477 matches
-
sumă de absurdități dogmatice și că numai motive extrabisericești au putut îndemna la un asemenea pas greșit". 8 Paul Sterian, Între isimerie și echinocțiu, în "Cuvântul", an V, nr. 1356, 30 ianuarie 1929, pp. 1-2. 9 George Racoveanu, Necanonicitatea hotărârii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1357, 31 ianuarie 1929, pp. 1-2. Canonul 7 Apostolic spune: "Dacă vreun Episcop, ori Presbiter, ori Diacon, sfânta zi a Paștilor mai înainte de primăvăreasca Isimerie cu iudeii o va săvârși, să se caterisească". 10 Sandu
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
iudeii o va săvârși, să se caterisească". 10 Sandu Tudor, Schisma fostului Sinod al Bisericii Ortodoxe Române, în "Cuvântul", an V, nr. 1358, 1 februarie 1929, p. 1. 11 Mircea Vulcănescu, Între catolicism și erezie sau urmările dogmatice ale rătăcirii sinodale I, în "Cuvântul", an V, nr. 1359, 2 februarie 1929, pp. 1-2, reprodus în Mircea Vulcănescu, Posibilitățile filosofiei creștine, pp. 124-125. 12 Ibidem, p. 128. În Pidalion, în comentariul la Canonul 7 Apostolic, se precizează foarte clar: "Pentru aflarea Pashăi
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
și întru aceeași zi Sfintele Paști, și să nu aibă trebuință în fiecare an de astronomi, au tocmit de Dumnezeu înțelepțiții Părinți dreptarul cel pentru Paști". 13 Ibidem, pp. 129-130. 14 Ibidem, p. 134. 15 Nae Ionescu, Tot despre rătăcirea sinodală, în "Cuvântul", an V, nr. 1362, 5 februarie 1929, p. 1, reprodus în Nae Ionescu, Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 162. 16 Nae Ionescu, Despre sinoadele tâlhărești, pe cari le uită d-l V. Goldiș, în "Cuvântul", an V, nr.
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
ianuarie a fost obținută printr-o tranzacție: s-a admis, anume, ca de la anul să se revină la vechiul calcul al Pascaliei. Nu vreau să judec valoarea morală a unei asemenea tranzacții. Dar cer dezmințirea faptului". 20 Nae Ionescu, Panica sinodală, în "Cuvântul", an V, nr. 1369, 12 februarie 1929, p. 1, reprodus în Nae Ionescu, Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 167: Toate împrejurările militează pentru părerea că această hotărâre a fost luată în plină panică... Faptele ar fi, în adevăr
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
oară, dând hotărârea de la 8 februarie. Căci pastorala fiind generală, neutralizează învoirea de a sărbători Paștile și la 5 mai, iar hotărârea nouă, fiind ulterioară scrisorii, neutralizează fulgerele pastoralei". Această campanie de lămurire este continuată de Mircea Vulcănescu, Netemeinicia scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1373, 16 februarie 1929, pp. 1-2; Paul Sterian, Nesinceritatea scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1374, 17 februarie 1929, pp. 1-2; George Racoveanu, Falsurile scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1375, 18 februarie
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
și la 5 mai, iar hotărârea nouă, fiind ulterioară scrisorii, neutralizează fulgerele pastoralei". Această campanie de lămurire este continuată de Mircea Vulcănescu, Netemeinicia scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1373, 16 februarie 1929, pp. 1-2; Paul Sterian, Nesinceritatea scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1374, 17 februarie 1929, pp. 1-2; George Racoveanu, Falsurile scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1375, 18 februarie 1929, pp. 1-2; Sandu Tudor, Fostul Sinod față de el însuși, în "Cuvântul", an V, nr. 1376
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
lămurire este continuată de Mircea Vulcănescu, Netemeinicia scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1373, 16 februarie 1929, pp. 1-2; Paul Sterian, Nesinceritatea scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1374, 17 februarie 1929, pp. 1-2; George Racoveanu, Falsurile scrisorii sinodale, în "Cuvântul", an V, nr. 1375, 18 februarie 1929, pp. 1-2; Sandu Tudor, Fostul Sinod față de el însuși, în "Cuvântul", an V, nr. 1376, 19 februarie 1929, pp. 1-2. 22 Nae Ionescu, Cine e vinovatul de la 24 ianuarie, în "Cuvântul
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
Paști, în "Cuvântul", an V, nr. 1377, 20 februarie 1929, p. 1, reprodus în Nae Ionescu, Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 173: "ori Sinodul nu recunoaște decât o prăznuire, și atunci 5-maiștii nu mai sunt sub autoritatea Sinodului; ori autoritatea sinodală se întinde și asupra 5-maiștilor, și atunci Sinodul, ca unitate ierarhică, are două Paști". Așezămintele apostolice (cartea a V-a, cap. XVII) afirmă: "Trebuie să sărbătoriți Paștele cu îngrijire și cu luare-aminte, după isimerie; ca să nu prăznuiți de două ori
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
