2,406 matches
-
declarațiilor sale de presă, filmul are, indiscutabil, o nuanță comercial-senzuală greu de trecut cu vederea. Filmul se detașează clar de textul românului. În primul rând prin alegerea pentru rolurile titulare a unor sex simboluri, ceea ce nu se pliază pe caracterele livrești ale poveștii. Alegerea locației, filmările în India sunt dictate nu numai pentru redarea culorii locale, pentru respectarea didactica a textului, ci pare mai degrabă o strategie avută în vedere pentru succesul de piață, comercial. Fiind un film făcut pentru europeni
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
decât cele pe care pun accentul majoritatea abordărilor (teatru, film ale) textului. Este legat de cunoaștere și descoperire graduală a sentimentului iubirii, care se naște pur. Or, filmul arde etape și oferă imaginea unor tineri care sunt departe de imaginea livresca oferită de scriitor. Românul lui Eliade este "mai mult decât o sumă de febre erotice" (Dan C. Mihăilescu)32, or, filmul tocmai asta pare să scoată în evidență. Înfățișarea fizică senzuala a protagoniștilor, jocul de priviri, secvențele de "curaj" ale
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
poveste sunt în multe secvențe artificiale. Momente de falsitate, deseori, care anihilează emoția sentimentului născând al iubirii, spectatorul având în față o îndrăgostită falsă. Vârstă și calitățile actriței, departe prin aspect și comportament în fața camerei de vârstă și naturalețea personajului livresc (și de naturalețea și emoția care ar trebui să fie, în realitate, atribute ale unei tinere îndrăgostite de 16 ani care se descoperă în această postură) oferă o cu totul altă Maitreyi. Scenele din bibliotecă locul unde se naște povestea
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
care e mimata fără nuanțe, nedelicat, fără rigoare. Sunt sentimente în filigran care nu sunt stăpânite și, deci, neexprimate. Povestea livrată pe ecran este, în consecință, neveridică din punct de vedere al tonalității emoționale care nu rezonează nici cu partitura livresca, nici cu sentimentul îndrăgostirii, în mod real. 4. Film serial vs. lungmetraj Cele trei episoade difuzate de televiziunea franceză configurează, serial, povestea de dragoste și dramele în care sunt implicate personajele. Primul episod îl introduce pe Allan, tânăr inginer european
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
Celor semnalate în peliculă pentru marile ecrane li se adaugă cele din versiunea televizuala. Dublarea vocii actorilor din varianta originală anulează trăsături (nu numai pe cele fonostilistice, care s-ar adaugă în mod natural construcției personajelor filmice, plecând de la cele livrești, cât și de sincronicitate, de pliere a emoției, între personajele de pe ecran și vocea celor care le dublează). Secționarea, apoi, seriala a filmului rupe legătură și emoția eventuale care s-ar crea între telespectator și personajele filmului. Timpul scurs între
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
încercarea de a reconstitui, poate, momente din biografia lui Eliade legate de episodul indian. Deficitar, însă. Cu sincope, având în vedere că sunt schimbate numele personajelor, ocupația lor (Allan este inginer, ca și tatăl lui Maitreyi), devierea sensului unor secvențe livrești (momentele din bibliotecă în care cei doi tineri se întâlnesc, plimbările și scenele "casnice"). Deși propunerea cinematografică renunța la caracteristică autobiografica a românului, axându-se pe story, pe senzațional, pe exotic, un bun cunoscător al biografiei lui Eliade poate folosi
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
1978), deputat de Gorj în Parlament (din 1992) și redactor-șef al organului de presă „Socialismul” (din 1991). Debutează cu versuri în „Luceafărul” (1960) și în volum cu Topos Atopos (1969). Lirica lui B. e, într-o măsură, de factură livrescă și intenționează recuperarea imagistică a protoistoriei, rescriind mituri sau preluând teme folclorice, dar și motive și figuri consacrate, pe care le prezintă în cheie uneori tezist-ideologică. Tot de factură livrescă, dar în stilul lui Lucian Blaga, este poezia de inspirație
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285564_a_286893]
-
1969). Lirica lui B. e, într-o măsură, de factură livrescă și intenționează recuperarea imagistică a protoistoriei, rescriind mituri sau preluând teme folclorice, dar și motive și figuri consacrate, pe care le prezintă în cheie uneori tezist-ideologică. Tot de factură livrescă, dar în stilul lui Lucian Blaga, este poezia de inspirație diversă (meditație, pasteluri) din Ce rămâne (1974). Volumul următor, Augustele iubiri (1976), este alcătuit din trei cicluri de poeme patriotice, scrise în tonalitatea epocii. Sub semnul livrescului declarativ (înrâurit de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285564_a_286893]
-
