1,026 matches
-
tâlhar și tâlharul zice lui Iani "fă-ți rugăciunea", Iani-și face o cruce și pe loc e decapitat și acoperit, cap și trunchi, de un morman de pietre. Ei fugiră. Indignat de asta herou [l] și văzând până unde merge grozăvia lor, pune de gând să fugă. De dimineață se-narmează toți și căpitanul îl trimite să aducă în o tivgă apă, el merge reflectând până la uă fântână și acolo, luîndu-și rezoluția, aruncă pușcă, arme, sabie, tot în puț și fuge
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Știa cu siguranță ceva, iar acel ceva era foarte, foarte grav, din moment ce îl determinase să ia o asemenea hotărâre drastică. Iar dacă șeful Administrativului avea asemenea probleme dramatice, însemna că și el se va izbi cât de curând de cine știe ce grozăvii. Trebuia ca băiatul ăsta să fie descusut cât mai degrabă și cât mai atent: "Dragul meu", începu mieros decanul, "știi ce simpatie, adică ce zic eu simpatie, prietenie, da, ăsta-i sentimentul ce-l am față de dumneata. În multe privințe
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
că fiecare dintre noi Împărtășește o doză din marea ticăloșie. În orice persoană matură sunt prezente impulsuri criminale. În unele cazuri, ca acela al lui Rakhmiel, le puteai identifica În chiar structura fizică, ca pe niște echivalente nu neapărat ale grozăviilor războiului, dar ale enormităților rușinoase rusești, nemțești, franțuzești, poloneze, lituaniene, ucrainene și balcanice. Mă rog, asta era componenta lui germană. Pe urmă venea cea englezească. Rakhmiel, al cărui nume se traduce prin „Mântuiește‑mă, Doamne” sau „Miluește‑te, Doamne de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
zbârnâit furios. Caii, care niciodată nu se grăbiseră, acum alegau înnebuniți peste câmp numai cu roțile din față ale căruței acum ruptă în două. Simți ceva cald la cot, se uită și de abia atunci își dădu seama de întreaga grozăvie. Nenea fusese pur și simplu decapitat de o schijă, sângele, pârâu neostoit curgea acum cu spumă albă prin șanțul scorojit și uscat de arșiță. Fetița se trăsese mai la o parte tremurând. Se uita la el cu niște ochi mari
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
nas și din urechi, regionalizarea României și alte din acestea. Dar regele, neam de neamț încăpățânat, tot nu și nu, chiar dacă i-au fluturat și pistolul pe la tâmpla sa perfect regală. La care comuniștii cei răi, i-au șoptit o grozăvie regelui, de i s-a făcut părul său regal să i se ridice măciucă. I-au spus că dețin vreo 1000 de viitori membri PDL, împreună cu viitorul președinte a României din 2011, prizonieri în pivnițe. Cărora, dacă regele nu abdică
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
ipocrizie a numiților „’telectuali subțiri ai lu’ Băsănău” nu este cu nimic mai murdară decât complicitatea acestor brusc deveniți acum guralivi, la toate faptele reprobabile ale onor președintelui! Căci a tăcea, înseamnă a consimți! Iar când consimți în tăcere la grozăviile în care Băsănău și șleahta sa de criminali, au târât cu forța acest popor, nu reușești să te speli de păcate radicalizânduți discursul și trăgându-i cu „Trăiască regele!”, a patra zi după scripturi. Deci, domnilor, nu vi se face
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
uimire: "Coitul întrerupt". Ascunse cartea cu grijă, cutezând să citească doar noaptea, când era sigură că nu exista pericolul ca Sanda s-o surprindă. Nici dacă, răsfoind foile, ar fi ieșit balauri, n-ar fi fost mai șocată decât citind grozăviile scrise pe ele. Era descris sexul bărbătesc cu atâtea amănunte, încât Luana zvârli cartea de câteva ori, oripilată. Dar în ciuda scârbei pe care i-o provoca, broșura de numai câteva foi o atrăgea ca un magnet, revenea, de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
că atunci când Îl voi scoate Îi voi da hidrei lovitura de grație. intru În sală și Îmi lipesc privirea de limbile focului care arde În mijlocul scenei. Una câte una, poveștile despre facerea lumii se deapănĂ, pline de durerea, violența și grozăvia cu care Șaman 157 au fost Încrustate În memoria de veacuri a omenirii. Șerpi cu limbi de foc, păsĂri care vin din alte tărâmuri, zei atotputernici, pământeni Îndrăzneți, uriași cu puteri supranaturale care Învârt astrele În mână se Învălmășesc laolaltă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
lui Daisuke cu o mână, iar cu cealaltă ridică sabia stacojie, privindu-l fioros. Totuși, neputând Învinge forța lui Daisuke, căzu de pe cal, Înapoi, În apă. — ăsta-i Nobunaga! răcni Hiyoshi, involuntar. Existau vasali care-i puteau face o asemenea grozăvie seniorului lor? Nu era oare vasalul chiar mai violent decât se spunea că e seniorul? Lui Hiyoshi așa i se părea, dar, de la acea distanță, nu putea fi absolut sigur că era Nobunaga. Uitând unde era, Hiyoshi se Înălță pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
200, idee pe care o întîlnim la Blake în conceptul de "Moarte Veșnică", adică Spectrul (Năluca) (celor patru Zoa201), dar și la Böhme: iadul este o continuă descensiune: "chinul devine din ce in ce mai mare [...] vîlvătăile iadului se aprind și mai tare și grozăvia crește"202. Conform și Apocalipsei: "și fumul chinului lor suie în sus în vecii vecilor" (Apoc. 14, 11). Căderea lui Enion determina o rupere dramatică de echilibru înăuntrul divinității, fiindcă Enion, căzînd, îl lipsește și pe Tharmas de Ierusalim, i.e.
