874 matches
-
suprarealist alegoric. Magia pietrei (1995) se organizează în jurul mineralului ca simbol al eternității condensate. Piatra clădește temple, nu neapărat reale concrete, ziduri cu „crăpături”, „morminte”, „răni”, „scuturi”, pătrunzând în simbolul istoriei înseși. Astfel, umbra tatălui priveghează templul de sub o lespede mortuară. Dar pietrele pot fi și palme cu linii misterioase, cerând, ca niște „pietre-ghicitori”, cititul chiromanților. Viața secretă a pietrei pulsează de forța expresiei, e „bolnavă de poezie”. Culegerea Țara extremelor (1994) probează un echilibru artistic matur. Tensiunea „știrilor” dramatice e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288005_a_289334]
-
90 4.4. Albatros nr. 8 - cenzurat / 92 5. Prelungirile unui fenomen publicistic - Gândul nostru / 95 6. Puncte de convergență. Reveniri / 98 POEZIA ALBATROSISTĂ / 103 1. Preliminarii / 103 2. Imaginarul poetic. Tematizarea unor obsesii / 119 2.1. Acvatic, erotic și mortuar. Călătorie spre inimă / 119 2.2. Ancorarea în cotidian. Pecetea coșmarului / 143 3. Modalități de structurare a discursului liric / 151 3.1. Acumulări, destructurări, forme de dialogism / 152 3.2. Intertext. Certitudine și incertitudine - jocul probabilităților / 165 3.3. (Auto
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
central în poemele acestei generații. Vom prezenta aici câteva dintre elementele care definesc imaginarul poetic al acestor scriitori, precizând că ele se înscriu într-o rețea de simboluri care le face greu de analizat separat. 2.1. Acvatic, erotic și mortuar. Călătorie spre inimă Unele dintre poemele reprezentative pentru generația aceasta sunt cele în care se anunță, direct sau indirect, o călătorie adesea imaginară spre spații exotice, spre universul erotic sau chiar spre moarte. Călătoria implică deseori simboluri acvatice sau chiar
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
îmi agăț pielea ca pe o cămașe deoparte -/ sunt Soarele ce-și găsește lăncile aduse din spelunci/ în pulpele dumitale dogorind ca niște orașe incendiate". Imaginile tind spre grotesc fără însă să provoace repulsie, căci senzualitatea se amestecă aici cu mortuarul ca de atâtea ori. Prin aceeași tehnică a ștergerii contururilor, a fluidizării imaginii, se reface și imaginarul tradițional religios, spiritual. Raiul e cel mai adesea unul subacvatic sau creează această impresie pentru că apele cuprind tot universul: "Turbure, neînfrânt curgând/ prin
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
eczema ce se întindea pe armuri și pe arme", "era un vaiet lung de iasme și huliți/ născuți pe valuri din scuipat de demon să se-agațe"). Limbajul devine armă de luptă în sine, iar cântecul se transformă într-unul mortuar, nu e un imn închinat victoriei, ci un tablou al morții, al bolii cu toate grozăviile ei. Granițele dintre eros și thanatos se șterg, iar eul poetic pare să ghicească în orice gest o imagine a morții. De aceea face
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
arsenalul deznădejdii (otrava, liniștea, ștreangul, somnul, hipnoza, bocetul) și aceasta nu este prezentată doar ca o stare în capcana căreia omul se lasă prins, ci ca o fiară ieșită la vânat: "deznădejdea (...) ne mușcă din zile câte-un sfert" (Pacienți). Mortuarul cucerește și la nivel olfactiv spațiul intim, camera se apropie, ca la Bacovia, de simbolul cimitirului, al sicriului: "Camerele albe (...)/ se cârpeau cu mătrăguni pe-alocuri,/ miroseau a cruci câte puțin" (Pacienți). Albul nu mai este o culoare a inocenței
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
dimineții, ci de zori ai suferinței (" - Dimineața ca o sârmă ghimpată/ s-a oprit în pieptul omului profilat pe cer"), mitralierele sugerând sfârșitul "omului profilat pe cer" și odată cu el și al speranței. Imaginea feminității este adesea legată de cadrul mortuar, femeia înecată integrându-se în acest peisaj al descompunerii ("Și-apar pe valuri fete moarte", Coșmar, "crescuse enorm (...)/ cu sângele lui subteran,/ în care au putrezit rădăcini/în care s-au înecat femei", Omul profilat pe cer). Alteori se prezintă
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
se reduc, într-un tablou ce abia păstrează câteva urme de viață. Sugestia sinestezică cu care se deschide și se închide textul, "Prin părul lui Avesalom adierea trecea ca pe o liră", suprapune și două imagini, una a acvaticului, a mortuarului, și una a spațiului aerian, sonor. Se remarcă și aici ruperile de ritm, constituirea textului din impresii care par a se schimba, un fel de tehnică a schimbărilor de perspectivă, de imagine. Textul se apropie de așa-numitele poeme ekphrastice
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