pe baza unui Act de pauperitate, și pentru a se descurca financiar își deschide un debit de tutun. Clerul consideră această atitudine drept vulgară și exagerată și o condamnă ca pe o răzvrătire, neluându-se act de nici o îndreptare. Canoanele sinodale precizau însă că nu este obligatorie, nici măcar recomandată purtarea pletelor lungi, însă Consistoriul nu lua în calcul o absolvire a greșelilor care nu erau greșeli, toate acuzațiile nefiind fondate sau dovedite. Se propune și se aprobă caterisirea definitivă, Isaia Vicol
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
refractare schimbării regimului constituțional care le conserva privilegiile. Punctul critic este atins însă cu ocazia sinodului din 1744, când dinamica spiroidală a conceptului de națiune îi învăluie înăuntrul cuprinderii sale inclusiv pe iogabii români, uniți și ortodocși deopotrivă. Sub auspicii sinodale, pe fondul eșecurilor seriale de a obține materializarea în fapt a deșartelor promisiuni leopoldine, se produce o revoluție conceptuală înăuntrul semanticii ideii de națiune, care propulsează gândirea românească a secolului al XVIII-lea din paradigma feudală a "națiunilor politice" înspre
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
națiunea română nu includ și pe etnicii români de peste Carpați, fapt ce atestă absența unei platforme politice cu adevărat naționaliste care să își propună unirea politică a tuturor românilor într-un singur stat național. După ce își atinge maximumul în circumstanțele sinodale din 1744, pe fondul epocii restituțiilor feudale inaugurată ulterior morții lui Iosif al II-lea (1790), înțelegerea românească a ideii de "națiune" înregistrează o reculare semantică. Această contracție atrofiantă a razei de cuprindere a națiunii este vizibilă în Suplica din
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
după un nomocanon slav de Mihail Moxalie (1640), după care urmară alte cărți slave și române. Vasile Lupu în Moldova așeză și el la Trei-Ierarhi tipar adus prin ajutorul aceluiași Petru Movilă și scoase în 1642 textul grecesc al Decretului sinodal al patriarhului Partenie, iar în 1643 o cazanie, Carte românească de învățătură duminecele preste an, tradusă de mitropolitul Varlaam din "limba slavonească". Alte tipărituri urmară și aci. Punctul culminant îl formează Biblia de la București, a lui Șerban Cantacuzino, din 1688
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
pastorală, creau o adevărată atmosferă ecumenică pe care o duceau apoi cu ei acasă. Deși atmosfera creată de Sinoadele ecumenice se impunea cu o oarecare greutate în întreg spațiul creștin, Sfinții Părinți s-au străduit cu mare perseverență ca hotărârile sinodale să fie cunoscute, adâncite și respectate pretutindeni. În timpul lucrărilor Sinoadelor ecumenice s-a precizat „ortodoxia”credinței în opoziție cu ereziile, astfel încât, atunci când se vorbește despre ecumenicitatea Bisericii din secolele IV-V, trebuie să se înțeleagă „ecumenicitatea ortodoxă”. La întărirea și
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Sinoadele ecumenice: la Sinodul al II-lea (381) a fost prezent Gherontie sau Terentie, la Sinodul al III-lea (431) Timotei, la Sinodul al IV-lea (451) Alexandru, care nu a fost de față la lucrări dar a semnat protocolul sinodal un an sau doi ani mai târziu. Apărând permanent Ortodoxia, episcopii de Tomis au realizat, prin prezența în cadrul acestor sinoade, contacte importante cu marile personalități ale Sinoadelor și ale Imperiului, cu problemele ce se discutau acolo, cu rugăciunile și atmosfera
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Noi nu știm mai mult decât cele ce Duhul Sfânt a învățat prin rostul atâtor Părinți”. Deci, teologul cel mare al sinoadelor ecumenice era Duhul Sfânt, a cărui învățătură formulată prin soboarele înțelepciunii și sfințeniei conciliare era redată în hotărârile sinodale. Nestorienii și eutihienii provocau în tot felul intervenții teologice din afară împotriva hotărârilor luate la Calcedon, cerând modificarea sau anularea lor. De aceea, împăratul a organizat o consultare sau plebiscit asupra „Calcedonului”, cerând părerea tuturor episcopilor din imperiu asupra valorii
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
de papa Hormisdas și de preoții Iulian, Felician, Pastor și Gaudentius. Dionisie Smeritul a tradus din greacă în latină operele reprezentative ale unor Părinți și Scriitori bisericești precum Sfântul Grigorie de Nyssa (Despre crearea omului), Sfântul Chiril al Alexandriei (Scrisoarea sinodală sau Epistola XVII), Proclus (Tomosul către armeni), pe care le-a trimis și fraților săi spirituali, monahilor sciți. A tradus, de asemenea, din limba greacă în latină canoanele Sinoadelor Ecumenice de la Niceea, Constantinopol, Efes, Calcedon și ale unor sinoade locale
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Prefață la colecția de decretale ale pontifilor romani; Prefață la o altă traducere a canoanelor grecești; Prefață la traducerea în latinește a celor două epistole ale Sfântului Chiril, Episcop de Alexandria, adresate Episcopului Successus; Prefață la traducerea latinească a Epistolei sinodale a Episcopului Chiril; Prefață la traducerea în latinește a Tomosului către armeni a Episcopului Proclu al Constantinopolului; Prefață la traducerea Istorisirii aflării capului fericitului Ioan Botezătorul scrisă de arhimandritul Marcel; Prefață la traducerea în latinește a Pocăinței Sfintei Thaisia; Prefață
