9,526 matches
-
2000; Premiul Asociației Scriitorilor din București): modalitatea labirintică de construcție, umorul negru, ironia, parodia socială și politică, împletirea teatrului cu proza. Aceste procedee sunt prezente în piesa care dă titlul volumului, subintitulată „eurocomedie”, dar și în Secretul atomic, Noaptea. O comedie albastră sau în Povești cu zâne și amanți. SCRIERI: Luna de pe cer (în colaborare cu H. Salem), București, 1985; Don Juan și ceilalți, București, 1997; Grand Hotel Europa, București, 2000; Labirint obligatoriu, București, 2001; Crăciunița, București, 2002. Traduceri: Jókai Mór
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290497_a_291826]
-
Structura globală a textelor nu se explică în totalitate prin combinațiile secvențiale, pentru că ea este, înainte de toate, reglată la un nivel superior de genurile discursului. Se întâmplă frecvent ca genurile să determine planurile de texte fixe: structura sonetului, cea a comediei clasice în trei acte și a tragediei în cinci acte, dispositio oratorică (exordiul, narațiunea, confirmarea, perorația), planul dialectic al dizertației (introducerea, teza, antiteza, sinteza, concluzia). Rețetele de bucătărie, planurile pentru traseele de escaladă și expediții urmează modele aproape identice și
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
auditorii), ci și printr-un act de cerere de informație sau printr-o revelație care îl introduce pe spectator în plină dramă. Partea de final care cuprinde povestirea din deznodământ face legătura dintre momentul încheierii dramei cu momentul revelator (în comedie) al relațiilor de familie dintre personaje, relații intime neștiute până atunci, conform legii informației; însă acest moment, la rândul lui, va fi motivat de un efect o emoție în rândul personajelor (sau îndreptat asupra unui singur personaj). Acestor două povestiri
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
ba chiar exprimă acest dezechilibru emotiv subliniat în versurile 565 și 566, prin acest aparteu a lui Arnolf: "O, supărătoare iscodire a unui secret îngrozitor / Din pricina căruia chiar iscoditorul suferă înfiorător". Totuși, chiar și în acest caz, pentru clasici cu excepția comediei cel puțin se impune o anumită măsură: naratorul și auditorul nu trebuie să fie nici indiferenți, nici prea implicați în povestire. Trebuie să adăugăm la aceasta că legea motivației exclude genul de povestire adresată exclusiv publicului, care ar întrerupe firul
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
Kiss Manyi, Jávor Pál, Lázár Mária și mai tinerii Dayka Margit și Tolnay Klári. Teatrul orădean imita (într-o oarecare măsură) repertoriul teatral clujean cu montările Bizanț (Bizánc), Madame Ásvay, nebuna (Bolond Ásvayné), dar lăsa destul loc și operetelor și comediilor, precum și montărilor cu piese originale, care se alimentau din atmosfera epocii. Așa a ajuns pe scenă opereta de război Santinela din Kiev sau piesa a Doua repriză, cu tematică sportivă inspirată din isteria fotbalistică ce cuprinsese orașul, scrisă de Sármássy
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
modul de expunere prin care autorul relatează întâmplări, fapte, comunică idei, folosindu-se de replicile a cel puțin două personaje. Dialogul, ca mod de expunere, este specific genului dramatic, într-o operă literară ce poate fi reprezentată pe scenă (dramă, comedie, tragedie) prin vorbirea directă. Dialogul literar are anumite funcții: a) ca procedeu narativ, contribuie la realizarea și la desfășurarea acțiunii epice; b) conferă ritm expunerii; c) are funcție de relatare a unor evenimente sau de analiză psihologică; d) asigură oralitatea stilului
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
dramatic, în versuri sau proză, cu un conflict foarte puternic și un deznodământ tragic în care personajul (sau personajele) principal moare. Tragedia, ca specie a genului dramatic, cuprinde: tragedia antică, shakespeariană și tragedia clasică franceză. Exemplu: Hamlet de W. Shakespeare - comedia - specie a genului dramatic, în proză sau în versuri, cu un conflict aparent puternic și un deznodământ vesel, care urmărește să provoace râsul spectatorilor prin surprinderea moravurilor, a unor defecte omenești sau situații neașteptate. Exemplu: O scrisoare pierdută de I.L.
