830 matches
-
zero al timpului ajungem la situația în care întreaga materie și energie erau concentrate într-un singur punct, ceea ce reprezintă o problemă gravă pentru legile fizicii. În momentul creației universul pare să se fi aflat într-o stare nefizică numită singularitate. Teoria relativității generale - germenele modelului Big Bang - se poate aplica continuum-ului spațiu-timp din afara singularității inițiale. Cercetarea fizică încetează însă în cazul singularității inițiale, care nu mai presupune existența continuum-ului spațiu-timp. Chiar daca într-un fel sau altul fizicienii și
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
un singur punct, ceea ce reprezintă o problemă gravă pentru legile fizicii. În momentul creației universul pare să se fi aflat într-o stare nefizică numită singularitate. Teoria relativității generale - germenele modelului Big Bang - se poate aplica continuum-ului spațiu-timp din afara singularității inițiale. Cercetarea fizică încetează însă în cazul singularității inițiale, care nu mai presupune existența continuum-ului spațiu-timp. Chiar daca într-un fel sau altul fizicienii și cosmologii încearcă să stăpânească fizica singularității, rămâne totuși cea mai grea întrebare dintre toate: ce
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
pentru legile fizicii. În momentul creației universul pare să se fi aflat într-o stare nefizică numită singularitate. Teoria relativității generale - germenele modelului Big Bang - se poate aplica continuum-ului spațiu-timp din afara singularității inițiale. Cercetarea fizică încetează însă în cazul singularității inițiale, care nu mai presupune existența continuum-ului spațiu-timp. Chiar daca într-un fel sau altul fizicienii și cosmologii încearcă să stăpânească fizica singularității, rămâne totuși cea mai grea întrebare dintre toate: ce a fost înainte de Big Bang? Unii cosmologi consideră
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
Big Bang - se poate aplica continuum-ului spațiu-timp din afara singularității inițiale. Cercetarea fizică încetează însă în cazul singularității inițiale, care nu mai presupune existența continuum-ului spațiu-timp. Chiar daca într-un fel sau altul fizicienii și cosmologii încearcă să stăpânească fizica singularității, rămâne totuși cea mai grea întrebare dintre toate: ce a fost înainte de Big Bang? Unii cosmologi consideră că întrebarea este prost pusă. În primul rând daca timpul a fost „creat” în momentul Big Bang-ului, expresia „înainte de Big Bang’ nu
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
mie? Dacă faci asta, o voi duce acasă și-am să spun că te-am omorât. Luptătorii ninja aveau Între ei o Încredere aparte, pe care ceilalți războinici n-o Împărtășeau. Era o viziune diferită asupra vieții, derivată firesc din singularitatea Îndatoririlor lor. Pentru samuraiul de rând, nu putea exista o datorie mai nobilă decât aceea de a muri pentru seniorul său. Ninja, Însă, aveau o cu totul altă părere. Ei prețuiau viața. Trebuiau să se Întoarcă vii, indiferent ce rușine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lor în spațiu conform cu ceea ce arată fenomenele de interferență și de difracție [...] Generalizînd în fond concepția undei fantomă sugerată de Einstein în cazul luminii, presupuneam că corpusculul este o foarte mica regiune de mare concentrare de energie, un fel de singularitate, în sînul unei unde întinse care îl ghida în mișcarea să." (Louis de Broglie, Certitudinile și incertitudinile științei, p. 108-109). Sînt probabil identici cu caii de aur ai lui Urizen. 155 (V, 238) voi găsi acea pulsare-adîncă: Se referă, la
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
prinderea cu dinții”), înțelegerea („cuprinderea cu intelectul”), denumirea (desemnarea lingvistică, limbajul); - captarea mediului social, prin următoarele mijloace: impresionarea, sugestibilitatea, asumarea responsabilității; d) modul de a fi „în sine” și „pentru sine” (in-der-Welt-uber-die-Welt-hinaus-sein) exprimă modul de a fi al individualității, al singularității persoanei redusă la ea însăși, care își este suficientă sieși; este modul de a fi singur, izolat, autist; acest mod de a fi în viață al persoanei se poate manifesta astfel: a fi pentru sine însăși, autonomă și autosuficientă; singurătatea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
spre care simte că are chemare - reprezintă conceptul raportându-se la al sau altul, finitudinea, pe care o neagă și o ridică astfel pe o treaptă superioară. "Cunoașterea prin concept este astfel unitatea comportării teoretice și a celei practice: negația singularității este, ca negație a negarii, universalitatea afirmativa, care dă determinațiilor subzistență; căci adevărată singularitate este totodată universalitate în sine însăși"51. Sau, așa cum a sesizat și Wittgenstein, "individualul se dovedeste tot mereu lipsit de importanță, dar posibilitatea fiecărui caz individual
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
