3,158 matches
-
totuși faptul că, în contextul respectiv, demersul tinerilor poeți de atunci echivala cu a regăsi normalitatea rostirii lirice, ceea ce însemna deja foarte mult. În plus, chiar în cazul unui poet ca Nichita Stănescu, considerat autorul cel mai reprezentativ al generației, ludicul grațios și valorificarea intertextualității din volumul În dulcele stil clasic, deschid deja calea către o altă orientare poetică, iar autori ca Mircea Ivănescu și Marin Sorescu (ultimul mai cu seamă prin prozaismul etnografic al ciclului Liliecilor), reabilitează în mod vădit
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
bună dreptate - natura livrescă a inspirației ivănesciene, aportul covârșitor al memoriei culturale și rolul crucial al intertextualității. Ne aflăm, după câte ne dăm seama, în fața unui scriitor care nu a încetat să nedumerească naturile conformiste, să seducă spiritele avide de ludic și ironie și, mai cu seamă, să se plaseze într-un izbitor contrast cu spiritul dominant al poeziei românești de până la el, un spirit mai degrabă ceremonios, avid de decorativism și de gesturi sacerdotale, speculativ-metafizic și emfatic, nesățios cu metaforele
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
mecanismului poetic ivănescian, este recursul la o serie indefinită de puneri în abis: „răsturnările” succesive ale lui mopete ne încurajează să bănuim că scrierea are, de fapt, un statut dublu ficțional. Cu alte cuvinte, „cadrul teatral” prezent în orice act ludic, deci și în ficțiune, este aici ridicat la puterea a doua și, în consecință, relativizat. Procedeul ne duce cu gândul la principiul cutiilor chinezești, la misterul borgesian al Ruinelor circulare și, în genere, la toate acele opere care tematizează însăși
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
de „cadrul teatral” pe care îl presupune (în mod tacit) scrierea unui poem. Mircea Ivănescu nu procedează nici el altfel atunci când mimează mici narațiuni, secvențe desprinse parcă dintr-un roman sau dintr-o povestire, construind microuniversuri în care suverane rămân ludicul și simularea. Pe bună dreptate Eugen Negrici observa că poetul lansează mereu ipoteze, avid parcă să joace toate rolurile: „de-a Sanseverina”, „de-a Albă ca Zăpada”, „de-a detectivii”, „de-a iubirea romantică”, „de-a prințul Prospero”, provocând din
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
la nesfârșit - mai cu seamă în cazul unui spirit ce „poseda în chip dramatic presentimentul inerțiilor literaturii”384 - și soluțiile salvatoare au fost găsite la timp. Evadarea din mecanismul - de-acum constrângător - a condus, pe de o parte, la valorificarea ludicului și a împerecherii copilărești de vorbe, în spirit arghezian (O aripă și-un picior despre cum era să zbor), pe de alta, la exploatarea resurselor non-poeticului și la evitarea sistematică a oricărei intenționalități estetice (La Lilieci). În acest sens, Eugen
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
lucrurile în cazul cititorului ideal (acela care constituie, după cum au demonstrat teoreticienii receptării, un fel de dublu ficțional al autorului). Pe acest palier, intenției auctoriale de a se folosi, duplicitar, de principiile mimesis-lui îi corespunde disponibilitatea cititorului de a simula ludic credulitatea, când amândoi știu că regula poeziei a fost multă vreme alta. De altfel, majoritatea pozițiilor teoretice trecute în revistă în prima secțiune a lucrării urmăresc, în fapt, să atragă atenția asupra subtilelor interferențe și infiltrări între componentele rețelei „real-imaginar-posibil-virtual
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
le substituie prin simplul joc al simulacrelor, capătând prioritate împrejurarea că, prin asumarea „cadrului teatral” (și a regulilor aferente), ceva de ordin strict imaterial își face apariția în lume. Afirmația poate fi valabilă pentru toate cele patru categorii descriptive ale ludicului propuse de Roger Caillois (Agon, Alea, Ilinx și Mimicry). Cu precizarea că, mai cu seamă în cazul celei din urmă (Mimicry) - înrudită îndeaproape cu ficțiunea - potențialul iluzionistic al ludicului devine și mai evident. În aceste condiții, este aproape de prisos să
