1,304 matches
-
1887, cu Țoșca jucată de Sarah Bernhardt. Puccini a cerut editorului sau, Giulio Ricordi, să cumpere imediat drepturile de la Sardou, dar acestea au fost cumpărate abia în 1893 pentru a fi date unui alt compozitor, Alberto Franchetti. Illica a scris libretul sau și în octombrie 1894 Franchetti, Ricordi, Illica și Giuseppe Verdi s-au întâlnit cu Sardou să-i prezinte libretul. Verdi a fost fascinat de această tragedie, dar a refuzat să compună muzică acetei tragedii dacă Sardou nu schimbă finalul
Tosca () [Corola-website/Science/307631_a_308960]
-
dar acestea au fost cumpărate abia în 1893 pentru a fi date unui alt compozitor, Alberto Franchetti. Illica a scris libretul sau și în octombrie 1894 Franchetti, Ricordi, Illica și Giuseppe Verdi s-au întâlnit cu Sardou să-i prezinte libretul. Verdi a fost fascinat de această tragedie, dar a refuzat să compună muzică acetei tragedii dacă Sardou nu schimbă finalul. După câteva luni, Franchetti a admis în cele din urmă că nu poate compune muzică pentru libretul inspirat de piesă
Tosca () [Corola-website/Science/307631_a_308960]
-
să-i prezinte libretul. Verdi a fost fascinat de această tragedie, dar a refuzat să compună muzică acetei tragedii dacă Sardou nu schimbă finalul. După câteva luni, Franchetti a admis în cele din urmă că nu poate compune muzică pentru libretul inspirat de piesă, așa că Giulio Ricordi i-a cerut lui Puccini să compună. Puccini se simțea încă ofensat și doar intervenția lui Verdi l-a convins să accepte. A început să lucreze la piesă în 1896, după ce a terminat "Boema
Tosca () [Corola-website/Science/307631_a_308960]
-
Puccini se simțea încă ofensat și doar intervenția lui Verdi l-a convins să accepte. A început să lucreze la piesă în 1896, după ce a terminat "Boema"; Ricordi l-a pus pe Giusseppe Giacosa să lucre cu Luigi Illica pentru libret, insă muncă lui Giacosa nu l-a mulțumit pe Ricordi, iar Giacosa a avut mai multe dispute personale cu Sardou. Și Puccini a avut mai multe dispute cu Illica, Giacosa și Ricordi la un loc. Ei au propus un „Latin
Tosca () [Corola-website/Science/307631_a_308960]
-
cineastul nereușind să obțină finanțare din partea CNC la concursul din decembrie 2006. Două opere muzicale au fost inspirate de această scriere. Compozitorul Șerban Nichifor a compus în anii 1980-1982 o dramă lirică în două acte intitulată "Domnișoara Christina", după propriul libret. Opera a fost realizată cu acceptul scriitorului (obținut la 27 februarie 1980), compozitorul corespondând și discutând telefonic de câteva ori cu Mircea Eliade. Prima audiție a operei în concert a avut loc la 20 martie 1984 în Sala „Mihail Jora
Domnișoara Christina (nuvelă) () [Corola-website/Science/332955_a_334284]
-
17 ani, în 1702, este deja organist în Halle, un an mai târziu este angajat ca violonist și "Maestro al Cembalo" în orchestra Operei din Hamburg condusă de Reinhard Keiser. Aici realizează în 1705 prima sa operă, ""Almira"" pe un libret de Feustking, cu care atrage atenția publicului. În primăvara anului 1707 pleacă în Italia și rămâne timp de doi ani în Florența și Roma, studiind cu compozitorii italieni Arcangelo Corelli, Alessandro și Domenico Scarlati și cu Agostino Steffani. În Italia
Georg Friedrich Händel () [Corola-website/Science/298452_a_299781]
-
stilul și mijloacele muzicii italiene . În 1709 are loc cu mult succes premiera operei sale ""Agrippina"" (pe un text de Vincenzo Grimani) la Veneția. Alternanța parodiei ironice cu stări de emoție profundă, trecerile de la comic la intrigi rafinate, oferite de libretul avut la dispoziție, sunt transpuse cu deosebită măiestrie în spiritul operei venețiene. În primăvara anului 1710, Händel revine în Germania pentru a prelua postul de "Kapellmeister" la curtea prințului de Hanovra, dar deja către sfârșitul anului pleacă la Londra, unde
Georg Friedrich Händel () [Corola-website/Science/298452_a_299781]
-
muzică Leonida Brezeanu, la Arhivele de Stat ploieștene - la Filarmonica de Stat din Ploiești au ajuns doar două lucrări importante ale compozitorului: "Simfonia ploieșteană", interpretată în premieră prin anii '50, și opera în doua acte "Corina", nepusă în scenă, datorită libretului care a fost etichetat ca plin de aluzii politice antidemocratice. Paralel cu activitatea didactică, alături de prietenul său, compozitorul Paul Constantinescu, profesorul Emil Vasilescu a fost un mare animator cultural al Ploieștiului din acea perioadă, manifestându-se în special ca dirijor
