894 matches
-
Klein mă urmărea din priviri. Parcă era un cadavru care prinsese viață. Am privit în jos spre ea atent, surprins, apoi am constatat că m-am așezat lângă ea. — Vă rog să mă scuzați, am spus, căutam whisky-ul lui Palmer. Dar ei unde sunt? — La operă, mi-a răspuns Honor. Vorbea pe un ton detașat ca și cum îmi acorda numai o parte din atenția ei. Acum privea fix, drept înainte, spre lumânări. Pentru o clipă m-am întrebat dacă nu cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
o sticlă de coniac excelent. M-am întors la masă cu sticla și două pahare. — Beți cu mine? Făcând parcă un efort, îmi răspunse cu o privire. Chipul ei, în care identificam acum pentru o clipă o oarecare asemănare cu Palmer, purta o expresie somnolentă pe care n-o puteam descifra. Poate să fi fost pur și simplu oboseală sau poate resemnare. După o clipă spuse: — Vă mulțumesc, da, de ce nu, în fond... Mi-am dat seama, dar fără să înțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
era palidă și cam ofilită, își ținea ochii strânși ca în bătaia unei lumini puternice și am încercat să-mi dau seama ce o făcea - în afara unui aer vag de autoritate - să semene cu fratele ei; căci adevărul este că Palmer era un bărbat frumos în timp ce ea era aproape urâtă. I-am privit atent obrajii supți ce licăreau ca ceara, părul negru, lucios și unsuros, tuns cu brutalitate. Era un model potrivit pentru un tablou de Goya. Numai linia nărilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
un timp, apoi răspunse: — Da. E o sabie japoneză de samurai, o sabie foarte bună. Cândva m-a interesat mult Japonia. Am și lucrat acolo o vreme. Spunând acestea trase din nou sabia puțin într-o parte. — Ați fost cu Palmer în Japonia? — Da, răspunse ea vorbind ca prin vis. Voiam să o fac să-și dea seama că sunt acolo. Pot să văd sabia? am întrebat. Mai întâi am crezut că mă ignoră. Dar se întoarse spre mine, cântărindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ceva, i-am cerut. Voiam să o văd din nou mișcându-se. — Eu nu știu să fac spectacol, a răspuns și s-a apropiat din nou de masă. În depărtare clopotele își continuau dialogul de neînțeles. Resturile cinei luate de Palmer și Antonia zăceau părăsite pe masă. Honor Klein trase mai aproape cele două șervete mototolite și le privi îngândurată. Apoi, cu o mână aruncă în sus, spre plafonul înalt pierdut în întuneric, unul dintre ele. Pe când șervetul cobora, sabia se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
să trec pe la ea, motiv pentru care n-am reușit să ajung la Georgie mai curând. Am găsit-o pe Antonia foarte tandră și emoționată, cuprinsă parcă de febră. Am stat cu ea toată dimineața și am luat prânzul împreună. Palmer nu s-a arătat deloc. A fost o dimineață care mi-a făcut bine și când am plecat mă simțeam mai în largul meu în prezența Antoniei decât mă simțisem vreodată până atunci, de la mărturisirea ei. Iar ea s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ziua de mâine mi se pare mult prea departe. — Bine, o să trec pe-aici, am răspuns. Am să vă aduc niște vin, dacă vrei. Château Lauriol de Barny din '57, e un vin bun și cred că nici tu nici Palmer nu l-ați gustat. — Sigur că da, chiar te rog! spuse Antonia. De fapt, va trebui să mă educi în continuare. Nu-i așa, iubitule, că ai să vii și de-acum încolo să mă vezi când o să fiu singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de acolo și cred că și ea a simțit același lucru. N-am mai abordat nici o temă gravă, ne-am purtat unul cu celălalt cu multă blândețe, ca doi invalizi. Eram mânat de nevoia vitală de a-i vedea pe Palmer și pe Antonia. Trecuse de ora unsprezece dar lada cu vin promisă îmi oferea un pretext bine venit. Am presupus că nu se culcaseră. Am bătut la ușa salonului și am deschis ușa. Era întuneric, nu se vedea decât focul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
dar lada cu vin promisă îmi oferea un pretext bine venit. Am presupus că nu se culcaseră. Am bătut la ușa salonului și am deschis ușa. Era întuneric, nu se vedea decât focul aproape stins. Apoi am auzit vocea lui Palmer de undeva de sus: — Cine e? — Martin, am răspuns, iar vocea mea suna a gol, parcă vorbeam din fundul unei peșteri. Am adus vinul. Apoi am auzit glasul Antoniei: — Vino până aici la noi. — V-ați culcat? am întrebat. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
