1,126 matches
-
nu mișca nimic. Chiar dacă Mihnea ar fi intrat din senin, puteam manevra pernele. Am studiat din nou paralelipipedul. Tastele erau rotunde, ca la mașinile de scris de la începutul secolului: Continental, Erika, tancuri de-astea nemțești, cu multe clape. Lemnul mort, maro închis spre negru, contrasta cu învelișul metalic al cutiei. Nu scria nimic pe ele sau se șterseseră semnele sau poate nu le deslușeam eu. Păreau în același timp lăcuite și uscate; unele cedaseră, brăzdate de mici crăpături care se întinseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la care n-ajungea cu mânuțele și despre care mama îi spunea că are, la rândul lui, cinci degete mai mici cu care poate pleca oricând la plimbare), culoarea tristă a grișului cu lapte și cacao, servieta tatălui (din piele maro, brăzdată de șanțuri în relief, cu capsele pișcăcioase, metalice și pusă mereu în același loc: sub cuier), mirosul pufos de cozonac sau consistența teribilei mâncări de bame (băloasă, infectă - doar mâncarea de prune o mai poate egala). Dacă scormoneai prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dovedea de neimaginat. Dacă un bandit ne-ar fi forțat dulapul din dormitor, mormane de pulovere ar fi sărit direct peste el, acoperindu-l din cap până-n picioare: scurte, trei sferturi, trei sferturi și-un pic sau lungi; roșii, bleu, maro, bej, kaki, negre, fucsia, mov, albe sau vișinii; en cœur, drepte sau col-roulé; cu nasturi, capse, cordon sau barete; diafane sau tricotate gros; dungate sau uní; din lână, polyacril sau mătase; îmbrăcate în parfum sau legături de levănțică. Invadatorii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
parfum sau legături de levănțică. Invadatorii din dulap călătoreau însoțiți de eșarfe asortate, simple sau cu fire aurite brodate în țesătură. Maria le combina delicios, toamna, cel puțin, era o onoare să ies cu ea la braț: îi admiram puloverul maro, de mătase cu ochiuri, strâns discret pe talie, fusta lungă cu volane vernil-aurii și pantofii de catifea, cu toc scurt și botul rotunjit, cum se purta pe vremuri. Mă simțeam ca-n romanele lui Camil, însoțit de eleganța discretă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
peticite de viață veche, care mă fascinau și-mi făceau rău în aceeași măsură (fotolii roase, bufeturi ciobite, lăzi, perne, veioze, covoare deșirate, așternuturi pătate de urină), dintr-un dulap a căzut un dosar de piele, legat cu un șiret maro de pantof. L-am desfăcut și, dintre coperți, s-a revărsat pe parchet un morman de hârtii gălbejite: scrisori, acte, hărți. Le-am citit pe toate, dar n-am să vă povestesc decât despre câteva. Bunicu’ Vitalian era un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
o brățară de picior), făcând-o vie și accesibilă. Nici eu nu-i rămâneam dator. Îmi modulam înfățișarea în funcție de public și de locul unde trebuia să ajungem. Nu purtam curea vișinie la pantaloni bleumarin, și nici șosete negre la pantofi maro. Nici măcar nu foloseam cămășile alea bleu-oficial, de birou, peste care funcționarii trânteau cravate galbene sau roz; primisem vreo trei și zăceau toate în dulap. Duminica mă îmbrăcam frumos, de sărbătoare, cu perechea bună de blugi. Explicațiile veneau din altă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
că nu scrie?“, am continuat să-l sâcâi. „De unde știu că nu scrii tu unul acum, cât vorbești cu mine?“ M-am uitat cu atenție la Mihnea. Era îmbrăcat normal, în blugi, cu cămașă cadrilată și-un pulover de lână maro. Nu ghiceai ce-i trece prin mintea aia a lui semi-cuantică. „Hai, termină odată de citit. Vreau un nume și-o adresă.“ „Da’ de unde! Ăsta nu-i prost, ne face din vorbe. O să fie greu să-i dăm de urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
lejer, apoi din ce în ce mai puternic, le împinge spre liniile engleze. La ieșirea dintr-un nor, lupta începe fără nici un avertisment. Combatanții se mitraliază, un aparat englez încearcă să scape și e urmărit imediat de-un avion nemțesc de vânătoare, de culoare maro. Pilotul britanic nu are de unde să știe că sub culoarea neobișnuită se ascunde chiar „Diavolul Roșu“; la urma-urmei, Baronul nu obișnuia să-și picteze aparatele în roșu cărămiziu? Dar Brown, șeful escadrilei engleze, a observat totul și zboară în ajutorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