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
Afirmația poate fi valabilă pentru toate cele patru categorii descriptive ale ludicului propuse de Roger Caillois (Agon, Alea, Ilinx și Mimicry). Cu precizarea că, mai cu seamă în cazul celei din urmă (Mimicry) - înrudită îndeaproape cu ficțiunea - potențialul iluzionistic al ludicului devine și mai evident. În aceste condiții, este aproape de prisos să mai insistăm asupra faptului că, nici măcar așa-numita poezie „directă”, „transparentă”, „denotativă” a ultimelor decenii nu se poate sustrage medierii „cadrelor teatrale”, chiar dacă își disimulează caracterul de joc normat
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
mai lent”. Dialogurile lui C. sunt „debutonante”, spontane, au haz și apără, în genere, cauze juste. Sunt greu de acceptat toate judecățile sale (despre Nichita Stănescu și, în genere, despre poezia nouă), dar trebuie recunoscut că adversitatea sa față de „giumbușlucurile ludice sau teribiliste” este uneori întemeiată. Analiza unei cărți a lui Ion Bănuță (cu un limbaj silnic, artificial) rămâne un model de rigoare și vigilență critică. Observații fine se află și în paginile despre V. Voiculescu (o emoționantă evocare), I. L. Caragiale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286258_a_287587]
-
creuzetul educației, al funcționariatului, al industrializării, al șederilor În străinătate; 2) căsătoriile interetnice pe criterii de omogamie culturală, economică sau politică; 3) regruparea asociativă nu pe baze etnice, ci de vârstă, sex, profesiune, religie; 4) evitarea conflictelor printr-un catharsis ludic: sărbători, jocuri, meciuri, manifestării populare; 5) fuziunea grupurilor Înrudite (Nalou, Baga, Landouman, Soussou În Guineea) sau Întrepătrunderea prin intermediul unor grupuri-releu (Sérer, Între Wolof, Toucouleur și Peul În Senegal); 6) prezența străinilor din alte națiuni africane și liantul cultural creat prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
ca o „cultură a străzii”, expresie care desemnează subcultura anumitor fracțiuni minoritare ale clasei de vârstă a tinerilor ce se manifestă În spațiul public sub forme conviviale, agresive sau artistice (alură punk, grupuri rap, graffiti murale, insulte rituale „miștocare”, Încăierări ludice, exhibiții gestuale agonistice, lupte spectaculare ce implică protagoniști, personaje care incită la violență și altele care Îi despart pe combatanți). Am putea și aici să vorbim despre subcultură, Însă cu riscul de a cădea În peiorativ, dacă am Înțelege-o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
cu emoția senectuții și a fatalei singurătăți, a clipei finale, în urma căreia autorul va deveni „străbunul care încă mai promite”. Mascată în scenarii cu poantă, în surâsul blajin autoironic al înțeleptului pătruns de relativitatea celor omenești, în dispoziția colocvială și ludică, postura lirică a lui V. e, de fapt, proiecția unui spirit grav, vizitat de umbra corbului poesc și de implacabilul „Eheu, fugaces...” al lui Horațiu. Ca istoric literar, caută să restituie polemic în Coșbuc în căutarea universului liric (1980) chipul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290413_a_291742]
-
aici teoria literară își apropie întreaga sferă conceptuală a subiectului și impregnează discursul, subordonându-și mai ferm materia istorico-literară utilizată spre exemplificare, ierarhizarea judecăților, strunind într-o măsură libertatea asociativă a eseului. La ofertele temei se adaugă și o disponibilitate ludică, învederând tentativa autorului de a se sustrage capcanelor din „tratatele” serioase. Astfel, bibliografia enormă, ce tinde spre exhaustivitate, depășește bilanțul simplificator de opinii și pare uneori articulată și exhibată ironic, parodic, în acest „tratat” de comicologie, cel dintâi la noi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288911_a_290240]
