585 matches
-
la plimbare prin parcul Ciudadela, iar seara ar face pe cineva să dispară printre dărîmăturile castelului Montjuïc ori Într-o groapă comună, fără nume și fără ceremonial, refuza să-mi intre În cap. Tot sucind acest gînd, mi s-a năzărit că, poate, universul acela de mucava pe care eu Îl luam drept bun nu era altceva decît un decor. În anii aceia furați, sfîrșitul copilăriei, aidoma unui tren de pe liniile iberice, sosea cînd sosea. Am Împărțit supa aceea din zeamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
Mă temeam că lumea de miraje pe care o clădisem În jurul Clarei se apropia de sfîrșit. Prea puțin Îmi Închipuiam că problemele mele abia Începuseră. MIZERIE ȘI COMPANIE 1950-1952 7 În ziua cînd am Împlinit șaisprezece ani, mi s-a năzărit cea mai proastă idee din cîte Îmi fusese dat să-mi treacă prin minte de-a lungul scurtei mele existențe. Cu de la mine putere și pe riscul meu, am hotărît să organizez o cină cu prilejul zilei mele de naștere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
În urmă, Într-o bătaie, În prima mea săptămînă petrecută la iezuiții de pe strada Caspe. Tatăl lui venise să-l caute după ore, Însoțit de o fetiță Încrezută care s-a dovedit a fi sora lui Tomás. Mi s-a năzărit să fac o poantă neghioabă despre ea și, cît ai clipi, Tomás Aguilar se și prăvălise peste mine Într-un potop de pumni, care s-a lăsat cu dureri pentru cîteva săptămîni. Tomás era de două ori mai mare, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
vii tu și nu măscăriciul acela de ultima oară, acela cu nume de toreador, care mi s-a părut că ori era băut, ori eram cît pe ce să-l Încui și să arunc cheia. Închipuiește-ți că i s-a năzărit să mă Întrebe de etimologia cuvîntului „boboc“, pe un ton ironic foarte nelalocul lui. — Doctorul Îl ține sub o medicație foarte puternică. Are ceva la ficat. Asta fiindcă umblă buimac cît e ziulica de lungă, bombăni Velázquez. Eu, În locul vostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
mai bine decît mă cunosc eu Însumi. — Să nu te miri. Frate-meu știe prea bine În ce ape ne scăldăm cu toții. Ce se Întîmplă e că nu spune niciodată nimic. Dacă Însă Într-o bună zi are să i se năzare să deschidă gura, au să se prăbușească pereții. El te prețuiește mult, știi? Am ridicat din umeri, coborîndu-mi privirea. — Vorbește mereu de tine, și de taică-tău, și de librărie, și de prietenul acela care lucrează cu voi, despre care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
le picteze În viață, susținea el, din pricină că era obligat să-i tot picteze pe debilii mintali din familia regală. Ca să nu lipsească nimic, lui Sophie, poate pentru a-și omorî singurătatea și a-și aminti de taică-su, i se năzări să-i dea lecții de pian. Julián, care adora muzica, pictura și toate materiile lipsite de folos și de cîștig În societatea omenească, Învăță repede elementele de armonie și hotărî că ar prefera să-și inventeze propriile compoziții, decît să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
pe-aici deșteptătorul adus de taică-tu acum două săptămîni. Nu știu ce i-a făcut, dar mai bine și-ar cumpăra unul nou decît să-l mai repare. Mi-am amintit cum uneori, În nopțile de vară Înăbușitoare, tatei i se năzărea să iasă să doarmă pe balcon. I-a căzut În stradă, am zis eu. — Mă gîndeam eu. Zi-i să-mi spună ce vrea. Eu Îi pot obține un Radiant la un preț foarte bun. Dacă vrei, uite, Îl poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
anumită gîndire. Imbecilul sau mîrlanul nu stă să se gîndească ori să raționeze. Acționează din instinct, ca jivinele din grajd, convins că face bine, că are Întotdeauna dreptate și mîndru să tot fută, iertat să fiu, tot ceea ce i se năzare a fi diferit de el Însuși, În ce privește culoarea, credința, limba, naționalitatea sau, ca În cazul lui don Federico, obișnuințele private. Ceea ce trebuie pe lume sînt mai mulți oameni răi cu adevărat și mai puțini țugurlani limitrofi. Nu mai vorbiți prostii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