coborau odată cu privirea mea, pe treptele unui turn de jucărie: le studiam ambalajele cubice și etichetele în formă de stegulețe, desfășurate calm și exact. Din spatele turnului ieșeau halatele farmacistelor, cu numele prins sub o plăcuță transparentă sau cusut cu ață maro deasupra sânilor. Nu le deslușeam chipul (mereu ascuns după medicamente), dar era suficient să te-oprești la mișcarea brațelor. Urmăream cu-o satisfacție vecină cu frenezia plimbarea degetelor pe capace și dopuri, benzi adezive și sigilii, pompițe și dispozitive de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu-l știam; probabil era Sacher. M-am apropiat de vitrina cu prăjituri, prefăcându-mă că-mi aleg ceva. Cu vederea periferică, studiam pe sub pleoape ultimele mese. Nu rămăsese decât o singură persoană acolo, un tip îmbrăcat într-un sacou maro, cu un pulover pe gât, tot maro. Am coborât discret privirea spre pantaloni: stofă groasă, de-aceeași culoare; nici nu trebuia să-i mai studiez pantofii. Mi-am făcut repede un calcul. Dacă Grosescu se-afla aici, trebuia să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am apropiat de vitrina cu prăjituri, prefăcându-mă că-mi aleg ceva. Cu vederea periferică, studiam pe sub pleoape ultimele mese. Nu rămăsese decât o singură persoană acolo, un tip îmbrăcat într-un sacou maro, cu un pulover pe gât, tot maro. Am coborât discret privirea spre pantaloni: stofă groasă, de-aceeași culoare; nici nu trebuia să-i mai studiez pantofii. Mi-am făcut repede un calcul. Dacă Grosescu se-afla aici, trebuia să-mi dea un semnal. Nu putea fi cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
super și la obiect... și mi-am permis să reproduc anumite idei: > Pentru Femei ținuta recomandată: * Rochii, taioare: alege modele conservatoare, din materiale naturale, în nuanțe care rezonează cu nuanța părului și cu cea a tenului tău de exemplu: bej, maro, brun-roșcat, albastru, bleumarin, gri. Sunt recomandate taioarele cu fustă care acoperă genunchii. * Bluze: sunt de preferat modelele simple, în culori deschise. Evită decolteurile adânci, excesul de volane și culorile stridente. * Pantofi: eleganți; decupați, fără șireturi, cu tocuri nu prea înalte
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
dulci nu ar trebui vândute niciodată în ambalaje verzi, ci albastre, deoarece pentru majoritatea oamenilor verdele este asociat gustului astringent, iar albastrul gustului dulce. Aceeași soartă nefericită din punctul de vedere al vânzării o au produsele cosmetice, ambalate în cutii maro. Există numeroase teorii ce încearcă să explice reacțiile emoționale și fizice față de diversele culori. Când cineva "vede roșu în fața ochilor" înseamnă că este extrem de furios. De aceea se crede că această culoare asemănătoare sângelui ne face să fim excitați și
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
și corespunde dorinței, arătând excitabilitate, dominare, interese sexuale, agresiune, pasiune controlată și autonomie. Galbenul reprezintă "spontaneitatea" și corespunde originalității, exprimând expectanța, variabilitatea și dorința de expansiune și de a fi activ. Interpretarea culorilor auxiliare Cele patru culori auxiliare sunt violet, maro, negru și gri. Ultimele două nu sunt propriu-zis culori, ci reprezintă mai degrabă o negare a culorii. Violetul este un amestec între albastru și roșu, în timp ce maroul este un amestec între roșu și negru. Violetul încearcă să unifice impulsivitatea roșului
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
era nevoie de sabie. Și abia atunci auzi bătaia ușoară În ușă. I se păruse că o aude și mai devreme, dar nu-i dăduse atenție. Deschise. În fața ușii stătea Erina Litovoi, albă la față, Într-o rochie de hetaia maro, cu eșarfă neagră, dar fără diadema pe care o purta de obicei. Avea părul lung strâns Într-o coadă la spate. Părea, În același timp, mai fetiță și mai femeie. Și mai vie, parcă roasă de o grijă adâncă, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
un neputincios care se zbătea Între viață și moarte. - Rănile? - Îngrozitoare... spuse Erina. Nimeni nu știe cum de mai e În viață... În Încăpere intră Angelo, Însoțit de un bărbat mai scund, cu bărbiță neagră, Îmbrăcat Într-un costum sobru, maro, dar cu ușoare modele Înflorate de tip venețian. - Erina... questo e il medico... spuse Angelo. Vă rugăm să ne așteptați dincolo. Erina și Alexandru ieșiră În prima cameră, așteptând, Împreună cu Jovanka, primul verdict al medicului venețian. Trecu aproape un ceas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ceva de genul ăsta. Visam încontinuu la buzele, mâinile, sânii, picioarele ei, la ce se afla între picioarele ei. Nu putea fata să se aplece să ridice o minge de tenis - în timp ce eu stăteam țeapăn într-un fular cu căluți maro pe un fond verde, ingenios încheiat cu un inel de lemn