1,633 matches
-
de ani în urmă, fusese ucis Bogdan, tatăl lui Ștefan cel Mare. Biserica Sfântului Arhanghel Mihail de la Războieni, a cărei zidire se încheia la 18 noiembrie 1496, a fost ridicată “pentru amintirea și întru pomenirea drept credincioșilor care s-au prăpădit aici.” A fost închinată Arhanghelului care, în mentalitatea oamenilor din Evul Mediu, era “căpetenia oștirilor cerești, sprijinul popoarelor creștine, cel ce va anunța Judecata de Apoi”, iar după interpretarea lui Rene Guenon era “principiul puterii sacerdotale sau pontificale.” În ziua
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
a spus înțelegeam și simțeam că bătrânul de lângă noi era un înțelept. Ne bucuram... Doamne! Câte ți-s date să "citești" și să afli mereu, cât trăiești!... Durerea mea este aceea că, în urmă cu 4 ani mi s-a prăpădit femeia. Era cardiacă genetic... Acum sunt ca o pasăre, cu o singură aripă. Fac eforturi să zbor cât mai pot. Dar nu mă las. Încerc să gândesc pozitiv. Încerc să fac ceea ce-mi place. Cât mi-o da Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
fratele său "Coca", așa-i spuneau toți ai familiei căzuse în localitatea Văcărăjani, în Transnistria. Nici nu împlinise 21 de ani. Prietena sa, învățătoarea Margareta, cu care urma să se căsătorească, a suferit și ea un șoc cumplit. S-a prăpădit de un cancer galopant. Ca o modestă "compensație", totuși, după eliberarea temporară a Basarabiei (1941-1944), bunica de la Telenești mama mamei, Profira, "sfânta familiei", fiică de preot, învățătoare, care "a salvat căsnicia lipsită de noroc a fiicei sale, Varvara, mama lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Constantin Dimitriu etc., etc. A fost torturat, purtat ani în șir prin diverse lagăre și închisori, de unde, istovit fizic, numai piele și os, a scăpat ca printr-o minune în vreme ce alți colegi, precum Valeriu Gafencu, supranumit "sfântul închisorilor" s-a prăpădit de tuberculoză în 1952. Iar alți basarabeni, ca Eugen Coșeriu, Paul Goma au fugit din Basarabia. Dar și după ce-a ieșit din temnițele comuniste, nenorocul l-a urmărit ani în șir, ca propria-i umbră pe timp de soare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
dușman și vrea să te omoare, da’ numa’ atâta că nu te omoară, cum a fost la Securitate... credința Îți dă un curaj și-ți dă o putere extraordinară. Dacă n-ar exista aceste lucruri, foarte mulți oameni s-ar prăpădi. Și să știți că și cei mai păcătoși oameni sau cei mai răi, când ajung În situații din acestea, mulți se convertesc... sau se căiesc măcar. Și zic: „Doamne, am păcătuit, Îmi pare rău”... I se trezește speranța și zice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
de mare valoare. Mi se pare că avea și doctoratul În filozofie... Deci era, cum ar zice francezul, bien calé, foarte bine pus la punct, deștept. Și era foarte bine dispus, sigur, pe cât puteai fi În Închisoare. Adică nu era prăpădit, să zică: „Doamne, ce mă fac?”. El era ca și cum ar fi fost În facultate, indiferent... Nici nu băga În seamă toate nenorocirile care se Întâmplau În Închisoare, că ne loveau cu bâta când intram, când mergeam sau când veneam de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
aprecia și primea note mari și devenise șeful clasei. Asta i-o spusese un coleg, Marcu, care niciodată nu se-nșela în scanările lui de creaturi și mai și spunea despre ei chestii care te făceau să rîzi de te prăpădești, și, cu toate că nu-i bine să te iei după alții, așa cum bine-l sfătuise tata, să i se ardă consola în timpul jocului de n-are Marcu dreptate! Frensis Fițerald avea note mari, era bun la toate sporturile, avea un răspuns
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
surprins teribil remarca ei neașteptată. — Și dacă nu mă aveai pe mine? am întrebat fără să vreau. Mama a izbucnit în plâns. — Ar fi mai bine să mor. Aș vrea să-mi găsesc sfârșitul în casa în care s-a prăpădit și tatăl tău. Abia mai înțelegeam ce spune. Plângea cu suspine. Niciodată n-am văzut-o pe mama atât de disperată, niciodată nu s-a lăsat pradă plânsului ca acum. Nici când a murit tata, nici când m-am căsătorit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