suna a gol, parcă vorbeam din fundul unei peșteri. Am adus vinul. Apoi am auzit glasul Antoniei: — Vino până aici la noi. — V-ați culcat? am întrebat. Îmi cer scuze că am ajuns atât de târziu. — Nu e târziu, spuse Palmer. Vino sus. Și adu și o sticlă și trei pahare. Trebuie neapărat să te vedem. Am găsit trei pahare, am luat o sticlă de Château Lauriol și am început să urc scările. Până acum nu mai fusesem în partea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și o sticlă și trei pahare. Trebuie neapărat să te vedem. Am găsit trei pahare, am luat o sticlă de Château Lauriol și am început să urc scările. Până acum nu mai fusesem în partea de sus a locuinței lui Palmer. Aici suntem, spuse Antonia. Un val de lumină caldă îmi indica poziția ușii. M-am oprit în prag. În fața ușii se afla un pat dublu enorm a cărui tăblie era împodobită cu trandafiri aurii. Așternutul alb ca zăpada era desfăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
desfăcut. De o parte și de alta a patului două lămpi așezate pe sfeșnice, de asemenea aurite, asemănătoare celor bisericești, aruncau o lumină blândă. Peste covorul indian alb erau aruncate din loc în loc mici carpete persane trandafirii. Am pășit înăuntru. Palmer ședea pe marginea patului. Purta un halat gălbui, dintr-o mătase chinezească brodată și, era clar, nimic pe dedesubt. Antonia stătea lângă el, bine înfășurată în halatul ei vișiniu. Am închis ușa. Ce drăguț din partea ta să ne aduci vinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
clar, nimic pe dedesubt. Antonia stătea lângă el, bine înfășurată în halatul ei vișiniu. Am închis ușa. Ce drăguț din partea ta să ne aduci vinul! spuse Antonia. Cum te simți? — Bine, am răspuns. — Hai să-l gustăm chiar acum, zise Palmer. Ador petrecerile de alcov. Mă bucur tare mult că ai venit. Toată seara m-am gândit la tine. Of, Doamne, n-avem tirbușon! Pot să te rog să aduci unul, Martin? — Totdeauna am unul la mine, am spus. Am desfăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
la tine. Of, Doamne, n-avem tirbușon! Pot să te rog să aduci unul, Martin? — Totdeauna am unul la mine, am spus. Am desfăcut tirbușonul și am deschis sticla. — Mă tem că în felul ăsta încălcăm toate regulile tale, spuse Palmer. Poți să-l bei rece? Atunci toarnă în pahare și pune sticla lângă foc. Am pus paharele pe o măsuță din marmură roz de lângă ușă și le-am umplut. Am pus cu grijă sticla lângă radiatorul montat în perete aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
montat în perete aproape de podea. Desenul de pe tapetul galben deschis îmi juca înaintea ochilor. M-am întors să iau paharele. Antonia s-a urcat în pat și l-a traversat în genunchi până pe partea cealaltă, sprijinindu-se de umărul lui Palmer. S-a ghemuit acolo cu picioarele sub ea, înfășurată în halatul vișiniu. Părul, pe care gulerul ridicat îl ținuse adunat, îi cădea acum pe umeri în bucle grele de un auriu patinat. Nemachiată, părea mai bătrână, mai palidă, dar fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
îi cădea acum pe umeri în bucle grele de un auriu patinat. Nemachiată, părea mai bătrână, mai palidă, dar fața ei era blândă, vie, maternă, ochii ei căprui mă urmăreau întruna, gura mare, mobilă, expresivă, zâmbea imperceptibil. De partea cealaltă, Palmer - calm, relaxat, uluitor de curat - arăta, în halatul său brodat și cu acel cap mic și îngrijit, ca un împărat anonim, dar puternic, dintr-un mozaic bizantin. Prin despicătura halatului i se vedea un picior lung, zvelt și foarte alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
despicătura halatului i se vedea un picior lung, zvelt și foarte alb, acoperit cu fire lungi de păr, pus peste celălalt. Era în picioarele goale. — Ares și Afrodita, am rostit. — Dar tu nu ești Hefaistos, nu-i așa, Martin? zise Palmer. M-am apropiat și le-am dat paharele, mai întâi lui, apoi Antoniei. — N-am cum să mă înalț mai sus de atât, am răspuns. — Ești chiar foarte sus și pentru asta te iubim, zise Palmer. Ai ajuns pe culme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