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
O scrisoare pierdută de I.L.Caragiale - drama - specie a genului dramatic, în proză sau în versuri, cu un conflict puternic și un deznodământ grav, în care elementele tragice se împletesc cu cele comice. Exemplu: Despot- Vodă de V. Alecsandri - vodevilul - comedie în acțiunea căreia sunt intercalate cuplete satirice. Exemplu: Piatra din casă de V. Alecsandri - melodrama - creație dramatică în care apar situații exagerate, uneori neverosimile, cu deznodământ facil, artificial și cu tendință moralizatoare. Exemplu: Zgârcitul risipitor de V. Alecsandri Probleme ale
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
particularizările din creațiile artistice sau din viață. Categoriile estetice sunt ilustrate în creațiile literare în toată diversitatea lor. Există chiar relații strânse între denumirea unor categorii și a unor specii literare, ca, de pildă, tragicul și tragedia sau comicul și comedia. Totuși, categoriile estetice au o cuprindere mai largă decât speciile literare, întrucât putem întâlni tragicul și în romane, poeme, etc., sau comicul în schițe, nuvele, fabule, romane și altele. În evoluția curentelor literare, putem remarca predilecția pentru unele sau altele
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
și nu animalelor. Din definiția comicului, au rezultat izvoarele lui. Unul din cele mai frecvente îl constituie contrastul dintre esență și aparență, dintre fond și formă, dintre realitate și pretenție. Lumea eroilor lui I. L. Caragiale este semnificativă în acest sens. Comediile sale se bazează în mare măsură pe concepția formelor fără fond, enunțată de T. Maiorescu. Conform acestei teorii, în România secolului al XIX-lea, se introduseseră brusc anumite forme politice și sociale pentru care oamenii nu erau pregătiți. De exemplu
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
se bazează în mare măsură pe concepția formelor fără fond, enunțată de T. Maiorescu. Conform acestei teorii, în România secolului al XIX-lea, se introduseseră brusc anumite forme politice și sociale pentru care oamenii nu erau pregătiți. De exemplu, în comedia O scrisoare pierdută, probleme importante pentru viața politică a țării, cum ar fi cea a revizuirii Constituției, sunt dezbătute de persoane lipsite de logică și de cultură, dar cu pretenția de a da soluții radicale. Este cazul lui Farfuridi, al
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
de limbaj; - comicul de moravuri; - comicul de caracter. Comicul de situație apare la nivelul acțiunii, provocat de unele încurcături, de confuzii, privind persoane, obiecte, întâmplări surprinzătoare, de întorsături neașteptate ale subiectului. Comicul de situație este prezent în toate tipurile de comedii, dar predomină în farsă, în comedia dell’arte. Pierderea și găsirea scrisorii în comedia lui I. L. Caragiale, O scrisoare pierdută, confuzia pe care o face Rică Venturiano în O noapte furtunoasă între casa cu numărul 6 și cea cu
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
de caracter. Comicul de situație apare la nivelul acțiunii, provocat de unele încurcături, de confuzii, privind persoane, obiecte, întâmplări surprinzătoare, de întorsături neașteptate ale subiectului. Comicul de situație este prezent în toate tipurile de comedii, dar predomină în farsă, în comedia dell’arte. Pierderea și găsirea scrisorii în comedia lui I. L. Caragiale, O scrisoare pierdută, confuzia pe care o face Rică Venturiano în O noapte furtunoasă între casa cu numărul 6 și cea cu numărul 9, încurcăturile facilitate de portul
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