foarte amărât că nu-l putea vizita și mă oprea mereu pe stradă să mă întrebe cum se mai simte, rugându-mă să nu-i pomenesc nimic Comisarului. „Astea sunt momentele mele cele mai grele,“ îmi spunea el. „Când se prăpădește un prieten sunt la fel de binevenit în casa lui ca bătrânul Granum care lucrează pentru mine.“ Bătrânul Granum era bocitorul de serviciu, care recita Psalmii la capul bolnavului, cu o față emaciată și rău-prevestitoare, îmbrăcat într-o alpaca neagră din Cartierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fiecare dată cât câștig. Să fac muncă de rând? îi spunea Clem maică-sii de câte ori aborda subiectul ăsta. Dacă nu găsesc ceva cât de cât decent, mai bine înghit cianură. Iar gândul de a înghiți cianură îl făcea să se prăpădească de râs, cu un „ha, ha, ha“ colosal, cu toată gura, iar claia de păr îi tresălta. — În orice caz, zicea el, prefer să stau în pat și să mă scarpin în pantaloni, Mămico - maică-sa cea cu fuste și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a zis: — Da’ uitați-vă la frate-său. Fetele se dau în vânt după el. Iar fiică-ta Lucy nu-i mai brează. Bre, fetițo, n-ai puțin obraz? În familia asta fetele abia așteaptă. La asta toată lumea s-a prăpădit de râs. Din mijlocul lor, Lucy Magnus a continuat să-mi zâmbească, deși se îmbujorase tare. Era mai subțirică decât majoritatea membrilor familiei; nu se dădea înapoi să transmită cu onestitate o undă de senzualitate sub ochii întregului clan. Nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o viață de om dezamăgit. Era un motiv destul de serios pentru a vărsa câteva lacrimi pline de compătimire, în opinia lui Clem, dar și de a râde cu lacrimi, căci era o mare păcăleală. Așa că arătam deznădăjduit, în timp ce Clem se prăpădea de râs. Iar eu nu i-o puteam lua în nume de rău. Știți de ce le păream aiurea celorlalți? Cred ca se datora diviziunii sociale a muncii. Specializarea lăsa în urmă indivizi ca mine. Nu știam nici cum să sudez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
din nou patrulelor. Am fost dus din nou la Chestură unde am stat deavalma cu morții până a doua zi”. Și, fiind considerat mort, nu a fost evacuat cu „trenul morții”. „Am rămas infirm de mâna stângă, mi s-au prăpădit doi băieți și din toată strada șunde locuiescm - n.m.ț nu s-au Întors decât zece oameni.” Iancu Grinberg XE "Grinberg, Iancu" s-a refugiat și el În subsolul clădirii. Mulți dintre cei care au fugit Împreună cu el au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
celor care fuseseră cândva voinici și sănătoși. În realitate, toți evreii care au fost scoși la muncă au trecut printr-o nouă serie de maltratări și Înjosiri din partea militarilor români și germani, chiar și din partea supraveghetorilor lor: „Deși bolnav și prăpădit de pe urma efectelor dramatice pe care șle-am trăitț nu am fost găsit șbunț de internat În spital, cum omenește trebuia, ci «bun de muncă». Istovit, fără un pic de putere fizică, am fost trimis Într-un sat, Georgeni, la muncă. Sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
Încetați cu râsul! Ajutați-l! Cuvintele ei stârniră noi hohote de râs. Dar Nesta nu putea face nimic, pentru că Emma refuza mâna pe care i-o întinsese. Fata începu să alerge de jur împrejur, strigând: — Aduceți o scară! Tom se prăpădea de râs. Apoi, alergând la grilaj, îngenunche, și își vârî cu forță un genunchi ferm printre bare. Emma își așeză un picior pe genunchiul lui, reuși să se agațe cu mâinile de marginea de sus a unei bare și sări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
serie de tineri șocant travestiți și mentora lor, Madame Diane a noastră. În cele din urmă, în complicitate cu camerista care i-a descuiat ușa din spate, George McCaffrey a reușit să pătrundă în casă, în timp ce fratele său Tom se prăpădea de râs afară. Ce s-a întâmplat în continuare nu știm. Au ieșit însă la iveală o serie de fapte grăitoare. Așa-zisa cameristă, Pearl Scotney, nu este altcineva decât sora susmenționatei Madame D. care, după cum se știe, este prietena
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
povestim totul despre călătoria noastră. — William Eastcote a murit, îi anunță Tom. — Vai, îmi pare foarte rău, exclamă Greg, punându-și jos paharul. Îmi pare foarte rău, ce om minunat... și un vechi prieten al tatălui meu. Când s-a prăpădit? — Recent, răspunse Tom. Nu se simțea în stare să dea detalii, să socotească zilele, să descrie înmormântarea. — Păcat, un om foarte bun, spuse și Judy. — Mă duc să telefonez la Câinele în Goană, hotărî Greg și ieși din cameră. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
