1,337 matches
-
contradicție cu ceea ce a spus mai devreme (că înțelepciunea este ceva bun). “Înțelepciunea este un bine, dacă face buni pe cei la care se ivește, iar nu răi.” Zise Socrate, astfel demonstrând că ea nu poate fi un fel de sfială, fiindcă ea este un bine, în timp ce sfiala e mai degrabă un rău decât un bine. Un ultim răspuns pe baza căruia se va discuta până la sfârșitul dialogului este: “Înțelepciunea este să te îndeletnicești cu ale tale”. Socrate îl acuză, într-
Charmides (Platon) () [Corola-website/Science/303652_a_304981]
-
că înțelepciunea este ceva bun). “Înțelepciunea este un bine, dacă face buni pe cei la care se ivește, iar nu răi.” Zise Socrate, astfel demonstrând că ea nu poate fi un fel de sfială, fiindcă ea este un bine, în timp ce sfiala e mai degrabă un rău decât un bine. Un ultim răspuns pe baza căruia se va discuta până la sfârșitul dialogului este: “Înțelepciunea este să te îndeletnicești cu ale tale”. Socrate îl acuză, într-un mod prietenesc încă de la început că
Charmides (Platon) () [Corola-website/Science/303652_a_304981]
-
lumii. Pentru frumusețea sa emoțională, ne-am oprit asupra uneia dintre variantele acestei legende. Privighetoarea - care în acele timpuri de început era mută - se îndrăgosti de trandafir care, pe atunci, era de culoare azurie, datorită frumuseții sale fără seamăn. Cu sfială, se apropie de el, însă fiind lipsită de glas, nu izbuti să-i întoarcă binețea cu care trandafirul o întâmpină. Înfuriat până peste poate, acesta nu mai vru să-i vorbească deloc din acea clipă. Copleșită de mâhnire, cu inima
Poezia persană () [Corola-website/Science/333718_a_335047]
-
în înaltul cerului și pe care numai un reflex de lumină îl proiectase în razele soarelui la cinci metri înaintea mea. Așa o fi și cu farfuriile zburătoare? M-am așezat din nou pe cojoc, cu ochii umezi închiși de sfială că mă lăsasem înșelată atât de deplin. Lăsam auzul să se umple de imensul calm care domnea peste aceste locuri izolate, sălbatice, în care omul și civilizația nu puseseră încă piciorul. Mirosul zăpezii și al pământului, al căldurii, al aburului
Editura Destine Literare by Livia Nemțeanu-Chiriacescu () [Corola-journal/Journalistic/90_a_412]
-
-l venereze pentru performanțele sale, care nu doar că nu au nimic în comun cu viața duhovnicească, dar sunt o rușine pentru ființa umană. Persoana celuilalt nu mai este o taină de care trebuie să se apropie cu delicatețe și sfială și, mai presus de toate, cu dragoste sinceră și curată, ci o cetate cucerită care trebuie să plătească permanent tribut în natură cuceritorului; o casă părăsită a cărei ușă trebuie să fie permanent deschisă, pentru a nu fi bruscată și
Revista Teologică, Serie Nouă, Anul XVIII (90), Nr. 2 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/164_a_93]
-
că amestecă, printr-o alchimie ciudată, în imaginea unei tulburătoare Lolite avant la lettre, imanența alcovului și transcendența angelică, fie că trăiește ireal, ca o suprafață aproape abstractă, în așteptarea privirii fecundatoare, fie că provoacă nemijlocit, combinînd savant impertinența cu sfiala, fie că sugerează austeritatea formei și transparența materiei, într-o stilistică palladiano-postbizantină, fie că este desenat aproximativ și mecanic, doar cu o singură mînă, de preferință stînga, pentru că dreapta este ocupată, Nudul reprezintă, imperturbabil, o temă copleșitoare pentru artistul din
Nudul, între mistică și păcat by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9015_a_10340]
-
încontinuu. Probabil că și spionii înșiși erau observați la rândul lor. Toți erau legați unii de alții, ca verigile unui lanț. „Se pare că merg într-adevăr înainte cu planul,” conchise el, posomorându-se. Poate că șovăiala îi provenea din sfială, dar nu se putea convinge că era cazul să devină un agitator brutal, care zăpăcea oamenii, stârnea tulburări și transforma orașul într-un infern. Își pierduse tot respectul față de Koroku. Nu voia să-l servească pe Dosan, și nici să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
casă, pentru trei zile și trei nopți. Vorbea cu bunătate, ca și cum mirele ar fi fost propriul ei fiu. Cam tot atunci, în casă intră un mesager, aducând prima scrisoare ceremonială a miresei către mire. Una dintre neveste se strecură cu sfială prin mulțime, aducând o casetă de scrisori lăcuită. — Aici sunt, spuse Tokichiro, de pe verandă. — A sosit prima scrisoare de la mireasă, îl anunță femeia. Și se obișnuiește ca mirele să-i scrie ceva în schimb. — Ce să-i scriu? Femeia chicoti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Tokichiro se simți mult mai relaxat și începu să bârjbâie cu mâna ca și cum ar fi vrut să se scarpine în ombilic. Pe părinții lui Nene îi urmă o fată fermecătoare de vreo cincisprezece-șaisprezece ani, care se plecă și spuse cu sfială: — Sunt sora lui Nene. Numele meu este Oyaya. Tokichiro rămase mirat. Acea tânără fată era și mai frumoasă decât Nene. Nu numai atât, până atunci nici măcar nu știuse că Nene avea o soră mai mică. În ce parte ascunsă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
