6,029 matches
-
de bolovani și de rădăcini, decât o potecă". După șocul inițial al invaziei, tensiunea narativă începe să se acumuleze treptat, pe măsură ce femeia și copiii încearcă să se îndepărteze de sursa pericolului și să-și atingă, astfel, scopul definitiv al cumplitei evaziuni. Vorbim, așadar, în cazul lui Galaction, despre aplicarea unei tehnici eminamente eclectice de construcție a terifiantului, care împrumută ceva (desigur, inconștient) atât din rețeta lui Le Fanu, cât și din cea a lui Poe. Deciziile pe care femeia trebuie să
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
îl învălătuci în scutece și în șorț și, scobind sub căpiță, făcu o ascunzătoare. Vârî copilul și ticsi fânul la loc, apoi porni, nebună, fără să le vorbească, fără ca să mai știe". Întâlnirea cu moș Dănilă vine ca materializare a evaziunii în Câmpiile Elizee. Interesant este că naratorul execută, cu abilitate, o mutație de perspectivă, descriind tabloul prin ochii bătrânului: "Era Măriuca. Mai încolo era Vlad și tocmai în fund venea o femeie care nu putea fi decât Agripina, dar care
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
Toate sugestiile luminoase, care, în mod curent, implică pulsul vital, sunt vidate de căldură: fosforescența hibernală, strălucirea palidă a bolții cerești, cristalele de carbon ale briliantelor. Din fața asaltului concertat al elementelor nu există altă salvare decât somnul: eroina își dorește evaziunea în hipnic, pentru a se scălda, dimineața, "în lumina soarelui alb (subl. în text)". Însă mecanismul complicat al terifiantului nu mai poate fi oprit. Câinii se năpustesc spre nord, adică spre lizieră, acolo unde oamenii lui Dinu pregătiseră o diversiune
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
Toate acestea - știi? - sunt ca într-un vechi album”, „Vezi seară romantică și fată ca lumină la ferestre”; rare momente de distanțare, într-o poezie dominată, totuși, de langoarea simbolistă, de „spital”, întreținută de decorul monoton-sumbru al „orașului întunecat”. Tentația evaziunii („Case mici și albe voiau din orașul întunecat să fugă”, „O! Lumina care vine acolo de pe câmp, luminoasă”) completează evantaiul simbolist al viziunii; eliberare promisă de un peisaj idilic, (cvasisămănătorist!): „Și am vrut amândoi bisericuța mică și albă din sat
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
de tânărul poet. Ceea ce frapează, la nivelul universului imaginar, este întâi de toate o importantă amplificare și transformare a reperelor: decorului posomorât și opresant al orașului provincial, modelat conform convențiilor simboliste cu urme, chiar, de idilism tradiționalist în configurarea orizontului „evaziunii”, i se substituie acum viziunea caleidoscopică a metropolei moderne, spectacolul înnoit și mereu surprinzător al „fazei activiste industriale” promovate de Contimporanul, peisajul natural profund marcat de însemnele civilizației tehnice. „Geometria orașului” constructivist, „pe fire electrice soneria Europei țipând fals”, „huruitul
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
Ulise trasează astfel de la început mai multe filoane ale viziunii, ce se întretaie și suprapun, își fac ecou, într-o alcătuire rapsodică: spectacolul orașului modern generează în egală măsură entuziasmul și angoasa, confesiunea solitarului frustrat și reveria eliberatoare a unor evaziuni dincolo de „mucegaiul birourilor”. Ca spectator-reporter al tumultului vieții pariziene, Voronca prelungește în Ulise viziunea din poemele „integraliste” într-o sintaxă, totuși, mai destinsă. „Veacul asigurărilor și al reclamei luminoase” e surprins în acumulări de notații brute sau metaforice ale decorurilor
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
