2,956 matches
-
mai sunt recunoscuți de vechiul lor șef și distrug, despărțindu-se unul de celălalt, unitatea cuplului comic care i-a consacrat. Fără un temei în lume, omul devine "Condamnatul" ("der Verurteilte") ca în "Colonia penitenciară" sau "Parazitul" ("Ungeziefer") ca în "Metamorfoza". Rolul personajelor feminine în proza kafkiană este unul disputat. Karl-Bernhard Bödeker remarcă antifeminismul lui Kafka, faptul că femeile nu pot acționa ca agenți ai redempțiunii și îi distrag pe protagoniști în complexe labirinturi sentimentale. Alți critici le consideră, dimpotrivă, căi
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
și « chaplinesc »: În "Procesul", ceremoniozitatea exagerată a celor doi indivizi care îl execută pe Josef. K este înfățișată cu același umor sprinten, deși momentul este unul mai degrabă tragic: Un alt personaj cu potențial comic este femeia de serviciu din "Metamorfoza", o țărancă autentică pe care nici măcar monstruozitatea lui Samsa nu pare să o inhibe: În "Castelul", asistenții ("secundanții") lui K., Jeremias și Artur, stârnesc râsul nu doar prin atitudinea lor jovială, ci și prin faptul că mai mult își importunează
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
de 2-3 personaje identice, care acționează sincronic, cu o precizie aproape robotică. În această categorie trebuie amintiți și Rabinsteiner - Kullich - Kaminer ("Procesul"), colegii de serviciu ai lui Josef K. care îl vizitează chiar în dimineața arestului, și cei trei chiriași ("Metamorfoza") din casa familiei Samsa. Personajele-grup par o caricatură a uniformizării sociale. Tot în stilul teatrului idiș este și poanta de final din "Un artist al foamei", când omul care a flămânzit până la moarte dezvăluie cu ultima suflare secretul artei sale
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
surse de inspirație pentru parabolele lui Kafka au fost mitologia greacă sau lumea Orientului Îndepărtat. Kafka era probabil familiarizat, datorită lui Schopenhauer, cu unele idei budiste despre omniprezența suferinței. Michael P. Ryan consideră că rădăcina comună a cuvintelor Samsa (eroul "Metamorfozei") și "samsara" (ciclul reîncarnărilor) nu reprezintă o simplă coincidență. Se poate vorbi, în cazul lui Kafka, și de o imaginație fabulistică. Operele sale umanizează șoareci, câini, șacali, o cârtiță, un cal, o maimuță, un vultur etc. sau, în sens contrar
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
reifică metafora, prin apelul la imagini concrete. Spre exemplu, Gregor Samsa nu se simte un gândac, ci devine unul, deci metafora este interpretată literalmente. Conform lui Adorno, principiul literalității amintește de exegeza iudaică a Torei. Walter Sokel consideră că în "Metamorfoza" se realizează de fapt o « contra-metamorfoză », pentru că metafora este deja o transfigurare a lumii prin intermediul gândului, iar Kafka preia această transfigurare și o aduce înapoi în realitatea palpabilă. Un alt exemplu interesant se află în "Colonia penitenciară", unde o expresie
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
fotografia pentru care Gregor Samsa dezvoltă o adevărată obsesie și care întruchipează sexualitatea sadomasochistă, prin trimiterea evidentă la romanul lui Sacher-Masoch, "Venus înveșmântată în blănuri" ("Venus im Pelz"). Câteva din cele mai insistente simboluri kafkiene sunt prezentate mai jos: Nuvela "Metamorfoza" este plasată de critici în centrul canonului literar european, fiind considerată crucială și în cel mai înalt grad reprezentativă pentru literatura modernă. Transformarea lui Gregor Samsa, un comis-voiajor oarecare, într-o insectă monstruoasă este prezentată ca un eveniment firesc, care
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
