586 matches
-
ascendența l-a împuternicit sau va fi prevalînd hemoglobina cu care ambianța transilvană l-a pricopsit? Dincolo de orice pariu și orice precumpănire eram convins că aveam în față un hibrid, un neamț hîtru, deopotrivă spiritual și reticent, pe cît de introvertit uneori, pe atît de extravertit alteori. Poate că din acest motiv ne-am acomodat fără mare străduință. Poate că tocmai datorită insolitei lui individualități am putut lesne comunica, împărtășindu-ne dezinvolt gîndurile, proiectele, afirmîndu-ne totuși continent neliniștile, într-un dialog
Un neamț hîtru by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/11349_a_12674]
-
ceea ce are el cu totul particular, ieșit din stereotip, omul P.M. având o condiție fizică subnormala, fiind, spune el, cu un cap sau două mai mic decât ceilalți. Un caz, recunoaște el, lipsit de spectaculozitate exterioară, fiindcă scriitorul este un introvertit, simte din plin voluptatea de a rămâne un anonim, un exilat intern, care lucid, sceptic, ordonat, aparat de un sănătos echilibru moral și sufletesc, de bun-simț trăiește cu voluptate libertatea în câmpul conștiinței, este hotărât să nu suporte servituțile ideologice
Între actiune si contemplatie by Iordan Datcu () [Corola-journal/Journalistic/17585_a_18910]
-
unor teme clasice și aparent uitate. În al treilea rînd, izolarea discretă în care își scrie însemnările îl preschimbă pe Dragomir într-un spirit centripet prin excelență monologal, întreaga sa atenție fiind îndreptată spre disputa cu ideile trecutului. E un introvertit superior care nu caută parteneri de dialog în vederea confirmării sau infirmării nuanțelor pe care le pune pe hîrtie. E singur cu sine și cu predecesorii răposați, conștiința lui nehrănindu- se dintr-o relație cu intelectualii apropiați, ci cu mai „vîrstnicii
Extravagantul de rasă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5885_a_7210]
-
de dialog în vederea confirmării sau infirmării nuanțelor pe care le pune pe hîrtie. E singur cu sine și cu predecesorii răposați, conștiința lui nehrănindu- se dintr-o relație cu intelectualii apropiați, ci cu mai „vîrstnicii“ Toma, Dilthey sau Bergson. Un introvertit vorbind cu sine în surdină și notîndu-și în secret intuițiile, aceasta e senzația cu care rămîi citindu-l pe Dragomir. Un naufragiat care, în contrast cu depravarea exterioară a filozofiei oficiale, purta în sine unul din puținele universuri autentice pe care gîndirea
Extravagantul de rasă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5885_a_7210]
-
ajuns cu procesul la strasbourg, așteptăm altă dreptate, străină". O reacție primară a autorului este, normal, repulsia, revolta. În vîrtejul ei sunt deopotrivă cuprinse trecutul și prezentul, "ce-ți storc ființa așa cum ai stoarce o lămîie", înfățișînd o anarhie de introvertit: "De aceea nu mai am pic de încredere în această ordine, în această stare a lucrurilor. Cum nu mai pun niciun temei nici pe acest sistem. Și îi întorc spatele, întorc spatele oricărui sistem social, toate sunt întocmite rău, toate
Dincolo de aparențe by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7105_a_8430]
-
în manuscris partea cea mai interesantă a operei sale, precedîndu-l involuntar și la acest capitol pe genialul său urmaș. Tema tuturor fragmentelor lui Russo, publicate sau nu, rămîne aceeași: contemplarea Moldovei, ca entitate peisagistică, istorică, spirituală, de către un observator adînc introvertit, care își notează impresiile sub regim memorialistic. Toate însemnările lui Russo pleacă de la o circumstanță autobiografică. Sensul lor ultim poate fi sintetizat în următorul proiect: Moldova din prima jumătate a secolului al XIX-lea privită de un îndrăgostit de provincia
Inventarea melancoliei by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/8893_a_10218]
-
care Mihai Șora o emană în jurul său este nulă. Este non-beligerantul prin excelență, cu o blîndețe de stareț nonagenar și cu o serenitate de ființă imună la intemperiile culturale. Timiditatea incurabilă pe care o are îi dă aerul unei ființe introvertite căreia stîngăcia pe care o are în public, în loc să-i împrumute crusta unei blazări încruntate, așa cum se întîmplă de obicei în cazul celor care își ascund sfiiciunea în spatele unei măști de intransigență crispată, i-a dăruit o bună-dispoziție netulburată. Șora
Venerabilul Șora by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9546_a_10871]
-
reușitele, și îndoielile, Zoltan Lovas face aici, în Hipolit, cel mai greu, mai dens și consistent rol al său. L-am urmărit cu mare atenție în acest personaj dificil, de înțeles și de jucat, sado-masochist, superficial, redundant, sardonic, nihilist, insensibil, introvertit. Trupul său și gesturile, coordonate impecabil de Vava Ștefănescu, relația narcisistă cu sinele chinuit al lui Hipolit, cu Fedra cea ciudată, cu lumea, cu ceilalți, absenteismul în care-și suspendă existența și încă multe altele îl conduc pe Zoltan Lovas
