2,506 matches
-
Intuiesc faptul că în științe apelurile își răspândesc propriul eros, dar pe căi mai greu de urmărit."243 (s. a.) Așadar, comunicarea și comuniunea presupun o coerență a sentimentelor, dar și a refuzurilor împărtășite. Într-un mod asemănător acestui proces de "seducție" și convingere, reînnodăm firul asocierilor, voite sau accidentale, teoretice, orientate spre abstract ori ezoteric. Ordonând în continuare afinitățile Camil Petrescu-Eminescu, zăbovim, poate speculativ, asupra cifrei sacre 33. Coincidența a mai fost, de altfel, sesizată. Eminescu se stinge spiritual la vârsta
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Fred și Ladima sunt cele două personae prin intermediul cărora scriitorul își exhibă trăsăturile sale multiple și contradictorii. Ladima este avatarul spiritului polemic, al intransigenței, orgoliului și lucidității lui Camil Petrescu. Invers, Fred Vasilescu este persona în spatele căreia se ascund mondenitatea, seducția, pedanteria și, în general, spiritul modern al prozatorului. Anima, un alt element important al operei psihanalistului elvețian este un arhetip care proiectează în inconștient motivul diadei. Orice individ deține în inconștientul său personal o componentă masculină și una feminină, în
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
să-și procure clipe de delectare, părinții îl provoacă și îl încurajează pe copil să se lanseze în asemenea manifestări nevinovate. Pe nesimțite însă, urmările încep să se arate în scurtă vreme. Copilul învață că are libertate și putere de seducție, că poate să facă și să pretindă orice dorește, că toată lumea îi stă la dispoziție și este gata să-i satisfacă orice capriciu. Dragostea nemăsurată, manifestată obsesiv și sufocant față de copil de către unii părinți, le adoarme rațiunea și poate genera
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
nu erau decât mituri absurde, exprimate într-un limbaj complet primitiv”; comunismul, în ceea ce-l privește, chiar când propovăduia ura, pretindea că există o raționalitate „științifică”, susceptibilă să antreneze adeziunea (Kende și Smolar, 1994); • ateismul declarat al bolșevicilor exersa o seducție deosebită asupra anumitor spirite: „Atacul său frontal împotriva creștinismului i-a entuziasmat pe cei care îl repudiaseră sau se credeau victimele lui”; • Al Treilea Reich a fost în mod violent antisemit și doctrina care îl proslăvea conducea direct la Dachau
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
scriitoricești, roman satiric, scrierea excelează nu o dată în cultivarea umorului negru și în pitorescul de limbaj. Un tânăr scriitor pornit pe drumul consacrării este criticat mult prea sever de o „cronicăreasă” literară, iar furiosul nedreptățit alege ca armă de răzbunare seducția, împletind astfel romanul satiric cu acela de alcov. Începutul și finalul încadrează sarabanda orgoliilor și a răzbunărilor în rama insolitului transpus în cheie ludică. Autorul nu renunță nici acum la intertextualitate (este citat până și Kafka), scoțând efecte umoristice din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287166_a_288495]
-
apă sfințită din Fatima... și niciodată n-o să mai trebuiască să înfulec cartofii tăi prăjiți înmuiați în urina aia sfințită, și niciodată n-o să mai trebuiască să aud că eu sunt pentru tine o pedeapsă a sexului din cauza puterii de seducție a tatălui meu, și niciodată n-o să mi se mai interzică să pictez noaptea pentru că e păcat de curentul electric... și poate că piciorul meu beteag o să se poată îndrepta, pentru că deodată voi putea descoperi viața cu trupul... și la
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
Nicio înțepătură, fie ea și discretă, contra Frumosului în sine din concepția platonistă, nimic despre artă, muzică, pictură sau poezie, cel mult una sau două propoziții incidente: poezia homerică vinde mituri și ficțiune, totul într-un ambalaj atrăgător amintind de seducțiile Sirenelor lui Ulise, teatrul îl farmecă chiar mai mult pe înțelept decât pe omul de rând, iar acest faimos înțelept nu cumpără obiecte de artă costisitoare, el discută cu competență despre muzică, dezvelește statui, scrie și lasă o operă, face
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
schimb, pasajele consacrate lui Epicur în primele versuri a nu mai puțin de cinci cărți din șase arată ce sentimente contau în edificarea unei prietenii, chiar și atunci când o sută de ani îi despart pe cei doi oameni: admirația, respectul, seducția, fascinația, blândețea, bunăvoința. Și apoi mai există și acea dedicație către Memmius, care ne permite, din nefericire, să descoperim că Aristotel are dreptate în tragica lui constatare despre prietenie... Căci Lucrețiu scrie aceste mii de versuri numai pentru Memmius, Caius
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
