800 matches
-
canal. Vin să mă ia. O să te sun. Sunetul cu care Paola reacționă la asta fu unul afirmativ. Se rostogoli pe burtă și adormi numaidecât, cu siguranță unica persoană din tot orașul neinteresată de faptul că se descoperise un cadavru plutind În unul dintre canale. Se Îmbrăcă repede, se hotărî să nu piardă vreme cu bărbieritul și se duse În bucătărie să vadă dacă are timp de-o cafea. Deschise capacul mașinii de făcut cafea și văzu că mai rămăsese de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
noaptea trecută. Mâinile decedatului erau ciudat de zbârcite și albe, semn sigur că stătuse În apă vreme Îndelungată. Odată ce avea să știe de cât timp era mort tânărul, urma să lase În seama lui Bonsuan calculul distanței parcurse de cadavru plutind. Și de unde. Între timp, trebuia să se ocupe de Puccetti. — Întreabă-i de orice oră din noaptea trecută. Și pune să fie instalate niște bariere. Trimite-i acasă pe oamenii ăia, dacă poți. Slabe șanse să poată face asta, știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
transformare din metri În picioare și inci. — Aproximativ 1,80 metri Înălțime. — Îmi puteți spune de ce e interesată de lucrul acesta poliția din Veneția? A Întâmpinat cumva probleme acolo? Ați putea spune și așa, căpitane. Am găsit cadavrul unui tânăr plutind Într-un canal dimineața asta. Avea În buzunar un bilet dus-Întors de Vicenza, iar hainele și lucrările lui dentare sunt americane, așa că ne-am gândit la baza dumneavoastră și ne-am Întrebat dacă nu cumva a venit de acolo. — S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
acolo? Întrebă el. Întrebarea era atât de prostească, Încât ea nu se sinchisi să-i răspundă. În schimb, Întrebă: — Îți vei lua costumul gri? — Costumul gri? repetă el, pășind În Încăperea plină de aburi. Îi văzu capul Înfășurat În prosop plutind separat de corp pe-un nor de spumă, de parcă fusese așezat acolo cu grijă de persoana care-o decapitase. — Costumul gri? repetă el, gândindu-se la ce cuplu ciudat ar părea, el În costum gri și ea În spumă. Paola
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
turburărei mele, acel glas nu mi se părea aievea, neci mi se părea că sunt între oameni... mi se părea din contră că sunt singur, coprins de spasmurile unei viziuni teribile, căci nu vedeam decât coșciugul ce mi se părea plutind pin aer, nu vedeam decât pe ea topită de plâns, alintând după cosciug de brațul unui om. Ochii de foc a lumânărilor de ceară danțau pin aer în noaptea bisericei ca stele murdare și roșii... mortul din cosciugul descoperit părea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
curgând, curățise și dusese cu sine scursurile {EminescuOpVII 218} de sânge, astfel încît nu rămase decât capul cel blond, palid, c-o față alba ca argintul, cu buze vinete ca porumba, cu ochii cei mari închiși și cu parul moale plutind și răsfirat în undele apei. Fața cea palidă și slaba părea că surâde. Luai apă în pumni și-mi spălai alături cu izvorul fața care ardea ca de friguri. Luai încă un pumn de apă și mi-l turnai în
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
într-un bărbat supărat că nu avea suficienți bani ca să dea șpagă pentru o autorizație de construcție, iar la colțul străzii Gelu Căpitanul, a dat de Feliatu, fericit că reușise să dosească două sute de mii în betelia pantalonilor. A intrat plutind pe fereastra deschisă, pe care stătea cuibărită fantoma unei femei blonde. În sufrageria Giuliei a rămas pironit de televizor. Andreea Esca citea dând din cap ca la conferințe: - Se pare că înțepăturile, provenite de la o insectă, cel mai probabil o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
îmbibat de importanța descoperirii și hotărât să-l ajute pe Josh să transforme casa în monument național. Tot ce avea de făcut era să treacă prin diverși funcționari ori să-i elimine cumva pe cei care se opuneau. A coborât plutind peste pervazul ferestrei, cu mintea plină de planuri, fără să presimtă că acelea erau ultimele lui clipe fericite. De a doua zi a început calvarul care l-a adus în cea mai neagră dintre perioadele existenței sale, începută abrupt în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
că mineriadele s-au mutat din stradă în instituții: în Parlament, la Curtea Constituțională și mai ales la TV. Pe regizorii mineriadelor de astăzi îi leagă, ca și pe cei de acum 20 de ani, ceva comun: umbra fostei Securități plutind pe deasupra lor sau miile de fire cu lumea veche. Strada a consumat ultimele episoade de violență minerească în 1999. De atunci, din zeci de motive, capacitatea de mobilizare a străzii s-a diminuat treptat. Structura societății s-a modificat radical
