504 matches
-
Speculațiile teoretice separate de acțiune și neangajând viața și-au trăit traiul.” E timpul ca teologia să-și regăsească vocația holistică, pentru a împrumuta un termen din filozofia științei, adică să nu se mai lase fragmentată între o episteme seacă, scolastică și un pietism sentimental, lipsit de susținerea dogmatică. Cum ar trebui să răspundă Biserica celor trei exigențe? „Să-L trateze pe Dumnezeu ca Dumnezeu, nu ca pe un obiect, ci ca pe Subiectul prin excelență”; „să țină cont de dimensiunile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Daniélou. Aportul celor doi patrologi iezuiți s-a dovedit decisiv încă din primele momente. Într-o Convorbire despre Vatican II, De Lubac povestește 250: „Pe măsură ce lucrările se desfășurau, simțeam că se apropie catastrofa. Schemele care se pregăteau respectau regulile unei scolastici rigide și formale; plecau de la o logică defensivă”. Până când, grație intervenției sale pe lângă secretarul Comisiei, Părinții Conciliului au optat definitiv pentru „calea patristică”, aceea constând în „grija de a găsi un suflu nou printr-o reîntoarcere la marea Tradiție a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
bună dreptate. Patristica în versiunea Stăniloae se arată deosebit de fecundă la nivel dogmatic, liturgic și, firește, duhovnicesc, dar se ascunde cu lașitate dinaintea provocărilor Istoriei. Aș spune că, în cazul de față, avem de-a face cu un fel de „scolastică orientală”, care subminează ortodoxia de la căderea Bizanțului încoace, îndepărtând-o, poate fără știrea ei, de duhul însuși al Părinților din care ea rămâne totuși plămădită. Pe când așadar un Vatican II al ortodoxiei? Addendatc "Addenda" „Iuda Iscariotul, până ieri diavol, acum
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
dezlănțuire. 18. Dorința de a exprima absurdul ca atare Ca într-un fel de întrecere retorică, atemporală, s-au formulat propoziții absurde sub cele mai variate intenții. Un exemplu bine cunoscut este cel oferit de Noam Chomsky, mult reluat în scolastica acestui timp: „Colorless green ideas sleep furiously“ („Ideile verzi incolore dorm furios“). Însă această propoziție nu este chiar neinteligibilă, grație sintaxei și unor nepotriviri care - deși stridente - sunt totuși previzibile. Poate chiar facile, precum secvența „idei verzi incolore“. Nu cred
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
mai vorbim că te poți „juca” cu tot felul de relații formale în mai multe lumi posibile, vorba lu’ tata Hintikka. Noi știm acuma că ditamai dogma medievală creștină n-a fost doborâtă de Renaștere, cu studiile experimentale, ci de scolastică, cu interminabilele ei dispute logice, mereu la marginea ereziei. De ce tot umblau popii după Abelard (doctor subtillis), ca să-l prăjească nițel în piața publică? Eram la grupa opțională de psihologie. Cât mai rămăsese din psihologie după ce fusese interzisă de Ceaușescu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
înțelegere și cunoaștere. (Aceasta i-ar fi fost „sugerată“ de un comentariu al lui Chevalier.) Cinci dintre aceste instanțe (nr. 1-4, 6) sunt luate din prelegerea a V-a, Metafizic și științific, una (nr. 7) din prelegerea a VIII a, Scolastica, principiu dizolvant al metafizicii și una (nr. 5) din prelegerea a IX-a, Structurile ca esență a realității. Ele fac parte dintr un discurs care nu are legătură directă cu Introduction à la métaphysique sau cu ceea ce desfășoară Chevalier în
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
obosită, iar apoi plecăm din nou cu destinația En Calcat. Aici se află două mari mănăstiri benedictine, una pentru bărbați (sunt vreo 60 de călugări) cu patronul sf. Benedict, iar cealaltă pentru femei (vreo 60 de călugărițe) cu patroana sf. Scolastica, unde ne oprim. Avem ocazia de a asista la rugăciunea lor de la ora 14. Toate se adună în cor, după ce se înclină în fața sf. Sacrament din altar și începe rugăciunea, cântată cu calm și pietate. Imi curge în gânduri și
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
cuvine a hotărî care înțeles are să se însușească așa unui termin, pentru ca așa să se încungiure disputațiile despre ziceri, cuvinte; [a] 3-a) să întrebuințăm terminii însămnători și să mărginim pre cele săci, de cari se află o mulțime la scolastici; [a] 4-a) Terminii [să] fie înțeleși, ca nu cumva să nu se priceapă, precum s-au întîmplat multor din filozofii cei mai de curând; al 5-le, mai pe urmă să nu întrebuințăm termini străini, însă fiindcă descoperirile cele
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
intelectual (teoretic). Pe urmele gândirii lui Berdiaev, Mircea Vulcănescu dezvoltă mai multe ipoteze cu privire la existența acestei sensibilități la nivelul discursului interconfesional. Prima motivație ar consta în faptul că Ortodoxia nu a cunoscut o perioadă de înflorire a cugetării religioase similare scolasticii. Patristica constituie pentru Răsăritul ortodox singurul îndreptar al gândirii religioase. Chiar dacă Occidentul nu neagă axiologia patristică, se întreabă totuși de ce vreme de mai bine de zece veacuri învățătura Ecclesiei ortodoxe nu a mai cunoscut o minimă dezvoltare 4. Motivația reală