într-un sistem de „vase comunicante”. Iată, de pildă, poemul care deschide Act de prezență, intitulat Pe cine căutați?. Debutul e de „reportaj liric” - notație impresionistă a unui itinerar citadin (și e de remarcat că motivul peregrinării, al călătoriei, al evaziunii în reverie străbate obsedant întreaga carte): „Am mers cu dimineața pe trotuarele sonore și pașii mei sunau în minutele clare ca niște gonguri ale soarelui unanim. Prin curți, rufele întinse chemau o albeață distinctă și, între sărăcia zidurilor jupuite, cearșafurile
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
altceva”: „scânteia revelatoare” se poate produce în realitate imediată, între obiecte și cuvinte familiare, capabile să-și facă auzit, „din împletirea de rotițe tictacul revelator”. E vorba mai degrabă aici de o remodelare a realului prin imaginar, încât „călătoria”, „plecările”, evaziunea în genere înseamnă de fapt abandonarea perspectivei consacrate, convenționalizate asupra lucrurilor, fie și a celor mai umile: o exhatologie feerică, o necesară re-haotizare a lumii, pentru a face posibilă o nouă geneză, întemeiată pe puterea magică, recuperată a Cuvântului: „Orice
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
cu „odăi stinse” etc.; spațiu ce se lăsa descoperit, în atmosfera-i mohorâtă și apăsătoare, prin parcurgerea unor itinerarii mereu reluate („preumblări”, „plimbări bolnave”, „rătăciri”), cu „panorame”, „cheiuri stinse”, „parcuri vechi” ș.a., orientate, în ultimă instanță, spre un orizont al evaziunii eliberatoare. Or, în ciuda însemnatelor deosebiri de „stil”, ceva din aceste inițiale tipare va rămâne productiv în coagularea imaginarului poetic al avangardistului. Poetul „integralist” sau cel tentat de „miraculosul” produs de „lumina imaginii” de factură suprarealistă, continuă să-și conceapă universul
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
profesorului pot avea mai multe efecte posibile: fie o reacție violentă a victimei față de profesor, fie o reacție violentă față de cei favorizați de profesor (aici ne aflăm pe terenul violenței noninstituționale), fie o conduită de vandalism, fie o conduită de evaziune. In al doilea rând, existența și aplicarea constrângerilor de către profesor dau ocazia elevilor să deprindă, prin observarea unui model, exact genul de conduită violentă practicat de către profesor prin normele/regulile școlare. De exemplu, profesorul care insultă/etichetează provoacă În
Prevenirea conduitei agresive la preadolescenţi şi adolescenţi by Mihaela Munteanu; Anica Nechifor () [Corola-publishinghouse/Science/91538_a_92391]
-
zombi. Ima ginea a fost prelucrată de scriitor și în romanele reprezen tative (precum cele citate, din ciclul familiei Wapshot, unde Leander, Honora, Moses și Coverly ultimul, considerat un alter ego al lui Cheever însuși caută, obstinat, o formă de evaziune din "mecanica" existenței fără orizont, chiar atunci cînd "evaziunea" produce un scandal al coruperii de minori, precum Falconer, unde, paradoxal, Ezekel Farragut, profesor universitar homosexual, fratricid și dependent de droguri își găsește identitatea pierdută mai curînd în închisoare decît "afară
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
în romanele reprezen tative (precum cele citate, din ciclul familiei Wapshot, unde Leander, Honora, Moses și Coverly ultimul, considerat un alter ego al lui Cheever însuși caută, obstinat, o formă de evaziune din "mecanica" existenței fără orizont, chiar atunci cînd "evaziunea" produce un scandal al coruperii de minori, precum Falconer, unde, paradoxal, Ezekel Farragut, profesor universitar homosexual, fratricid și dependent de droguri își găsește identitatea pierdută mai curînd în închisoare decît "afară", în societatea amorțită de stereo tipuri a suburbiilor, sau
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
evită, nereușind să-i plătească nici măcar pensia alimentară). Se recăsătorește cu o femeie construită după profilul lui psihologic boem (o actriță cu similare impulsuri asociale), Mona (în trilogie), June (în realitate) pe numele ei. Mona/June îi înțelege dorința de evaziune din viața comună și îl încurajează să renunțe la orice angajament social, să devină un parazit de lux. Pentru Miller, aceasta este existența ideală (spune, la un moment dat, în Plexus, cu un oarecare cinism, că se simte "ca un
