6,948 matches
-
și am avut la ce mă holba jumătate de noapte. La „giumatate la șasă”, nea Ioniță a hoit. Mitu i-a răspuns, eu n-am zis nimic. M-am ridicat, la fel ca ei, și m-am apropiat de vatră. Nea Ioniță mi-a cerut s-aprind focul, el și-a aprins o țigară. Mitu mi-a înmânat o fâșie de cauciuc. Îți recomandăm A fost cât pe ce să ajung ginere la bulibașă. „- Adu fata aici, s-o văd, să
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
ce-ai pus?”„Straița!” „Șî cu ce te-ai coperit?” „Tot cu straița!” „Păi cum drac nu ț-o fost frig?” „O fost așe o caldură, c-am durnit tot cu genunțî la gură!” Așe șî tu cu cojocu haluia! Nea Ioniță povestise molcom, fără pic de ironie în glas. Semn bun. Am urcat cu oile la „Vârvu Nost”, adică al Slăveiului (trecut pe hărți, în mod eronat, Mija) prin Popa, o lăsătoare (culoar) înierbată prin jnepeniș, aflată ceva mai jos
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
Să faci binie să-ț agiungă! - Da, lasă, nea Ioane, că pot și fără, să nu rămâi dumneata... - Mă uomulee! Nu-ț comaaand, nu-mi comaanzi! Așa am realizat că, în dosul vorbelor spuse răstit și a figurii permanent încruntate, nea Ioniță era un om dintr-o bucată, bun și cu simțul umorului. Îți recomandăm Povestea ca viață. Dumnezeu cu față umană Nea Ioniță fuma jumătățile de țigară cu o sipcă de lemn. Pentru mine, în schimb, fumatul lor era groaznic
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
comaaand, nu-mi comaanzi! Așa am realizat că, în dosul vorbelor spuse răstit și a figurii permanent încruntate, nea Ioniță era un om dintr-o bucată, bun și cu simțul umorului. Îți recomandăm Povestea ca viață. Dumnezeu cu față umană Nea Ioniță fuma jumătățile de țigară cu o sipcă de lemn. Pentru mine, în schimb, fumatul lor era groaznic. Mă ardeam la degete, la buze, fumul îmi inunda ochii. Ciobanul mă privea amuzat, de parcă-mi zicea să-mi fie învățătură de
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
Banat, când păștea oile în preajma fabricii de țigări de la Timișoara. „S-arunca rebuturile-n câmp. Ierea câte-o țâgare de-on metăr, dohăneam din ea o saptamână!” După ce le-am dat câteva indicații unor turiști cehi, m-am apropiat de nea Ioniță și i-am cerut un foc. Mi-a înmânat bricheta. Am scos din buzunar o țigară cu filtru, am aprins-o și am fumat elegant, savurând-o din plin. Făceam eforturi să nu râd. Ortacul meu avea ochii cât
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
ne-am întins pe pătureici. Eu am ațipit în câteva secunde. Visam că venise ursul la oi, că-i dădeau câinii roată. Am tresărit. Câinii lătrau aievea, dar nu la urs. Ca din senin, pe buza prăpastiei apăruse un om. Nea Ioniță a ocărât câinii. Am observat că bărbatul avea pantofi cusuți cu sârmă și că ținea în mână o biblie fără cruce pe copertă. - Mă uomule, cum hiriș agiunsăș aci? Străinul a zâmbit, și-a tras câteva clipe sufletul. - V-
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
o biblie fără cruce pe copertă. - Mă uomule, cum hiriș agiunsăș aci? Străinul a zâmbit, și-a tras câteva clipe sufletul. - V-am văzut de jos, de la lac. Păstorii de oi sunt bine văzuți în ochii Domnului. Am pufnit ironic, nea Ioniță s-a încruntat. - Mă uomule, io te-ntrebai cum agiunsăș aci pe râptil-eștea. - A! Păi, ia uitați, am plecat așa, am cotit așa, am urcat așa, pe urmă așa și-am ajuns. În timp ce vorbea, se uita spre Tău și
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
am urcat așa, pe urmă așa și-am ajuns. În timp ce vorbea, se uita spre Tău și desena, cu mâna în aer, un traseu imaginar. - Credeți în Dumnezeu? Domnul Isus are multe pilde cu păstorii de oi. Eram numai ochi la nea Ioniță. Făcea niște grimase de mă treceau fiori. Și-a pus cizmele în picioare, s-a proptit în bâtă și s-a ridicat. - Numa hiriș te-adusă pân-aci! Știi pe un să te-ntorci? Te duci așe, dupa aia
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