și cu mintea ascuțită îi mai bine să stea acasă”. Călugărul privește și ascultă cu atenție tot ce se petrece în jurul nostru. Apoi se uită la mine și, văzându-mă adulmecând ca un ogar, mă întreabă: Ce ți s-a năzărit? Mă întreb de unde vine mirosul de pește. Uite acolo se învârte peștele adus de la Dunăre și din alte locuri, pregătindu-l pentru drumul spre Liov, mănăstiri, Curtea Domnească sau dughenile târgului. Aș mai avea o întrebare, părinte. Spune-o cât
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
față: N-am mai făcut-o, până acum, răspunse ea, cu o strălucire de mândrie în privirea-i albastră. N-am mai făcut-o: niciodată! Graiul îi era jos, reținut și, firește, cu atât mai melodios. Lui Vladimir i se năzări că încăperea și bolțile culoarelor de marmură ale etajului întreg reluară șoapta ei într-o succesiune de neverosimile ecouri, la fel cu tonalitățile de jos ale unui registru de orgă. De surprindere, aproape că-i scăpă paharul de whisky pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Discuții cu socrul, cu cumnatul, cu soacra, scandaluri... N-a fost perioadă bună sau rea. Cam faze, așa. Când caldă, când rece - mai câte un scandal, iar se împăcau. Gelozia. Și era un tâmpit. Și cu asta, basta! I se năzărea tot timpul, tâmpit. N-avea nici un motiv. O pândea. O bătea. Avea fixuri. Mini? L-a întrebat întâi și, când a văzut privirea, a renunțat așa, de bunăvoie. Fard? Nu prea se farda. Machiaj? Treaba asta îi plăcea, deci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
plăcea, deci nu era împotrivă. Și părul, cum îi stătea, îi plăcea. Deci n-avea pretenții să se ducă la coafor sau chestii de-astea. Te pui cu nebunul? Da, nebunia asta îmbracă mai multe forme de manifestare. I se năzărea. Da, dacă nu era cu ea, suferea și se ducea s-o caute. La un moment dat, se săturase. La un moment dat, a ajuns la concluzia că e un caraghios și chiar că se umilește cu chestia asta. Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
sutienul cam neîncăpător, scoate o agrafă din geantă și-și prinde bluza. Urcă în tramvai, zâmbind cu satisfacție de privirile pofticioase ale puștanilor. Traversez curtea plină de bălării a Institutului de Restituire a Memoriei, cui naiba i s-o fi năzărit să-l boteze așa?, de fapt o bucată din fosta garnizoană de Pompieri, unde făceau armata cei cu pile. Nu țin minte să fi intervenit vreodată la vreun incendiu, nici măcar atunci când a luat foc Preventoriul de lângă ei, a ars acoperișul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
omuleții! Auzi, mergi diseară sub pod? Sau te bate mă-ta? - Fiu-tău iar nu doarme, umblă ca nebunul prin casă, l-am găsit pe prag dimineață, cu niște haine scoase din dulap lângă el, vorbește singur, nu știu ce i se năzare. Am să-l duc la biserică să-i citească părintele Antonel. Când îl stropești cu agheasmă, se învinețește... - Era bine dacă mai aveam unul... ăsta a ieșit negata... Când n-am ce face și nici muște nu-s, să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
nu mi-a mai plăcut de atunci. Trebuia să fi plecat odată cu ea, nu m-ar fi respins. Mi-am zis că aici e liniște, aer, un cadru prielnic pentru elaborarea unui sistem filozofic nou. Pe urmă, mi s-a năzărit chestia cu iepurii și câinii... Mai pământean, Romancierul a schimbat vreo trei femei - acum se ține după Caravella - de aceea și arată atât de tânăr. O să-i tragă și lui cineva un glonte-n cap, precum Eremitului. Sau o să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
joacă a Antoniei cu oglinjoara pudrierei În apropierea unei bălți de păcură. Antoniei era bine să i se ia cu totul poșetuța și să i se spună să mai tacă din gură, să nu mai tot strige, cum i se năzărea, Sodoma! Sodoma! Foc! și alte chestii din astea. Pentru că, Doamne ferește, nebuna chiar putea, prin repetare, să declanșeze cine știe ce resort sensibil, diavolesc, ce ar fi scurtcircuitat planeta, se zicea că Încă sînt multe forme de energie neștiute: venea o babă smintită
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
formalitățile. A plecat spre Europa azi după-amiază. —A lăsat vreun mesaj? Mi-e teamă că nu. 11tc "11" Când m-am trezit dintr-odată refuzând, fără vreun motiv întemeiat, o călătorie cu un AP, am știut că nu mi se năzărise revelația pe care o avusesem în Hotelul Mercer. Peste câteva zile, chiar înainte de-a pleca la Londra pentru ziua de naștere a tatei, m-a sunat Patrick Saxton. Nici n-am apucat să-i spun bună ziua că a și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