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
imediat), fiind menit să plutească deasupra umanității decăzute, să o contemple comprehensiv și să o descrie revelator. Prozatorul amînă totuși mult asumarea "menirii", degustînd, un timp, plăcerile colaterale ale "formării" scriitoricești propriu-zise. Efectele secundare nu-l pot distrage din beatitudinea evaziunilor existențiale. Cuplul ajunge, desigur, și în mizerie absolută, trecînd prin perioade de separare (dictate de nevoile financiare). Henry pleacă în Florida, cu cîțiva prieteni, și cunoaște degradarea ultimă: cerșește mîncarea stricată din supermarket-uri. Revine în casa părinților, unde trăiește
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
devenind deodată neutrii de azi, iar compromișii de altădată metamorfozându-se în opozanți îndârjiți"43. Desigur, nu toată intelectualitatea dă dovadă de intermitențe în bravură. Noțiunea de curaj, care în această perioadă își pierde din valoare, se traduce practic prin evaziune. Monica Lovinescu recunoaște efortul intelectualității de a supraviețui, dar în același timp acuză lupta pentru putere, pentru statutul social și funcții înalte. Ascensiunea în partid sau în diverse organizații și direcții aduce, nu numai avantaje materiale, ci și înscrierea (forțată
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
o infinitate de nuanțe și se manifestă diferit de la un caracter la altul, având grade de periculozitate mai mici sau mai mari, de la simplul refuz la încălcarea legii. De obicei, acțiunile sunt mărunte, individuale și constau în ocolirea cenzurii, în evaziune, în blocarea dispozițiilor, în colaborarea clandestină cu disidența din afara țării. În anii '60 apare literatura de evaziune cu teme precum închisoarea, colectivizarea, ancheta. Această generație neagă predecesorii compromiși. "Regimul ar fi trebuit să admită această evaziune în literatura pură, în
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
mai mici sau mai mari, de la simplul refuz la încălcarea legii. De obicei, acțiunile sunt mărunte, individuale și constau în ocolirea cenzurii, în evaziune, în blocarea dispozițiilor, în colaborarea clandestină cu disidența din afara țării. În anii '60 apare literatura de evaziune cu teme precum închisoarea, colectivizarea, ancheta. Această generație neagă predecesorii compromiși. "Regimul ar fi trebuit să admită această evaziune în literatura pură, în care răul devenea alegorie și simbol. Mai mult, să fie încântat de ea. S-a produs însă
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
în ocolirea cenzurii, în evaziune, în blocarea dispozițiilor, în colaborarea clandestină cu disidența din afara țării. În anii '60 apare literatura de evaziune cu teme precum închisoarea, colectivizarea, ancheta. Această generație neagă predecesorii compromiși. "Regimul ar fi trebuit să admită această evaziune în literatura pură, în care răul devenea alegorie și simbol. Mai mult, să fie încântat de ea. S-a produs însă contrariul. "Evazionismul" a fost suspectat și a sfârșit prin a fi condamnat. Și probabil că nu ne-am putea
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
Conceptele de cititor și scriitor sunt adesea dezbătute în cadrul cronicilor pentru a marca rezistența intelectualității în fața regimului, ori pentru a-i evidenția oportunismul, cultul personalității, servitutea, nestatornicia crezului politic, substituirea criteriului estetic cu cel social. "Involuntar, Camil Petrescu afirmă imposibilitatea evaziunii scriitorului din condiția sa"262. În felul lui Camil Petrescu, Monica Lovinescu nu folosește doar metodele vechi de analiză, ci și pe cele noi, scientiste. Autoarea nu aderă pur și simplu la o anumită modă a criticii, preferând să o