gândul să dau primul examen parțial pe la sfârșitul lui mai. Numai de-aș putea să mă scutur de starea asta de apatie care mă apasă și să mă pot reculege. O cauză este, desigur, și primăvara care produce în noi metamorfoze neștiute. Câteva vești mai mărunte - Sorin Stati 9 e prodecan, George Lăzărescu 10 și Nușa Goldiș (Poalelungi) și-au susținut tezele și sunt doctori în filologie - La B[iblioteca] C[entrală] U[niversitară] nu e înlocuitor p[en]t[ru
Un istoric literar – Ion Stăvăruș by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/4405_a_5730]
-
a lăsat vizibile amprente și în alte literaturi din perioada interbelică. Un aspect specific l-a luat în Spania (unde imagismul debordant este o tendință constantă a spiritului spaniol, înclinat spre o deformare a datelor reale, împinse adesea în planul metamorfozelor onirice). În poezie a fost prezent, cu accente diferite, în experiența scriitorilor "generației din 27", ca și alți poeți (Juan Larrea, Rafael Alberti, chiar Garcia Lorca, Vicente Aleixandre, Damaso Alonso, Manuel Altolaguirre, Emilio Prados, Pablo Salinas). În Italia, unde nu
Suprarealism () [Corola-website/Science/297390_a_298719]
-
dilemelor autorului.” Ally a spus că această carte îl relevă pe autor ca fiind „victima colonialismului britanic al secolului al XIX-lea”. Rushdie însuși a confirmat această interpretare a cărții sale, spunând că nu este despre islam, „ci despre emigrare, metamorfoză, ruptura de sine, dragoste, moarte, Londra și Bombay.” El a spus și că „este un roman care s-a întâmplat să conțină o condamnare a materialismului occidental. Tonul este comic.” După apariția controverselor, unii intelectuali care cunoșteau noua carte, dar
Versetele satanice () [Corola-website/Science/320771_a_322100]
-
identité de la « nation France » de la Renaissance aux Lumières” este cel de-al patrulea volum de articole publicat de Myrian Yardeni. El tratează despre identitatea francezilor prin prizma raportului cu trecutul lor și cu scrierea istorică. Unul din articole este consacrat metamorfozei laice a conceptului de popor ales: „Conștiința de popor ales în naționalismul francez din veacurile al XVI lea - al XVIII-lea ” Într-un alt articol observa Yardeni în ce fel descriu istoricii francezi din secolul al XVII-lea geneză Franței
Myriam Yardeni () [Corola-website/Science/314598_a_315927]
-
se zice, cu un Indice Alfabetic, un Cuprins și două volume de versuri inedite ("Țoiuri" și "Ventuze"), Viziunea Vizuinii are eroi pozitivi care se transformă în negativi, ca imediat să facă saltul înapoi, în pozitivi, și tot așa, observați în metamorfozele lor de un autor care își citește lumea la microscop, și-o apropie la telescop, o desenează și, la urmă, își mîngîie, pe calea textului, dulăii Codin și Mozoc. Dar iată personajele lui Marin Sorescu, căci ele contează, în primul
Povestea ursului din pădure by Ioan Holban () [Corola-journal/Memoirs/14174_a_15499]
-
Ica), făptură legitimă, ființă iubitoare și bună mamă vitregă, Broaștele, cu apariții în cor, dar episodice, Codin și Mozoc, doi dulăi care merg împreună și la Indicele explicativ și, în fine, Copilul, singurul personaj care n-a suportat vraja și metamorfozele celorlalți eroi, el neputînd fi decît pozitiv. Acestea sînt personajele, nu avem ce povesti pentru că nu se întîmplă aproape nimic, dar avem ce comenta pentru că eroii lui Marin Sorescu vorbesc mult și cu miez dar, mai ales, au viziuni. Așadar
Povestea ursului din pădure by Ioan Holban () [Corola-journal/Memoirs/14174_a_15499]
-
treacă în registrul "literei" pentru că Ursul devine Ursu, Vulpea se metamorfozează în d-ra Vulpe, alias Anișoara Iordăchescu, Iepurilă ia în primire atribuțiile poștașului etc.; titlul capitolului în cauză spune totul: "Lumea vrea povești". Iar poveștile se spun prin "litere". Cauza metamorfozei este dragostea care "îl schimbă pe om, îl face animal și invers, face dintr-un urs și o vulpe doi oameni"; cei doi oameni sînt Ursu, responsabil silvic la Ocolul pămîntului nr.1, căruia îi plac "romanele doldora de acțiune
