732 matches
-
o privire uimită. Nu se aștepta la astfel de vorbe din partea ei. O vede răsucind între degete, cu un aer pre ocupat, colierul greu de aur care desenează un opt pe pieptul ei. Pare cu adevărat îngrijorată. Își suge buzele, perplex. Poți să ajuți oamenii să se îndrepte și trimițându-i în exil în orașe sau ținuturi îndepărtate..., spune Livia. Se cutremură, înfiorat. Soția lui nu încearcă nicidecum să ne te zească calea vreunui protejat. Se zbate să înfrângă un competitor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
încruntă Augustus ursuz. Trio Fulcinius se apără cu disperare. — Față de puterea și favoarea de care se bucură Scribonius Libo, numai un verdict din partea Măriei Tale ar putea fi ac ceptat de toți. Augustus nu răspunde. Își pungește în schimb buzele, perplex. Începe să înțeleagă planul Liviei. Vrea să-l silească, pentru a se arăta imparțial, să-și pedepsească într-un fel sau altul fiul vitreg. Speră, ca de dragul renumelui și al ordinii publice, să-i aplice măcar sancțiuni semijuridice. Își amintește
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
la roata olarului și gurița de tran dafir... Asta cine mai e? se întreabă amuzat principele. Livilla, pro babil. Plescăie din buze. Libo are bun-gust dacă a pus ochii pe ea. O să fie o femeiușcă pe cinste. Se încruntă apoi, perplex. Nu se poate să-i fi servit de muză. Este încă o copiliță cu forme neîmplinite. Un oftat adânc îi umflă pieptul. El, personal, nu a întâlnit decât o singură femeie cu asemenea picioare de zeiță: Mariamne, micuța prințesă herodiană
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
trezesc cu noaptea-n cap și sar peste masa de prânz... Se bate cu palma peste frunte, încruntat. — S-a întâmplat ceva? întreabă mirat germanul. — Nu mai știu dacă i-am amintit cumva lui Ganymedes... Își ciupește de câteva ori, perplex, buza de jos. — Ce? Instructorul ridică din umeri a lehamite. — Acum, tot nu-i mai pot ajunge din urmă. Și, oricum, au luat-o în altă direcție. Trebuia să-i atragă atenția să folosească numai nisip de Nil. Cel de la
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și trage cu urechea. Gălăgia persistă. Se întoarce cu trăsăturile încordate. Evreul îl iscodește un timp din priviri. În cele din urmă, spune ironic: — Ce pot să însemne mai multe voci topite într-una singură? Pusio se uită la el perplex câteva clipe. Răspunde cu glas nesigur: — Bucurie... sau mânie? — Vezi? se chinuie Rufus să surâdă. Și bucuria, și durerea sunt ca apa care se pierde în pământ sau ca vântul care suflă printre frunzele pădurii... Pusio îi întoarce vexat spatele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cea mai bună, murmură uneori nemulțumită de câte este nevoită să suporte de la scorpia bătrână. Dar de răzvrătit nu îndrăznește... Rămâne brusc cu ochii țintă la un tânăr rezemat de o coloană. Stă tăcut, departe de tumultul din jur. Zăbovește perplex asupra benzii de purpură, nici lată, nici subțire, țesută vertical în pânza togii. Senator, sau cavaler? Bărbatul îi susține privirea fără să-și plece pleoapele. Schițează apoi un zâmbet timid. I se pare că-l recunoaște. Îl întreabă pe Nero
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
-te că zeii sunt tot timpul cu ochii pe tine. Nu poți deveni mai bun decât onorându-i... Ridică spre Herodes Agrippa o privire mult prea luminoasă pentru ca acesta să nu bănuiască pricina. O manifestare de exaltare ce îl lasă perplex. Să fie provocată de vreo suferință as cunsă? Atunci e adevărată povestea cu visul de azi-noapte... Se gândește din nou la Rufus și Mariamne. Dar nu pentru mult timp. Romanul suspină: — Sunt conștient că trec prin momente de slăbiciune și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
sincer. Își întoarce obosit privirea către procesiunea vestalelor. Îl frapează că una dintre ele pare mult mai în vârstă decât celelalte. Îi cercetează intrigat trăsăturile și descoperă într-adevăr riduri fine pe frunte și la colțurile gurii. Își scarpină bărbia, perplex. Vestalele sunt datoare să-și închine virginitatea timp de 30 de ani zeiței Vesta. În primii zece sunt școlărițe și învață, în următorii zece oficiază, iar ultima decadă și-o petrec instruindu-le pe viitoarele preotese. Cele mai multe aleg să rămână
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
