537 matches
-
mai buni. Din grămada de paiațe se ridică azi sticleți, Încropesc o strofă-două și deja se cred poeți; În cuvinte fără noimă schilodesc vocabularul, Inventând neologisme ce descântă-originalul. Nu pot niciun vers așterne pe un petic de hârtie, Că vin snobii și pedanții să mă-nvețe poezie! Trebuie să fiu ca dânșii, altfel risc să par obscen, Convertindu-mi sentimentul în metafore de lemn; Trebuie din copci de ghiață sufletul să-mi fac altar, Ca să nu mă invadeze patetismul literar! De
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
formă etică a mersului, o expresie a măiestriei corporale în general. Am insistat asupra importanței artei care este cultura sensibilității. Și aceasta impregna societățile trecute, și nu constituia în ele, cum se întâmplă astăzi, un domeniu separat, rezervat inițiaților sau snobilor. Era o forță care guverna privirea locuitorilor, modurile de construire, comportamentele, uzanțele, riturile, și mai cu seamă riturile sacre. Cât despre religie, cum ar putea fi negată importanța acesteia în devenirea popoarelor, mai cu seamă a celor mai mari? În
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
care și-au petrecut toată după-amiaza alegându-și hainele. Bărbați cu părul lins, care scanează încăperea în vreme ce tu le răspunzi la întrebări. Moși tineri, cu prenume ca de lorzi, dar care aici sună ca o farsă, și cu prietene platinate. Snobi cu aer de boemi, care provin din mahala, dar care se laudă că s-au născut cu lingurița de argint în gură. Flash-urile fotografilor de la tot felul de reviste mondene de calitate îndoielnică. Chardonnay ieftin. Conversații diluate. Bârfa ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
firmă mică, Claire, iar tu trebuie să cobori din turnul de fildeș dacă vrei să supraviețuiești aici. Trebuie să înțelegi ce vor oamenii să citească. De ce sunt singura care pricepe chestia asta? De ce sunt singura persoană care are instinct? Voi, snobii ăștia elitiști, deștepți care nu iau contact cu realitatea! Sunteți așa de... așa de anemici că mi se face greață. Nici nu mai puteam să respir. Mă simțeam de parcă cineva m-ar fi pocnit în stomac. Vivian chiar îmi spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
publiciști din industria asta, s-a lăudat Vivian. Toți sunt, ca... niște morți vii. Niște zombi cu idei lipsite de vlagă. În toată adunătura asta de rahat nu există nici o perspectivă proaspătă, nici o picătură de sex appeal. Toți sunt niște snobi smochiniți... Am realizat că mă oprisem pe hol, așa că mi-am continuat drumul către bucătărie. Mă durea capul. În seara următoare avea loc petrecerea de lansare pentru În Gură: O Istorie Ilustrată a Sexului Oral. Eu presupusesem că publicarea acestei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
fel comercial. Altfel n-o să poți găsi best-seller-uri. Murdăria, sexul, asta se vinde. Fie că-ți place, fie că nu, asta e ceea ce vor să citească oamenii în zilele noastre. Bagă la cap. În barca mea, nu am loc de snobi afectați de miopie. Snob afectat de miopie? Leneșă? Uneori, abuzurile lui Vivian veneau cu o asemenea viteză, încât îmi trebuiau câteva momente ca să le absorb pe toate. — Gândește-te la cea mai recentă achiziție a lui Lulu - un ghid sexy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
o să poți găsi best-seller-uri. Murdăria, sexul, asta se vinde. Fie că-ți place, fie că nu, asta e ceea ce vor să citească oamenii în zilele noastre. Bagă la cap. În barca mea, nu am loc de snobi afectați de miopie. Snob afectat de miopie? Leneșă? Uneori, abuzurile lui Vivian veneau cu o asemenea viteză, încât îmi trebuiau câteva momente ca să le absorb pe toate. — Gândește-te la cea mai recentă achiziție a lui Lulu - un ghid sexy, superprovocator despre cum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
nu-mi displace să am asemenea strămoși de rând, Însă tatălui meu, aflat doar la o generație distanță de cei care se ridicaseră din obscuritatea imemorială a regiunii vestice până la Londra mercantilă a Înstăriților, nu-i convenea deloc. Nu era snob, ci pur și simplu tânjea după un soi de trai mai răsărit decât Îi permitea viața. (Din păcate, nu poseda nici măcar supapa snobului, aceea de a Încerca să facă ceva ca să-l obțină, Întrucât era extrem de strâns cu banii, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