-
alunecă însă prea lesne în exagerări câteodată ilare, originalitatea cu orice preț fiind nu o dată păgubitoare unui proiect provocator. Impresionantă prin efortul investit în săvârșirea ei, o întreprindere altminteri acut necesară este împinsă către zonele nesigure ale partizanatului de atitudine, ludicul fiind aici un vehicul spre o miză cu implicații grave, legată de configurarea agitatei vieți literare după 1950. Valoarea Istoriei..., controversată, ar fi de luat în seamă în sfera studiului tipologic aplicat scriitorilor contemporani. SCRIERI: Homo fictus, București, 1968; Dicționar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288911_a_290240]
-
fi real și atunci avem de-a face cu un joc de imitație directă. Copilul descoperă și exersează prin dramatizări relații afective față de obiecte și persoane, relație care are nevoie de o diversitate cât mai lărgită. Rolul adaptat în acțiunea ludică presupune o identificare afectivă pentru ca în interpretarea rolului copilul nu intră în competiție de performanță cu adultul. Acțiunea ludică pune în lumină modalitățile după care jocul de rol dezvoltă procesul de comunicare afectivă. Experiența spontană, la nivel de trăire situațională
Caleidoscop by Gabriela Ioniţă () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93491]
-
dramatizări relații afective față de obiecte și persoane, relație care are nevoie de o diversitate cât mai lărgită. Rolul adaptat în acțiunea ludică presupune o identificare afectivă pentru ca în interpretarea rolului copilul nu intră în competiție de performanță cu adultul. Acțiunea ludică pune în lumină modalitățile după care jocul de rol dezvoltă procesul de comunicare afectivă. Experiența spontană, la nivel de trăire situațională a valorilor morale, estetice, se produce în cea mai mare măsură în dramatizarea unui rol. Organizarea activităților de dramatizare
Caleidoscop by Gabriela Ioniţă () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93491]
-
seama că majoritatea lucrărilor cu astfel de subiecte au fost până de curând dominate fie de criticile materialist-istorice în Est, fie de cele ale unor epistemologii pornite din științele naturii sau filosofii ale științei de factură pozitivistă, neokantiană, structuralistă, neotomistă, ludică și altele din Vest, putem înțelege și diferențele față de tradițiile care pledează pentru îmbinarea cunoașterii cu fantezia, imaginarul, poeticul în genere. Guénon susținea fondul spiritual conținut de procesele amintite, care este rezumat în Principiile supreme păstrate de tradiții. Acestea sunt
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
asumarea conștientă a intruziunilor, nu o dată agresive, ale maturității, pe de alta, se consumă la tensiuni maxime. Pe măsura gravelor transformări existențiale, „urmele de foc” sunt atestate de o imagistică de obicei sobră, dar care nu evită paradoxul, fie și ludic, ce domină ideația, excluzând loci communes. Publică rar, dar scrie profund și dens, după o elaborare lăuntrică îndelungată. SCRIERI: Izgonirea din paradis, București, 1979; Cuțitul de argint, București, 1983; Barca pe valuri, București, 1987; Urma de foc, postfață Mircea Ivănescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286340_a_287669]
-
până la originea realității, acea gândire care se transformă din judecată în aprehensiune estetică și din întrebare în rugăciune. Prin urmare, credința și căutarea filosofică se situează într-un raport de eterogenitate, de o așa natură încât face să fie aproape ludică angajarea filosofică a omului de credință. În acest sens, putem să ne amintim de expresia sfântului Augustin: «fides quaerit» și «intellectus invenit». Credința este cea care deschide problema, iar intelectul caută soluții. Aici intelectul este înțeles ca activitate clarificatoare: intervenția
