887 matches
-
umană. Acceptarea misterelor inaccesibile (Psalmul mut), afirmarea necesității interioare căreia îi răspunde „fantoma” divinității (Psalmistul) stau alături de răzvrătirile când vitalist-dionisiace (Marele Cioclu), când patetice în tragismul viziunii de chin absurd, sisific, prin care este interpretat destinul (Haruri), și de certitudinea pribegiei și a căutării. Morții i se opune sacrificiul salvator, împlinit prin poezie (Poetului necunoscut). Lăsate să plutească în muzicalitate și imaginar, odată cu ieșirea de sub tensiunea concentrată a versului, sunt poemele în proză din Ce-ai cu mine, vântule?. Sufletul, confruntat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
ca domeniu de acțiune al răutății, ci e doar o modalitate de a scăpa de griji și de chinuri. Chiar și reluarea temelor din Sfânta Scriptură, reluarea motivului ascezei în pustiu, imitarea figurilor lui Ilie, Elizeu, Ioan Botezătorul, a motivului pribegiei lui Israel în căutarea pământului făgăduinței, nu au nimic chinuitor, nu transmit o imperioasă necesitate de eliberare de rău. Bibliografie. Fundamentală: S. Pricoco, L’isola dei santi. Il cenobio di Lerino e le origini del monachesimo gallico, Ed. dell’Ateneo
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Șaguna, Basme științifice (o ironie ridicolă la adresa Chestionarului istoric al lui Nicolae Densușianu), 1848. Liberalism. Reacționarism (răstălmăcire a trei scrisori expediate de C.A. Rosetti și N. Bălcescu lui Ion Ghica, aflat în exil la Constantinopol, extrase din Amintiri din pribegia după 1848), dar mai ales Țăranul nostru și țăranul mizeriei (scoatere din context tendențioasă și falsificare grosolană a unui fragment dintr-o mai veche conferință a lui B. Delavrancea). Răspunsul indignat al scriitorului este teribil, iar degetul acuzator pus pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290340_a_291669]
-
compun lumea pare imposibil de zdruncinat. Titlul primei cărți, Tălmăciri din mine, vorbește despre sinceritatea absolută, despre fervoarea celui care vrea să ia viața în piept. În poeme precum Tunet de primăvară, Crez tânăr, Avânt predomină verbul „vreau”: „Vreau viscolul pribegiei,/ Iureșul de asalt al vijeliei./ Sunt un brad pe culmile tinereții/ Vreau să mă bată toate vânturile vieții”. A doua plachetă aduce o schimbare substanțială. Ambianța naturală devine din ce în ce mai întunecată, pulsul vieții pare să bată din ce în ce mai slab, se întrevede și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288767_a_290096]
-
celor ce, prin trădare, au predat Palatul imperial ienicerilor. Se va întoarce s-o îngroape într-o scobitură a zidului. Dar cine era de fapt franco-latinul Jean Ange? Născut la Avignon, încă de mic copil este silit să ia drumul pribegiei: acuzat de paricid în urma sinuciderii tatălui său grec, fuge în lume. Studiază filosofia, fără însă să afle mângâierea adevărului. Este îngrijitor de ciumați într-un lazaret din Ferrara, negustor de stofe la Florența, după care alege crucea și spada, în
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
agață de poale, plângând, ca s-o oprească și să fie luată în brațe. Vorbind despre firea lui Patrocles, nu putem să nu luăm în seamă nici relația cu tatăl lui, Menoitios, care l-a însoțit pe fiul său în pribegie, faptă a unui tată iubitor, până s-a statornicit la curtea lui Peleu. Menoitios vine din Opunt în Locrida, ținut din nordul Greciei Centrale, din fața Eubeei (printre luptătorii de la Troia există și locrieni, conduși de Aias cel mic, însă Patrocles
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
conecta Asia Mijlocie de Balcani, nu a reprezentat decât o cale de refugiu. Numeroase triburi au folosit-o încercând să scape din fața feluritelor vitregii: populații mai puternice sau chiar capriciile naturii care i-au alungat din arealul de origine. În pribegia lor, acești nefericiți căutau medii naturale cât mai apropiate de locul de obârșie unde să se poată adapta rapid. Pe meleagurile noastre se găsesc regiuni biogeografice diverse care au permis statornicirea, de-a lungul istoriei, a multor neamuri. Nu întâmplător
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
balcanică și italică (Hg E3). Ajuns la rândul lui tată (Hg F) a avut mai mulți feciori de ispravă. Unul (Hg H) a rămas pe loc în India și s-a extins în împrejurimi. Altul (Hg IJ) a plecat în pribegie spre Soare Apune, fiind urmat de un frate (Hg G), desprins la sud de Marea Caspică, dar care s-a întors și spre Cașmir. A mai fost unul (Hg K) care a pornit din India și a mers spre nord
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
-și permită a crede că poate vinde sau cumpăra o bucată din spațiul românesc. Să ne gândim, totodată, cât de trist este că sărăcia, generată de necroza corupției, ne-a alungat compatrioții. Foarte mulți dintre apropiații noștri au luat drumul pribegiei, căutând un trai mai bun printre străini. Iar dacă vom face o simplă adunare, s-ar putea să constatăm ceva groaznic. În toate războaiele purtate de la făurirea statului modern, numărul victimelor s-ar putea să nu-l depășească pe cel