Povestea ursului din pădure by Ioan Holban () [Corola-journal/Memoirs/14174_a_15499]
-
teme erotice, "Venus și Adonis" și "Violul Lucreției". Le-a dedicat lui Henry Wriothesley. În "Venus și Adonis", un nevinovat Adonis respinge avansurile sexuale ale lui Venus, în timp ce în "Violul Lucreției", soția Lucreția este violată de către desfrânatul Tarquin. Influențat de "Metamorfozele" lui Ovid, poemele arată vinovăție și confuzie morală care rezultă din pofta necontrolată. Ambele s-au dovedit populare și au fost de multe ori retipărite în timpul vieții lui Shakespeare. Al treilea poem narativ , " Plângerile unui îndrăgostit", în care o femeie
William Shakespeare () [Corola-website/Science/297139_a_298468]
-
de Masao Nakagaki, de la Universitatea Shinshu, din Japonia au reușit să creeze un fir de matase care este mai puternic, mai moale și mai durabil, prin injectarea genelor în ouăle fluturilor de matase. Gogoșii viermilor (coconul produs de larve pentru metamorfoza) conțin proteine de paianjen în proporție de 10%. Matasea rezultată are mai multe utilizări: fabricarea vestelor antiglonț, aplicrea suturilor după operații chirurgicale, producere plaselor de pescuit etc. Un producător japonez numit Okamoto a început să comercializeze acesta mătase și intenționează
Nephila clavata () [Corola-website/Science/319304_a_320633]
-
este considerat dătător de viață căci, conform unei alte legende, din lacrimile sale (apa) a lui Ra au fost create toate vietățile, defapt aceasta formă de ochi este prezentă la Zeul creator Heliopolitan pe nume Ra. (Khepri, Ra, Atum fiind metamorfozele zeului creator potrivit legendei de la Heliopolis, numit și orașul soarelui). Vechii navigatori pe Marea Mediterană pictau ochiul lui Horus la prova corăbiilor lor, ca un semn de protecție asupra călătoriei lor. Ochiul lui Horus este astăzi folosit de păgânii religiei kemetiste
Ochiul lui Horus () [Corola-website/Science/318925_a_320254]
-
Art poétique". Publius Ovidius Naso (43 î.Hr. - 17/18? d.Hr.), poet liric, elegiac, scrie poeme erotice, "Amores", "Heroides" și "Ars amandi". În perioada exilului scrie "Tristele" și "Ponticele". Într-o altă etapă a creației sale compune marea frescă a "Metamorfozelor". Literatura latină este o sinteză între idei, genuri și specii literare grecești, cu producții specifice genului latin. A servit ca izvor de inspirație pentru scriitori clasici francezi ca: Molière, Racine, Boileau, La Fontaine. Și alții scriitori de valoare universală, ca
Istoria literaturii () [Corola-website/Science/322282_a_323611]
-
poetica a unor liberi cugetători și mistici medievali și tradiția militanta a unor gânditori dogmatici și puriști fanatici; în acelaș timp - critică prezentării simplificatoare a islamului că dușman de moarte în Occident. (Cea mai frumoasă istorie a libertății) (Primăvară Tunisului, metamorfoza istoriei) (Auf der Suche nach der «griechischen» Dimension des Islam) accesat în 8/12/2011 despre moștenirea de violență în islam (Islam și iluminism: între flux și reflux, pe situl Logos, 2006)
Abdelwahab Meddeb () [Corola-website/Science/324604_a_325933]
-
stea sau o cruce, un ou, o elipsă, un zero, cifra cu substanță și mărime pentru pictor, torsuri. Dintr -un anume punct de plecare începe aventura divagației, care-l fascinează. De la un detaliu real, plonjează în nesfârșire și în ispita metamorfozelor în lanț. În fixarea care refuză fixarea mi se pare a consta „mecanismul“ artei sale poetice articulate din seductive paradoxuri. Se cuvine a face o constatare, în lipsa de consecințe, în interpretarea picturii lui Florin Ciubotaru. Motivele care declanșează pictura sunt
Florin Ciubotaru () [Corola-website/Science/323251_a_324580]
-