Emil Vasilescu () [Corola-website/Science/308829_a_310158]
-
acte (cântece, coruri, balet), textul de Cecilia Hallunga, premiera la Iași, 1930, Teatrul Național, Carol Nosek (Suita simfonică Cenușăreasa, primă audiție, București, 9 noiembrie 1930, Filarmonică, George Georgescu, Orchestra RTV, Emanuel Elenescu); • Taina, opus 17 (1932), balet în 3 acte, libretul de Maria de Saxa Coburg, premiera București, 8 februarie 1936, Opera Română, Ionel Perlea (Cântec indian, pian solo, în „Muzică și poezie” nr. 5, București, 1936; • Dans. Cântec de dragoste, pian solo, în „Muzica”, supliment nr. 1, București, 1958); • Luceafărul
Mihail Andricu () [Corola-website/Science/307068_a_308397]
-
8 februarie 1936, Opera Română, Ionel Perlea (Cântec indian, pian solo, în „Muzică și poezie” nr. 5, București, 1936; • Dans. Cântec de dragoste, pian solo, în „Muzica”, supliment nr. 1, București, 1958); • Luceafărul, opus 60 (1951), balet în 3 acte, libretul de Alexandru Jar după Mihai Eminescu, primă audiție, București, 24 septembrie 1951, Filarmonică, George Georgescu (actul IV) (Dansul Cătălinei, pian solo, în „Muzica”, supliment nr. 1, București, 1958). MUZICĂ VOCAL-SIMFONICĂ • Cântec de leagăn, opus 57 (1949), voce, cor mixt și
Mihail Andricu () [Corola-website/Science/307068_a_308397]
-
(rus. "Лебединое Озеро, Lebedinoie ozero") este un balet de Piotr Ilici Ceaikovski (opus 20). Libretul baletului (în 4 acte) este unul dintre cele mai cunoscute și a fost pus în scenă pentru prima dată în 1877 în Moscova la renumitul Teatru Bolșoi, coregraf fiind Julius Reisinger, având ca sursă de inspirație o veche legendă rusă
Lacul lebedelor () [Corola-website/Science/309403_a_310732]
-
este o operă în patru acte de Amilcare Ponchielli pe un libret al italianului Arrigo Boito, bazată pe piesă de teatru în proza a lui Victor Hugo "Angelo, Tiranul din Padova", datând din 1835. (Aceasta este aceeași sursă că a lui Gaetano Rossi care a folosit-o pentru libretul lui la Îl
La Gioconda () [Corola-website/Science/332565_a_333894]
-
Ponchielli pe un libret al italianului Arrigo Boito, bazată pe piesă de teatru în proza a lui Victor Hugo "Angelo, Tiranul din Padova", datând din 1835. (Aceasta este aceeași sursă că a lui Gaetano Rossi care a folosit-o pentru libretul lui la Îl giuramento Mercadante din 1837). Premiera operei a avut loc la 8 Aprilie 1876 la Teatrul Scală din Milano și a fost un real succes pentru Ponchielli. Ponchielli revizuit opera de mai multe ori, iar versiunea care se
La Gioconda () [Corola-website/Science/332565_a_333894]
-
Film Cairo (decembrie 2007), Festivalul Internațional de Film Romantic de la Mons, Belgia (februarie 2008), la Ziua Filmului Românesc de la Montreal (octombrie 2007) și la Festivalul Internațional de Film de la Tiburon - California (martie 2008). Folosind romanul "Mănușile roșii" ca bază pentru libret, tot regizorul Radu Gabrea a realizat și filmul "Mănuși roșii", în care a distribuit actorii Alexandru Mihăescu, Andi Vasluianu, Udo Schenk, Marcel Iureș, Mircea Rusu, Victoria Cociaș-Șerban, Dan Aștilean, Ion Grosu și Ioana Iacob. Filmul prezintă ancheta la care a
Eginald Schlattner () [Corola-website/Science/305996_a_307325]
-
unde, din motive variate, el a avut un eșec complet. Cu toate acestea, a demaract 20 de proiecte scenice, fiecare dintre ele eșecuri, care au fost uitate repede. În 1822, "Alfonso und Estrella" au fost refuzate, în mare parte din cauza libretului. "Fierabras" (D. 796) a fost respins în toamna lui 1823, dar aceasta s-a datorat în mare parte din cauza popularității lui Rossini și a stilului italian de operă, dar și a eșecului lui Carl Maria von Weber cu "Euryanthe". "Die
Franz Schubert () [Corola-website/Science/307549_a_308878]
-
La descente d'Orphèe aux enfers (Coborârea lui Orfeu în infern) (H. 488), este o operă compusă de Marc-Antoine Charpentier. Autorul libretului, care are la bază "Metamorfozele" lui Ovidiu, nu este cunoscut. Pentru multi compozitori mitului orfeic a reprezentat un subiect interesant de operă. Pe deoparte este o poveste de dragoste înduioșătoare și o tragedie teribilă, dar mai important pentru muzicieni este
La descente d'Orphée aux enfers () [Corola-website/Science/308877_a_310206]
-