o „cruzime” a rafinamentului. În Femeia și femela. Recurs la erogenia textului (1997), un eseu presărat cu trimiteri livrești de tot felul, textul este văzut ca o anagramă a corpului nostru erotic, glosându-se subtil pe marginea strategiilor lui de seducție. Întrebările care se pun vizează limita dintre erotism și sexualitate, inocență și perversitate, fidelitate și trădare, relația dintre modelarea pygmalionică și replica ei galateică, androginie sau transsexualism difuz. Omul de hârtie (1999) și Mortul perfect (2002) lansează un strigăt postexpresionist
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288437_a_289766]
-
Timpul fără cusur”, LCF, 1967, 21; Nicolae Buliga, „Ape fără maluri”, GL, 1967, 44; Radu Mareș, „Bomba din fort”, TR, 1972, 1; George Pruteanu, „Bomba din fort”, CL, 1972, 15; Mircea Iorgulescu, „Palmyra cere rendez-vous”, RL, 1973, 17; Vasile Sălăjan, Seducția cotidianului, TR, 1976, 47; D.D. Șoitu, „Mâine, cu mare dragoste”, CRC, 1976, 48; Tania Radu, „Roagă-mă orice!”, FLC, 1986, 51; Stănescu, Jurnal, III, 110-113; Nicolae Georgescu, „Roagă-mă orice!”, LCF, 1987, 4; Dan Silviu Boerescu, „Țărmul tandreței”, SLAST, 1989
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290049_a_291378]
-
inegalabilă seduc fără îndoială lectorul. Citit prin lumile pe care le creează, personajul blecherian este un seducător care ,,seduce prin lumea pe care el o deschide și care este o lume ieșită din comun"228. Interpretând eseul lui Liiceanu, Despre seducție, Sorin Lavric observa că în realitate, seducția are un înțeles mult mai adânc și mult mai uman. Cum ne sugerează etimologia latină a cuvântului, seducerea este se-ducere, adică ,,ducere la o parte", trecerea într-un alt orizont de viață
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
lumile pe care le creează, personajul blecherian este un seducător care ,,seduce prin lumea pe care el o deschide și care este o lume ieșită din comun"228. Interpretând eseul lui Liiceanu, Despre seducție, Sorin Lavric observa că în realitate, seducția are un înțeles mult mai adânc și mult mai uman. Cum ne sugerează etimologia latină a cuvântului, seducerea este se-ducere, adică ,,ducere la o parte", trecerea într-un alt orizont de viață, pe scurt schimbarea regimului de existență. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
și mult mai uman. Cum ne sugerează etimologia latină a cuvântului, seducerea este se-ducere, adică ,,ducere la o parte", trecerea într-un alt orizont de viață, pe scurt schimbarea regimului de existență. Cu alte cuvinte, cel care este supus seducției este dus în altă parte decât cea în care se afla înainte să-și întâlnească seducătorul. Prin urmare, seducătorul trage după el ființa pe care a sedus-o, dându-i posibilitatea să participe la o lume pe care, în lipsa seducătorului
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
pe care a sedus-o, dându-i posibilitatea să participe la o lume pe care, în lipsa seducătorului, nu ar fi cunoscut-o poate niciodată. Seducătorul este mesagerul unei noi lumi și în același timp fermentul care declanșează reacția sufletească a seducției. Și stă numai în puterea lui ca lumea spre care îl deschide pe cel sedus să fie una bună sau rea. Depinde așadar numai de seducător dacă seducția se petrece în folosul celui sedus sau, dimpotrivă, în dauna lui229. Plecând
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
noi lumi și în același timp fermentul care declanșează reacția sufletească a seducției. Și stă numai în puterea lui ca lumea spre care îl deschide pe cel sedus să fie una bună sau rea. Depinde așadar numai de seducător dacă seducția se petrece în folosul celui sedus sau, dimpotrivă, în dauna lui229. Plecând de la această ipoteză, putem observa traseul pe care personajul blecherian, aflat în ipostaza seducătorului îl parcurge pentru a comuta regimul existențial dat, într-un alt orizont de existență
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
de Kjeld Jensen și Elena Dan, București, Editura Scripta, 1992. Lama, Denys, ,,A învăța moartea pentru a trăi mai bine", în Nicolescu, Basarab, Moartea azi (editor), traducere din limba franceză de Mihaela Fătu, București, Curtea Veche, 2008. Liiceanu Gabriel, Despre seducție, București, Editura Humanitas, 2013. Maingueneau, Dominique, Discursul literar. Paratopie și scenă de enunțare, traducere de Nicoleta Loredana Moroșan, prefață de Mihaela Mîrțu, Iași, Editura Institutul European, 2007. Maingueneau, Dominique, Pragmatică pentru discursul literar. Enuțarea literară, traducere de Rlauca-Nicoleta Balațchi, prefață
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
nr. 146 din 1-15 octombrie 2008. Goldiș, Alex, ,,Note despre poetica lui Max Blecher", în Cultura, nr. 378 din 14 iunie 2012. Ionescu, Eugen, ,,Anul literar 1936", în Facla, nr.1780 din 2 ianuarie 1937. Lavric, Sorin, ,,Cronica Ideilor: Fatalitatea seducției", în România literară, nr.7 din 2007. Mihailov, Mihaela, ,,Inimi cicatrizate: abces afectiv", în Suplimentul de cultură, nr. 101 din 4 noiembrie 2006. Peftiți-Dobre (Ciobotaru), Anamaria, ,,Transdisciplinaritatea necesitate a educației contemporane", în Filologie și didactică. Lucrările Colocviului Societății de Științe
