723 matches
-
spune: "Noi îi numim Părinți pe aceia care ne-au catehizat: Fiu este apoi acela care devine erudit, care lucrează ținînd seama de învățătura celor care îl fac să devină erudit; în acest sens Scriptura spune: "Fiule, să nu uiți povețele mele". (Prov. III)" Strom. 1. 80 Aceasta este și rațiunea pentru care doctorii acestor veacuri l-au urmat pe Aristotel în filosofie; în timp ce aceia din primele șase secole îl preferau pe Platon. 81 Protestantismul care în ziua de azi a
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
rostul adânc al bucoavnei scripturilor sfinte, Aprinde în beznele vremii irize de vii curcubeie, Și-aievea și pacea-ntre neamuri veni-va prin graiu-ți cuminte, Ca boarea cea blândă în liniștea serii-n câmpii elizee. Și, Doamne, ce sfântă-i povața ce-o picuri în inima frântă Din ’nalte amvoane, din scunde chilii unde lucri izbăvire!... Cum crește în suflet nădejdea, când dreapta ta binecuvântă Norodul ce-și duce povara cu gândul la dezmărginire!... În zariștea sumbră, când cumpăna lumii se
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Davila, Corneliu Moldovanu, V. Militaru, G. Tutoveanu. Din N. Beldiceanu se dau versuri inedite. În ceea ce privește proza, L. și a. r. a tipărit scrieri de Duiliu Zamfirescu (între care nuvela Cu bilet circular și romanul Îndreptări), I.L. Caragiale (schița Între două povețe), Al. Vlahuță (povestirea Predare, precum și fragmente din România pitorească). Se publică și romanul de moravuri Marin Gelea, al lui N. Petrașcu. Lui Ollănescu-Ascanio i se tipăresc pitoreștile nuvele Burdumba, Fecior de bani gata, Banul alb, lui Em. Grigorovitza câteva portrete
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287827_a_289156]
-
Mi-e greu părinte... Sunt singur. Toți m-au părăsit... Și eu sunt singur: un om în pustie... Dar pustiul meu e în mine... Și cui să-mi spun amarul? Sihastre... Rogu-te, primește-mi spovada. Voi să-ți ascult povața... Să-mi strig păcatele! Pentru ce-am greșit, judecă-mă, osândește-mă! Că nu caut să-mi aflu iertarea, ci ispășirea o caut! Doamne! murmură Daniil, copleșit, cum aș putea eu, un nevrednic de sihastru, să judec, să osândesc pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
de brad, după ploaie. Ciocârlia din arin cu trilul ei trezește păsările pădurii ce-i țin isonul. Ștefan privește cerul albastru, spălat de ploaie și începe încetișor: Părinte... mi-i greu... mă aflu la o răspântie; de ți-aș asculta povața, mi-aș ușura povara... Că nu cer iertare, ci ispășirea o caut... Daniil stinge o lumânare. Suflă deasupra alteia... Înalță capul: De mi-ai hărăzit să-ți fiu duhovnic, spovedește-te fiule... Îngăduie întrebarea: oare n-ai cutezat prea mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
mort? râde el și se plesnește peste gură. Iar am sfeclit-o! Ți-am spurcat bisericuța cu drăcușori... Cum plec, fă o sfeștanie, o molitvă de curățire; afum-o cu tămâie, spal-o cu agheasmă... Mulțămesc de găzduire și de povața cea bună, spune Ștefan și se apleacă adânc înaintea lui Daniil. Daniil se ploconește adânc, cât îl lasă oasele bătrâne: Măria ta, tot hâtru... Prea mare a fost cinstea... Numai să ai grijă de tine, Ștefane... N-ai grijă. Mie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
nimicuri unul în sufletul altuia, iar cele mari și sfinte aproape nu se mai rostesc. Nu știu cum și de ce am avut întotdeauna impresia că furtunile prin care trece neamul nostru se topesc în negura necunoașterii, fără să fi lăsat mărturie spre povață urmașilor. Războiul, foametea, stagnarea se țin minte mai mult datorită martorilor oculari și odată cu dispariția martorilor riscă să dispară și istoria modernă a neamului. Nu știu cum și de ce am avut întotdeauna impresia că destinele oamenilor simpli, din popor se trec necunoscute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
avut chiar și În tinerețea mea - sau, poate, atunci În primul rând! - o clară ambivalență, deși adulții acelei epoci, cei care mă crescuseră, care mă Înconjurau și admonestau nu rareori, Îl aplicau Într-un singur sens, cel fatalist: trebuie, după povața lui Miron Costin și a altor sceptici Înțelepți de care e plină istoria, trebuie să ne „ghemuim” sub vremi, să lăsăm să „treacă furtuna”. Să fugim sau, dacă nu se poate, să facem În așa fel Încât copiii noștri să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
găsit soluții spectaculoase, ajungând mai apoi ei înșiși mentori fără egal, adevărate modele pentru alții și lăsând mărturii scrise despre cum s-au autoeducat. O astfel de mărturie, fie ea sub formă de autobiografie, culegere de scrisori sau carte de povețe, reprezintă un adevărat manual de supraviețuire și pentru lumea contemporană. De aceea, recuperarea amintirilor marilor nume din trecut, oameni care ducând o viață de prigoană și luptă, au găsit cale și răgaz, prin propria voință și propriile metode, de a