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Dragostea: urmează Groază, si Ură-n loc de Dragoste, Și-aspre chemări la Datorie și Dreptate în loc de Libertate. 35 Fost-ai cîndva al cerului cel mai încîntător fiu pentru mine Însă acum De ce ești Groaznic? și totuși te iubesc în grozăvia ta pînă ce Sînt aproape Stinsa și în curînd voi fi Uitată umbră, De nu se va găsi o cale ca să te pot privi și să trăiesc. Ascunde-mi vreo părere-ntunecoasă, șoptindu-mi tainic la Ureche, 40 În taină
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
tăcut și tainic eu am rîs, Căci am umblat în ale Valei viziuni cu marele Căzut, I-am auzit vocea printre ramuri și printre flori dulci: 260 "De ce s-a-ntunecat lumină lui Enitharmon în rourata dimineață? De ce-i o grozăvie tăcerea lui Enitharmon, si surîsu-i un vîrtej de vînt, Zvîrlind 24 această-ntunecime în ale mele săli, în colonadele Sfinților mei? De ce plîngi precum Vala și valul tău îl uzi cu lacrimi că de roua, O mincinoasă dimineață strecurînd 25
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
și nici Luna, nici Stea, ci aspre înghețate stînci 420 Izbindu-se-n neant 33, ce-s suspendate prin focuri dinăuntru 34. Acuma nerăbdarea s-o-ndure nu mai poate. Tulburatule Luváh, Brusc desprinzîndu-te din pîntecul lui Enitharmon, Tu cruntă Grozăvie, Mergi în zadar și urlă! Loviți, loviți lanțurile lui! loviți, O, ciocăne înghețate! Lovește, Spectre-al lui Urthona! batjocorește dúșmanul care în jos ne-a tras 425 Din ceruri ale bucuriei în acest adînc. Acuma mînie-te, insă te mînii-n van
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
este-acesta Babilonul sau Ierusalimul, nu știm. Totu-i Confuzie. Totu-i tumult, și singuri noi scăpat-am". Ea sfîrși, căci mîniosu-i tron dezlănțui grindină neagră. 105 (Albion închise Poartă din Apus, și-nchise-America afară prin Atlantic, Pentru-un blestem, și-ascunsă grozăvie, altar al victimelor ce căzură Păcatului și Pocăinței.) " Nu sînt eu oare Dumnezeu?" spuse Urizen, "Au cine mi-i Egal? Nu-ntind eu cerurile-n zare, ori le-nfășor că pe-un veșmînt?" Vorbi, strîngîndu-și greii nori în juru-i, opaci
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
te știu: cum ne-am schimbat, și frumusețea ni s-a stins! 80 Și totuși te știu încă, deși în asta groaznică ruină cufundat. Tu, cîndva cel mai blînd fíu al cerului, acum te-ai prefăcut în Furie Spăimîntătoare, O grozăvie pentru toate vietățile; să nu crezi că nu știu C-ai înviat din morți, sau ca puterea-mi a uitat Că dorm aici în somn firáv. Mi-aduc aminte bine Ziua, 85 Ziua de groază și oroare... Cînd bătălia părăsind
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Că nu cumva din moarte să-nvieze în toată groaznica-i putere. Pune-l în fiare; pe Enitharmon ia-o drept gíngașă răsplată, în timp ce eu Purtat sînt în zadar de o speranță mincinoasă, speranța soră-a deznădejdii". Icnind se nalta grozăvia și stîncile-i solide nainte le împinse 125 Peste șuvoi, pînă ce sub picioarele lui Los o Lume-ntunecată Îngrozitoare se nalta, si Enitharmon se întinse la picioarele lui Los. Se bucură îndurerata umbră; slabă speranța se zări în jurul capului lui
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
se nalță-n fiori aprigi, tăcut îi este glasul, În tristă contemplare întinzîndu-se din Miazănoapte-n Miazăzi 175 În mare putere. În juru-i, Los roțile-i bubuitoare Și le rostogoli-nfuriat dintr-un cuptor în altul, veghind cu sîrg Contemplativa grozăvie înfricoșată-n disprețuitoarea-i sfera, Înfricoșata de rece contagioasă nebunie; în mîna-i Ciocanu-asurzitor al lui Urthona întocmind orele sub greaua-i mîna, 180 Zilele și anii, în lanțuri de fier în jurul mădularelor lui Urizen Lega oră de oră și zi
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
săi sînt stînci de diamant 141 și de rubin și de smarald: 140 Se veselesc spirite ale puterii în Palate în daurite zale Cu suliță-narmate și cu scut, beau și se veselesc peste cei uciși. Astfel e Demonul și astfel grozăvia-i pe-adîncul cel de jos. Însă la Golgonooza-ntorși, Los și Enitharmon Simțiră toată suferință pe care-o simt Părinții, unul spre altul plîns-au 145 Și se căi Los că pe munte pe Orc înlănțuise. Și biruiră lacrimile lui Enitharmon; iubirea