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
instituirea unor fizionomii, clase sau tipuri umane rei ficate. Duplicitatea lui Pașadia este un exemplu care ilustrează această tensiune a universului metropolei. Împrietenirea acestuia cu Pantazi („mi se părea că acel prânz însemna sărbătorirea reîntoarcerii lui Pașadia dintr-o lungă pribegie, a lepădării lui de Pirgu““) se transformă pe nesimțite, sub auspiciile aceluiași geniu al pragurilor, Pirgu, în inevitabilul duel. Dacă Pirgu întruchipează gestul politic al experienței ur bane, pe care am descris-o în capitolele anterioare, Pantazi tri mite la
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
la „Raza”, „Basarabia literară”, „Luminătorul”, „Școala basarabeană”, „Viața Basarabiei”. În 1940, nevoit să plece în refugiu, se oprește la Buzău, unde va sluji la biserica „Neguțători”. După un an se întoarce la Chișinău, dar în 1944 ia din nou calea pribegiei, stabilindu-se ca preot la biserica „Sf. Împărați” din Târgu Jiu. De la înființare, în 1939, a fost membru al Societății Scriitorilor din Basarabia. S. își adună poeziile în volumele Picături de lacrimi (1932) și Răspântie (1944). El compune o poezie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290024_a_291353]
-
trece filonul metafizic al cântării sale (trădează o mare disponibilitate pentru muzicalitatea versului) într-un registru mai profund, tema exilului căpătând în volume ca Morior ergo sum (1981) și îndeosebi Metaerotism imaginar (1990) neașteptate accente existențiale, cu sonorități mistice - înstrăinarea, pribegia de ordin social-istoric și național încărcându-se de toată semnificația regăsirii într-un mesaj al permanenței, dincolo de tranzitoriul și conjuncturalul vieții: „Sub cer festiv de zodii nebunești/ În liniștea dintâi, revelatoare/ Ca sens suprem ce mângâie și doare / Cuvântul s-a-ntrupat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286267_a_287596]
-
Cunoscându-se faptul că În această zonă de transhumanță moldo-transilvană, până În secolul al XVII-lea fiecare locuitor din Moldova și din Ardeal era liber de a merge În Moldova sau În Transilvania, mulți dintre oamenii acestor locuri au luat drumul pribegiei, fapt ce se Întâmpla și trecându-se din Moldova În Ardeal. Așa se explică și existența unor antroponime de o parte și de alta a Carpaților Orientali. Tot la fel, nu putem exclude plecarea multor români din satele cu populație
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
arătând că miercuri și joi, 4 și 5 septembrie 1940, au fost „două zile tragice”, dând „complet dreptate îndoielilor Duduii”; după „48 de ore, toată situația” lui „este răsturnată” și află că „din nou trebuie” să ia „drumul amar al pribegiei”. Iată cum prezintă filmul evenimentelor, pe acest interval de timp, în Însemnările zilnice: luni, 2 septembrie 1940, l-a primit în audiență pe Valer Pop, „extrem de îngrijorat de situație” și care l-a informat de „valul de nemulțumire”, ce „crește
Serviciile secrete ale României în războiul mondial (1939-1945) by Cezar MÂŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100955_a_102247]
-
întotdeauna delimitată strict în rubricile respective, iar ponderea textelor literare variază de la un număr la altul, țelurile propuse inițial sunt atinse. În primul volum (1952) antologia de proză și poezie, ce stă sub semnul „înstrăinării” și a cauzelor ei (Antologia pribegiei), cuprinde, în cele peste 250 de pagini, texte de la Dosoftei (Din Psaltirea în versuri a Mitropolitului pribeag Dosoftei), Ion Neculce și Miron Costin, trecând prin N. Bălcescu, A. I. Odobescu, Ion Ghica (Rușii țaru-și schimbă, dar năravul ba), Alecu Russo, Mihai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285290_a_286619]
-
reverberație în contemporaneitate: Fantasmagoria imperială rusă, Strein în țara lui, Primejdia rusă și biruința dreptății românești, Ideile națiunii trebuie să conducă etc.) și I. L. Caragiale (Exilul voluntar al lui I. L. Caragiale) până în actualitate, cu paginile lui Pamfil Șeicaru (Pricinile actualei pribegii) și Pompiliu Păltânea (Pohod na Sybir), alăturând texte literare propriu-zise și comentarii în marginea lor. Altă dată „antologia” este dedicată exclusiv poeziei ultimului exil. O mică antologie a poeziei românești în exil (1959), de exemplu, veritabil aport la popularizarea liricii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285290_a_286619]
-
condamnări să intimideze în viitor exaltarea instinctelor bestiale; dar ce valoare mai poate avea toată această severă sancționare a crimelor contra umanității, când în România vânătoarea de oameni formează sinistra delectare a unui regim asasin?” În fine, Micul anuar al pribegiei semnalează sistematic publicațiile periodice ale exilului, cărțile românești, colecțiile, știrile, adresele și informațiile de tot felul ce interesează pe românii de pretutindeni, răspunzând și în felul acesta cerințelor unui foarte bun și util almanah. M.P.-C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285290_a_286619]