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
părintele Serghi, în chilia lui Ilarion, lângă mănăstirea din Tambino. Nu vor avea însă prea multă vreme parte de isihia atât de dorită, căci spre ei se îndreaptă un râu de oameni: monahi dorind să le devină ucenici, laici cerând povață, binecuvântări și chiar tămăduiri. Atât la Athos, cât și la Tambino, în jurul celor doi schimnici deveniți celebri se construiește o lume: chilii pentru ucenici, o biserică, bucătărie și încăperi pentru pelerini. Căutarea lui Dumnezeu nu mai are loc în izolarea
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
arhimandrit al sihăstriei Sofroniev, sau domnitorul Moldovei, Constantin Moruzzi. Indiferent de destinatar, starețul Paisie folosește același ton blând de părinte, bun cunoscător și grabnic înțelegător al tuturor neputințelor prin care trec iubitorii de Dumnezeu. Tonul său și curgerea lină a povețelor sunt surprinse într-o traducere de excepție realizată de Valentina Pelin, într-o limbă română perfect accesibilă cititorului contemporan, deși păstrând ușoare nuanțe arhaice inerente textului. Scrisorilor li se adaugă în ediția de față și alte câteva texte de o
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
veacul al XVIII-lea. O carte care va reprezenta un neprețuit instrument de lucru pentru specialiștii din diverse domenii (teologie, ligvistică, istoria culturii), dar mai cu seamă O CARTE PENTRU SUFLET, pentru fiecare suflet căutător în pustiul lumii moderne de povață și mângâiere. Într-o lume în care, textul scris e folosit tot mai mult ca un pumn de noroi, bun pentru a-l împroșca pe celălalt, a ne întoarce la Scrierile Sfinților este poate drumul spre Restaurarea Sacralității Cuvântului. PELERIN
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
de la preotul de parohie. Icoanele pe care le-am găsit în casa în care ne-am născut și am crescut, ne spun și ele fiecare câte o poveste. Mai târziu, la vârstă matură, fie la vreme de restriște căutând vreo povață într-o Carte Sfântă, fie la timpul vreunui mare post, căutând liman de limpezire a gândurilor, intrăm în librărie sau ne oprim la pangarul bisericii de parohie, cumpărăm o carte despre viața unui mare ostenitor întru Hristos, pe care o
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
de sfaturi practice pentru buna întreținere a Sufletului ar necesita pentru redactare un călugăr duhovnic mult îmbunătățit. Între marii duhovnici ai neamului românesc, Arhimandritul CLEOPA ILIE și-a făcut o datorie de suflet din a lăsa și în scris, tuturor, povețele pe care de atâtea ori, cu lumină și dragoste le-a oferit pelerinilor sosiți la Mănăstirea Sihăstria. Poate că opera care le cuprinde pe toate însă, într-un adevărat Catehism al Biruinței Ortodoxe este volumul său, „CĂLĂUZĂ ÎN CREDINȚA ORTODOXĂ
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
a Teatrului Național din București, în perioada în care I.L. Caragiale se afla în concediu. Sora lui, Ana Rosetti, a fost soția lui Titu Maiorescu. Câteva lucrări pe care le întocmește nu sunt, propriu-zis, de literatură. Apărută în două ediții, Povețe către săteni (1885) este de fapt o prelucrare. Realizare meritorie, chiar dacă nu lipsită de erori și omisiuni, Dicționarul contimporanilor din România (1800-1898) (1898) cuprinde, în prezentări succinte, biografia și operele unor scriitori, ale unor oameni de știință sau politici. Autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289375_a_290704]
-
din care nu lipsește o undă de melancolie. Între Capșa și Palat... Impresiile unui trecător (1904) conține notațiile unui observator atent, preocupat de o tipologie diversă, ironizând subțire nestatornicia femeii sau creionând o serie de „moftangii”. SCRIERI: Vicleimul, București, 1881; Povețe către săteni, București, 1885; Nazat! (în colaborare cu Iacob Negruzzi), București, 1886; Cronicele lui Max (1886-1888), București, 1888; Trotuarul Bucureștiului. Tipuri și impresii, București, 1896; Dicționarul contimporanilor din România (1800-1898), București, 1898; Scump... dar face!, București, 1902; Între Capșa și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289375_a_290704]
-
și București (1941), iar o istorie amănunțită a evenimentelor din Basarabia anilor 1917-1918 este cuprinsă în Testament pentru urmași (în colaborare cu A. Moraru), publicată la München în 1967, republicată parțial la Chișinău, în 1991. O culegere de Pilde și povețe (1908), cu extrase din Lev Tolstoi, I. Heliade-Rădulescu, Al. Donici, C. Negruzzi, I. Creangă, Pintilie Cubolteanu (alias H.), câteva broșuri conținând cuvântări sau proiecte parlamentare, învățături agrotehnice întregesc o activitate susținută, diversă. Este o operă care constă nu atât în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287402_a_288731]