din obscuritatea imemorială a regiunii vestice până la Londra mercantilă a Înstăriților, nu-i convenea deloc. Nu era snob, ci pur și simplu tânjea după un soi de trai mai răsărit decât Îi permitea viața. (Din păcate, nu poseda nici măcar supapa snobului, aceea de a Încerca să facă ceva ca să-l obțină, Întrucât era extrem de strâns cu banii, cum, de fapt, chiar și trebuia să fie - o trăsătură pe care n-o moștenise de la tatăl său și nici mie nu mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
vreo doi ani, maxim cinci, cât să strângă o grămadă de bani și să poată porni propria cruciadă umanitară. Aproape mi-e milă de el. După șapte ani În branșă, locuind În cine știe ce căsoi În stil modernist din selectul și snobul cartier Notting Hill, cu taxe școlare de plătit pentru cei doi copii și o nevastă cu o fixație costisitoare pe pantofii de la Jimmy Choo, Dave va ajunge să moțăie ca noi toți În fața serialului Cold Feet, cu un exemplar din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
se ducă Într-un loc la fel de Îndepărtat ca Wigan, de exemplu. Robin nu m-ar trata niciodată așa cum o face Jeremy, nu ar putea, dar Robin și-a petrecut ultimii douăzeci de ani cu Jill, care știe din instinct că snobii sunt ridicoli și că, din toate punctele de vedere, femeile sunt serioase. Îmi place la nebunie să-l privesc pe șeful meu În astfel de situații. Jovial, cu maniere de membru de club și lejer mai inteligent decât toți clienții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ceva insesizabil. Trebuie să descoperiți singur ce anume. Dacă aveți timp, aruncați o privire pe-aici. Mă miră că nu ne-ați mai vizitat pînă acum. Ar fi trebuit. Dar m-au influențat acele blocuri-turn de la Torremolinos. Fără să par snob, am presupus că era genul de loc unde se mănîncă ieftin, se joacă bingo și se pîrlește la soare, toate astea Într-un lac de bere blondă. Nu chiar genul de lucruri despre care vor oamenii să citească În The
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
schimbe afacerea, Veterinara îi ceru o adăpătoare și trei rezervoare pentru grajdul din ranch. Când pătrunse la ea, unde călca prima oară, îi propuse o fântână cu jocuri de apă și un bazin cu pești colorați. În numai cinci luni, snobii îmbogățiți care învățau să stea drepți pe o șa râvneau arteziene și bazin ca la club. „Ecvitana“ era la modă și era un loc nou de petrecere și de întâlnire. Pacienții își găseau un alt medic, mai bun, iar matroanele
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
scria și pe etichetele „unicatelor“ pe care le expunea. Doar că Sonia nu făcea îmbrăcăminte (tată-său se jura că nu știe cum se ține o foarfecă!), ci huse de scaune. Tot Beirutul new fashion, care era minimalist și cam snob, își punea, la bucătărie, șezutul pe huse cu mutra lui Che Guevara, semnate Sonia d’or. Prezentarea ei din France Soir suna halucinant și putea să îl facă invidios și pe tată-său: „Tânăra Sonia, fiica unică a cunoscutului jurnalist
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
În fața Înserierii, a banalizării. Încă din 1818, În Beppo, Byron deplânge soarta „dinastiei dandy”, pentru că o simte declasându-se din cauza imitatorilor. Acestora le vor urma „alți imitatori imitați”. Nici pe departe nu poate fi vorba de vreo relație amiabilă cu snobii, cei sine nobilitate, notați În rubricile cataloagelor de la Eton sau Oxford cu s.n., semn că nu aparțin nobilimii. Ei sunt imitatorii prin excelență, bieți oportuniști demni de dispreț, care subminează prestigiul de unicate al dandy-lor. Deși snobismului i s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ci doar a-l pune În relație cu dandysmul, pe urmele a doi „snobilogi” celebri: un englez din veacul al XIX-lea, William Thackeray, și un francez contemporan cu noi, Jean d’Ormesson. Primului i se datorează cunoscuta Carte a snobilor, scrisă În 1848. O Întreagă galerie de snobi, clasificați metodic: militari, mici burghezi, clerici, simpli frecventatori ai saloanelor, dar mai ales scriitori, cu toții trec prin baia acidă a satirei sale. Viciul imitației fără discernământ, venerația conformistă a falselor valori sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
dandysmul, pe urmele a doi „snobilogi” celebri: un englez din veacul al XIX-lea, William Thackeray, și un francez contemporan cu noi, Jean d’Ormesson. Primului i se datorează cunoscuta Carte a snobilor, scrisă În 1848. O Întreagă galerie de snobi, clasificați metodic: militari, mici burghezi, clerici, simpli frecventatori ai saloanelor, dar mai ales scriitori, cu toții trec prin baia acidă a satirei sale. Viciul imitației fără discernământ, venerația conformistă a falselor valori sunt biciuite fără milă de cel care știe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