deschisă. — Ei, ce faci? se opri Mitsuharu lângă el, privind, mulțumit de calmul lui Mitsuhide și bucuros că puteau împărtăși ceva în comun. — Mitsuharu? Nu te uita. Nici acum nu pot picta în fața altora. Mitsuhide puse jos pensula, manifestând o sfială rareori văzută la oamenii trecuți de cincizeci de ani. Era atât de jenat, încât ascunse schițele la care renunțase. — Te deranjez? râse Mitsuharu. Cine a pictat cartea pe care o foloseai ca model? — E una dintr-ale lui Yusho. — Yusho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
În fine lui Mircea Vodă nu-i era rușine de a se numi Domn al țărilor tartarice, lui Carol Vodă asemenea nu-i va fi rușine de a fi în parte și princeps Thartarorum Dobrodicii. Punctul patru nu dovedește decât sfiala de muncă a fracțiunii. Țara este deja productivă, și o administrație compusă din oameni speciali, nu din cumularzi, postulanți și diurnași, o administrație din oameni cu cunoștințe economice și tecnice nu va cheltui un ban peste ceea ce poate da provincia
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
de aur care, după Filip al Macedoniei, deschide porțile de fier ale celor mai tari cetăți. Ministrul care refuzase cu mândrie rechizițiile de peste Dunăre când i se cereau de capii armatei imperiale se-nchină înaintea ovreiului Warszawsky; dânsul subsemnează fără sfială și fără mustrare de cuget sentința de moarte a agriculturii române și decretează sărăcia, pe timp îndelungat, a unui întreg popor. Citească oricine aceste acte cari nu destăinuiesc, se zice, decât o mică parte din jafurile pe trecute în acest
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
deputatul Wurm a susținut că capitaliștii omnipotenți și lacomi storc populațiile și guvernul îi vede și-i lasă să facă. Uzurarii sânt organizați ca o ceată de tâlhari. Agenții lor descoperă pe industriașul sau pe țăranul nevoiaș, îi înșeală fără sfială și fără nici o piedică, iau țăranului averea și meseria și țăranul ajunge a fi proletar. În anul 1874 cel puțin 10000 țărani din provinciile de dincolo de Leitha și-au pierdut proprietățile. În același an s-a îngreuiat averea lor cu
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
lăsa indus in eroare prin spaime deșerte, când nu există nici o cauză care să le justifice. Intervențiunea în favorul aplicării articolului 44 e o armă guvernamentală ajunsă la atâta discredit încît chiar pensionarii bătrâni ai statului o întrebuințează cu oarecare sfială, nu atât pentru meritul in sine al argumentului, cât pentru a da oarecare picanterie conversațiunilor de cafenea. A mai vedea apărând acest argument in discursuri parlamentare e cel puțin hazardat și această apucătură ar trebui lăsată cu totul în seama
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
în poporul nostru întreg nici unul nu pare atât de straniu ca împătimita mișcare în contra jidovimei. Acum câteva luni încă domnea în Germania cunoscutul strigăt "invers hep-hep". Despre defectele naționale ale germanilor, francejilor sau a altor popoare putea scrie cineva fără sfială oricât de aspru; cine însă ar fi îndrăznit de-a vorbi drept și cu moderație despre vrouna din netăgăduitele slăbiciuni ale caracterului jidovesc era numaidecât stigmatizat de către toată presa ca barbar și persecutor al religiei. Astăzi am ajuns atât de
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
a sa; pe Gabriel Riesser îl descrie ca remarcabil exemplu al unui evreu "care s-au contopit cu totul în întîmplătoarea sa Patrie" și adaogă apoi cu oarecare scoborîre: "Riesser împărtășea îngustimea spiritului german, acea beată credulitate, [Prezumpțiunea pedantică și sfiala de orice faptă repede" (471). D. Graeiz e într-adevăr atât de bun, precum o și relevează în scrisoarea sa, de-a numi odată pe Gothe și pe Fichte două spirite de rangul întîi; însă el retace cu ce cuvinte
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
Copilul trăia... Aici, ca și la agonici, în alte spitale, înțelesei eu, moartea pândea pe-aproape nașterile care vroiau s-o sfideze. Neliniștit, mă uitai la ceas. Intrai în rezerva Matildei, sperând s-o găsesc liniștită și adormită. Intrai cu sfială. Matilda nu mă văzu, deși tocmai când lipeam ușa, ea, cu perna în brațe, se muta de la un capăt la celălalt al patului. Rămăsei tăcut, în așteptare. Ea nu se simțea bine, luă iar perna în brațe și se mută