libertății și psihologia sclaviei, Tranziția politică actuală, Corpul și spiritul indiscriminabile, Iosif și Ruben, Semnificație și valoare, abordează, dintr-o perspectivă interdisciplinară, istoria, religia, politica, morala, cultura, psihologia individului și cea colectivă, complexele naționale (românești în context comparat), în general metamorfozele sistemelor de semnificații umane. În autorul eseurilor conviețuiesc fertil medicul, psihologul, psihanalistul, omul de cultură, poetul, omul politic și publicistul. Dragomir are o perspectivă enciclopedista integratoare a dualismelor, o viziune care îmbină psihanaliza, platonismul și conștiința evoluției, a degradărilor și
Caius-Traian Dragomir () [Corola-website/Science/305322_a_306651]
-
La descente d'Orphèe aux enfers (Coborârea lui Orfeu în infern) (H. 488), este o operă compusă de Marc-Antoine Charpentier. Autorul libretului, care are la bază "Metamorfozele" lui Ovidiu, nu este cunoscut. Pentru multi compozitori mitului orfeic a reprezentat un subiect interesant de operă. Pe deoparte este o poveste de dragoste înduioșătoare și o tragedie teribilă, dar mai important pentru muzicieni este rolul muzicii în această legendă
La descente d'Orphée aux enfers () [Corola-website/Science/308877_a_310206]
-
stele. Cele două forme de existență interferează tocmai în momentul „tare" al oricărei revelații. Toate aceste stări sunt consemnate în Ocheanul întors. Ele sunt de fapt punctul de pornire al formei scrise de mai târziu, după cum descoperă Virgil Podoaba în Metamorfozele punctului. Orice tentativă de a-l situa pe autor în rândul scriitorilor pur livrești cade. Livresc este în măsura în care face apel la o intertextualitate cultural-mitologică, în text găsindu-se într-o formă originală mai multe mituri: Zeus, Danae, Leda, Icar, întruchipate
Matei Iliescu (roman) () [Corola-website/Science/302347_a_303676]
-
Cartea românească, București, 1979 - Dicționar de literatură română. Scriitori, reviste, curente (coordonator și coautor), Editura Univers, București, 1979 - Scriitori și direcții literare I, Editura Albatros, București, 1981 - Scriitori și direcții literare II, Editura Albatros, București, 1984 - Teme, motive, mituri și metamorfoza lor, Editura Albatros, București, 1990 ("Premiul „Lucian Blaga“ al Academiei Române") - Despre timp și spațiu în literatură, Editura Hyperion XXI, București, 1994 - Din povestirile lui Anton Păduraru ("proză"), Editura „Didactica Nova“ Craiova, 1998 - Curente literare românești și context european, Editura
Dimitrie Păcurariu () [Corola-website/Science/324011_a_325340]
-
relației lor în funcție de ce senzații, stări și reacții le trezește fondul sonor. Prin urmare, coloana sonoră a spectacolului joacă un rol decisiv în traseul celor doi „clienți”. Controlată de către DJ, acest maestru de ceremonii care se află într‑o continuă metamorfoză - animalic, bufonic, diavolesc - muzica îi transformă în marionete care nu‑și mai pot controla pornirile. Se oprește muzica? Se simt descoperiți fără ea... Această serată le va scoate la iveală, rând pe rând, toate măștile afișate în societate, plăcerile vinovate
Platforma de Teatru Educațional (4−29 octombrie) () [Corola-website/Science/295789_a_297118]
-
creând astfel o lume pe masura dorinței (sexuale)[11]”. Artă cinematografică joacă un rol important în definirea identităților sexuale ale culturii de masă, reprezentând femeia că obiect-sursă de plăcere (de exemplu, Marilyn Monroe că icoana a sexualității, simbol absolut al metamorfozei audio-vizuale a patriarhatului). Femeia devine astfel Muză preaslăvita, cea care inspiră creatorul prin frumusețea ei. „Un mod inteligent de a reduce la tăcere femeile a fost ridicarea acestora la înălțime, ele transformându-se în obiect de cult și de adorație
Patriarhatul, mașina de vise. Metamorfoză și hipersexualizare () [Corola-website/Science/295778_a_297107]