Iubirea și Fedra by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10182_a_11507]
-
rău cînd ești în cauză" muza de sub cearceaf veselă îmi explică N-o fi chiar atît de rău dar în mod fatal între insulă și vorbire nu mai e o legătură directă nici măcar o ceață mîhnită prin care să zărim introvertiți în iaduri vegetale cînd păianjenul blond din ramurile mestecenilor ar fi dispus să-i dezmierde. Prieteni, măcar voi ascultați cu fervoare rugi în frunze lipite de Zidul Plîngerii: oracol verde. Molima de cristal I Așa a început mașinăria umană în
Poezie by Gheorghe Izbășescu () [Corola-journal/Imaginative/9136_a_10461]
-
nemaipomenită a lui Ron Clements a fost ca acțiunea din „Insula comorii“ să aibă loc în spațiu. Intriga din „Planeta comorii“ conține elemente care trimit la fenomenul cultural instituit și consacrat de „Războiul stelelor“. Eroul, Jim Hawkins, este un băiat introvertit, care se confruntă cu problemele tipice ale adolescenților. Jim este genul de copil cu mare potențial, dar există în realitate mereu pericolul ca acel mare potențial să fie deviat într-o direcție greșită. La fel ca și celelalte personaje din
Agenda2003-7-03-20 () [Corola-journal/Journalistic/280700_a_282029]
-
hop era cum să-l păcălească pe colegul de cameră, să nu observe mișcarea. Acesta îi fusese coleg și la facultate, dar, întâmplător, era informatorul și supraveghetorul grupului, din partea securității. Prin firea lui, fratele Florianei era o persoană tăcută și introvertită, așa că nimeni nu bănuia ce avea de gând să facă. A pândit cel mai bun moment și a reușit să treacă în Italia. La apelul pentru întoarcerea acasă, spre surprinderea tuturor, dar mai ales a colegului de cameră, care trebuia
Pelerinul rătăcit/Volumul I: Povestiri by Nicu Dan Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91839_a_92881]
-
Construiți o istorie în istorie, includeți o epocă în alta, personajele se topesc într-unul singur, care până la urmă e însuși autorul. E oare acest autor eroul principal al romanelor dvs., o inteligență histrionică ce ascunde în fapt o sensibilitate introvertită la maximum? Mai putem vorbi în romanele dvs. de un autor camuflat, așa cum era James Joyce, de pildă? J.B.: Cred, la fel ca Flaubert, că romancierul trebuie să fie în operă ca Dumnezeu în univers, omniprezent dar invizibil. Flaubert a
Julian Barnes - Desperado sau nu? by Lidia Vianu () [Corola-journal/Journalistic/16564_a_17889]
-
imaginilor, dar care încearcă să împace propria conștiință cu conștiința colectivă, să realizeze un mariaj, uneori imposibil în realitate, între firile rebele și societate o altfel de materializare a ideii de sociabilitate. Căci mulți autori de jurnale au fost solitari, introvertiți, oameni care au găsit în modul acesta calea cea mai bună de a-și exprima gândurile, de a se reflecta în propria imagine, chiar dacă, fie și în paginile unui jurnal, nu au putut fi în totalitate sinceri. Cine poate crede
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
grafica sa dialoghează în deplină paritate cu pictura. A considerat-o ca parte a atelierului său de creație, ca un jurnal figurativ. Jurnalul este alcătuit din pagini scrise într-un caiet pe coperta căruia a notat discret "însemnări". Fire taciturnă, introvertita, nesociabilă, Adam Bălțatu prefera singurătatea atelierului sau a naturii față în față cu pânza. Orice companie îl incomoda. Îi plăcea să asculte liniștea și acolo să-și decanteze senzațiile. Rareori, în compania unor buni prieteni, în fața unui pahar, se antrena
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
prin seriozitate și profesionalism, s-a impus că o personalitate puternică, neimplicata politic, cu mare influență asupra elevilor și a colegilor de muncă. A dobândit un prestigiu deosebit în urmă prestațiilor sale la catedră. Era tipul intelectualului studios, tăcut și introvertit, cititor pasionat. Nivelul de cultură la care ajunsese era unul deosebit de ridicat, rar întâlnit la contemporanii noștri. A predat, în decursul timpului: limba română, germană și franceză, dar se știe că mai vorbea și alte limbi. La promatia noastră, a
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93285]
-
ele. Se simte ușurat că acea perioadă a trecut. „Acum revenim în sfârșit la normal.“ Domnul Sono spune despre el: „Sunt făcut pentru meseria asta.“ Mie nu mi-a lăsat impresia aceasta. Mi s-a părut un om rece și introvertit. Nu-i place să meargă la o băută cu prietenii sau să facă excursii în grup. Pentru că lucrează aici, trebuie să meargă la golf. Se duce pe terenul de golf, deschide geanta ponosită și își întreabă colegii: „Așa de multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