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
din Declarația Drepturilor Copilului a Națiunilor Unite din 1959 au constituit punctul de plecare în planificarea și organizarea activităților de Educație pentru societate cât și a Activităților opționale. Pentru fiecare principiu am avut în vedere și am stabilit comportamente, teme ludice și modalități de realizare. Primul Principiu ” Toți copiii, fără deosebire de rasă, culoare, sex, limba, religie, opinie politică sau orice altă opinie, de origine națională sau socială, avere, loc de nastere sau altă condiție se pot prevela de toate drepturile
Aplicații ale noului curriculum în învățământul preșcolar by Mariana Avornicesei, Mihaela Petraș, Tatiana Onofrei () [Corola-publishinghouse/Science/257_a_532]
-
destul de variat și care, cred eu, trimite întotdeauna la două tipuri de situații: există o imagine doar reproducătoare a ceea ce am perceput deja și care se găsește oarecum în așteptare în memorie și această imaginație este un fel de reluare ludică a întregului material disponibil în viața mentală și care poate să ducă la fel de bine la reverii interioare dar și la manifestări mediate de către limbaj, prin amintiri. Este, prin urmare, o mare apropiere între imaginație și memorie și jocul cu imaginile
Jean-Jacques Wunenburger: „Prea multe imagini ucid imaginația” by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13536_a_14861]
-
metrou, Editura Paralela 45, Colecția Proză contemporană, 2001, 152 p. Pe 'timp frumos la fix' Încheiem numai pentru a trece la un alt roman al lui Queneau apărut anul acesta și la noi, Sfîntu' Așteaptă, în traducerea Sandei Oprescu. Spiritul ludic, inventivitatea lexicală în care excelează Zazie în metrou nu lipsesc nici din acest roman din 1948. Opoziția dintre limba și obiceiurile celor două zone de civilizație la care se referă romanul, 'Urbea Natală' și 'Orașul Străin', îi permite autorului să
Pe timp de grevă la metrou by Cristina Ionica () [Corola-journal/Journalistic/15602_a_16927]
-
expresioniștilor, picturile executate între 1909 și 1911, în timp ce artistul se afla la Berlin, sunt de departe cele mai interesante din expoziție. Cu toate străduința sa de a demonstra contrariul, s-ar putea ca sensibilitatea artistului să fi fost mai aproape de ludic și culoare decât de „gravitas” și abstract. Mai aproape de Rameau decât de Bach. Este doar una dintre contradicțiile marcând deosebit de interesanta operă a unui creator mereu nemulțumit, rupt între lumea veche și cea nouă, între respectul pentru tradiție și nonconformism
Între lumi: Lyonel Feininger by Edward Sava () [Corola-journal/Journalistic/5218_a_6543]
-
întîmplat - sau, poate, n-a fost doar atît - ca trupa lui Strehler de la Piccolo Teatro din Milano să revină la București. Cu Arlechino, slugă la doi stăpîni, acel spectacol-școală de teatru, acea lecție de actorie desfășurată, încărcată de rigoare, de ludicul lui Giorgio Strehler, de fantezia ireală a luminilor lui, de zborul lui Soleri. Aud fluturarea mîinilor lui Strehler în gesturi ample, largi, cu care desena, în aer, lumi. Ca un dirijor. Strehler... Dirijor... Și toate versiunile sale, începînd cu 1947
Pe drumul lui Strehler by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10627_a_11952]
-
într-un limbaj ce-și împărțea atenția între cărțile comentate și propria calitate expresivă (cu un dozaj subtil între plăcerea asocierilor ingenioase și rafinate între cuvinte, mergând până la un fel de narcisism al expresiei, cu prețiozități atenuate de un spirit ludic "postmodern"), Al. Cistelecan le face cititorilor săi o surpriză de proporții: a doua sa carte - după culegerea de eseuri critice Poezie și livresc din 1987 - este un studiu sistematic și doct, strict întemeiat teoretic, cu tot aparatul critic cerut de
O lectură nouă a operei lui Ion Pillat by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16509_a_17834]