-
câteva broșuri conținând cuvântări sau proiecte parlamentare, învățături agrotehnice întregesc o activitate susținută, diversă. Este o operă care constă nu atât în texte (modeste sub raport literar), cât în fapte, remarcabilă în ansamblu, exemplară ca semnificație social-culturală. SCRIERI: Pilde și povețe, Chișinău, 1908; Basarabia. Schiță geografică, Iași, [1912]; Flori de pârloagă, pref. Mihail Sadoveanu, Iași, 1921; Bogdan Petriceicu Hasdeu, Chișinău, 1939; Cântare pământului, Chișinău, 1940; Testament pentru urmași (în colaborare cu A. Moraru), München, 1967; ed. Chișinău, 1991; Povestea vieții mele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287402_a_288731]
-
simbolizează regresiunea în preformal, regenerare totală, noua naștere, căci o imersiune echivalează cu o disoluție a formelor, cu o reintegrare în modul nediferențiat al preexistenței”. Într-un basm din Boțești, Dâmbovița, indicația prohibitivă trimite cu exactitate pe tărâmul morților: „În povețele lui părintești, împăratul îi sfătuia să lupte înainte mereu, după ce-o muri el, că era bătrân și când-când își aștepta ceasul, și să supuie pe toți vecinii ca să se mărească țara lor, dar să nu care cumva să intre
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
a mai trimis - rar, e drept! - un mesager al dreptului nostru de a fi, de a spera. „(...Ă de când sânger./ Nu mi-ai trimis de mult un Înger./ Să bată alb din aripă la lună,/Să-mi dea din nou povața ta cea bună!” cântă Românul Arghezi, „certându-se” cu Dumnezeu, În Psalmii săi. Domnului Cioran, când se văita ca un poet de neajunsurile poporului din care ieșise, evident că nu-i puteam da aceeași replică ca lui Nichita, deoarece mânia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
câțiva ani a lucrat ca dascăl în satul Căuești, comuna Adam și am fost martor regretelor sale că n-a mai ajuns să revină pentru ultima oară la Căuești printre foștii lui elevi căror le pregătise atâtea surprize - amintirile și povețele sale. Alexandru Mânăstireanu, ca fiu al satului Priponești de Sus, fost învățător și director de Cămin cultural, a fost declarat de Consiliul local Priponești în anul 2009 Cetățean de onoare al Comunei Priponești. În calitate de scriitor, toate cărțile sale - și în
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
și cu câtă suferință i-au păzit părinții ființa, prin câte jertfe și lupte au reușit comuniștii, Feții-Frumoși cu înfățișare simplă, să repună în drepturi poporul.“ (Contemporanul, 29 octombrie 1971) „Partidule, îți crești copiii Ca un părinte iubitor; Le dai povață înțeleaptă Cutezătoare armă dreaptă, Și aripi dornice de zbor.“ („Partidului“, Cărți noi, 6 iunie 1972) „România modernă, visul și jertfa lui Bălcescu, s-a putut înălța și se desăvârșește astăzi, de aceea, conștiința clasei muncitoare a devenit conștiința întregului popor
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
participarea activă a întregului popor la făurirea conștientă a propriului său viitor constituie factorul decisiv al făuririi socialismului și comunismului.»“ („Imagini și simbol“, România literară, 31 martie 1989) UDREA Cornel „În chiar mijlocul inimii locuiește mereu Sub acoperiș de speranță, povață Într-o odaie albă și senină ce se cheamă România. N are vreme să-l cuprindă nostalgia, Dreaptă e balanța libertății, Către prieteni ușa larg deschide, Brațele deschide El, dreptății.“ („La aniversare“, Steaua, ianuarie 1978) UDREA Dumitru „Nemuritor e timpul
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
mele decât vouă, iubiților mei copii, chemați a intra pe urma mea în vălmășagul lumii? Răscolindu-le filele, veți găsi aproape în fiecare rând întreg gândul și sufletul aceluia ce v-a încălzit de la leagăn cu dragostea sa. Fie ca povețele ce veți culege din ea să vă călăuzească mereu pe calea cea dreaptă, care, dacă nu străbate întotdeauna un câmp înflorit, conduce însă totdeauna la singurul liman de fericire, pacea sufletului, cea mai neprețuită comoară de care îi este dat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
adeseaori în campaniile mele vânătorești. Când greșeam eu o prepelița, da el imediat după mine și o nimerea, scuzându-se că a scăpat focul. Nu-i nimic, Turcule, îi răspundeam eu, tot așa să scăpi focul. Apoi el îmi dădea povețe cum să încarc pușca, cum s-o pun la ochi și mai cu samă mă sfătuia să-mi păstrez sângele rece, lucru cam greu pentru un începător ca mine, care tresăream la fiecare zbor de pasere. Într-o zi, întovărășit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]