Tot de factură livrescă, dar în stilul lui Lucian Blaga, este poezia de inspirație diversă (meditație, pasteluri) din Ce rămâne (1974). Volumul următor, Augustele iubiri (1976), este alcătuit din trei cicluri de poeme patriotice, scrise în tonalitatea epocii. Sub semnul livrescului declarativ (înrâurit de direcția clasicizantă a lui G. Călinescu) și al apolinismului, volumul În căutarea lui Trophonius (1982) se vrea o epopee a descoperirii eroului mitic, constructor al unui templu al lui Apolo: o aventură a cunoașterii și transgresării limitelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285564_a_286893]
-
Tomis”, „Vatra”, „Revista V” ș.a. Din poezia sa au apărut traduceri în limbile franceză, engleză, italiană, hindi, albaneză, greacă etc. P. este un tradiționalist tonic și cuminte, rafinat în expresie, echilibrat, decent. Poezia lui îmbracă, deseori parodic, modernisme grațioase și livrești, tocmai pentru a potența chemarea istoriei și a pământului: „Mă dor părinții care nu-s decât / niște țărani așa ca toți țăranii / ce-n viața lor nu s-au luat de gât / decât cu greutățile și anii. // Mă doare satul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289018_a_290347]
-
o sugerează titlurile. Înzestrat cu imaginație, mai curând dionisiac, dar nu fără conștiința efemerității, C. transfigurează realul în sens estetizant. Volumele Clepsidra (1966), Bunavestire (1968), Coline cu demoni (1970; Premiul Uniunii Scriitorilor) cuprind versuri muzicale, mici caligrafii alimentate cu resurse livrești, reverii intelectuale cu unele accente de „neohellenism” (Reversibilitate, Astoria, Arhitectul ș.a.). Fantezia brodează stări senine, melancolice, nostalgice sau anxietăți pe marginea lecturilor, cu frecvente aluzii la aria culturală europeană, evocând însă și poezia românească (Ion Barbu, Șefan Aug. Doinaș). În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286367_a_287696]
-
Barbu, Șefan Aug. Doinaș). În Coline cu demoni viziunile nu mai au luminozitate, dar stăruie aspirația evaziunii spre undeva, departe (Prore spre sud). Domină totuși sugestia spaimelor expresioniste, a scenariului misterios, a nesiguranței, poetul fiind bântuit de himere neprietenoase. Elegiac, livresc, echilibrat și calofil, înclinat spre reverie, uneori vag oniric, C. este marcat de spiritul epocii, de modelele culturale și de direcțiile contemporane în poezia românească. În romanul Tinerii noștri bunici (1967), structurat în patru părți (Pastorala, Traversarea prin sărituri, Tinerii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286367_a_287696]
-
lovinescian sută la sută / 188 4.1.4. Peisaj elvețian sau cronica unei morți anunțate / 192 4.2. De la un text la altul. Romanul ca lectură a lecturii vieții / 202 4.2.1. Preliminariile formei. "Teorii" lovinesciene și câteva reminiscențe livrești / 204 4.2.2. Personajul-discurs. Cristalizarea amoroasă, între spațiul public și spațiul privat / 209 4.2.3. Tragedie, comedie sau melodramă? / 214 4.2.4. Viața bate literatura. Deocamdată... / 231 Bibliografie / 247 Indice de nume / 255 Abstract / 259 Résumé / 263
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
tăcere"13. Iar despre natura notațiilor cu pricina, editorul și comentatorul operei lovinesciene crede că ele ar ilustra doar "o oarecare aviditate a tânărului ce dorește a se informa", exprimată într-un "stil degajat, dezinvolt, al unui om de cultură livrescă, prevenit din lecturi asupra marilor surprize ce-l puteau aștepta în ordinea descoperirilor"14. 1.3. Un călător fără voie Într-adevăr, Lovinescu întruchipează tipul "anticălătorului"15 prin excelență, care-și culege informația din cărți, nu din viață. Odată plecat
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
feciorelnică și sfiicioasă lângă soțul ei pe carul tras de tritoni", iar "Doris, mama ei", le iese înainte "cu facla nupțială"24. Și spectacolul mitologic continuă. Cortegiul de zeități nu se sfârșește cu una cu două. După avalanșa de referințe livrești, ne dăm seama că impresia inițială fusese greșit înțeleasă. În fapt, nu trecutul răsare din apele mării. Din contra, după chiar cuvintele călătorului, "marea tresare din nou la amintirea trecutului...". Și cum tot am adus vorba, dacă ne amintim corect
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
vechi, sau orice altă operă de artă a trecutului. Istorismul ne-a deformat deci natura emoțiilor"25. Ca atare, înainte de a formula teoria mutației valorilor estetice, impresionistul Lovinescu pare să privilegieze mai curând sensibilitatea paseistă, cu întregul cortegiu de emoții livrești, mediate de memorie și de intelect. Astfel, în loc să fie percepută direct, în divers-fascinanta ei fenomenalitate, natura capătă un aspect decorativ, de carton, lăsându-se descifrată exclusiv în cheie alegorizantă, după metoda care făcea cândva gloria școlii unui Quintilian, de pildă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
lumii concrete (certată cu orice prilej ca vinovată iluzie) îi facilitează călătorului evaziunea în universul formelor pure, plăsmuite de imaginația artistică. Intrarea în lume (dar și ieșirea din ea) se face aproape invariabil prin intermediul unor analogii construite, toate, după tipar livresc 28, cam în felul acesta: apa "are aparența unei oglinzi lucii de Veneția...". iar priveliștile sunt "ca niște peisage măiestre de ale lui Claude Lorrain". Lovinescu recunoaște însă că imaginația livrescă i-a amputat simțul observației, copleșindu-i mintea și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