(în ) este numele unei opere bufe în trei acte a compozitorului Jacques Offenbach, reprezentată pentru prima oară la data de 17 decembrie 1864 pe scena teatrului "Théâtre des Variétés" din Paris. Libretul este semnat de Henri Meilhac și Ludovic Halévy. Offenbach alesese împreună cu Halévy un subiect din mitologia antică în speranța de a repurta un succes la fel de răsunător precum cel de care avusese parte opera "Orfeu în infern" în 1858. De această
Frumoasa Elena () [Corola-website/Science/306878_a_308207]
-
doi libretiști a fost extrem de fructuoasă în cei douăzeci de ani care au urmat. De obicei Meilhac era responsabil de structura pieselor și de schițarea în mare a scenelor, pe care Halévy trebuia apoi să le elaboreze. Cuplul a livrat librete pentru multe opere celebre, de exemplu pentru "La Grande-Duchesse de Gérolstein" (1867) de Offenbach și pentru "Carmen" (1875) de Georges Bizet. Din corespondența dintre Offenbach și Halévy reiese dorința inițială a lui Offenbach de a se folosi și de Homer
Frumoasa Elena () [Corola-website/Science/306878_a_308207]
-
a putut avea până la urmă loc la intervenția ducelui de Morny (1811-1865), fratele vitreg al împăratului Napoleon al III-lea, care-l admira pe Offenbach și colaborase deja ca libretist cu acesta. Se pare că Morny a contribuit și la libretul operei "". Premiera din 17 decembrie 1864 fu întâmpinată în unison de indignarea presei din cauza profanării subiectului antic, Jules Janin îi blestemă "pe perfidul Meilhac, pe acest trădător de Halévy, pe nenorocitul de Offenbach". Iritarea este provocată, ca dealtfel și în
Frumoasa Elena () [Corola-website/Science/306878_a_308207]
-
abordarea mult mai subtilă a comediilor englezești. Chiar și muzicalurile montate în Londra în West End, scrise de ultra-sofisticatul Noel Coward, aveau o tentă sentimentală cu o intrigă mai degrabă amuzantă decât incitantă. Punctul slab al spectacolelor americane îl constituia libretul - intriga și dialogurile erau de obicei superficiale. Monopolul anglo-american al muzicalurilor de mare amploare a fost spart, în sfârșit, cu o producție pariziană, "Les Miserables" (1980), prezentată pentru prima oară la Londra în 1985. Un spectacol impresionant, inspirat de o
Muzical () [Corola-website/Science/319654_a_320983]
-
(Il Turco in Italia) este o operă bufă în două acte, compusă de Gioachino Rossini. Libretul în limba italiană a fost scris de Felice Romani. A fost o readaptare a unui libret de Caterino Mazzola creat pentru opera (cu același titlu), a compozitorului german Franz Seydelmann în 1788. Premiera mondială a avut loc la 14 august
Turcul în Italia () [Corola-website/Science/332025_a_333354]
-
(Il Turco in Italia) este o operă bufă în două acte, compusă de Gioachino Rossini. Libretul în limba italiană a fost scris de Felice Romani. A fost o readaptare a unui libret de Caterino Mazzola creat pentru opera (cu același titlu), a compozitorului german Franz Seydelmann în 1788. Premiera mondială a avut loc la 14 august 1814 la Teatro alla Scala din Milano. Durata operei: cca 2 ore. Acțiunea se petrece în
Turcul în Italia () [Corola-website/Science/332025_a_333354]
-
(în ) este o operă de Richard Wagner. Libretul, scris de Wagner însuși, se bazează pe fapte istorice. Hans Sachs a fost un cunoscut poet din Nürnberg. A șaptea din cele zece opere de maturitate ale lui Wagner în ordinea finalizării, aceasta este cea de-a doua comedie a
Maeștrii cântăreți din Nürnberg () [Corola-website/Science/308501_a_309830]
-
" " este o operă în două acte de Antonio Salieri, scrisă ca o "dramă pe muzică", conform originalului, "una dramma per musica", având un libret în limba italiană scris de Mattia Verazi. Premiera absolută a operei a avut loc simultan cu inaugurarea teatrului liric din Milano, faimosul Teatro alla Scala, la 3 august 1778. Acțiunea operei are loc în Tir în timpurile antichității spunând o
Europa riconosciuta () [Corola-website/Science/314018_a_315347]
-
decembrie 2004, după ce clădirea operei fusese închisă timp de aproape trei ani pentru renovări majore. Din moment ce opera nu fusese jucată pentru mai bine de două secole, specialiștii în istorie muzicală ai Scalei au trebuit să reconstituie atât partiturile cât și libretul folosind cele originale aflate în biblioteca instituție. Noua premieră a "noii" opere "" a fost televizată prin transmiterea într-un circuit limitat, fiind posibil ca în viitor să fie disponibilă ca înregistrare pe DVD. Prințesa Europa a orașului Tir (din Libanul
Europa riconosciuta () [Corola-website/Science/314018_a_315347]