proiectarea unei lumini ciudate asupra tabloului, referința la spiritul romantic sugerează intertextul, acceptarea experienței romantice, preluarea ei, dar și detașarea de aceasta. Grotescul e prezent și în Fanții, imaginarul poetic face acum referire la mlaștina, o altă sugestie a acvaticului mortuar, "sudoarea mlaștinii", "miasma grea", "smârcuri". "Cu talie de miri ies fanții din tarot la înnoptat -/ îmbracă în ei sudoarea mlaștinei, miasma grea/ și pe la tâmple le adie un fir de lână subțiat.// Răsar din smârcuri, îi trimet orașele cu turnuri
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
lirică. La Tonegaru, impresia de text care se face pe parcurs, niciodată cu început bine delimitat sau cu un final categoric este creată și în Habanera. Incipitul impune ideea de continuitate, "un alt necunoscut scobora de pe înălțime", prin adjectivul "alt". Mortuarul invadează cotidianul, oniricul se suprapune peste imaginile stării de veghe, dar totul se realizează cu naturalețe. Motivul oaselor se impune și aici, e o reducere la esență, la minimum, o despovărare de carnal și totodată de tot ce înseamnă viață
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
să-și clișeizeze discursul dinamitard). Cele două strofe care ar trebui să ofere tabloul, conspectul concludent al toamnei prezintă o lume răsturnată, tema este comună, toamna se asociază morții, dar, pe lângă proiectarea în universul familiar ("am locuința lângă cimitir") a mortuarului, se observă și o deturnare a așteptărilor. Universul e modificat (se păstrează lumea de bâlci, "dricarii cu simbria neplătită/ la rișcă joacă în răspântii o dantură/ să cumpere cercei pentru iubită", în care hazardul își spune cuvântul, dar din care
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
insuportabilului. O altă ipostază a suferinței, delirul unui bolnav, în care totul ia proporții halucinante, se conturează în Moartea albă; titlul este o metaforă sugestivă pentru experiența pe care o traversează personajul central, obsesia albului proiectând adevărate tablouri bacoviene (convoaie mortuare ce defilează sub cerul lăptos, fețe livide, zăpada murdară). D. a mai publicat o suită de Profils parlementaires roumains (1916), iar în colaborare cu Radu Drăgescu a tradus din E.A. Poe Fantezii humoristice. SCRIERI: Profils parlementaires roumains, București, 1916; Drumuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286862_a_288191]
-
-se, pleoapele s-au închis. Prizonierul a început să trăiască o stare de tensiune nervoasă, obsedat de privire. Imaginea aceasta a apărut pe chipul lui Petrovan, cel mai voinic dintre noi. Lipsa hranei îi făcuse fața scheletică ca o mască mortuară. Ședea de multe ori sprijinit în colțul dintre cei doi pereți pe ușă și moțăia de slăbiciune, închizând și deschizând din când în când pleoapele ochilor. Atunci mi se părea că eu sunt prizonierul și el statuia prin ochiul căreia
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
răni sângerânde și eram epuizați de căldură și de efortul mersului. Se înnopta de-a binelea când intram în Alba Iulia, mai mult de-a bușilea, alții duși pe brațe de cei mai rezistenți, iar în căruța ca un car mortuar, unul peste altul erau aruncați ca sacii cei complet sleiți. La poarta penitenciarului gardienii însoțitori au predat căruța cu dosare, acoperite de trupuri. Mai bine de două ore a durat intrarea pe poartă. Intram și cădeam ca buștenii doborâți de
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
feroviar-viitorul, călcătura șinei pe Subcarpați domină latura și rotunjimile colinare siluetele de Ardeal, noapte aproape deplină Șieu, lumea pe bumbii culmilor, verdeața dă paloare zilei unde n-am mai încăput, gri și negri de neguri, aridizarea cu lună în materie mortuară grăsoasă, tunel Monor Gledin, tunel, plopi piramidali, frîngeri în văi, Rîpa de Jos, în iconomia de Sus pleura de copaci, dacă nu noi, ea să învelească mișcări respiratorii vitale, trupuri care te însoțesc pe tot segmentul de linie! Ora 22
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
capul rîmei încolțite de polițist, ea ori sora ei, ce e comerțul ăsta ambulant! Brazi sîngele albastru al petrolului Ioan Grigorescu, cînd a venit din armată, înainte, jale, Ploiești, vorba înfrățește din varii platforme, urcă, pfai, ce plin e! coroana mortuară peste gențile din boxă, Ploiești Tîrgoviște etajat și gol cu becurile gării, nasturi luminoși pe coloanele de cracare, sîngele din pămînt repornit scoate miros, mesaj identic la vînzătorul de bere-apă minerală-bere, dar cu ordonarea în lungul trenului, pe clienți, legăturile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