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Exiguul era foarte importantă înțelegerea corectă a începuturilor teologiei Sfântului Chiril al Alexandriei. La întrebarea care dintre scrierile acestui ierarh au fost traduse mai întâi în latinește, părerile cercetătorilor sunt împărțite: unii afirmă că prima lucrare tradusă a fost Epistola sinodală din 430, cu anexa celor 12 anatematisme; alții datează versiunea ei în latină în anul 519. Printre argumente se află derularea firească a evenimentelor, dar și mărturisirea dionisiană: „am tradus-o mai deunăzi din grecește în latinește”. Fenomenul reluat în
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
dogma Sfintei Fecioare, de Dumnezeu Născătoarei au participat inclusiv episcopii Emesei. Aceștia au avut de suferit datorită rezultatului neașteptat, fiind învinuiți că au contribuit la condamnarea ereziarhului Nestorie. Pentru a anula aceste incriminări, la numai câteva luni de la încheierea evenimentului sinodal, a apărut vestea senzațională despre descoperirea moaștelor Sfântului Ioan într-o peșteră a unei mănăstiri locale: „Pentru oarecare timp cel puțin, lumea a trebuit să se ocupe cu altceva decât cu blestemarea împăratului Marcian și a Tomosului Sfântului Leon”. Contribuția
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
canonic Prin Dionisie Exiguul, zestrea canonică a Bisericii primelor cinci secole a fost transmisă Evului Mediu apusean în special și, culturii europene, în general: „cultura europeană își are începuturile și dezvoltarea în ideologia canoanelor stabilite de Părinții bisericești, în reuniunile sinodale de la Niceea din anul 325 și până în secolul al VIII-lea”. Prin crearea bazelor doctrinei canonice, eruditul teolog străromân a fost declarat în unanimitate de către canoniștii apuseni ca fiind „cel care a introdus la latinii veacului al VI-lea
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
și ciclul pascal pe care l-a alcătuit el însuși, inspirat după tradiția egiptenilor. În referatul prin care se dă răspuns la solicitările lui Bonifaciu și Bonus din cancelaria pontificală, eruditul străromân se menține la aceeași poziție doctrinară, respectiv autoritatea sinodală niceeană, convins că „va fi înlăturată orice luptă de păreri contrare”. Pentru o și mai evidentă fundamentare a zilei a XIV-a pascale din cadrul ciclului de 19 ani, Dionisie invocă și susținerile convergente ale episcopului Paschasin din arhivele romane
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
sale politice, într-o lume în care imperium sine patriarcha non staret (Prepiskata na papa Inokentija III 9, n.a.). Al doilea aspect major al evenimentului este de natură politică. Solidar cu gestul patriarhului său, cum apare explicit din textul hotărârii sinodale, împăratul bizantin recunoștea existența juridică a principatului muntean al Basarabilor. Aspirațiile politice de neatârnare ale Țării Românești dobândeau pentru prima oară o recunoaștere internațională, ce venea din partea Constantinopolului, unul dintre cele două centre medievale de legitimare politică. E drept, după
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
rostit cuvântul de deschidere și de închidere a Sinodului. Ședințele sinodului s-au ținut în sala de recepție a palatului imperial din Niceea, sub președinția episcopilor Eustațiu al Antiohiei (324-330) și Alexandru al Alexandriei (313-328)2. La sfârșitul dezbaterilor, Părinții sinodali au hotărât ca învățătura formulată în Sinod să fie redactată într-un Simbol de credință, ce conține 7 articole. În Simbolul niceean, s-a fixat învățătura despre Dumnezeirea Fiului, Cel ce este Dumnezeu adevărat din Dumnezeu adevărat, născut, iar nu
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
această credință (a Bisericii - n.n.) pe care și noi am primit-o și o ținem mai departe pentru că poartă în ea pecete apostolică, aprobând-o și pe ea ca și pe celelalte învățături de credință stabilite canonicește în scrisoarea noastră sinodală”. (Sf. Vasile cel Mare, Epistole, epistola 92, III, în PSB, vol. 12, p. 269) „... există la noi o tradiție pe care putem s-o scoatem în evidență ca având putere de lege, întrucât astfel de rânduieli ne-au fost lăsate
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
în cea mai cruntă beție". Pentru Cezar de Arles, care în 514 era primatul Galiei, aceste toasturi erau pardonabile doar printre "păgânii care nu-L cunosc pe Dumnezeu", dar aceste practici sunt inadmisibile printre creștini. E adevărat că, în ciuda interdicției sinodale pronunțate în secolul al IV-lea împotriva agapei, instituția a traversat secolele și a fost utilizată mai ales de către masoneria operativă a Evului Mediu pentru a fi transmisă francmasoneriei moderne (numită speculativă). Francmasoneria a integrat mai ales tradiția păgână a
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]