trimes cin te-o trimes, nu-i treaba me. Nu-ț comaaand, nu-mi comaanzi! Să-ț măi esplic o dată pe unie s-o iei? Străinul s-a crispat, a îngițit în sec. A pornit voinicește în direcția indicată de nea Ioniță. De cum a dispărut din ochii noștri, nu m-am putut abține și-am izbucnit într-un râs copios. Dar ciobanului nu-i ardea de râs. S-a uitat spre Tău, apoi spre mine și iar spre Tău. - Ia hai
„- Nu-i treaba me cin te-o trimes...” În prima mea ciobănie, „omul Domnului” ne-a apărut pe un vârf de munte și noi l-am luat cu bolovani by https://republica.ro/z-nu-i-treaba-me-cin-te-o-trimes-in-prima-mea-ciobanie-zomul-domnului-ne-a-aparut-pe-un-varf-de-munte [Corola-blog/BlogPost/338788_a_340117]
-
să termin până pe la zece de legat și de făcut stoguri. - Au venit iar să te anunțe că joi trebuie să aduci tot grâul la batoză, așa că vorbește cu cineva să te ajute la căratul snopilor la arie. Poate vrea nenea Stoica să meargă cu carul. În două drumuri cu două care, cred că reușiți să aduceți ce-i deasupra la Spoială. - Așa sper și eu. Am să vorbesc mâine când mă întorc de la câmp. Trebuie să merg și la unchiul
PUNŢI PESTE VREMURI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1430 din 30 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1417351061.html [Corola-blog/BlogPost/371952_a_373281]
-
care, cred că reușiți să aduceți ce-i deasupra la Spoială. - Așa sper și eu. Am să vorbesc mâine când mă întorc de la câmp. Trebuie să merg și la unchiul Vasile să-i cer colțarii ca să-i montez pe căruță. Nenea Stoica locuia peste drum și era soțul mătușii Ioana, sora tatălui său, mai mică cu doi ani. Întotdeauna s-au ajutat când a fost nevoie, așa că și acum îl va ajuta chiar dacă el terminase de treierat și orzul și grâul
PUNŢI PESTE VREMURI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1430 din 30 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1417351061.html [Corola-blog/BlogPost/371952_a_373281]
-
încântat de revederea unui chip familiar, deși îmbătrânit cu ochii parcă mai adânciți în orbite cu obrajii mai supți și părul cărunt, cu duioșie și respect față de vârsta înaintată a căruțașului, involuntar îl salută ca atunci când era mic: - Săru' mâna, nene Niculae! Săru' mâna! - Trăiți! - Ei, cum așa?!... Bună ziua! Nu mă mai cunoști, eu sunt Ionică a' lui Gheorghe! - Cum? Nu cred, băiatul lui este plecat printre străini. Tu ești, Ioane? Chiar tu? Te-ai făcut domn, da' să știi, noi
INSTRAINAREA PARTEA I de MIHAI ŞTIRBU în ediţia nr. 209 din 28 iulie 2011 by http://confluente.ro/Instrainarea_partea_i.html [Corola-blog/BlogPost/345716_a_347045]
-
a-i mulțumi maistrului care-l găzduise. Strecurându-se printre grămezi de moloz și cărămizi împrăștiate la tot pasul, trecu de niște schele metalice înalte. Lucrătorii cu tichii din hârtie de ziar, umpleau din căldări de tablă, mortarul. - Unde-i nea' Pascaru, maistrul? Când îl văzu, maistrul coborî de undeva de la etaj. Se șterse cu o cârpă, îi întinse mâna și-l întrebă: - Cum a mers la examen? I-ai dat gata pe ieșeni? Hai, nu te bosumfla, c-am glumit
INSTRAINAREA PARTEA I de MIHAI ŞTIRBU în ediţia nr. 209 din 28 iulie 2011 by http://confluente.ro/Instrainarea_partea_i.html [Corola-blog/BlogPost/345716_a_347045]
-
ta Treime. Prin Pogorârea Du¬hului Sfânt, Biserica se um¬ple de Sfânta Treime. În tradiția litur¬gi¬că a Bisericii Ruse, în Dumi-ni¬ca Rusaliilor se celebrează de fapt sărbătoarea Sfintei Treimi și abia în ziua următoare, în „lu¬nea Sfântului Duh“, este săr¬bă¬to¬rită Pogorârea Sa. Prin Po¬go¬râ¬rea Duhului Sfânt comuniu¬nea trinitară se extinde în via¬ța Bisericii pentru ca oamenii să participe la viața de comu¬niu¬¬ne veșnică a Sfintei Treimi (In
POGORÂREA DUHULUI SFÂNT – CINCIZECIMEA SAU RUSALIILE – EVENIMENTUL ŞI PRAZNICUL ÎNCORPORĂRII, ÎNNOIRII ŞI SFINŢIRII CREDINCIOŞILOR ÎN BISERICĂ… de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 1993 din 15 iunie 2016 by http://confluente.ro/stelian_gombos_1465971215.html [Corola-blog/BlogPost/342600_a_343929]
-