am pus ochii pe un sigiliu, care mi-a fost promis, dar tot În septembrie. și tot atunci ne vom Întâlni spre a vedea și alte lucruri care ar mai fi. 282 Mircea V. Pienescu a lipit pe scrisoare anunțul mortuar pentru Lucia Brăiloiu. Iată-i cuprinsul: Maria Millo anunță cu nemărginită durere pierderea scumpei ei surori LUCIA CONST. BRĂILOIU decedată În ziua de 26 iunie. Corpul este depus la capela cimitirului Belu. Înmormântarea va avea loc vineri 28, ora 12
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
în sălile școlilor, liceelor și facultăților, doar așezarea prafului era singurul semn de viață. Copiii cu ziare nu mai strigau în acele zile titlurile la trecători, se știa că toate știrile erau dedicate suveranei. Detaliile pelerinajului de la Peleș, sosirea trenului mortuar de dimineață în capitală, programul vizitelor la Cotroceni și al întregilor funeralii, comemorări ale diferitelor evenimente la care regina asistase în ultimii ani, istoricul domniei sale, elogii, dar și critici, totuși nu atât de vehemente, umpleau cu tuș negru paginile ziarelor
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
exercite puterea, în timp ce-i ținea la picioarele ei, își plimba încurajator privirea sașie, pătrunzătoare, de la unul la celălalt dintre cei doi bărbați turtiți, năuciți. Păreau absolut amețiți de atracțiile ei. Era, fără îndoială, o mare variație față de atmosfera de capelă mortuară, din ce în ce mai apăsătoare, de la Capul Shruff. — Ce dorești, Rosina? — Ce vrei să spui prin „Ce dorești?“. Ce manieră de a întâmpina un musafir! „Ce dorești?“ Mă îngâna. Ce întrebare mai e și asta? Ceilalți doi se tăvăleau de râs. Fiecare cuvânt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
că se împușcă dacă nu îi corectează nota la purtare. Acesta însă a rămas de neînduplecat, iar colegii răutăcioși, îl apostrofau zgomotos spunândui: ai zis că te împuști Ioniță. Și Ioniță s-a împușcat pe o alee sub Tâmpa. Cortegiul mortuar a trecut prin fața ferestrelor profesorului Baboe, nici asta însă nu l-a impresionat. Era o replică des folosită de părinți când își dojeneau copiii care nu reușeau undeva, ceva: „ce o să zică lumea?” Și replica asta stupidă se implanta adânc
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
prietenele fac imediat socoteala nu în EURO, ci în bijuterii, tabloul preferat al generalului din anturajul regal va fi admirat de toată lumea. Iar cu vremea, și de soția dumneavoastră.“ Omul care a trăit în viitor Am citit într-un anunț mortuar că defunctul Dăbuleanu Pamfil trăise numai în viitor. Asta vroia să fie o virtute. Poate că totuși familia dorise să spună altceva, dar, neavând percepția corectă a timpilor, căzuse într-o formulă suprarealistă. Pe de altă parte, ai lui puteau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
materiale (ba o metaforă, ba un adjectiv), m-am ales cu o spaimă latentă. Ca a acelora care stau în blocuri cu bulină roșie. Am scris acest articol deoarece, în ziua în care am dat în ziar de anunțul acela mortuar, am îngropat pe cineva drag. Cineva care, din toată sărăcia, se îngrijise să-i lase familiei un loc de veci betonat și cuprinzător, ba chiar și luminos, ca să nu ne mai ia viitorul, fie acesta și trist, pe nepregătite. Poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
22 iulie. Este publicat testamentul Regelui Ferdinand, în „Monitorul Oficial”, inclusiv codicilul ce-i acorda regelui Mihai toate castelele și domeniile Casei Regale. 24 iulie. În Sala Bizantină a Palatului Cotroceni are loc serviciul religios al înmormântării Regelui Ferdinand. Cortegiul mortuar se îndreaptă apoi spre gară. Sicriul și convoiul funerar se deplasează cu trenul regal la Curtea de Argeș. Un al doilea serviciu religios de înmormântare se desfășoară la biserica mănăstirii Curtea de Argeș, urmat de înhumare. 25 iulie. Înalta Regență dă o Proclamație în
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
pe un afet de tun. Cortegiul pornește spre gara Sinaia. Per pedes s-au deplasat în ordine: Carol, Nicolae, Mihai, urmați de Casele respective și de personalul reginei defuncte. Fiicele reginei, Maria, Elisabeta și Ileana au mers cu trăsura. Trenul mortuar a plecat din gara Sinaia la ora 915 și a ajuns în gara Cotroceni la ora 1145. Era așteptat de guvern, consilierii regali și marii demnitari. Sicriul a fost coborât din tren și așezat pe un catafalc în fața gării Cotroceni
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
îndurerată s-a întrunit în Sala Tronului. S-a desfășurat o slujbă religioasă. Sicriul a fost luat de un grup de ofițeri și așezat pe afet. Cortegiul s-a format în ordinea stabilită de Carol. La 12 m în urma carului mortuar mergea regele, iar la 3 m în urma lui se aflau, pe aceeași linie, de la stânga la dreapta: Arhiducele Anton de Habsburg, Prințul Nicolae, Marele Voievod Mihai și Prințul Friedrich de Hohenzollern. La ora 12, carul mortuar a ajuns în gara
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]