aplecat asupra paginilor dumneavoastră.» Se va Întoarce spre birou, va bate cu palma pe manuscris - deja ferfenițit, tocit de privirea drăgăstoasă a celor patru lectori -ferfenițirea manuscriselor e sarcina doamnei Grazia - și-l va țintui pe ASP cu o privire perplexă. «Atunci ce facem? Ce facem?» va Întreba De Gubernatis. Iar Garamond va zice că despre valoarea operei nu se discută nici măcar o secundă, dar e clar că-i un lucru În avans față de timp și ca număr de exemplare nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o Încerc, mă voi limita la a vă trimite la sfârșit de an o notiță scurtă, pe care o voi menține În limitele simbolicului. Dacă o veți socoti excesivă, Îmi veți trimite o casetă cu vinuri de calitate”. Belbo rămase perplex. Era obișnuit să trateze cu consultanți cârcotași și nesătui. Deschise geanta pe care o adusese cu el și scoase un manuscris dactilo voluminos. „N-aș vrea să vă faceți idei prea optimiste. Vedeți-l, de exemplu, pe acesta, care mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dar deseori - sau, cel puțin, așa i se părea ei - doreau să vorbească despre fostele iubiri. Evident, În ultima vreme afacerea Înflorise spectaculos. Funcționarii care se Întorceau din străinătate Își găseau nevestele și prietenele de nerecunoscut. Soseau În birou Încă perplecși. Femeile se plîngeau de foștii soți. „Vrea să nu ies deloc din casă.“ „Mi-a zis că nu-i place de prietenii mei“, „Ne-am Întors la hotelul În care ne-am petrecut luna de miere, și n-a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sănătos și rațional; nu i-ar fi plăcut absolut deloc dacă Julia sau oricare altă prietenă dădea peste ea În timp ce o făcea. Ar fi murit de jenă! Și totuși... Nu-și dezlipi ochii de la liniile roșietice, privindu-le pe jumătate perplexă, pe jumătate cu admirație. Ești o proastă fără scăpare, se gîndi ea aproape veselă. În cele din urmă luă lama, o spălă, o Înșurubă la loc sub miezul metalic, și puse aparatul la loc În cutie. Stinse lumina, așteptă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Să nu fii... Helen Își scutură capul. Nu merit. — Ai spus-o și dimineață. Pentru că e adevărat. Eu... Se uită peste Londra din nou, În aceeași direcție În care privise Înainte, și nu mai dorea să continue. Kay o urmări perplexă, apoi Îi frecă brațul cu buricele degetelor. — Hei, zise ea Încet. N-are importanță. Am vrut ca ziua asta să fie deosebită. Dar poate că nu te poți aștepta să ai parte de o zi specială În timpul războiului. Anul viitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
holul de la intrare... Îți amintești? Julia se Încruntă. — Da, zise ea apoi, pronunțînd cuvintele rar. Cred că-mi amintesc. Se uitară una la alta, și aproape instantaneu priviră În altă parte, de parcă ar fi fost stînjenite sau ar fi rămas perplexe - pentru că, după cîte Își dădu seama Helen, nu-ți puteai imagina În nici un fel acea vreme cînd a trece pe la Julia cu Kay era o chestiune obișnuită; era imposibil să te gîndești cum a putut să stea lîngă Kay, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și dispariția neașteptată a umbrelor le dezorienta. În cele din urmă, ghiciră treptele albe ale unei biserici. Biserica, Însă, nu era St Clement’s ci alta, St Edmund, rege și martir, scria pe tăbliță. Julia se opri În fața ei, absolut perplexă. — Fără să știm, am ajuns În Lombard Street. Își scoase șapca și Își zvîrli părul pe spate. Cum naiba am ajuns? — În ce direcție e metroul? Întrebă Helen. — Nu sînt sigură. Apoi amîndouă săriră Înspăimîntate. Apăruse o mașină, dînd colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
totul diferit de cel pe care i se adresase până atunci: stai liniștit, prostule mic. Pran începe să suspecteze că cerșetorul a mai făcut încă o glumă cu el. Curând, îi dau drumul, doar pentru un moment, ca să se uite perplex în oglindă. Cu hainele străvezii și ochii săi mari, cu pupilele dilatate de picăturile de beladonă, nu mai seamănă deloc cu băiatul murdar, care a apărut la poarta dinspre alee. Un alt pocal de lassi special îi este pus sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
se roagă el. — Vezi tu Ocky, iun tip la bulău, n aripa Bestiei. S grămezi de bestii n aripa aia, da numa unuia, din tot sistemu de detenție din Scoția, i se zice Bestia. Pricepi? Îi explică Ray. Puțoiu pare perplex. De parcă vede o reluare dinamică a vieții lui doar cu părțile de căcat din ea. Un pic ca și cum ar urmări Povestea lui Tom Stronach pe video, dacă s-ar găsi cineva atât de dobitoc Încât să comită o asemenea sinucidere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