finitudinea, pe care o neagă și o ridică astfel pe o treaptă superioară. "Cunoașterea prin concept este astfel unitatea comportării teoretice și a celei practice: negația singularității este, ca negație a negarii, universalitatea afirmativa, care dă determinațiilor subzistență; căci adevărată singularitate este totodată universalitate în sine însăși"51. Sau, așa cum a sesizat și Wittgenstein, "individualul se dovedeste tot mereu lipsit de importanță, dar posibilitatea fiecărui caz individual ne dezvăluie ceva despre esență lumii"52. Prin concept, gândirea se eliberează pe sine
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
lipsit de importanță, dar posibilitatea fiecărui caz individual ne dezvăluie ceva despre esență lumii"52. Prin concept, gândirea se eliberează pe sine și se ridică deasupra constrângerilor fenomenale, chiar dacă nu le depășește 53. Sub forma unei universalități subiective, a unei singularități care și-a fructificat potențialul rațional, conceptul reprezintă o contradicție existența și în același timp depășită între eul prezent și eul posibil, eul normativ, eul real, în cele din urmă54. Pe cale de consecință, conceptul este superior intelectului deoarece "cuprinde în
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
devine mai interactiv și mai puțin totalizant. Fiecare nouă conexiune aduce încă ceva, creează virtuale adaosuri, prelungiri, particularizări. Nici o cultură nu mai aspiră să le acopere pe celelalte, să devină „universală” (nici măcar limba engleză, limba celor care fac programe etc.). Singularitățile și registrele minoritare se manifestă nestingherit, putând deveni centre temporare de emisiuni valorice pentru ceilalți. Rețeaua dă șanse egale tuturor, întruchipând mecanismul cel mai democratic de manifestare. În fond, toate culturile sunt minoritare, fiind expresii și răspunsuri numai ale unor
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
cu subiectul său. La drept vorbind, nu mai este decât un semi-subiect și un semi-obiect, fuziunea antagonistă și contradictorie a celor doi. Din acest moment drumul este liber pentru libertatea și necondiționalitatea psihismului, pentru imaginația lui creatoare, altfel spus, a singularității, a amestecului antagonist și contradictoriu al parametrilor fizici și biologici specifici artistului, personalității sale profunde și "inspirației" sale"522. Din această poziție oarecum ambiguă, artistul cunoaște lumea, dar de fapt o semicunoaște, acționează asupra lumii, dar, de fapt, semiacționează, ca
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
vălurelele de la suprafața apelor. Acestea sunt însă întotdeauna mai adînci. Societățile tradiționale se bazează pe o ordine implicită, durabilă ; societățile actuale valorizează inovația și cultivă novomania, un cult al noului, al schimbării, sunt societăți fracturate, scufundate în imanent și în singularitate, care nici nu mai visează colectiv și au uitat deplin mecanismele simbolice esențiale din care sunt țesute viețile, poveștile, emoțiile și creațiile noastre. Sunt societăți înghețate. Vremurile nu mai vremuiesc. 2.4. CELĂLALT CA MÎNGÎIERE Dacă chipul nostru s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
a monedei ar fi termenul de monadă și nu zeița romană obscură Iulia Monetta, cum scrie în manualele de economie, moneda fiind unitatea elementară a universului economic și nu numai. Mișcarea holotropică ne situează în sincronicitate (Jung) și duce către singularitate, către ceea ce David Bohm numea "ordine implicată". Deocamdată, trăim într-o "ordine desfășurată", dar care a început să fie răvășită de o cumplită stare de dezordine, inclusiv în economie, care e, cum spuneam, semnul unei reîntoarceri. O reîntoarcere la Sursă
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
în comparație cu 5 milioane de români. Așa că spiritul Basarabiei eminesciene a străbătut, pe linia Stere Gh.I. Brătianu Paul Goma până în plin comunism românesc, sacrificarea celor din urmă părând a fi ruperea firului istoric care va împiedica reîntregirea după 1989. În Orient, singularitatea ontologică a latinității românești pare s-o fi presimțit întâia oară sultanii, care nu s-au atins de spiritualitatea creștină a Principatelor, renunțând la ispita "islamizării" și "turcizării" și mulțumindu-se cu o stare de vasalitate profitabilă materialicește. În schimb
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
socială, iar acest proces presupune examinarea ca tehnică a evidențierii și a punerii în valoare a resurselor respective. Michel Foucault conchide: Examenul, ca fixare în același timp rituală și "științifică" a diferențelor individuale, ca țintuire a fiecăruia la propria sa singularitate [...] indică tocmai apariția unei noi modalități de putere, în cadrul căreia fiecare primește drept statut propria sa individualitate și este în mod statutar legat de trăsăturile, măsurile, diferențele, "notele" care-l caracterizează și fac din el, oricum, un "caz"33. Examinarea
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
a monedei ar fi termenul de monadă și nu zeița romană obscură Iulia Monetta, cum scrie în manualele de economie, moneda fiind unitatea elementară a universului economic și nu numai. Mișcarea holotropică ne situează în sincronicitate (Jung) și duce către singularitate, către ceea ce David Bohm numea "ordine implicată". Deocamdată, trăim într-o "ordine desfășurată", dar care a început să fie răvășită de o cumplită stare de dezordine, inclusiv în economie, care e, cum spuneam, semnul unei reîntoarceri. O reîntoarcere la Sursă