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
să de delimiteze de o asemenea experiență și să nege evidențele copleșitoare. Ceea ce vedea nu avea cum să fie ceea ce părea să fie. Așa ceva nu avea cum să fie un cap de om. Apoi îi văzu gura căscată și părul plutind în substanța chihlimbarie, însă firele de păr și cele din babră, în mlădierea lor, păreau altceva. După o vreme, descoperi o a doua gură, verticală, chiar în frunte, deasupra ochilor, a cărei deschizătură decolorată îi subjugă privirea. ă Îl recunoști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
și ridică lampa pentru a se uita afară. Încercă fereastra și o găsi încuiată. Ciudat. ă Poate că s-a coborât pe balustradă, spuse Salitov încruntându-se în întuneric. Adu lumina aici, adăugă brusc, uitându-se la o formă nedefinită plutind la înălțimea umărului. Dă-mi aia! Luă lampa și lăsă lumina să treacă peste forma care se dovedi a fi o cameră pe tripod. Așadar, ăsta e locul unde face fotografiile, mormăi Salitov. Îl ura groaznic pe Govorov în acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
a se potoli. Neputându-se stăpâni, întinse coarda la maximum. Bica încercă, în fel și chip, s-o cumințească. Ridică, la un moment dat, vocea și-o amenință că va lua măsuri drastice. Luana continuă să se împotrivească. Simțind furtuna plutind în aer, ceilalți copii o zbughiră în casă și pândiră de după geamuri. Luana, cuprinsă de furia oarbă, urla asurzitor. Exasperată, bătrâna o somă să intre în casă. Râzând și sărind, când pe un picior, când pe altul, fetița îi răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
se răstea, se plângea de dureri de burtă, voia să fie lăsată în pace și amenința că va pleca înapoi la Iași. Simțind atmosfera încărcată, ca într-o zi de vară toridă când vântul uită să mai adie, Sanda vedea plutind în jur furtuna. Când se dezlănțui, avu o forță devastatoare. Primele cuvinte ale fetei îi confirmară îndoiala. Mamei nu-i veni să creadă. Se uită, prostită, la fiică-sa, incapabilă să priceapă. O prinse de mână și-o forță să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nici eu nu sunt mai treaz, nefiind în stare să cobor la cafeneaua de peste drum să-mi cumpăr o cafea tare, șapte seara, sper ca hârtia asta albă să aibă efectul unei cafele negre cu lămâie, îmi simt încă stomacul plutind într-o baltă cu alcool și aburii tari mai fac cale întoarsă spre grumazul meu, dându-mi o neplăcută stare de vomă, m-am apucat de băut numai spre dimineață când mi-am dat seama că eram singurul treaz de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
înalți, binefăcuți, pe care abia dacă îi pot desprinde din umbrele nopții, femei în fuste scurte, fardate excesiv, așteptând la margine de drum ca portiera unei mașini să se deschidă farmecelor lor, jandarmi patrulând cel puțin câte doi și batteau-mouches plutind strălucitor pe undele blânde ale Senei, pe chei îndrăgostiți încolăciți de dorinți firești ori contrare firii, absida iluminată de la Notre-Dame, la Cité, și pe tăblițele bine marcate ale străzilor citesc noapte de noapte itinerarul meu neobișnuit, Rue Danton, Saint-André-Des-Arts, Rue
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
somnul nu mă găsea deloc. Abia mă mai târam pe holurile școlii. Îmi vedeam viața de la un capăt la altul fărĂ nimic suficient de trainic ca să o Închege, gata să o apuce În orice direcție, ca o bărcuță de hârtie plutind pe ocean. Ceea ce aveam, până În acel punct În viață, era un singur lucru, dar acest lucru era de neprețuit : certitudinea că Dumnezeu, iubirea, Poezia existau. Și chiar dacă nu vedem manifestarea nici uneia dintre aceste forțe În viața mea ajunsă stearpă și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
un nou sunet de goarnă răsuna În Înaltul cerului din ce În ce mai Înalt, reverberându-se asupra celui de dinaintea sa. Totul a fost un fel de vibrație foarte puternică, de parcă aș fi intrat deodată În rezonanță cu cerul Însuși. m-am așezat pe scaun, plutind. Și, deodată, În fața ochilor mei Închiși, din care șiroiau lacrimi, o nouă nemișcare a apei. Apoi Père Joseph deschise o sticluță, din care Îmi turnă un ulei parfumat pe frunte. Atingerea aceasta m-a readus oarecum pe pământ. — Și acum
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