-i așa, Martin? zise Palmer. M-am apropiat și le-am dat paharele, mai întâi lui, apoi Antoniei. — N-am cum să mă înalț mai sus de atât, am răspuns. — Ești chiar foarte sus și pentru asta te iubim, zise Palmer. Ai ajuns pe culme. Asta înseamnă că urmează coborârea pe partea cealaltă, am spus. — Poate ai ajuns pe un platou înalt, spuse Antonia. Platourile sunt zone locuite. — Numai de către cei ce pot rezista la mare înălțime, am zis. Am ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ai ajuns pe un platou înalt, spuse Antonia. Platourile sunt zone locuite. — Numai de către cei ce pot rezista la mare înălțime, am zis. Am ridicat paharul spre ei și am băut vinul. Era rece și amărui. Trupul gol al lui Palmer, acoperit doar cu halatul de mătase, mă tulbura. — Antonia mi-a povestit discuția voastră de astăzi, rosti Palmer. Mi-a părut grozav de rău că n-am putut să fiu cu voi, dar a trebuit să-mi consult pacienții. Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
la mare înălțime, am zis. Am ridicat paharul spre ei și am băut vinul. Era rece și amărui. Trupul gol al lui Palmer, acoperit doar cu halatul de mătase, mă tulbura. — Antonia mi-a povestit discuția voastră de astăzi, rosti Palmer. Mi-a părut grozav de rău că n-am putut să fiu cu voi, dar a trebuit să-mi consult pacienții. Cred că procedezi foarte bine. O vacanță totală, odihnă din plin este exact ceea ce îți trebuie. Te-ai hotărât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
voi, dar a trebuit să-mi consult pacienții. Cred că procedezi foarte bine. O vacanță totală, odihnă din plin este exact ceea ce îți trebuie. Te-ai hotărât unde pleci? M-am răzgândit, am răspuns. Cred că deocamdată nu plec nicăieri. Palmer și Antonia au schimbat o privire. Antonia interveni pe tonul cel mai blând: — Iubitule, cred că ar trebui să pleci totuși. Crede-mă, crede-ne, ar fi cel mai bun lucru. — Nici că se poate ceva mai ciudat! Eu vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
alăturată. Peste o clipă reveni cu un lighean, îngenunche la picioarele mele și șterse cu apă din abundență pata de pe covor. Pata își pierdu din intensitate, devenind roz. — Și dacă n-o să iasă o să punem un covoraș peste ea, adăugă Palmer. Îți interzic categoric să te necăjești din cauza asta, Martin. Ascultă, prietene, ești sigur că ești capabil să ajungi acasă în nesiguranță? Vrei să te duc eu? mă întrebă stând acolo zâmbind și legănându-și piciorul gol. — Nu, categoric nu, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
nu, am răspuns. Sigur că sunt. Îmi pare grozav de rău pentru covor. Ar fi bine să plec. Am lăsat lada în hol. E vreo problemă dacă rămâne acolo? Dacă nu te superi, poți s-o duci în pivniță? spuse Palmer. Las-o acolo jos, dar nu-ți pierde timpul și cu aranjatul sticlelor. Menajera noastră vine la o oră imposibilă, mai e și lăptarul, și băiatul cu ziarele și tot felul de indivizi ciudați care trec pe-aici când eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
spre pivniță, împiedicându-mă și înjurând. Lada era infernal de grea. Am ajuns cu ea jos și i-am dat un picior. Sticlele au zornăit dojenitor. Un bec fără abajur și foarte slab lumina grota mucegăită care era pivnița lui Palmer. Un loc mai sumbru decât o pivniță obișnuită, în care mirosul sulfuros al ceții se contopea cu cel de lemne putrezite și de piatră rece și umedă. M-am așezat pe un scaun de bucătărie rupt. Mă durea piciorul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
întorc înapoi la Cambridge cât de curând. — Vorbiți de parcă ați pleca la Polul Nord, am răspuns. Ce n-aș da să fie așa! Iar eu nu sunt singurul care va respira ușurat când veți pleca. — Cum adică? N-aș zice că Palmer și Antonia sunt chiar încântați să vă aibă tot timpul în preajmă, stând la pândă ca un corb. Honor Klein mă privi și trăsăturile i se crispară pentru o clipă. Apoi spuse: — Sunteți beat, domnule Lynch-Gibbon, dezgustător de beat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]