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
și a răului. De vreme ce nu există un determinism fatal, pentru că necesarul reclamă o anumită acțiune, omul obține o libertate spirituală de natură rațională: totius libertatis radix est in ratione constituta, preciza Sfântul Toma d'Aquino, confirmând și continuând convingerea aristotelică. Scolasticii adoptaseră teza aristotelică a liberului arbitru, deducând libertatea umană din natura generală a omului, definită ca fiind înzestrată cu rațiunea capabilă de deliberare. Antropologia filosofică transferă problema libertății în registru ontologic; prin această mutație ideea de libertate nu mai este
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
ca interdicție de reprezentare a imaginii divine, ca substitut al eidolon.-ului, este dublat de modalitatea de a căuta adevărul cu ajutorul unei logici binare, moștenire a Antichității grecești, pe linie aristotelică. Acest moment este urmat de un altul, reprezentat de scolastica medievală. Al treilea moment corespunde constituirii fizice moderne de Galilei și Descartes care au corectat erorile aristotelice, continuând intenția lui Toma d'Aquino referitoare la valoarea rațiunii ca mijloc de acces spre adevăr. Ca urmare a conjuncției între gândirea empiristă
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
școlii de biserică și s-a organizat un învățămînt laic. Statele înseși cele europene au trecut la preluarea unei părți însemnate din fabuloasa avere a Bisericii. În fața acestei situații, papa Leon al XIII-lea decretează, prin Epistola encyclica De Philosophia Scolastica Aeterni Patris (1879), filosofia tomistă ca doctrină oficială a catolicismului. De ce tocmai filosofia tomistă? Pentru locul pe care rațiunea îl ocupă în acest sistem filosofic. Pentru că, pe de o parte, în concepția lui Toma d'Aquino filosofia se sprijină pe
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
justifice în mod coerent orice credință sau idee care vrea să eludeze critica rațională. Freud a utilizat cu pertinență termenul de raționalizare pentru a da seama de un delir mult mai puțin vizibil decît cel al incoerenței: delirul coerenței. Astfel, scolastica medievală era de fapt o raționalizare care, sprijinindu-se în același timp pe autoritatea indiscutabilă a lui Aristotel și pe autoritatea indiscutabilă a Scripturii, justifica Credința în mod coerent. În Renaștere, revenirea la izvorul grec redă filozofiei și raționalității autonomia
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
considerat drept realitate. Mai tîrziu, filosofia scolastică se va inspira din aceste soluții vechi, transformîndu-le totodată, cu singurul scop de a găsi în ele justificarea dogmelor. Nu ne putem opri totuși să nu admirăm unele figuri mărețe ale Patristicii și Scolasticii și să nu ne înclinăm în fața înflăcărării lor în dezbaterea consecințelor greșelii inițiale în ceea ce privește simbolul "încarnării", înflăcărare care le-a insuflat curajul tragic de a persevera în greșeală pînă la capăt greșeală inevitabilă pentru ei și de a o apăra
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
rădăcina mitică și redusă la eforturi speculative individuale și contradictorii, filosofia metafizică și morală au eșuat curînd într-o continuă lupă de opinii. Cauza acestor divergențe care adeseori nu au totuși decît o importanță terminologică rezidă în tendința noștenită de la scolastică de a considera caracterul metafizic drept realitate. Dacă este evitată această greșeală, vom vedea că toate marile sisteme care jalonează atîtea secole vor să exprime același adevăr: Esența-Tată, care nu este în sine nici trup, nici spirit, ci "esența" aflată
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
imperativului categoric. Criticismul, german Fichte, Schelling face tot posibilul începînd de atunci să elimine dumezeul real reintrodus de Kant. Critica Cunoașterii atinge punctul culminant prin "FENOMENOLOGIA SPIRITULUI" a lui Hegel. Spiritul nu mai este o entitate transcendentă (Spiritul absolut al Scolasticii devenit la Kant Sinele inexplicabil, explicat în cele din urmă drept principiu moral). Spiritulul este la Hegel un fenomen imanent, care duce pe calea evoluției la gîndirea conștientă a omului și la imanența conștientă a sensului moral. "Sinele" lui Kant
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
învecinate din pricina uneia sau a mai multor trăsături distincte, prezentînd o unitate bine determinată. ¶Beaugrande 1980; Brooks, Warren 1959. Vezi și SCOP, GRAMATICA POVESTIRII. eroare "după aceasta, deci, din cauza aceasta" [post hoc, ergo propter hoc fallacy]. O confuzie, denunțată de scolastici, între consecuție și consecvență. După Barthes (în linia lui Aristotel), izvorul NARATIVITĂȚII se leagă de exploatarea acestei confuzii, ceea-ce-vine-după-X într-o narațiune fiind procesat ca ceea-ce-este-cauzat-de-X: fie "A început să plouă, și Maria se lăsă copleșită de nostalgie"; nostalgia Mariei