-
Theodor Cazaban, cu un interesant comentariu despre eseistica franceză a lui Emil Cioran, precum și de L. M. Arcade, Nicu Caranica. Într-un Post-scriptum din primul număr, semnificativ pentru precizarea intențiilor publicației, se specifică: „Când atâtea reviste literare românești publicate în pribegie au încetat să mai apară și când altele înfruntă greutăți ce impun sacrificii liber consimțite, un grup de scriitori români cu orizonturi deosebite a izbutit să închege un nucleu coherent, datorită tocmai deosebirilor lor de formație și de optică literară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285378_a_286707]
-
a genealogiei tarate prin orchestrarea colectivă a propriei morți. El își ucisese tatăl, un spirit sangvinar și dionisiac, nod nefast al lanțului familiei, dar paricidul declanșează blestemul stirpei. Avându-l ca prototip mitic pe Sisif, mezinul va fi condamnat la pribegie și la imposibilitatea sinuciderii, dar matricea sa - goana după propria moarte - survine, eliberator, în cele din urmă. Privită din perspectiva acestor piese, dramaturgia lui S. relevă câteva direcții principale. Astfel, Îngerul bătrân sau Comedia nebunilor (publicată în „Teatrul”, 7/1976
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289652_a_290981]
-
faptele cu neputință conștientizate, femeile n-ar fi decît murdărie de sînge și carne, dacă n-ar fi ferirea lor de prezent, ca de înec ferindu-se și ele, aserțiunea de referință, la 2-3 module enunțiative vine și ea, ei, pribegia-i grea! da! cască, of, Doamne! mult prea repede fenomenele, oarecare la receptare, v-a căzut mănușa! mă duc pînă la toaletă, geanta pe umăr, pași mari, intru cu tata, te-ai plimbat? nu e nici un veceu pe aici, nicăierea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
întâlnit mai ales cu eseuri și versuri în „Luceafărul”, „Îndreptar”, „Caete de dor”, „Destin”, „România” (New York) sau „Revue des études roumaines” și „Revista scriitorilor români”, „La Revue de culture européenne”. În colecția de volume multiplicate prin șapirografiere a Editurii Cartea Pribegiei, semnează un Breviar de istorie a literaturii române. În 1963, într-o selecție ce cuprinde, transpuse în românește, doar opt poeme ale ciclului Innominada luz (1949), George Ciorănescu îi publică o plachetă. Un prim volum de poeme scrise în limba
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285964_a_287293]
-
Încrederea În oameni, ci În Dumnezeu. Așa cum Hristos, Mielul cel nevinovat, merge În măgura Golgotei să moară pentru ca noi să fim mântuiți obiectiv prin jertfa supremă de pe cruce, care devine altarul Învățătorului Ceresc, la fel și Constantin Brâncoveanu merge În pribegie la Edicule spre a primi botezul muceniciei și a-i Întări În credință pe cei ce i-a condus timp de 25 de ani. Constantin Brâncoveanu și copiii lui au fost chinuiți trei luni și jumătate, torționarii sperând că vor
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Gabriela Țandea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92315]
-
mai mult aspectul tragic al refugiului. Se creea, astfel, senzația de pustiire și tristețe nemărginită. Marele refugiu al Moldovei începuse... Oamenii fugeau de moarte... Resimțeau doar panica și dorința disperată de a trăi. O țară se afla din nou în pribegie... În fluierăturile locomotivei, inima a început să-mi bată mai tare. Priveam pe geam în goana trenului, cum lăsam în urmă pe dreapta și pe stânga orașe, sate... dealuri, văi, lăsam în urmă Moldova... Lăsam în urmă locul copilăriei, unde
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
începând cu septembrie, de când au plecat șvabii, devenise tristă și apăsătoare. Ulițele aproape goale... lipsind nemții, unele chiar, de la un capăt la altul, erau pustii. Satul cu aproape jumătate din case părăsite, odată cu retragerea trupelor germane, părea un cimitir. Și pribegia noastră se apropia de sfârșit, urmând ca în primăvară să-l părăsim și noi. Astfel, tristețea sătenilor era și mai mare. Zilele și săptămânile se scurgeau; ăsta este rostul lor dintotdeauna... să se scurgă. A trecut și noiembrie... Se apropia
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
doar, ce ne așteaptă când Sfinția Sa e furios... cel puțin groaza unei mustrări... s-o ținem minte. Dar, nu... Nici măcar o aluzie, n-a făcut niciodată... Și, n-am știut, de ce... ...Anul 1945, ne-a găsit tot în Pesac.. satul pribegiei noastre. S-a pășit dintr-un an într-altul, simplu, firesc, de parcă s-ar fi deschis o ușă de trecere dintr-o încăpere în alta... Și, zilele, săptămânile... și lunile s-au scurs mai departe, trecând ca tăvălugul, nepăsător, peste
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]