fi fost prea frustrant pentru ea să încerce să poarte o conversație când mama ei era în această stare. Propozițiile ei nu au nicio legătură între ele. Câteodată, chiar pierdea șirul gândurile în mijlocul propoziției, vocea estompându-se într-o liniște perplexă. Ca urmare, Kara însăși continuă să trăncănească despre „Metamorpohoses” și despre spectacolul din acea seară. Apoi, chiar și mai încântată, îi povesti mamei ei cum ajută poliția să prindă un criminal. Pentru o clipă, mama ei își ridică sprâncenele, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
nu înțeleg cum a reușit. Rhyme spuse mai mult către Bell: - A manipulat dovezile, ne-a mințit, a plantat indicii false... Roland, hai să ne uităm la tablele cu indicii. Am să îți arăt. - Kara a plantat dovezi? întrebă Sachs perplexă. - Oho, fii sigură de asta. Și a făcut și o treabă al naibii de bună. Încă de la prima scenă, înainte ca tu să iei legătura cu ea. Mi-ai spus că ea a fost ceea care ți-a dat un semn să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
care, devenind mai elocvent, cerea mereu lui Apostol îndeosebi "cauzele și motivele" unei fapte atât de inexplicabile... Apostol rămase neînduplecat, refuză dârz alte lămuriri, mulțumindu-se să repete că nu mai iubește pe Marta. Astfel, în cele din urmă, Domșa, perplex, abătut, fu silit să se întoarcă acasă precum venise, cu mâinile goale, fără vreo speranță de împăcare. În realitate și Domșa observase și condamnase în sinea sa ușurințele Martei, dar niciodată n-a avut puterea să le reprime sau măcar să
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
în cortul nostru a intrat pe nepoftite o asistentă nouă, trebuie să vă duceți la tomografie, spune ea pe un ton rece, de parcă l-ar fi prins pe Udi că stă degeaba în loc să-și facă temele, iar el o privește perplex, părea că uitase pentru moment unde se află, unde îl duseseră de data aceasta picioarele lui inerte. Nu e cazul să luați și fetița, îmi spune ea în timp ce mă ridic, are multe analize de făcut, o să chem pe cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lor. Investigațiile acelea complete descoperiseră minciuna, iar acum era condamnat să rătăcească undeva în zona gri, ambivalentă, dintre lumea celor bolnavi și a celor sănătoși, să nu aparțină în totalitate nici uneia, și toate acestea se pot citi pe fața lui perplexă, el însuși se rușinează de trupul acesta care îl trădase, de picioarele acestea înșelătoare, de întoarcerea aceasta rușinoasă acasă, aproape la fel de neașteptată ca și plecarea, cu o zi înainte. Ochii lui sunt înfricoșați, asemenea ochilor micuței Noga, atunci când am adus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mai muncesc după un program fix; ei lucrează și cîte douăzeci și patru de ore nonstop, la nevoie. Dacă treceți prin două-trei asemenea locuri, o să vedeți că vă găsiți de lucru. Eu: Are Camelia vreo legătură cu acest sistem de angajare? Toyama: (perplex) M-am Întors la vechea Întreprindere, așa că am rupt legătura cu Camelia... Dar, cum să vă spun... lumea În general e mulțumită și nu Încearcă să facă nimic În detrimentul unor asemenea șoferi... Eu: Tare aș vrea să prind măcar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
odată cu o melodie, și o voce care s-o cânte. Nu Vocea, nu Nemaiauzitul, nu Incredibilul eufonic. Doar o voce care să ducă mai departe hitul acesta care se tot rupe în figuri de studio. În așteptarea vocilor autohtone, ascultam perplecși un fel de mieunături feminine și schelălăieli masculine, șoapte melancolice și tabagice, care ne obligau să dăm mai tare sonorul. Și totuși, postul meu preferat nu avea oscilații în funcție de județ. Avea oscilații în funcție de muzica pe care o difuza. De la Annie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
cerc prin Amsterdam. Prietena mea era furioasă și... Telefonul meu din camera de hotel sună dintr-odată și cum e, în mod convenabil, un al doilea telefon în baie, mă întind și răspund de aici. Hei, eu sunt. —Adam! Sunt perplexă. Cum naiba a făcut rost de numărul de la camera mea? —Mi-ai spus numele hotelului, îți aduci aminte? râde el. Operatoarea mi l-a găsit. Mă încrunt. Chiar i-am dat lui Adam numele hotelului? A, da, așa am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]