acțiunii, provocat de unele încurcături, de confuzii, privind persoane, obiecte, întâmplări surprinzătoare, de întorsături neașteptate ale subiectului. Comicul de situație este prezent în toate tipurile de comedii, dar predomină în farsă, în comedia dell’arte. Pierderea și găsirea scrisorii în comedia lui I. L. Caragiale, O scrisoare pierdută, confuzia pe care o face Rică Venturiano în O noapte furtunoasă între casa cu numărul 6 și cea cu numărul 9, încurcăturile facilitate de portul măștilor din D-ale carnavalului ilustrează comicul de
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
caracter reliefează defecte generalumane pe care le sancționează prin râs. Prezent în creațiile literare din diferite epoci, comicul de caracter este dominant în clasicism. Vicii cracteristice oamenilor din toate timpurile, ca avariția, ipocrizia, parvenitismul, semidoctismul, îngâmfarea, nedreptatea, sunt denunțate în comediile lui Moliere ( Avarul, Tartuffe, Burghezul gentilom), în fabulele lui La Fontaine ( Lupul și mielul, Lupul și câinele) și Grigore Alexandrescu (Boul și vițelul, Câinele și cățelul). Cele mai frecvente modalități de manifestare a comicului sunt: satiricul, ironia, sarcsmul, grotescul și
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
a fost ilustrată în mod magistral de Horatius, Marțial sau Juvenal) până la Boileau, Voltaire, Grigore Alexandrescu sau Mihai Eminescu. Satiricul nu se limitează însă la cadrul satirei, ci apare și în diverse alte specii literare ca momente și atitudini. În comedie, epigramă, fabulă, epistolă, parodie, roman, schiță etc. În cunoscutele Scrisori eminesciene, satiricul îmbracă forme variate, îndreptate împotriva unor moravuri caracteristice epocii, pe care poetul le-a înfierat. Scrisoarea II se deschide cu o suită de interogații retorice care pregătesc izbucnirea
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
modă de vă scot din letopiseț, Și cu voi drapându-și nula, vă citează toți nerozii, Mestecând veacul de aur în noroiul greu al prozii. Panglicari în ale țării, care joacă ca pe funii, Măști cu toate de renume din comedia minciunii!” Pamfletul este specia literară în care sarcasmul, usturător prin violența limbajului, înfierează anumite moravuri sau persoane. Această specie a cunoscut o dezvoltare deosebită în secolul al XVIII-lea, mai ales prin Voltaire și Swift, ca o armă literară și
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
luncă - V. Alecsandri Somnoroase păsărele - M. Eminescu Nunta Zamfirei - G. Coșbuc Romanță fără ecou - I. Minulescu Sus - L. Blaga 3. Sublimul: - semnifică superioritatea și demnitatea omului; - eroic; - patetic; - grandios; - înălțător; - impunător; - solemn; - uluitor; - maximă tensiune psihică. Exemplu: Iliada - Homer Divina Comedie - Dante Alighieri Faust - J. W. Goethe Luceafărul - M. Eminescu Frații Jderi - M. Sadoveanu 4. Urâtul: - dezechilibru; - lipsă de armonie; - diformitate; - lipsă de unitate în varietate; - respingător; - determină un sentiment de neplăcere; Exemplu: Notre Dame de Paris - V. Hugo Florile răului
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
Ronsard” din București (1930-1931) și din nou, în capitala Franței, Liceul „Victor Duruy” (1931-1932). Între 1935 și 1938, a frecventat cursurile de actorie ale Conservatorului de Artă Dramatică din București. După absolvire a fost angajată la Teatrul din Sărindar, la Comedia și Municipal, la Teatrul Poporului, precum și la Teatrul Național, până în 1953, fiind transferată apoi la Teatrul Tineretului (unde a rămas până în 1965). A. este autoarea unui singur volum de poeme, Zilele babii (1942), apărute aproape toate, mai întâi, în „Meșterul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285361_a_286690]