place foarte mult să practice snowboard, să joace baschet și să participe la cursele cu mașini (acum s-a mai liniștit); oricum e un tânăr căruia îi plac sporturile în aer liber și nu are nimic în comun cu lumea introvertită a poeziilor în care se cufunda Inoue Ishihiro. De când l-a văzut prima oară în autobuzul cu care mergea la școală, l-a considerat pe Inoue o cauză pierdută, nici nu vorbea cu el. După zece ani, acea primă impresie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
în impas. «Care este adevărul? Care este adevărata conștiință?» Aceste experiențe m-au influențat mult. Am discutat despre lucrurile astea cu tata și cu mama, dar nu cred că m-au înțeles. Se întrebau dacă se putea așa ceva. Eram cam introvertită, dar aveam prieteni și mergeam la școală. Nu mă omoram cu învățatul, totuși mă străuduiam la materiile la care eram bună. De exemplu la limba japoneză. Îmi plăceau cărțile, în special cele science fiction și cele fanteziste. Frații mei mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
În proximitatea zurbei mondene. I-am fost prezentat, totuși, la un moment dat. MRP Îl surprinsese revenind, pe furiș, la hotel și a profitat de clipă. Un domn scund și politicos, În haine cuminți. Cap mare, fruntea asemenea. Părea un introvertit poet antebelic, deghizat În funcționar al Asigurărilor... La cina colectivă de după premieră, Domnul Radu Petrescu nu a apărut Însă la masa noastră, a „tinerilor”, prezidată de veșnic tânărul MRP. Se refugiase, se pare, Între confrați mai vârstnici, pe care Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
uneori, de panică, suspectam succesul, refuzam euforia, deși știam că fără aceste Încurajări ale destinului nu aș fi supraviețuit, la o vârstă nu prea juvenilă, șocului derutant al libertății, adică exilului. Contorsionatul metabolism al dubiilor, specific unei structuri „agorafobe și introvertite”, cum mă descria recent un prieten... Surpriza nu fusese doar a mea. Contrarierea Patriei s-a dovedit mai spectaculoasă. Discretul ei locuitor, devenit, În mod bizar, „mesager” al literelor românești?!... Reacția de amuțire a fost urmată de grimase de dezgust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fugit de pe cruce, ca Arghezi În Duhovnicească 1. Ajunge o piatră de râu și o tăbliță cu o inscripțe modestă: AICI ZACE VLAHONEAMȚU”. Așa Îl poreclise pe Paul, În tinerețe, amicul său Cornel Todea. * Emanciparea de matcă acționează diferit pentru introvertit și agorafob decât pentru cel care, În pofida iluziilor risipite, continuă să se considere „angajat” de partea cauzelor nobile și pierdute. Nu multă vreme după uciderea fiului său Gad, reporter fotograf În Războiul din Golf, de care era despărțit de multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Mă apasă soarta țiganilor. Și mi-e groază de skinheads. Cartierul nostru nu l-au cercetat Încă, dar dincolo de Zidul dărâmat n-aș mai avea curaj să mă plimb pe-nserate”. Suferința personală are, cum se vede, altă portanță decât la introvertit. La fel, și cea colectivă sau globală. Unul se retrage, resemnat și solitar, În „casa melcului” rătăcitor; solidaritatea sa cu semenii este mai curând implicită și transcendentă. Celălalt perseverează În dialogul direct cu „imperfecțiunea” lumii. Exaltare și mânie, speranțe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
deja de cinci ori și deja devine tot mai puțin credibilă. în plus, a fost o petrecere scârboasă, cu o grămadă de intelectuali la modă care își tot gonflau egoul lor mărunt. — Wilt, ai zice despre dumneata că ești genul introvertit? Genul de persoană singuratică? Wilt se gândi serios la întrebare. Aici se ascundeau cu certitudine mai multe decât în cazul dinților. — N-aș merge până-ntr-acolo, spuse el în cele din urmă. Sunt destul de tăcut, dar sunt și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
la Mănăstirea Nașterea Domnului din eparhia Edineț și Briceni, în Republica Moldova. Perspectiva din care este relatată povestea din Iepurii nu mor îi aparține unui copil, școlar în clasa a treia, pionier în R.S.S. Moldovenească. Micul Sașa Vakulovski e ceva mai introvertit decât media și pare a fi persecutat pe nedrept de către învățătoare, ceea ce îl ostracizează în fundul clasei, de unde va aspira luciferic la premianta din prima bancă, devenită inaccesibilă. Povestea cu iepurii, la care titlul face aluzie, este construită în paralel, pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
unde îmi țineam bicicleta. Îl vedeam pe Flipi, ajuns atunci din țară cu greu lângă mine, o mogâldeață, încă, de 9 ani, mâzgălind cu un băț desene imaginare pe lespezile de piatră și răspunzând monosilabic la întrebările mele, ca un introvertit precoce ce era. Priveam atât de intens scena, încît trecutul s-a recompus sub ochii mei ca prezent și am simțit cum începe să-mi fie greață de această percepție aproape impudică a timpului. Îl pipăiam, îl vedeam ridicîndu-se în fața
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]