezistență, din cauza apartenenței la arhitectura romanică a imperiului franc. Italia a resimțit și ea impactul stilului gotic, însă a adoptat doar câteva elemente, evitând stâlpul exterior și păstrând tradițiile arhitecturii romanice. Perioada gotică din Italia este cunoscută și ca Protorenaștere. Aplicarea pe scară largă a arcelor ogivale, precum și arcului
Istoria arhitecturii () [Corola-website/Science/317069_a_318398]
-
Matthew Bird & MediaPro Pictures, "MADHOUSE" (2004), regia William Butler, GUNPOWDER, TREASON & PLOT, regia Gillies MacKinnon, DISTRICT 13, regia Pierre Morel, scris și produs de Luc Besson, "HIGH TENSION” (2003), Alexandre Films Paris, Robert Benmussa, Alexandre Arcady, Luc Besson & Europa Corp. France, ce a fost nominalizat și a obținut câteva premii importante la Stiges-Catalonian Internațional Film Festival în 2003, Amsterdam Fantastic Film Festival în 2004, Golden Trailer Awards în 2005, si Fangoria Chainsaw Awards în 2006. În 2004 Theodor Halacu-Nicon regizează, scrie
Theodor Halacu-Nicon () [Corola-website/Science/311989_a_313318]
-
ere se includ Stilicho, Constantius III (înainte să devină co-împărat), Aëtius, Boniface și Ricimer. Termenul a fost folosit ocazional în acest sens în Europa vestică după finalul Imperiului Roman; de exemplu, Papa Ștefan III a acordat titlul „ al romanilor“ conducătorului franc Pippin III. În est, unde împărații mențineau controlul asupra puterii, titlul și-a menținut un înțeles onorific, până când titlurile latine au ieșit din uz pe măsură ce greaca devenea limba curții. În engleza modernă, cuvântul "patrician" este în general folosit pentru a
Patrician () [Corola-website/Science/299491_a_300820]
-
germană: "Gau") Jagesgouwe (gau), iar 1024 ca Jagas, pentru prima oară va fi numit Jagst în anul 1371. Denumirea râului se presupune că este de origine celtică „*ieg-” ar însemna „rece - gheață” (în traducere „Râul rece”). Jagst este un râu franc (din Franconia) el izvorește în Schwäbische Alb, traversează regiunea Frankenhöhe, câmpia Hohenloher Ebene și Unterland (Württemberg) unde se varsă în Neckar. Izvorul lui se află la sud-vest de Walxheim din districtul Ostalbkreis. Râul curge 10 km spre vest prin Lauchheim
Jagst () [Corola-website/Science/314836_a_316165]
-
spre sfârșitul aceluiași secol, a redus prezența bizantină la câteva fragmente teritoriale izolate (Exarhatul de Ravenna) și a dus la începutul sfârșitului unității politice a peninsulei pentru următorii 1.300 de ani. Regatul lombard a fost ulterior absorbit de Imperiul Franc al lui Carol cel Mare la sfârșitul secolului al VIII-lea. Francii au contribuit și la formarea Statului Papal în Italia centrală. Până în secolul al XIII-lea, politica italiană a fost dominată de relațiile dintre împărații Sfântului Imperiu Roman și
Italia () [Corola-website/Science/296633_a_297962]
-
împreună cu un alt francez, contele Alexandre-Louis Andrault de Langeron, care i-a succedat în funcție. Richelieu este comemorat cu o statuie de bronz din 1828, un proiect realizat de Ivan Martos. Între 1819-1859 Odesa a fost un port liber ("port franc") și ca oraș era pe locul patru în Imperiul Rus după Moscova, Sankt Petersburg și Varșovia. A devenit vatra unei populații extrem de diversă de negustori albanezi, armeni, bulgari, francezi, germani, greci, italieni, evrei, polonezi, ruși, ucraineni și multe alte naționalități
Odesa () [Corola-website/Science/298800_a_300129]
-
pentru a ajuta la plata răscumpărării regelui Ioan al II-lea al Franței, cunoscut sub numele de Ioan cel Bun (în ), care fusese capturat de englezi, la 19 septembrie 1356, în "bătălia de la Poitiers". Denumit franc à cheval (în română: « "franc călare" »), este vorba despre un "écu", emis în 3 milioane de exemplare, de 3,87 grame de aur fin și care valora o livră tournois sau 20 de sols. Pe aversul monedei, regele este reprezentat pe un cal de luptă
Franc francez () [Corola-website/Science/313259_a_314588]
-
denumirea monedei provine, pur și simplu, de la această inscripție. În 1385, francul este bătut cu imaginea noului rege Carol al VI-lea. Pe o piesă de 3,06 grame de aur, monarhul este reprezentat "în picioare", Această monedă este denumită franc à pied, în românește: "franc în picioare". În 1575, regele Henric al III-lea, cere să se bată un franc de argint de 14,18 grame cu titlul de 833‰, valorând 20 de sols și patru deniers, adică o valoare
Franc francez () [Corola-website/Science/313259_a_314588]
-
23 decembrie 1641, regele dispune emiterea unei frumoase monede de aur căreia îi dă numele său "louis d'or" (în română: "ludovic de aur"). Moneda "louis d’argent" (în română: "ludovic de argint"), care decurge din aceasta, este denumită "écu"; francul devine o monedă desuetă. Totuși, termenul de « franc » rămâne viu în mințile oamenilor; Molière, Boileau folosesc în scrierile lor cuvântul « franc » pentru « livră », ca și Madame de Sévigné în scrisorile adresate fiicei sale. Legea din 18 nivôse, anul III (7
Franc francez () [Corola-website/Science/313259_a_314588]