repede, așa că e un timp potrivit pentru somnul pe apucate. Adu-mi lădița de-acolo. O voi folosi drept pernă. În timp ce vorbea, Nobunaga se ghemui, rezemându-și capul pe cot, până când Tohachiro aduse sipetul. Își simțea trupul ca o barcă plutind pe apă. Capacul cutiei era pictat cu un desen de lac aurit, reprezentând brazi, bambuși și pruni - simbolurile norocului. Punând-o sub cap, Nobunaga spuse: — Perna asta mă va face să visez frumos. Apoi, chicotind În sinea lui, Închise ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Se ridicară. Țipătul ascuțit al unei păsări se auzea de peste vale, dinspre apus. Frunzele roșii din direcția aceea erau orbitoare. Cei doi coborâră, În tăcere, colina, Îndreptându-se către tabără. Spectrul morții - și al despărțirii iminente - umplea atmosfera după-amiezei pașnice, plutind, tăcut, În gândurile celor doi buni prieteni. — Kanbei. În timp ce cobora cărarea Îngustă, În pantă, Hideyoshi privi Înapoi. Posibilitatea ca prietenul lui să nu se mai Întoarcă Îl măcina și se gândea că, poate, Kanbei ar mai fi avut ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Putem dura un tron: adînc în Miazănoapte ținutu-mi43 așeza-l-voi, Tu-n Miazăzi; ascultă-mă cu luare-aminte. În liniștea nopții ce vine 485 Eu voi Înfășură cortul cel Veșnic în nori întunecoși, în timp ce tu Prînzind carele dimineții, te Du, plutind aleargă Departe în zenit înalt, năprasnica ta goana abătînd-o Spre Miazăzi, cu-a doua parte din corturile oamenilor învăluită-n nourii Lui Tharmas și Urthona. Eu, prin portale ale creierului rămînînd, 490 Îmi așeza-voi sceptrul peste Ierusalim, Emanația, Pește
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
ta mînie; deși păcătuit-am, desi m-am răzvrătit, Să nu mă faci aidoma cu lucrurile care-n uitare-s cufundate, de parcă n-ar fi fost. Nu face din făptura care te iubește o ștearsă lacrima". Tharmas răspunse, pește furtuni plutind, vocea-i de Tunet bubui: 195 "Chip al durerii, înfățișarea-ți ce se stinge pleoapele-mi tulbură. Au ce-am făcut? mînia și-ndurarea sînt una pentru mine; Uitîndu-mă la tine, Chip de ape stinse, mă dau napoi De la mînia-mi
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
să asculte. Mergeți nainte, fii ai blestemului meu. Mergeți nainte, fiice ale ororii mele". Tharmas auzi prin lumea să de apă strigatul de moarte Și glasul cel hăulitor al lui Urizen jelindu-se pe vînt, Și-n furia-i veni plutind; îi erau valurile bocna înghețate, 50 Privitu-le-a tăcut în crește stînd în jurul lui Urizen, O groaznică pustie de ape întărite; căci Regele Luminii Sprîncenele-și posomori cu recele sau coif, si sumbra-i sulița Întunecatu-s-a naintea-i. Tăcut pe coamele
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
muntele) Galaad și Hermon, Pe al Contracției Hotar ca să-l creeze pe-Omul cel căzut. Omul Căzut se-ntinse că un leș pe Stîncă jílavă, 5 Scăldat de valuri, spelb, si năpădit de buruieni Ce se mișcau cu-ngrozitoare vise; plutind înalt peste-al sau cap Două nemuritoare înaripate siluete, una stînd la picioarele-i Spre Răsărit, alta la capul său spre-apus, Ale lor áripi se uneau deasupra în Zenit; [dar aveau 10 Alte áripi care le-nveșmîntau trupurile c-un strai
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
vălvătăile acestea ale Mistuirii. 115 Cînd oare Omul din vremuri ce-or să vină va deveni precum în zile de demult? O, viață-ostenitoare! de ce șed eu aici și nepăsării-mi dau Toate puterile, si nopții morții, cînd nepăsarea și durerea Plutind stau așezate peste întunecatu-mi prag? deși mă nalt, privesc Războiul din mădularele-mi și îl detest, totuși mi-e slabă inima 120 Și capul mi-e neputincios. Și totuși iar mă voi uita spre dimineață. De unde-i răcnetul acesta
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
tace-acum gândind aiurea. Sub dealuri amurgește zarea, Se-ntunecă prin văi cărarea Și-i umbră peste sat. Peste culmi încet amurgul moare Și-ntors cu fața cătr-apus Dă semne nopții din ponoare Ea-mbracă haine-ntunecate Și liniștit din aripi bate Plutind tăcută-s sus”. (G. Coșbuc, Pastel) Scrie răspunsuri pentru următoarele cerințe: A. Înțelegerea textului 1. Gășește cuvinte cu înțeles opus pentru: adoarme, se- ntunecă, apus, nopții. 2. Scrie două enunțuri în care să folosești sensuri diferite ale verbului a bate
50 DE TESTE ?N VEDEREA ADMITERII ?N CLASA a V-a by S?ndica Bizim, Dorel Luchian, Larisa T?rzianu, Viorica Dobre ,Geanina Honceriu, Manuela Mih?escu ,Lumini?a Agache ,Marilena Roman ,L?cr?mioara Isai, Violeta Gale? () [Corola-publishinghouse/Science/83886_a_85211]