sculptat care devenise la modă în Evanston în acel sezon datorită lui Renling - nu puteam privi asta, zic, fără să simt o împunsătură a dragostei și adorației în vintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ca să mă uit prin vizorul pe care-l instalasem de curând. M-am liniștit de Îndată ce m-am lămurit cine era. — Vin imediat! aproape că am cântat eu de bucurie. Era polițistul-secretar, Înțolit Într-o geacă de piele strâmtă, de culoare maro și nemaipomenit de urâtă. Am oftat, deplângând risipa de material excelent. Ochii lui erau la fel de albaștri ca Întotdeauna. — Sunt sergentul Hawkins, zise el ușor oficial. Dnă Jones, mă Întrebam dacă v-ar deranja să veniți la secție pentru niște Întrebări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
masa de seară, o bluză de mătase cafeniu deschis, cu guler brodat, și o fustă-salopetă cafenie, dintr-o catifea reiată, foarte fină. Își scosese pantofii și își înconjurase cu brațele un genunchi înălțat până aproape de bărbie, îmbrăcat într-un ciorap maro. Fetele nu aveau voie să poarte ciorapi-pantalon colanți, socotiți dăunători pentru sănătate. Hattie era „fetița neglijată“ la care ne-am mai referit, nepoata lui John Robert Rozanov. Avea șaptesprezece ani. Școala la care urma era foarte costisitoare, o școală în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
atâția oameni, din câte știa ea. Răul făcea și el parte din golul alb al viitorului. Asemenea gânduri îi săgetau mintea acum când ședea pe patul alb din dormitorul școlii și își ținea în mâini genunchiul cald, îmbrăcat în ciorapul maro. Îi săgetau mintea, laolaltă cu numeroase alte gânduri, cu imagini ale pârtiilor înzăpezite și ale plopilor liliachii, ale melancolicului lac din Texas, ale dragului ei tată, încruntându-se de îngrijorare în timp ce-și pregătea prelegerile, ale garsonierei sordide în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cu numele noastre cusute de sus până jos, cu litere dichisite de fetru alb. Fiecare gâlmoasă de la cadourile îndesate înăuntru. E dimineața de Crăciun și toți stăm în jurul bradului, tata pregătit cu briceagul pentru panglicile înnodate. Mama are o pungă maro de cumpărături și zice: — Înainte ca lucrurile să scape de sub control, hârtia de împachetat se pune aici, nu alandala. Mama și tata șed în balansoare. Eu șed pe podea în fața șemineului, cu șosetuțele lângă mine. Scena asta e-ntotdeauna la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
prin burlan. Scoți burlanul și coși sacul strâns, să nu se miște nimic înăuntru. Îi vinzi pe marginea drumului cu ajutorul copiilor tăi și, chiar la un preț scăzut, scoți bani frumoși. Aveam un Ford în ziua aia în Idaho. Era maro pe dinăuntru și pe dinafară. Brandy trage umerașele deoparte, verificând toate hainele de pe stativ, și zice: — Ai mai auzit așa șmecherie în viața ta? Sari la mine și Brandy într-un magazin second-hand de pe aceeași stradă, în spatele unei perdele, îngrămădite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
de-o crimă. Vestimentație formală. Capitolul 28 Rochia în care-mi car curul la nunta lui Evie e mai strânsă ca pielea. E ceea ce ați numi strâns până la os. E stampa aia bestială cu Giulgiul din Torino, aproape toată numai maro și alb, drapată și tăiată în așa fel încât nasturii roșii strălucitori țin loc de stigmate. Apoi mai port metri și metri de mănuși din mătase neagră, strânse pe brațe. Tocurile sunt vertiginos de înalte. În jurul țesutului meu cicatrizat înfășor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
bună“, insista să-mi pun o pungă peste ea până când ajungeam cu bine la destinația respectivă. Atât de puternic îi era instinctul de reprimare a plăcerii, încât prefera să mă lase să merg pe stradă cu o pungă de hârtie maro, care mi se ridica deasupra capului ca o tiară papală, decât să riște expunerea sacrei „pălării bune“ la praful din aer. Așa că după cum se vede, știu să aștept. În acele zile de început, când Sheba se ținea chinuitor de departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
un caporal. Ceva mai Încolo, atîrnați de un gard stau vreo trei șmecheri, cu bonetele lăsate pe ceafă. Unul dintre ei rîgÎie răsunător, o urare de bun venit - locotenentul Îi face observație, neconvins. Intrăm pe poartă, trăgînd după noi valizele maro de lemn. Dincolo de poartă sînt cîțiva cîini, niște potăi flocoase și murdare care țopăie și se gudură pe lîngă noi - puțin mai departe, un cîine brun, semeț, cu botul și urechile ascuțite, mă privește grav, cu o pereche de ochi
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]