în când ca să-mi scald spiritul în privirea ochilor dumitale, să mă îmbăt în aburul respirației dumitale... — Bine, don Augusto; astea sunt lucruri pe care le citim în cărți; să lăsăm asta. Nu mă opun să vii ori de câte ori ți se năzare, să mă vezi și să mă răsvezi, să stai de vorbă cu mine și chiar..., ai văzut adineauri, chiar să-mi săruți mâna; am însă un logodnic de care sunt foarte îndrăgostită și cu care am de gând să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
odată? Știți să vă țineți de cuvânt? — De la caz la caz. — Da, refrenul bărbatului tău. Răspunde-mi însă direct, nu cum obișnuiți să faceți voi, femeile, încât rareori răspundeți la întrebarea ce vi se pune, ci la ceea ce vi se năzare că aveți să fiți întrebate. Și ce anume ați vrut să mă-ntrebați? Dacă voi, femeile, vă țineți cuvântul dat. — Depinde de cuvânt. — Cum adică depinde de cuvânt? — Sigur că da. Unele cuvinte sunt date ca să fie respectate și altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
trebuie să fiu supus chefului dumneavoastră absolut, cum îl numiți, sau capriciului dumneavoastră. Până și așa-zisele ființe fictive își au logica lor internă... — Da, știu cântecul ăsta. — Într-adevăr: un romancier, un dramaturg nu pot face tot ce li năzare cu un personaj creat de ei; o ființă de ficțiune romanescă nu poate face, în virtutea bunei legități a artei, ceea ce niciun cititor nu s-ar aștepta să o vadă făcând... — O ființă romanescă poate... — Și-atunci? — Dar o ființă rimanescă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Destul! E intolerabil! Vii să te sfătuiești cu mine și începi să-mi contești existența, tocmai mie, care am dreptul să fac din tine absolut ce am eu chef, da, așa cum auzi, absolut ce am chef să fac, ce-mi năzare mie să... — Nu fiți atât de spaniol, don Miguel... — Și mai vii și cu asta, smintitule! Ei bine, da, sunt spaniol prin naștere, prin educație, prin trup, prin spirit, prin limbă și chiar prin profesie și funcție; spaniol mai presus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
inofensiv care ia, prin mimetism, înfățișarea unuia dăunător, își zbârlește coada și adoptă un aer de ferocitate când se vede atacat și încearcă să înfricoșeze prin spaima lui. — Exact. Ei bine, așa e prostul negativ sau defensiv. Când i se năzare o prostie, și el știe că așa este, când se pregătește să repete unul din locurile comune ale bunului-simț pur, oglindă a trivialităților, o proclamă solemn și emfatic, de parcă ar rosti un aforism profund sau ar descoperi un principiu luminos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
englezește și, culmea, îl citisem pe Piaget. Ne-am așezat la masă. Les salades. Ce să cred eu despre occidentalii ăștia? Că trăiesc într-o societate de consum, că au de toate, dar că, de o vreme, li s-a năzărit să mănânce numai mâncăruri vegetariene și bio. Așa scria în ziarele socialiste ale vremii, așa văzusem la televizor. Așa și credeam. Aveam o foame în mine - greu de descris. (La institut, când ei plecau la masă, eu mă scuzam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
și batjocură. Ca și cum ar fi zâmbit doar în gând, un zâmbet lat, satisfăcut, din care n-a ieșit la suprafață mai nimic. Nimic, de fapt, nimic, nici vorbă să comită Vasile, zis Basil, asemenea măgării, poate i s-o fi năzărit lu’ domn’ Tolea, că cine știe, o fi vinovat de ceva. Care zâmbete, doar nu suntem la țirkus, bine zice domn’ Marga, să nu te prind că te maimuțărești sau ai ceva de comentat, nu e de rangul tău, Vasile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Audiențe a C.C.-ului, Mandrafița G. Aducea și lua, de trei ori pe săptămână, corespondența secretă la Județeană și seara o cazau la casa de oaspeți din pădure de la Obancea. Goncea îi făcea nopțile mai scurte. „Poate mi s-a năzărit, își spuse Burtăncureanu, întorcându-se cu cheia spre camera Andromadei. Ațipisem probabil, și...“ Nu-și mai duse gândul până la capăt. Tot ceea ce putu să mai facă fu să urle. Urlet greu, de sperietură grozavă, de spaimă sfâșietoare, urletul groazei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]