1,158 matches
-
condamne acordurile de la München, trebuind să se mulțumească numai cu o luare de poziție minimală, cerînd "garanții democratice", omise în tratate, pentru populațiile anexate de Reich. Altfel spus, divergențele din rîndul ISM dintre "susținătorii" și "opozanții" acordurilor de la München sînt ireductibile: SFIO le aprobă, Laburiștii le condamnă, în timp ce scandinavii, belgienii, olandezii și elvețienii optează pentru neutralitate. O ultimă inițiativă a SFIO în vederea unei acțiuni coordonate între partidele francez, englez, olandez, belgian și elvețian va fi respinsă de secretarul ISM care se
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
uite necesitatea unei profunde reînnoiri, așa cum o afirmă atît D. Mayer, în Franța, cît și Vincent Auriol, la Alger, fapt care, o dată în plus, pune problema raportului cu comuniștii. Dar pe acest plan, în ciuda luptei comune împotriva nazismului, divergențele rămîn ireductibile: în cadrul Consiliului Național al Rezistenței*, ciocnirile dintre reprezentanții celor două partide devin reale. În Italia, o regrupare a forțelor antifasciste este mai întîi posibilă în Nord, la Milano și Geneva. Compozantele socialismului italian sînt multiple, cea mai importantă dintre ele
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
continuă să facă totul pentru a reduce rolul acesteia la unul de organism care se limitează doar la schimbul de informații și de puncte de vedere, neangajînd deloc sau doar foarte puțin afiliații săi. Aversiunea Laburiștilor pentru teorie, pragmatismul lor ireductibil sînt puse în slujba politicii naționaliste și imperialiste. În perioada 1949-1950 marcată, așa cum a afirmat Jean Monnet*, de "o extraordinară efervescență intelectuală în jurul ideii europene", această atitudine vine în întîmpinarea dorințelor și iluziilor socialiștilor belgieni, francezi și olandezi. Partidul Laburist
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
Faptele Apostolilor ne sugerează că, dacă ar fi fost prezenți la Ierusalim, Duhul le-ar fi vorbit și țiganilor pe limba lor. În afara acestui model de învecinare, Biserica Ortodoxă română ar putea arăta - prin misionarii săi - cum anume o aparent ireductibilă diferență etnic-religioasă poate fi depășită. Studierea istoriei misionarismului rusesc în Siberia, China și Alaska (secolele XVIII-XIX) ne arată că miracolul transformării omului este mereu posibil. Pilde impresionante se găsesc, de asemenea, și în jurnalul misionarilor greci din Africa ultimului veac
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
unui moment de întrerupere eshatologică a cursului „obișnuit” al istoriei: Învierea lui Iisus. Acest eveniment unic reprezintă nu doar revelația „posibilului” în termenii generici ai filozofiei, ci o confirmare a adevărului profețiilor rostite în vechile Scripturi. Plecând de la acest datum ireductibil, primii creștini au simțit nevoia de a rescrie istoria lumii. Neutralitatea fatidică și izotropia ciclică a temporalității grecești vor fi substanțial revocate. Și cele mai mici detalii contează: a fost nevoie ca împăratul să ordone un recensământ pentru ca Fiul lui
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
reprezintă întotdeauna un prilej de a te elibera de stereotipii parazite și de a adânci cunoașterea de sine. Nepăsarea față de lumea din afara microuniversului religios al ortodoxiei va dispărea numai atunci când pravoslavnicii vor scăpa de obsesiile apartenenței la o tradiție muzeală. Ireductibilul poetictc "Ireductibilul poetic" Coincidență sau nu, procesul de acumulare orizontală a cunoașterii istorice a căpătat un spectaculos avânt în a doua jumătate a veacului trecut. Atunci, posibilitatea unui război nuclear contura dramatic sfârșitul absolut și total al aventurii umane. Amenințat
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
un prilej de a te elibera de stereotipii parazite și de a adânci cunoașterea de sine. Nepăsarea față de lumea din afara microuniversului religios al ortodoxiei va dispărea numai atunci când pravoslavnicii vor scăpa de obsesiile apartenenței la o tradiție muzeală. Ireductibilul poetictc "Ireductibilul poetic" Coincidență sau nu, procesul de acumulare orizontală a cunoașterii istorice a căpătat un spectaculos avânt în a doua jumătate a veacului trecut. Atunci, posibilitatea unui război nuclear contura dramatic sfârșitul absolut și total al aventurii umane. Amenințat cu dispariția
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
d.Hr.) față de începuturile mișcării creștine, care în mai puțin de trei secole avea să schimbe toată logica dezvoltării Imperiului Roman. Istoria e constituită din structuri stocastice, prin emergența unor evenimente anonime. Istoria confirmă fenomenologia donației, elaborată de Jean-Luc Marion. Ireductibilă la un lanț vizibil de cauzalități, reclamând mereu explicații complementare fără ca acestea să garanteze înțelegerea, istoria umană este marcată - ca și viața fiecăruia dintre noi - de ireversibilitate și impredictibil. Astfel, retorica și literatura devin genul proxim al discursului istoriografic. Chiar
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