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
să cedez. Ca să mă pufnească apoi un râs colosal a treia zi când ne întîlnirăm la masă și aflai despre ce era vorba. Ce eram eu? Un Feuerbach modern. Cum? De ce? Muncitor ca și acela, zise ea cu o extremă sfială în glas, ajunsesem să-mi formez o concepție despre lume și prin cultură să parvin spre sferele gândirii filozofice. Rămăsei o clipă tăcut, ca să înțeleg. "Doamnă, zisei apoi, Feuerbach n-a fost muncitor, îl confundați cu Dietzgen, într-adevăr un
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
se detașa și devenea viață, privea tăcută și încărcată de uimită dragoste când mă vedea că intru pe poartă, ea și când nu i-ar fi venit să-și creadă ochilor că existam și eram al ei, mâinile întinse cu sfială de-a lungul rochiei, într-o clipă, la fotograf, să-i prindă într-o imagine ființa efemeră, dar atunci vie, menită să-i supraviețuiască, veșnica ei prezență în curte, veșnicii ei umeri aplecați asupra rufei, veșnicele ei brațe ridicate în
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
aceasta? mă întrebam. Cine a muncit pentru pîinea aceasta pe care o mănînc?" Fiindcă îmi dădeam seama, totul în jurul meu îmi arăta aceasta, că nu poate fi mîncare fără muncă. Prins de asemenea gînduri, vă mărturisesc că înghițeam pîinea cu sfială, ca pe o anafură și uneori chiar cu un ușor sentiment de vinovăție, față de cei care muncind-o, erau printr-un joc al legilor societății pe care nu-l deslușeam încă, dar îl bănuiam puternic, necruțător și nedrept lipsiți, cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
ținînd seama de curentul antisemit creat în această regiune, unde populația a fost otrăvită de regimurile trecute mai mult ca în oricare altă regiune a țării a creat o atmosferă rea asupra organelor Securității, pe care îi privește populația cu sfială și în aceste condiții își duc munca cu multe greutăți. Chiar și la Botoșani, serviciul cel mai bine gospodărit și organizat, totuși întîmpină greutăți din cauza curentului antisemit, provocat în sînul populației de faptul că majoritatea instituțiilor sînt conduse de tovarăși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
fojgăială de figuri imorale, respirînd un aer de lupanar și emanînd un miros de oficină. Femeile au în genere petulența curvelor, iar bărbații sînt hoți, lași și alcoolici. Aproape nimeni nu iese neșifonat din bestiarul lui Pandrea, autorul neavînd duioșii, sfieli sau complicități ascunse. Rezultatul e un dampf de ospiciu înțesat cu suflete schimonosite, din care virtuțile s-au scurs prin gaura conștiinței. Jurnalul nu menajează și nu elogiază, fiind însuflețit de o poftă de a macula care îți sugerează o
Agnosticul cu cobiliță by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3986_a_5311]
-
demnitate specific feminine, cum punctează autorul, această ultimă parte abandonează deseori tonalitatea compasivă în favoarea unui discurs sec, dur, adecvat atrocităților inimaginabile la care deținutele sunt supuse, cu atât mai greu de îndurat cu cât victimele sunt femei: „Oricine frecventează, cu sfială sau stupoare, cu oroare și revoltă sau cu jalnică resemnare, ceea ce lumea de specialitate numește cu ifos academic «literatura universului concentraționar» va fi constrâns să accepte în final că, față de suferințele bărbaților, feminitatea torturată e ceva cu mult mai degradant
Elogiu feminității by Andreea Răsuceanu () [Corola-journal/Journalistic/2939_a_4264]
-
aplicație) spre vis, adică spre acea "poezie involuntară", cum ar fi spus Jean Paul, care-l corectează precum un factor aparent neutru. Independent de cel ce visează, visul e o speță de poezie obiectivă. Prin mijlocirea sa, subiectivitatea pătrunde cu sfială, aparent fără a atenta la crusta realului de la suveranitatea căruia, în tradiție caragialescă, producția în chestiune se revendică mereu. E o subiectivitate care nu se mărturisește, ci fantazează. Adică am putea spune că se mărturisește indirect. În centrul poemelor lui
Vis și delicatese by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16907_a_18232]
-
frumoși, ca noi, haideți, dansați, în ring cu voi! Așa! Mai iute! Mai cu spor! Mai strâns! La dreapta, înainte, stânga, capul sus! Mișcați-vă pe veci, furtuni înflăcărând! Dansați, de dragul unui biet bătrân! (Iar eu mă voi retrage, cu sfială, sub pământ, dacă mi-e-ngăduit. E noapte deja și am obosit. Adio, dragii mei, adio, voi lua cu mine muzica-n urechi; și iată plec, târșâind tălpile-mi pe pardoseli străvechi, în urma mea să trageți voi cortina, tot dansând. Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]