el. Cine știe pe unde mi l-o fi pitit, bruta asasină, pe copil. Și, mâine dimineață, la ora șase, trebuie să-i dau neapărat medicamentele pe care i le-a prescris medicul veterinar, pentru pseudo-psitacoză. Altfel moare! Mi se prăpădește, odorul! Hi, hi, hi, hi, hi... Priviți în ce hal sunt! De-aceea, am mare nevoie de ajutorul vostru, ca să alergați, împreună cu Adrian, cu Adi, care este mai firav și mai labil din fire, să scotociți, să-l căutați și
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
că nu vrem să ajungi ca fratele tău. Fratele meu e mort, dar tot are o șosețică plină cu cadouri și poți pune pariu că nu-s prezervative. El e mort, dar poți pune pariu că acum râde de se prăpădește. — La oxiuri, zice tata, noaptea femelele migrează în josul colonului spre zona perianală ca să-și depună ouăle. Zice: Dacă bănuiești așa ceva, e mai bine să-ți lipești de rect bandă adezivă transparentă, apoi să te uiți la bandă sub lupă. Viermii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
magazinul dumneavoastră se află, o casă cu o arhitectură mai degrabă ciudată. ― Casă! asta numește el casă! zise Nordegg. Conacul celebru în întreaga lume aparținând familiei Hardie. ― Hardie, răspunse Gosseyn, era numele de fată al soției mele; ea s-a prăpădit acum aproape o lună. Patricia Hardie. Asta nu vă spune nimic? Îl văzu pe Nordegg surâzând încântat figurilor care-i înconjurau urmărindu-i cu atenție. ― Ei bine, doamnelor și domnilor, judecați dumneavoastră singuri. Spune că Patricia Hardie a fost soția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
tîmpit... nu pare să priceapă cu adevărat ce se Întîmplă. Trebuia rămînem acolo să auzim și noi ce se vorbește. Nu cred că se uită cineva urît la noi. Noi nu sîntem armata, sîntem niște animale speriate, niște gîngănii, niște prăpădiți la fel ca ei. Mă reîntorc la cartea mea, o vreme turuie singur, apoi tace. — Tu ce faci acolo? mă Întreabă el ușor iritat. — Citesc, răspund Într-un tîrziu. — Ce citești? Ridic mîna În care țin cartea și Îi arăt
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
grăbi să răspundă. În tăcerea care urmă, Blondul avu timp să bage de seamă că soarele Își Îmblânzise puterea și că frunzele plopilor tremurau și foșneau ușor. Gropanul era tot nevolnic și tresărea, fricos, din toate ale sale, când vreun prăpădit de broscoi se arunca În apă de pe mal. Apoi unda se liniștea. „Sunteți prietenii mei și de-aia nu vă mint. Aș putea să mă laud, să mă dau mare, să vă Îmbrobodesc În fel și chip și vouă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
a lăsat pământurile În seama arendașilor și norocul lui cel mare a fost că a plecat În străinătățuri nu cu multă vreme Înainte de venirea comuniștilor. Ăia i-au confiscat averea, iar el a scăpat cu bine și s-o fi prăpădit demult prin țările Apusului. A rămas de pe urma lui numai vorba cu pianul, căci proștii veniți la putere nechemați de nimeni au pus de i-au dărâmat conacul Încăpere cu Încăpere, ca să nu mai rămână nimic care să amintească de exploatatorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de care se arătau amândoi tare mândri: cele două praștii. Așa cum se cuvenea, arma Blondului, pentru că era molatec și mai prostănac, era de tot oarecare: patul, făcut din limba unor Încălțări ale lui tată-său, era legat cu o ață prăpădită de zgârciul tăiat tremurat, când mai gros, când mai subțire, dintr-o cameră de tractor. Pentru ghetele schilodite ale tatălui avea să mănânce bătaie tocmai la iarnă, când nu mai putea fi ascunsă lipsa limbilor. Ucigașă și fioroasă era arma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
veșminte nu există. Zborul devenea o treabă serioasă și chiar aducătoare de profit pentru marele meșter făurar și Întreprinzător Titel. Făcuse o drăcie de parașută care ne Încetinea căderea (ideea Îmi place să cred că de la mine Îi venise, după ce prăpădisem două umbrele de ploaie și după ce, firește, Îmi Înghițisem cuvenita papară). Cususe, cum văzuse În filmele de război la Ghiță că arătau parașutele, o pânză țeapănă, cu emblema căilor ferate imprimată de zeci și sute de ori, și atârnase sfori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]