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
acest procedeu au făcut analiștii să progreseze știința, și, dacă examinăm în amănunt demonstrațiile lor, îl vom găsi la fiecare pas alături de silogismul clasic al lui Aristotel. Așadar, vedem deja că analiștii nu sunt simpli fabricanți de silogisme în maniera scolasticilor. Pe de altă parte, putem crede că au mers întotdeauna pas cu pas fără să aibă viziunea scopului pe care voiau să-l atingă? Au trebuit, bineînțeles, să ghicească drumul care-i conducea la acel scop, și pentru asta au
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
cu care lucrează C. Rădulescu-Motru poate cuprinde filosofii diferite din toate epocile istorice. De altminteri, aceasta este intenția autorului. El susține că și filosofii antici au lucrat cu un anume înțeles al persoanei, deși abia la stoici și îndeosebi la "scolasticii evului mediu" poate fi întâlnită o înțelegere a personalității apropiată de modelul ei modern. Leibniz este filosoful care a influențat viitorul personalismului prin monadologia sa. Dar abia Kant îi oferă deschiderea unui model filosofic veritabil, căci el își întemeiază întregul
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
pe care nu le mai întâlnisem până atunci în literatura engleză. Rezultatul este un poem în care umanul este pus pe prim plan.” 959 Chaucer nu a intenționat să scrie un roman, a conceput poemul mai mult ca pe ceea ce scolasticii numeau o „tragedie”, deși cu o anumită denaturare de la sensul cunoscut al termenului. Tragediile descriau împotrivirile destinului, care îi aducea pe cei nobili în poziții mai mult decât umilitoare. Poemul chaucerian trebuia să fie „o tragedie a dragostei”960, eroul
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
ca "închipuire", "fantezie", complementar "capacității de a transforma reprezentările ce reflectă realitatea existentă și de a crea pe această bază noi reprezentări". La Platon, imaginația este principiul care creează lumea ideilor pure, iar pentru Aristotel, imaginația stă la temelia cunoașterii. Scolastica medievală, prin Toma d`Aquino, a considerat imaginația ca "un simț intern" care face legătura dintre lumea senzațiilor, a percepțiilor și lumea inteligibilă, conceptuală. Sub pecetea raționalismului lui René Descartes, imaginația este privită cu neîncredere "filosofică", aparținând doar lumii copilăriei
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
faptul că În redacție existau stilizatori, fiecare articol fiind văzut de mai mulți redactori (cenzori) Înainte de a fi publicat. Invocăm aici afirmațiile profesorului Ion Zamfirescu (1978) referitoare la punctuație: Văd În punctuație ceva mai mult decât un capitol obișnuit de scolastică gramaticală, menit ca atare să fie Învățat metodic În ani cuminți de ucenicie și să devină cu timpul un dispozitiv curent În mecanica noastră intelectuală. În materie de punctuație, regulile gramaticale spun mai mult, dar nu spun totul. În fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Psihopatologia ca știință constituit recent în sfera disciplinelor psihologice. Înțelegerea sensului și a scopului urmărit atât de psihopatologie, cât și de psihiatrie este strâns legat de cunoașterea evoluției istorice a psihologiei. Cuvântul „psihologie” apare destul de târziu în contextul intelectual al scolasticii secolului al XVI-lea. Eucken susține că termenul de „psihologie” a fost utilizat pentru prima dată de Melanchton. Ulterior, R. Goclenius, în 1590, afirmă că psihologia reprezintă „comentariile și discuțiile teologilor și filozofilor asupra perfecțiunii sufletului și originii omului”. În
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
mod direct, indivizi sau grupuri, există și subzistă în și prin diferență, în virtutea faptului că ocupă poziții relative într-un spațiu de relații care, deși invizibil și greu de circumscris empiric, reprezintă realitatea cea mai reală (ens realissimum, cum spuneau scolasticii) și principiul real al comportamentelor individuale și de grup." Ceea ce propune Bourdieu este, după propria sa expresie, "un utopism sociologic, adică realist." Fernand Braudel încearcă să surprindă "realitățile de bază ale Istoriei", Pierre Bourdieu pretinde că dezvăluie "realitatea cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
Eșecul romanesc al multiculturalismului? 118 Despre iubiri și umbre 122 Mai bine golan decît... 126 Un trup de citit 130 Cînd China va exploda... 134 Amar ca berea (Guiness) e glonțul patriei... 137 Un Salon bipolar 140 Predica corsicană 144 Scolastica rwandeză 150 Epopeea unui bacil 155 Histoire d'Oh 158 "Friedrich Nietzsche o fi Halal?" 162 En Garde... Feel it! 166 Un capăt de lume 172 Toamna celor 555 175 Dragostea, poveste veche... 179 Născut? Ba nu, făcut... 183 Tăcerea
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]