prezența unui cripto-platonism rezidual, aceste imagini redau trăsăturile unui eveniment inalterabil care presupune o radicală transformare a sinelui. Condensând atâtea provocări aduse identității de tip aristotelic, evenimentul revelației lasă totuși loc comentariului sau exegezei, fiindcă este saturată cu un conținut. Ireductibilă la un simplu mesaj, revelația consemnată de apostoli vorbește de la sine și accede, prin discurs (lógos), la universalitate. Exegeza recuperează urmele lăsate de explozia de sens pe care orice revelatio immediata o provoacă. O primă cauzalitate demonstrativă sau instrumentală („pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Totodată, alături de Kierkegaard, Schleiermacher a fost printre gânditorii care și-au reorientat atenția asupra conținutului revelației, asupra impactului afectiv determinant pe care aceasta o are asupra persoanei umane. Prin urmare, problema reprezentării, adică a conceptualizării abstracte, este secundară atunci când viața ireductibilă a persoanei marcate de evenimentul revelației este luată în seamă. Nu procesarea intelectuală a informației este cel mai relevant aspect al înțelegerii, ci totalizarea experienței într-un plan subiectiv care include laolaltă voință, afectivitate și conștiință morală. Kierkegaard este cel
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
celor care l-au iubit acel duhovnic situat mereu la mijloc: între itineranță și sedentarism, între rigoarea patristică și elasticitatea bunului-simț țărănesc, între înțelepciunea rurală și urbanitatea intelectuală, între ingenuitatea scenică și un diafan histrionism, între discursul volubil și sentința ireductibilă, între licență și inovație, între certitudine și neprihănită șovăială. La toate aceste interstiții se întrupează chipul pacificat al unui bătrân care se încăpățânează să rămână veșnic tânăr. Taina firesculuitc "Taina firescului" Dacă ar fi să rezum într-o frază multele
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
vechile monarhii europene a dispărut definitiv, în Răsărit, ca și în Apus. Este inevitabil ca legitimitatea monahismului să nu poată fi argumentată în termenii seculari (e.g., vechimea istorică, rolul cultural etc.). Cum s-ar putea justifica inutilitatea socială a monahismului - ireductibil, în forma sa pură, la oricare din funcțiile instituțiilor de tip caritativ ale Bisericii- atunci când monahii au pierdut harul provocator și geniul neprevăzut al Sfântului Ioan Botezătorul? Cum vom evita comparația monahismului cu toate celelalte instituții omenești atunci când călugării și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de subtilitatea argumentației filozofice și modelată apoi în fraza poeților, teologia Părinților a putut aduce în lume belșug de roade bune. Din punctul de vedere al genurilor literare, cheia discursului teologic se ascunde în geniul adecvării multiplului discursiv la unul ireductibil al ființei care te ascultă. Pentru a entuziasma, cuvintele trebuie însă întrupate prin fapte. Mărturia personală contează mai mult decât orice probă de acuratețe bibliografică. Nici studiul savant pe baza documentelor de arhivă, nici eseistica sprintenă a celor pasionați de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Retorica întemeierii 209 Pentru o poetică liturgică 213 Pentru buna folosire a maladiilor istorice 216 Timpul perfect 216 Un destin comun 218 Istorie și universalitate 219 Spirala istoriei sacre 220 Totalizarea mistică 223 Revelațiile orizontalei geografice 225 Limitele reprezentării 228 Ireductibilul poetic 230 Pogorârea la iad 233 Co-naissance 235 Memoria suferinței 237 Recapitulatio 240 Revelațiile fenomenologiei 242 Paradoxul paradoxurilor 242 Mărturii biblice 243 Neutralitatea modernă 245 Moștenirea postkantiană 247 Debutul fenomenologiei 248 Turnura franceză 249 Deschideri suplimentare 251 Metafora vieții și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
ȘI STATO-NAȚIONALISTE Familia centralistă regrupează partidele născute din procesul de edificare națională. Aceste partide diferite par să fie, prin chiar originea lor, cel mai greu de încadrat într-o tipologie europeană: nu transpun ele realitatea națională în ceea ce are ea ireductibil? Cu toate acestea vom încerca, dincolo de diferențele de cultură politică, să desprindem cîteva constante care disting partidele centraliste de cele de dreapta, unde avem tendința să le situăm cu prea multă ușurință. Apoi vom schița profilul particular al principalelor partide
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
din partea conducătorilor partidelor care acționează în cadrul unei țări mici. II. Partidele de centru din Europa Cititorul sceptic sau mai puțin indulgent privind tipologiile ne va reproșa faptul de a fi stabilit o categorie "pe măsură" pentru a introduce fenomenul gaullist, ireductibil în realitatea europeană. Sperăm ca tabloul pe care-l vom prezenta să-i anuleze obiecțiunile. Fiecare din partidele prezentate exprimă etosul național propriu țării sale și toate prezintă caracteristicile principale arătate mai sus. Acest tablou cuprinde RPR-ul francez, Fine
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