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
din putere, pe toate palierele și în toate formele, în fața literaturii subversive în care predomină aluzia, ermetismul, simbolul. Forma artistică, procedeele întortocheate de realizare a sintaxei, uzitarea excesivă a metaforei sunt mijloace de a evita blamul sistemului, sunt forme ale evaziunii. Cum nu dețin instrumente pentru așa ceva, cenzorii taie la întâmplare, arătându-și slăbiciunile. "E lesne de admis, înainte de orice, că, în condițiile cenzurii interne, când o mulțime de lucruri trebuiau tăcute sau numai sugerate, existența însăși a unui comentator inteligent
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
iar viața nu e controlată prin lege. Emil Cioran are libertatea de a scrie pentru că nu trăiește în România. Aici, scriitorii sunt nevoiți să adopte evazionismul, una dintre cele mai dezbătute probleme în cronici, ca efect al subversivității literare: "Rezultatele evaziunii estetice sunt remarcabile. Avem poate literatura cea mai evoluată din Răsărit. În timp ce în alte țări, pana alerga prea repede pe hârtie pentru că avea prea multe de dezvăluit, de mărturisit, pentru că trebuiau secate toate bălțile minciunii, ipocriziei, mâlul moral, la noi
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
felul unic al disidentului de a aborda legile și forurile internaționale, dar și efortul intelectualilor de a rezista presiunilor materiale și morale. Formele de rezistență sunt individuale, deci fără prea mare ecou în afara granițelor, și constau în evitarea cenzurii, în evaziune, în nerespectarea dispozițiilor, în colaborarea subversivă cu exilul. Autoarea numește mai multe trăsături esențiale ale intelectualului obedient: lașitatea, abandonarea esteticului, instabilitatea punctului de vedere. Pe lângă triada amintită disidenți, rezistenți, obedienți am propus alte două categorii identificate în scrierile Monicăi Lovinescu
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
face parte din gruparea moderată (împreună cu Virgil Teodorescu și Paul Păun), grupare ce se revolta prin 1944 împotriva anarhismului suprarealist reprezentat de Gherasim Luca și D. Trost. Echilibrând dialectica suprarealistă, teoriile lui Gellu Naum se înscriu într-o acțiune de evaziune totală, de navigare în vis, dar în același timp de eliberare a omului. Face, cu alte cuvinte, o conciliere între avangardismul estetic și cel social-politic [...]. Teribilismul său pornește din Rimbaud și Lautréamont, dar trece peste limitele estetice ale maeștrilor, cerând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288373_a_289702]
-
Războiul amintirilor (1981; Premiul Uniunii Scriitorilor), Hărțuiala (1984) și Oglinda salvată (1986) evocă, într-o formulă narativă ce polemizează cu clișeele prozei despre perioada proletcultistă, adolescența și studenția în anii ’50 ale unui tânăr oscilând între nevoia angajării și tentația evaziunii erotice. La D. experiența personală marchează și romanele scrise după plecarea lui din țară. Alvis și destinul (1993) propune reconstituirea, poate insuficient exploatată epic, a existenței unui evreu martor la transformarea României după al doilea război mondial. Tema dramei iudaice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286889_a_288218]
-
Oricum, mentalitățile și comportamentele s-au mercantilizat în așa măsură încît fac procesul capitalizării, cu toate primitivismele sale actuale, ireversibil. Un dezechilibru grav s-a creat în domeniul bugetar, în special în componenta sa fiscală, unde anarhia e deplină, iar evaziunea și corupția se întind ca o pecingine. S-a produs o anumită descentralizare a competențelor în favoarea regiunilor, a subiecților federației (mai puțin domeniul militar, afacerile externe, industriile strategice ș. a.) și astfel au ieșit la suprafață decalaje mari între așa-numitele
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]