să faci parte dintr-un clan, ci, dimpotrivă, să te desprinzi de el, să contrazici, și nu să fii conformist. Deci nu a reduce umil o distanță, ci a o spori cu insolență.”1 În fapt, dacă snobismul e masochist (snobul vrea să se integreze cu orice preț, să se lase umilit, ca biet imitator), dandysmul e sadic prin forța sa de șoc, prin voluptatea de a violenta și de a produce suferință, crede Jean d’Ormesson, despărțindu-se astfel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
apologeții dandysmului „blând” (care șochează fără să rănească). Adevărul se lasă prins undeva pe la mijloc, deoarece - cum s-a putut Întrezări deja - există dandy și dandy, dandysme și dandysme. Concluzia lui d’Ormesson În ce Îi privește nu doar pe snobi, ci și pe ariviști și pe dandy cade ca o ghilotină: „Propriii lor călăi, supușii altora, sclavii prestigiului, dușmanii propriei lor fericiri ș...ț, așa ne apar În final cei trei: Sisiful arivismului banal, snobul, umilitul de bună-voie, și acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Îi privește nu doar pe snobi, ci și pe ariviști și pe dandy cade ca o ghilotină: „Propriii lor călăi, supușii altora, sclavii prestigiului, dușmanii propriei lor fericiri ș...ț, așa ne apar În final cei trei: Sisiful arivismului banal, snobul, umilitul de bună-voie, și acest călugăr invertit al eleganței delirante: dandy-ul”1. Oarecum În prelungirea ideilor lui d’Ormesson, Emilien Carassus păstrează triada arivist, snob și dandy Într-unul din capitolele mult citatei sale cărți, dar aduce câteva nuanțări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
lor fericiri ș...ț, așa ne apar În final cei trei: Sisiful arivismului banal, snobul, umilitul de bună-voie, și acest călugăr invertit al eleganței delirante: dandy-ul”1. Oarecum În prelungirea ideilor lui d’Ormesson, Emilien Carassus păstrează triada arivist, snob și dandy Într-unul din capitolele mult citatei sale cărți, dar aduce câteva nuanțări importante. Comparația celor trei tipuri cu tot atâtea moduri de a face escaladă („alpinism social”) e amuzantă. Parvenitul alege o cale de acces brutală, „uneori lungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
câteva nuanțări importante. Comparația celor trei tipuri cu tot atâtea moduri de a face escaladă („alpinism social”) e amuzantă. Parvenitul alege o cale de acces brutală, „uneori lungă și tainică”, pe care nu ezită să Înfigă la tot pasul crampoane. Snobul, neîncrezător În forțele sale, urcă doar susținut de corzi. În timp ce dandy-ul pare un acrobat: „Frumusețea gestului său e premeditată ca o perpetuă sfidare...; el alege calea abruptă, superbă, surprinzătoare, În echilibru fragil”2. Chiar dacă, În epoca la care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de corzi. În timp ce dandy-ul pare un acrobat: „Frumusețea gestului său e premeditată ca o perpetuă sfidare...; el alege calea abruptă, superbă, surprinzătoare, În echilibru fragil”2. Chiar dacă, În epoca la care se referă și Thackeray, și d’Ormesson, numărul snobilor crește alarmant, amenințând dandysmul „pursânge”, Byron presimte corect: „Eheu, și cât de repede dispar toți demagogii modei!”. Dar până ca el (sau, de fapt, cititorii lui) să poată vedea profeția Împlinită, În aer plutește deja dezastrul. Între 1815 și 1816
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
reface și noi nu doar traseul unui biet cuvânt, ci și pe cel al unui alt fel de a fi dandy În a doua jumătate a veacului al XIX-lea. Simplul fapt că Gandin e numele unui personaj deplorabil, un snob fără sare și piper dintr-o piesă a lui Barrière, Parizienii decadenței, spune totul. Iar faptul că 1854 e anul de naștere al acestui nou apelativ pentru eleganții vremii mai adaugă ceva. Anume, că - Între mărire și decădere - dandy-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
subiectul nu spune «Mă iubesc așa cum sunt», ci «Sunt sau trebuie să fiu așa cum mă iubesc».”1 Așadar, o iluzie? O simplă proiecție? Nu altfel o interpretează Jean d’Ormesson atunci când detectează pulsând În dandy, ca de altfel și În snob și arivist, egolatria. Chiar dacă e orientată spre țeluri diferite, obsesia imaginii de sine Îi face pe toți „sclavii unei proiecții pentru care sacrifică totul și chiar propria fericire”2. Adevărat moralist el Însuși, Jean d’Ormesson nu uită să Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]