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Max Blecher, Întâmplări în irealitatea imediată, ed. cit., p. 50. 223 Søren Kierkegaard, Boala de moarte, ed. cit., p. 95. 224 Max Blecher, op. cit., p. 52. 225 Ibidem. 226 Ibidem, p. 58. 227 Ibidem, p. 54. 228 Gabriel Liiceanu, Despre seducție, București, Editura Humanitas, 2013, p .23. 229 Sorin Lavric, ,,Cronica Ideilor: Fatalitatea seducției", în România literară, nr.7 din 2007. 230 Max Blecher, Întâmplări în irealitatea imediată, ed. cit., p. 19. 231 Søren Kierkegaard, Jurnalul seducătorului, ed. cit. p. 2
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Boala de moarte, ed. cit., p. 95. 224 Max Blecher, op. cit., p. 52. 225 Ibidem. 226 Ibidem, p. 58. 227 Ibidem, p. 54. 228 Gabriel Liiceanu, Despre seducție, București, Editura Humanitas, 2013, p .23. 229 Sorin Lavric, ,,Cronica Ideilor: Fatalitatea seducției", în România literară, nr.7 din 2007. 230 Max Blecher, Întâmplări în irealitatea imediată, ed. cit., p. 19. 231 Søren Kierkegaard, Jurnalul seducătorului, ed. cit. p. 2 232 Max Blecher, op. cit., p. 20. 233 Ibidem, p. 27. 234 Ibidem, p.
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
acordate politicilor publice. Mult mai tehnice și mai puțin spectaculoase, vitale în schimb pentru estimarea normalității și rezonabilității politice, politicile publice solicită pregătire și experiență profesională, un volum de muncă, pe cât de intens, pe atât de puțin mediatizat. Tentația puterii, seducția scenariilor cuceririi și participării la beneficiile acesteia, contrabalansate de deficitul de profesionalism, dificultatea dobândirii competențelor și abilităților pentru practica politicilor publice, la care se adaugă tarele de caracter, fac din politicile publice, pe nedrept, "cenușăreasa" politicii. Necesare și interesante, eventualele
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
deocheate și sexualitatea masculină. Pentru autorul Cuvântului de spirit, expresiile deocheate ar fi, la origine, o strategie de substituție imaginară, care satisface locutorul și alocutorul masculini: "Apropoul obscen este destinat inițial femeii și poate fi echivalat cu o încercare de seducție. Dacă un bărbat aflat într-o societate de bărbați se distrează debitând sau ascultând apropouri obscene, atunci el se transpune pe calea imaginației în situația inițială care nu poate fi dusă la îndeplinire din pricina impedimentelor de ordin social. Cel care
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
du Regard, Paris, pp. 43-45. Este incontestabil că eroticul se îndreaptă în sensul opus pornograficului: "Cu cât porno-ul este mai porno, cu atât este mai puțin erotic, pentru că exclude înseși elementele constitutive ale erotismului (tensiunea dintre nud și veșminte, seducția, satisfacerea dorinței prin contemplare, preliminariile actului etc.)"20. De la această constatare se glisează cu ușurință spre denunțare, de vreme ce erotismul este un mod de reprezentare a sexualității compatibil, în anumite limite, cu valorile revendicate de societate și deci constituie un fel
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
detectiv flegmatic, lansat - parcă în contra dorinței sale - în căutarea aventurii și a primejdiilor cât se poate de concrete ale unei lumi dominate de stigmatul răului. Există un farmec adânc al personajului, o plasmă inanalizabilă, care-i păstrează intactă capacitatea de seducție, dincolo de intrigă și de spectaculozitatea procedeelor literare. Secretul lui Marlowe constă în forța de a-și impune propriul crez, indiferent de împrejurările în care se trezește aruncat. În fiecare dintre cărțile lui Raymond Chandler există, simultan, două romane: unul construit
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
privi lucrurile, într-un anumit plan de contact cu lumea criminală căreia, în regimul existenței diurne, i se opune cu violență. În această ambiguitate, în ceea ce Gay Brewer (1989, p. 4) numea „nedesăvârșirea umană a lui Marlowe” trebuie căutate sursele seducției exercitate de erou asupra cititorului. Marlowe e, simultan, și dincolo, și dincoace, fără a face cu ochiul către degustătorul de literatură, dar și fără a mima doar că încasează pumnii adversarilor. „El e nu doar centrul cărților, ci și al
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
un bărbat ce-și percepe propria bunătate ca lipsită de sens și care e cu atât mai mult el însuși cu cât eroismul i se diluează (O’Brien, 1981, p. 75). Există, din acest punct de vedere, o tehnică a seducției pe care Chandler-Marlowe o explorează cu efecte miraculoase: plasarea personajului în situații dezavantajoase, surprinderea momentelor de slăbiciune, descurajare și neputință. În astfel de împrejurări, detectivul devine un alter ego al cititorului: aura eroică se stinge, personajul hard-boiled dispare și în locul
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]