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
chinuri și înapoi i-întoarce suferință, Zvîcnetul, durerea, spasmul, în chinuri ce sufletul îl răscolesc. 100 [Nu astfel ferecat, Prințul Luminii-acum întunecatu-s-a, rătăcind printre Spiritele Ruinate, cîndva Copiii lui și-ai lui Luváh Copii: Căci Urizen privit-a grozăviile Abisului, rătăcind...] Năprasnicele siluete și priveliști ale chinului în temnițe ce ard și-n Lanțuri de fier roșu-ncins; unele cununi de șerpi aveau, iar altele 105 Iezme-ncolăcindu-se în jurul sînului; altele pe paturi de pucioasa stau zăcînd, Pe
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
nu din puterea sa l-a înălțat 455 Și nici din voia-i datu-și-a Legile în vremurile Veșniciei, Fiindcă fiorosul Orc acuma de mînie spumegînd în ceruri se ridícă, Un Rege al urgiei și-al mîniei, o-ntunecoasă grozăvie miniata: Și Urizen, căindu-se, înțelepciunea în abis și-o úită, În chipuri ale preoției, în sumbrele-amăgiri ale căinței 460 În inima și spirit tînguindu-se că peste totul Orc împărățea, Si ca înțelepciunea-i nu slujea decît ca să sporească nedeslușita
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
la ospăț, și vinul Veșniciei 620 Fost-a adus aici de flăcările lui Luváh toată ziua și noaptea toată. Și Mulți Oameni Eterni șezură la sărbătoarea cea de aur să vadă Chipul de femeie acuma despărțit. Cutremuratu-s-au în fața grozăviei Născute nu pentru desfătarea și-amuzarea Omului, ci pentru ai sorbi toate puterile. Plîns-au cînd își văzură umbrele; își spuseră unul altuia: "Acesta e Păcatul: 625 Aceasta-i lumea Generării;" își amintiră zilele de-odinioară. Și Unul dintre Cei Veșnici
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
semnifică, la nivel fizic, folosirea de către omul de știință a telescopului cu care explorează structura corpurilor cerești ("Elementarele Planete și sferele de foc", i.e. sistemele de tipul celui solar: planetele, cu rol fundamental în constituirea și menținerea vieții, si sorii), "grozăviile Lunii" fiind probabil craterele sale, în mod evident provocate în urma unor violențe ciocniri cu alte corpuri cosmice: dilatarea viziunii lui Orc înseamnă astfel explorarea lumii infinite a Universului fizic (infinitul mare pascalian). 141 (V, 139) Genunchii săi sînt stînci de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
domnea în Grecia, de faptul că această țară înainte de război fusese săracă, mult mai săracă decât România, iar acum, în ’63, găseam o țară prosperă, unde totuși influența partidului comunist era încă foarte mare. O țară care se refăcea după grozăviile războiului civil din anii 1947-1952 și care nu-și revenise complet. însă era o țară al cărei progres economic era impresionant, rezultat, printre altele, al Planului Marshall. N-am rămas acolo pentru că nu cunoșteam limba și toată lumea mă sfătuia să
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ne smulgă cu totul din casa noastră. Seara ne-am culcat și până azi această seară e ultima când ne-am mai culcat într-un pat. Duminică la șase dimineața am aflat că plecăm. începeam să ne dăm seama de grozăvia în care eram aruncați. Dar nu bănuiam nici pe departe ce ne așteaptă, căci cine are o imaginație atât de neagră? La ora 11 dimineața au început căruțele să pornească spre gara din capătul satului. Era prima viziune a exilului
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
literatură, ci mai degrabă o mărturie asupra acelui timp îngrozitor”, scrie Miriam Korber-Bercovici în postfață. Urmează, după acel început atât de promițător (pentru cititorul de azi, se înțelege, nu însă și pentru oamenii cu care s-a făcut istoria), descrierea „grozăviilor prin care am trecut”, deși „prin câte am trecut până azi e imposibil de descris”. în prima perioadă, deci la începutul jurnalului, autoarea trece printr-un alt gen de „școală a vieții”, ca să zic așa, viața văzută din ghetou, perioadă
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]