-
în vârstă de cincisprezece ani, căruia în numărul 17/1891 i se publică Sonet (Dormind de somnul liniștei eterne). La L. i. colaborează I. L. Caragiale (Poveste de contrabandă), G. Coșbuc (cu aproximativ 25 de poezii, dintre care unele traduceri, și comedia într-un act La Slănic), Al. Vlahuță, N. Beldiceanu, A. D. Xenopol (cu studiul Propășirea intelectuală de la 1822 la 1834 și articolul Ceva despre arhitectură). Cu versuri sau proză mai sunt prezenți Traian Demetrescu, Anton Bacalbașa, Em. Grigorovitza, N. A. Bogdan, D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287882_a_289211]
-
așa-numite „de salon” ale lui P.-M. (Lăcrămioare, editată în 1893, Flori de piatră) au un dialog suplu, alert, câteodată spiritual. Cu subiecte împrumutate dintr-o ambianță apropiată spectatorului (familia, cu problemele ei, căsătoria, cu bucuriile și neplăcerile inerente), comediile sale dezinvolte, de o anume grație, vădesc și meșteșug, ceea ce le-a asigurat succesul. Tipărită postum, în volumul Opere complete (1920), piesa La 30 de ani - poate după Paul-Bernard Rosier -, un amestec de farsă și vodevil, s-a jucat stagiuni
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288876_a_290205]
-
Magnum Romaniae (I-IV, 1886-1898). Activitatea savantului („omul care știa mai mult decât toți românii laolaltă” - B. Delavrancea) justifică notorietatea în medii academice europene. Lăsase mult în urmă preocupările și aspirațiile literare. În 1867 se reprezentase drama Răzvan-Vodă, în 1871-1872, comedia Orthonerozia, iar în 1873 apăruse volumul Poezie. Editată între 1887 și 1895, „Revista nouă”, publicație prestigioasă a timpului, ar fi trebuit să pună în lumină conjuncția fericită a darurilor lui H. Dar zguduit de moartea, în 1888, a fiicei sale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
Delavrancea nu și-au întrecut, din această perspectivă, modelul. În fine, H. încearcă și genul comic, scriind Orthonerozia (1871-1872), intitulată apoi Trei crai de la răsărit (1879). Piesa, îndreptată împotriva snobilor și a stricătorilor de limbă, se dezvoltă ca o reușită comedie de moravuri, cu mijloace superioare celor din vodevilurile lui V. Alecsandri, anunțând trăsături care vor consacra excelența lui I.L. Caragiale. Geniu de o înspăimântătoare vastitate, Hasdeu și-a cheltuit puterile sale creatoare cu o nepăsare pe care numai un prinț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
tendință morală, dar și de imediată eficiență politică, în forme lipsite de gravitate. Spiritual, cu o căutătură ageră și mai degrabă indulgentă, A. își scrutează epoca, atât de plină de contraste, cu amuzament, dar și cu luare-aminte. Se desfășoară, în comediile lui, o panoramă diversă, moravuri și năravuri fel de fel, cu apariții de toată nostimada. Apar, astfel, ișlicari ruginiți și filfizoni nu tocmai copți la minte, cu ambetări cosmopolite (Iorgu de la Sadagura sau Nepotu-i salba dracului), ciocoi (Lipicescu, din Boieri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
A. configurează o „galerie de tipuri contimporane”, unele imortalizând figuri pe cale să dispară (Surugiul, Paraponisitul, Barbu Lăutarul), altele înfățișând imperisabili marțafoi (Sandu Napoilă ultraretrogradul, Clevetici ultrademagogul). Satira e mai densă în „cânticele”, siluetele sunt mai pregnante, în genere, decât în comedii, care, și ele, se structurează în jurul câte unui tip fistichiu, ilariant ori cu hazoase monomanii. După 1874, A. nu mai scrie piese vesele. În 1880, dă la iveală o încântătoare feerie, Sânziana și Pepelea, de răsfrângeri folclorice, dar și presărată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]