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
între galaxiile VV-33 și VV-34, în linii perfect drepte sau cu o geometrie neeuclidiană perfectă. Unele plonjează pur și simplu în masa soarelui, probabil pentru a se hrăni cu energie. Alți autori, cum e Nassim Haramein, explică toate acestea prin singularitățile spațio-temporale care se creează în interiorul stelelor și care folosesc soarele ca pe o poartă stelară. Vechii Zei nu erau Fii ai Soarelui? Tradițiile antice ne vorbesc despre Pleiade, despre Sirius... Megatehnologia cred că este, în realitate, transdi mensională, iar caracteristica
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
nivelul de conștiință. Am mai spus-o, un simplu gînd poate produce efecte uriașe. Inclusiv pentru a comunica cu alții de departe, gîndul ne este suficient. Oamenii nu-și cunosc, din păcate, potențialul. Cum arăta Erwin Schrödinger, "conștiința este o singularitate, adică un substrat care conține totul și care transpare în mod identic în absolut tot ceea ce există". Conștiința trează și dinamizată e cea mai mare forță din Univers, iar asta se poate obține situîndu-ne în armonie cu Legile Divine Universale
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
XV-lea109. Dar, spre deosebire de semnificațiile anterioare ale conceptului de geniu cunoscute printre români și greci, aceasta epoca va consolida, pe urmele lui Francesco Petrarca și de acord cu viziunea ei specifică, umanista (păstrându-le totodată pe acelea implicite în atributele de singularitate și masculinitate), sensul de personalitate, de individualitate superioară. Autorul Cantonierului vorbea, în scrisorile sale (Epistolae), despre categoria poeților că despre un "soi rar de oameni" sau că despre "bărbăteasca specie a barzilor". Pe de altă parte, ca o consecință a
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
Marea Depresiune și mergînd pînă la postindustrializare sau la idiosincraziile complicatului fin du siècle. Numele real al acestui Caulfield longeviv este Charles Bukowski, poet și romancier american, cu notorietate semnificativă în anii optzeci, născut în 1920 și dispărut în 1994. Singularitatea scriitorului în cauză vine dintr-o curioasă suprapunere a vieții cu scriitura. Am putea spune, fără a greși neaparat, că, în cazul lui Bukowski, străvechea butadă "artistul e opera și opera e artistul" constituie o realitate concretă, lipsită de umbra
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
merge. Acest context, monoton ca acțiune, dar dinamic ca formă din pricina schimbului de replici, în care personajele sunt închise, izolate, neputându-se deplasa, este reluat și în partea a șasea când fabula se desfășoară într-un turn înconjurat de pustietate. Singularitatea cuplului accentuează sentimentul înstrăinării, al izolării. În fapt, e mai mult decât izolare, deoarece cuplul este singurul supraviețuitor al "evenimentului" fără nume sau cauză, simțit precum un holocaust. Povestea nu are intrigă sau deznodământ, nu are coerență narativă, constituindu-se
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
Paris, 1996. Autoarea identifică următoarele etape în evoluția statutului artiștilor: de la meșteșug (tipic Evului Mediu) la profesie, consacrată de către academiile artistice, de la profesie la vocație, tipică modernității veacului al XIX-lea, pentru a se ajunge la arta în regim de singularitate în secolul XX. Tehnici și maniere în gravură, volumul datorat lui Florin Stoiciu, nu reprezintă nici un manual, nici un tratat. Iar autorul nu este nici timid, nici taciturn. Dar cartea sa este cu adevărat o „carte de învățătură”, rod al unui
Tehnici şi maniere în gravură by Florin Stoiciu () [Corola-publishinghouse/Science/618_a_1363]
-
linii mari despre ce vorbesc fizicienii, constați că aceștia nu prea găsesc metaforele cele mai nimerite. Și astfel, limba fizicienilor e tot mai specioasă și mai ilogică, aducînd cu argoul pestriț al unor copii născocind expresii bizare. Avem supracorzi și singularități, avem extincții termice și universuri inflaționare, tot așa cum avem găuri negre sau lumi pluridimensionare în fața cărora nu poți să nu capeți senzația că ai nimerit într-o lume ireală. De pildă, nimeni nu a văzut o particulă cuantică, și totuși
Războiul nevăzut by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9776_a_11101]
-
modul ei de reacție la negativitatea dizolvantă a ideologiilor. Problematică și densă, scriitura lui Norman Manea nu e, în fond, reductibilă la stereotipiile critice care au încercat să-i capteze individualitatea. Etica scriitorului e una a problematizării, a interogației, a singularității, dar și a dialogului cu Celălalt. Sentimentul purificării anamnetice, spectacolul traumei temporale reînnoite sunt elemente structurante ale destinului literar al lui Norman Manea, destin marcat din plin de deruta unui timp anomic. Faptul că scriitorul își mărturisește afinități literare cu
Recursul la memorie by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/2433_a_3758]