aproape invariabil prin intermediul unor analogii construite, toate, după tipar livresc 28, cam în felul acesta: apa "are aparența unei oglinzi lucii de Veneția...". iar priveliștile sunt "ca niște peisage măiestre de ale lui Claude Lorrain". Lovinescu recunoaște însă că imaginația livrescă i-a amputat simțul observației, copleșindu-i mintea și sufletul cu prestigiul legendar al unei civilizații de mult apuse: Când am debarcat întâia oară în Grecia (1902), nu veneam pentru a vedea o țară necunoscută, ci numai pentru a o
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
beletristice semnalează, indirect, defectul major, pentru că insuccesul nu s-a datorat exclusiv circumstanțelor exterioare, cât unor grave inadecvări de fond, drama lovinesciană fiind receptată, în genere, drept pură "literatură dialogată" și de un retorism parazitar, în felul improvizațiilor pe scheme livrești (din același motiv al lipsei de "autenticitate" refuzase Iorga, am văzut, publicarea notelor de călătorie ale tânărului pasionat de arheologie). Într-adevăr, deși e compusă din scene de mare tensiune dramatică, piesa nu reușește să creeze iluzia vieții și ratează
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
verdictul negativ al lui Nicolae Iorga), însă, refuzând să accepte eșecul, junele cronicar de la "Epoca" rescrie mare parte din materialul adunat și transformă niște fragmente cu miez narativ pe care le publică, alături de câteva compuneri mai vechi (de inspirație exclusiv livrescă sau, oricum, fără legături transparente cu experiențele biografice), în volumul Nuvele florentine, apărut în același an (1906) al debutului său ca dramaturg și critic literar 129. 3.1. "O dragoste florentină". Povestea fără sfârșit Prima modificare impusă de rigorile genului
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
gazde care mai nu vrea, mai se lasă, timidul bărbat cu mare deficit de experiență amoroasă ia taurul de coarne și-și mărturisește dragostea într-o scenă patetic-grandilocventă, scoasă parcă dintr-o piesă de teatru (bineînțeles, dintr-o melodramă). Modelul livresc e, apoi, la vedere: cei doi îndrăgostiți se cred chemați să joace, din nou, povestea amorului tragic dintre Carmen și Don José, chiar dacă luciditatea îi împiedică să se identifice până la capăt cu "rolul". Viața imită cartea, dar numai într-o
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
în faptul că procedeul manuscrisului găsit/ al povestirii "în ramă" e înlocuit printr-un fragment cu rol de mise en abîme, care teatralizează mai subtil povestirea, chiar din "interiorul" său, fără medierea unui narator "implicat". Pentru aceasta, prozatorul utilizează referința livrescă și qui-pro-quo-ul, cu intenția de a sugera posibilitatea dramatizării "literare" a unei existențe altminteri banale și lipsite de orice "dramatism". Incipitul nuvelei o introduce în scenă pe Lucia DeLiguori, eroina poveștii de dragoste, prezentată deocamdată într-un cadru static, intim
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
o mult mai mare măsură la mistificare (nu întâmplător, estetica melodramei aduce personajul feminin în centrul atenției, ca principal vehicul de sens și catalizator al imaginației artistice). Pornind de la asemenea situații-tip și de la niște "subiecte" de inspirație autobiografică ori livrescă (sursele, am văzut, se confundă), literatura tânărului Lovinescu rămâne, ca operă "ficțională", neconvingătoare, și nu depășește nivelul mediocru al compunerilor după model. Dar, dincolo de nereușita estetică, prozatorul atrage atenția asupra mizei exclusiv psihologice a scrierilor sale, ca în "meditația" cu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
de amantul ei, neagă faptul cu multă îndrăzneală: "Ah! Văd că nu mă mai iubești; crezi mai mult în ceea ce vezi cu ochii decât în ceea ce-ți spun eu!". Când bărbatul nu e un intelectual capabil de asemenea răzbunări "livrești", gelozia se manifestă într-o formă mai primitivă, ca în Mărturisirea, unde femeia o pățește rău, fiind aruncată pur și simplu pe geam de iubitul ei. Incompatibilitatea psihosomatică dintre cei doi amanți (amănunt semnificativ: "oameni din popor", reacționând adică "natural
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
a întâmplărilor care unește și separă imprevizibil pe oameni"176. Dar, spre deosebire de primul roman lovinescian, care se raporta explicit la "viață", "citindu-și" autorul "aproape autobiografic", în Lulù lectura vieții se face prin instituirea unei perspective indirecte, de tipul medierii livrești, vizând asimilarea și depășirea experiențelor literare (și existențiale) de dinainte, considerate nesatisfăcătoare. La fel se va întâmpla și de aici încolo, în romanele-ciclu, unde fiecare volum îl "citește" și îl încorporează pe celălalt, ca într-un joc de cutii chinezești
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]