avem de-a face și cu o ură de sine globală. „Orice aș face, știu perfect că nu este bine. Căci ceea ce fac nu poate fi bine, de vreme ce o fac.” Ea recunoaște, de altfel, această ură de sine. „O cantitate ireductibilă de ură și repulsie, legată de suferință și nefericire, s-a întors cu totul asupra mea.” Ajunge chiar să se urască în calitatea sa de creatură umană (iar aici regăsim ambivalența, întrucât toți oamenii, fiind creaturi ale lui Dumnezeu ca
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
psihologie, ca reper pentru nașterea psihologiei. Din discuțiile purtate, aveam să constat că, fără a-și nega vreun moment identitatea lor germană, i-am găsit mult mai prudenți decât era de așteptat, pentru ei nașterea psihologiei însemnând ceva mai mult, ireductibil simplist la identitatea lor națională germană de apartenență, și nici doar la cea a lui Wilhelm Wundt ca persoană. Firește, aprecierea era considerată ca un compliment, dar de care se fereau, profesionist, ca de o capcană. Am considerat că prudența
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
științific al psihologiei ca fiind redusă doar la activitatea unei singure persoane, fie ea chiar de etnia din care și el face parte. Când acest eveniment s-a întâmplat, desigur, a avut la bază o extensie paradigmatică mult mai largă, ireductibilă doar la o anume țară, la o anume universitate sau personalitate, așa cum se consideră deseori în diversele tratate și manuale de psihologie. Este normal ca psihologia, pentru oricine aflat în această breaslă, să fie în același timp și o profesiune
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
filosofia lui Platon a fost identificat un dualism caracteristic, senzorial-cognitiv. În acord cu această concepție, gândirea nu poate fi investigată pe cale senzorială și nici invers. Având suporturi diferite, percepția și rațiunea aparțin unor lumi total diferite. Astfel, existența rațiunii este ireductibilă și nu poate izvorî din funcțiile corpului, nu poate fi raportată la corp, ea trebuie să aibă propriul său suport. În acest sens, Platon a vorbit despre un suflet înălțat la nivelele superioare de reflectare, ca diferit de cel al
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
particularități aparte, independente de înțelegerea individuală, care au o viață a lor proprie și autonomă. În conștiința socială ele există în forma percepțiilor colective, constrângându-și acțiunea asupra înțelegerii individuale. Cu deosebire pentru Durkheim, manifestările sociale au prioritate și sunt ireductibile la jocul diverselor percepții care se manifestă în diverse forme la oameni. Durkheim face din explicarea determinismului social al reflectării perceptive un obiectiv investigativ declarat. El a pus în subordinea acestei cauze un întreg program de cercetare sociologică, pe care
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
făcut din poezia lui Ovidiu doar un obiect de investigație estetică. Așa apare aceasta în literatură de peste două mii de ani, deși o problemă care a creat nedumerire are implicații psihologice. Este vorba de surghiunul acestui poet în cetatea Tomisului, fapt ireductibil doar la structura estetică a creației sale literare. Cu atât mai mult cu cât Ovidiu a fost asumat de comunitatea tomisană nu doar pentru valențele estetice ale poeziei sale. Atunci când Ovidiu a fost adoptat de comunitatea tomisană, ca debut al
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
dar și ca reprezentare a realității pe scenă nu poate fi jucat doar de o singură persoană. Astfel, jocul cheamă laolaltă spiritul creativ. Totodată, prin joc nu trebuie să considerăm ceea ce se opune seriosului, pentru că o astfel de opoziție rămâne ireductibilă ca însăși noțiunea de joc. Realul este exprimat prin joc în alte modalități, este un joc al realului, o oglindă retrovizoare a evaluării vieții. Prin joc se abstractizează ceea ce există în realitate oferindu-se, astfel, simbolicul și semnificația. Scena devine
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
intuițională este încărcată cu un înțeles care duce la efectul oglizii ce transferă subiectul în cadrul artei. Orice formă de judecată ține de reflecția oglinzii ce oferă timpul necesar evaluării existenței din cadrul artei. Prin intermediul imaginii, obiectul de artă devine o entitate ireductibilă ce conlucrează cu simbolicul artei. Imaginea este elementul ontologic ce conduce și face posibilă concretizarea operei de artă. Artistul se identifică cu finalitatea creației și contemplă obiectul de artă. Totodată, obiectul de artă devine autonom, iar imaginea se desparte de
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
mai curând explicația decât subsumarea conceptual-categorială, viața sufletească fiind un concept descriptiv și nu o unitate logică, o realitate reprezentabilă și nu o abstracție. În aceeași ordine de idei, sinteza reflexivă poate conduce către concluzii disparate (așa cum o atestă diversitatea ireductibilă a tipologiilor morale și psihologice), care oglindesc în primul rând criteriologii variate de zugrăvire a datului personal și care urmăresc apoi până în detaliu desenul ideal al acestuia. Ele rămân în preajma obiectului într-un demers strict de atribuire de proprietăți și
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]