nr. 4”, devenind producătorul unor filme și mari ecranizări precum: „Cantemir”, „Ioanide”, „Adevărul și Puterea”, „Mihai Viteazul”, „Actorul și sălbaticii”, „Ciprian Porumbescu”, ,,Țara de piatră”, „Serata”, „Casa de la miezul nopții”, „Cu mâinile curate”, „Felix și Otilia”, ,, Lumina palidă a durerii”, „Nea Mărin Miliardar”, „Iarba verde de-acasă”, „Alexandra și infernul”, „Scrinul negru”, „Tănase Scatiu”, „Facerea lumii”, „Agentul straniu”, „Imposibila iubire”, „Castelul din Carpați” etc.; 1986 - reînființează, la ,,Contemporanul” suplimentul „Realitatea ilustrată”; 2001 - înființează, la 172 de ani de la apariție, noua serie
LA MULŢI ANI, MAESTRE CORNELIU LEU! ARTICOL DE MARIANA CRISTESCU de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 567 din 20 iulie 2012 by http://confluente.ro/La_multi_ani_maestre_corneliu_leu_art_al_florin_tene_1342784905.html [Corola-blog/BlogPost/356870_a_358199]
-
maro, în care dansau în ritmul pașilor săi, boabe rubinii, crocante, cărnoase și zemoase. Împise ușile de sticlă securizată cu umerii, năpustindu-se spre vestiarul gol. Se schimbă în patru minute și tot cu punga în brațe, pătrunse pe teren. Nea Doru îi aruncă o privire criminală: - A dat Domnul să apari! Nu îl înfruntă. Îl căută din priviri pe antrenorul secund. Chițu, cum îl porecliseră jucătorii, aranja pe scaunele echipei prosoapele, trăgând cu coada ochiului spre echipa adversă. Mihai îi
STRUGURI de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1727 din 23 septembrie 2015 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1442990238.html [Corola-blog/BlogPost/374755_a_376084]
-
uriașă, de parcă pentru el ar fi fost floare la ureche să joace pentru primul loc din prima divizie. Iubea handbalul, dar niciodată nu reușise să marcheze atâtea puncte într-o partidă câte reuși în acest meci. - Ai fost tare, admise nea Doru la sfârșitul partidei, recompensându-l cu o palmă prietenească peste spate! Să te văd în finală! Până la finală trebuia să mai treacă ceva timp. Până una alta, Mihai nu avea să mai lase nici o secundă care să îl departă
STRUGURI de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1727 din 23 septembrie 2015 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1442990238.html [Corola-blog/BlogPost/374755_a_376084]
-
n-ar trebui să aibă decât conotații amicale, și nicidecum pe cele incluse sub presiunea voilenței sau a lehamitei. Dar ți-ai găsit ! Ne lepădăm de conștiință : ușor, repede și , dacă se poate, curat ! Sigur că se poate, vorba lui Nenea Iancu, curat murdar, monșer! Am drept vecin un cuplu, soț și soție ce execută aproape cotidian circul familiei fericite. Slalom printre înjurături și pahare sparte ! Amicul a și stat, din această "binecuvântată pricină" aproape o lună de zile pe la zu
TE LEPEZI DE CONŞTIINŢĂ !? de COSTEL ZĂGAN în ediţia nr. 1127 din 31 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Te_lepezi_de_constiinta_costel_zagan_1391188098.html [Corola-blog/BlogPost/363737_a_365066]
-
afla; bateți și vi se va deschide!”, „...dar îndrăzniți, Eu am biruit lumea!”. Îmi amintesc de Gib Mihăiescu, care, în reușita sa carte „Rusoaica”, spunea: „Îndrăznește orice și vei putea, dacă nu te va ucide vreo clipă de ezitare.” Și nea Mitică nu a ezitat nici o clipă, a ales întotdeauna ceea ce era bine pentru viața sa. O schimbare este nu numai necesară vieții, este viața însăși. Pentru a supraviețui, iată, personajul a trebuit să se adapteze, să fie capabil de a
RECENZIE – CARTEA EXILUL ROMÂNESC LA MIJLOC DE SECOL XX ESTE POVESTEA UNEI VIEŢI ÎN EXIL de CONFLUENŢE ROMÂNEŞTI în ediţia nr. 309 din 05 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Recenzie_cartea_exilul_romanesc_la_mijloc_de_secol_xx_este_povestea_unei_vieti_in_exil_.html [Corola-blog/BlogPost/348507_a_349836]
-
se ancora în viață. A înțeles că pentru a reuși trebuie să ajungă să înțeleagă mai bine, în ce mod pătrund efectele noii vieți întâlnite în viața sa personală, cum se strecoară în comportamentul său și modifică calitatea existenței sale. Nea Mitica schimbă locuri, la mare distanță, poposește în diferite orașe, țări, continente ; schimbă preocupările, dar își iubește familia și luptă pentru binele ei. De obicei, aceste schimbări induc senzația de straniu și de teamă, pe care o resimte individul în
RECENZIE – CARTEA EXILUL ROMÂNESC LA MIJLOC DE SECOL XX ESTE POVESTEA UNEI VIEŢI ÎN EXIL de CONFLUENŢE ROMÂNEŞTI în ediţia nr. 309 din 05 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Recenzie_cartea_exilul_romanesc_la_mijloc_de_secol_xx_este_povestea_unei_vieti_in_exil_.html [Corola-blog/BlogPost/348507_a_349836]
-
țări, continente ; schimbă preocupările, dar își iubește familia și luptă pentru binele ei. De obicei, aceste schimbări induc senzația de straniu și de teamă, pe care o resimte individul în noul mediu, caracterizată prin anxietate și depresie. Nu este cazul ! Nea Mitica are un psihic echilibrat, o minte sănătoasă, este dornic de a-și așterne un drum curat în viață, bazat pe muncă și pe iubire față de ai săi și față de toți oamenii întâlniți în cale. Este foarte activ, își creează
RECENZIE – CARTEA EXILUL ROMÂNESC LA MIJLOC DE SECOL XX ESTE POVESTEA UNEI VIEŢI ÎN EXIL de CONFLUENŢE ROMÂNEŞTI în ediţia nr. 309 din 05 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Recenzie_cartea_exilul_romanesc_la_mijloc_de_secol_xx_este_povestea_unei_vieti_in_exil_.html [Corola-blog/BlogPost/348507_a_349836]
-
două minute putu să o privească duios pe Didina, scăldată acum într-o superbă lumină aurie. Se duse ca hipnotizat către ea. O atinse ușor cu palma mâinii drepte. Păstra încă o boare de răcoare de la nucul sub care stătuse. Nea Pandele își lipi tandru obrazul de trupul ei și fu cuprins de un fior, ca mai totdeauna, puternic, dar nedeslușit. Apoi se strecură cu abilitate înăuntru. Didina în interior era fierbinte și mirosea frumos a piele încinsă, a lacuri cu
AFACEREA de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1287 din 10 iulie 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1405003037.html [Corola-blog/BlogPost/349195_a_350524]
-
Omul, fericit ca un licean la prima întâlnire, apăsă pe claxon și se simți puternic și deștept. Claxonul, o minune a vremii sale, îi scoase cu răgetul său, în pragul caselor, pe vecinii Atila baci și herr Hans. Foarte mândru, nea Pandele coborî din mașină, ridică ușor capota și privi, pentru a câta oară oare, la motor. Acesta sclipea de curățenie, iar culorile argintiu și maron erau ca și cum nu ar fi trecut peste ele aproape cinci decenii. Vecinii, obișnuiți cu damblaua
AFACEREA de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1287 din 10 iulie 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1405003037.html [Corola-blog/BlogPost/349195_a_350524]
-
poale-n brâu, eventual clătite, de la madam Pandele, toate cu voie bună, la masa de sub nuc. Erau prieteni, culmea, deși, nu numai că aparțineau unor etnii diferite, dar nici confesiunile nu prea coincideau! Ati era catolic, Hansi era protestant, iar nea Pandele ortodox. Bucuria era mai mare de sărbători, că le țineau pe toate și, ca un semn că Dumenzeu nu poate fi totuși confiscat, chiar și femeile se înțelegeau, desigur într-o limbă mixtă. Păcat că modelul nu a fost
AFACEREA de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1287 din 10 iulie 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1405003037.html [Corola-blog/BlogPost/349195_a_350524]
-
doresc binele. Numai că, azi, nenorocire! Mașina refuza să pornească, iar, după mai multe eforturi disperate din partea domnului Pandele, o făcu, însă într-un mod jalnic! Tușea, scotea un fum înecăcios de consistența unei pături și tremura din toate încheieturile. Nea Pandele intră în pandalii. Rușinea că mașina sa, pe care i-o lăsase moștenire tatăl său, nu mai sforăia ca o pisică leneșă atunci când motorul mergea, îl umplu de disperare și strică în bună măsură mica lor petrecere. Abia peste
AFACEREA de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1287 din 10 iulie 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1405003037.html [Corola-blog/BlogPost/349195_a_350524]