6,028 matches
-
putem lăsa să fie umilit în halul ăsta. Se uită la noi cu recunoștință. —Nu-i nevoie, spune cu răceală, am deja pe cineva. Spune-i Vanessei că nu sunt interesat de serviciile ei de pețitoare. —Vorbești serios? Foarte bine! exclamă Barney surprins, dar ușurat. Abia aștept s-o cunosc. I-am spus tatei să aranjeze terenul de cricket și să dea cu insecticid, ca să scape de gângăniile alea care mișunau peste tot. Să nu uitați de costumele de baie! Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
astfel de grupuri în fiecare seară, deși nu scoate o vorbă despre asta. Finn și Daisy sunt preocupați să-și pună în aplicare planul și să-i facă geloși pe Lewis și pe Vanessa. O adunătură de ratați. Foarte frumos! exclamă Jennifer. Cu alte cuvinte, suntem prieteni și dorim ce e mai bun pentru ceilalți. Știm chiar când unul dintre noi încearcă să facă unele lucruri care nu-l ajută să scape de trecut, ba îl bulversează mai rău, continui eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
și fumurile ei. — Depresia e un sentiment! se apără Charlotte. V-am spus că eram deprimată. — Da, dar e doar un singur sentiment, insistă Ben. Mai sunt și altele despre care nu ne spui. Păi, sunt supărată că am divorțat! exclamă ea. Asta vrei să auzi? Îmi pare rău că îmi cresc copiii fără tată și mă simt foarte singură! Izbucnește în plâns. O privim îngroziți. Ben face o mutră așa de vinovată de parcă el i-ar fi fostul soț. Jennifer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
seara asta ne-a ieșit grozav. Două minute mai târziu îmi este servită o farfurie cu anghinare prăjite. Simt că leșin. Sunt preferatele mele și, în vremurile bune, comandam întotdeauna o porție. Nu pot să cred că și-a amintit, exclam în timp ce trec la atac. N-am mai fost aici de vreun an. —E un prieten vechi? se interesează Jake în timp ce stoarce niște lămâie deasupra anghinarelor. Trebuie să acționez cu tact, pentru că n-aș vrea ca Jake să intre la bănuieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
aprobator, dar, spre ușurarea mea, nu comentează. N-aș fi avut nici un chef să-l aud spunând vreo platitudine despre cum fiecare își construiește propriul destin. Ne este adus desertul și, imediat după, apare și Matt. Cum vă simțiți? —Grozav! exclam foarte bucuroasă. —E delicios, aprobă Jake cu gura plină. Credeam că e riscant să comand rubarbă în extrasezon, însă îmi place la nebunie. —Prezentarea e deosebită, adaug eu, uitându-mă la plăcinta din farfuria lui, însiropată și garnisită cu zahăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
-mă la plăcinta din farfuria lui, însiropată și garnisită cu zahăr pudră. E un petit pot1, remarc eu pronunțând ultimele cuvinte cu accent franțuzesc pretențios. —Petit pot de rubarbă? râde Jake uitându-se la mine cu subînțeles. —De mare clasă, exclam și-i zâmbesc la rândul meu. Eu am dat dovadă de frivolitate, însă rezultatul e că, în momentul de față, formăm un cuplu care se bucură împreună de o glumă prostească. Sunt foarte încântată că Matt observă și el acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Matt arată de parcă știe că a spus ceva ce nu trebuia - fața lui mare și jovială începe să se schimonosească din cauza îngrijorării - și sunt sigură că expresia mea e responsabilă de asta. Trebuie să dreg cumva lucrurile. —Douăzeci de kilometri! exclam detașată. E dat naibii! Cum poate cineva să reziste atât?! Eu mă plictisesc după câteva sute de metri! — Plictiseala nu e prima mea grijă, răspunde Matt. Eu mi-aș face probleme în legătură cu un atac de cord. Patrick m-a bătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mă puteam bucura înainte, când umblam mereu beat. Acum însă exploram zone pe care nu le văzusem și unde nu voi mai ajunge niciodată. Se oprește lângă un Golf argintiu, dezactivează alarma și-mi deschide portiera. Ce maniere! Sunt impresionată! exclam în timp ce urc. Jake o închide și se îndreaptă spre cea din partea șoferului. —Așa am fost crescut, mă lămurește în timp ce pornește motorul. Să deschid ușa, să merg pe partea dinspre stradă a trotuarului. Înainte, fetele se simțeau desconsiderate, dar în ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
s-a autodepășit. Baby nu mai scoate un cuvânt, deși fierbe de mânie, și iese din cameră val-vârtej. Pantalonii o fac să pară atât de înaltă, încât, pentru o clipă, am senzația că dă cu fruntea de prag. În sfârșit, exclam eu ușurată. Bravo, Daisy! Ce nenorocită! remarcă Daisy foarte uimită. Cred că Vanessa e de-a dreptul idioată. Cum își poate închipui că Finn s-ar uita la extraterestra asta? —E o tipă destul de ciudată, admit eu, fiind sigură că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
apărând în vârful scării, inima începe să-mi bată nebunește. Aș vrea așa de mult să vină aici direct și să facem dragoste, ca și cum ar lua casa în stăpânire! Râde: —Te-ai cuibărit bine acolo! —E așa de minunat aici! exclam, încercând să-l fac să înțeleagă din tonul meu că îl doresc. Da? Îți place? —La nebunie! Ca și cum mi-ar fi citit gândurile, își scoate încălțările și se întinde lângă mine. Mi se aprind beculețele doar simțindu-l atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
-mi spun pur și simplu că unii bărbați nu sunt prea veseli dimineața. Cu toate că Jake n-a mai avut astfel de episoade până acum. Am făcut cafea, zic eu, încântată că vocea mea sună cât se poate de normal. —Grozav! exclamă el mai mult de formă. Îi caut privirea, dar nu vrea să se uite în ochii mei. Neliniștea mea crește: am o presimțire urâtă. —Uite, zice el, și rămâne brusc fără cuvinte. — Ia niște cafea, îl rog eu. Vreau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
încerci înghețata asta, pentru că e cea mai bună pe care am mâncat-o vreodată. Mereu veneam aici când eram copil“. Apoi mă îndeamnă: „Încearcă și de la mine!“. Fără să aștepte un răspuns, îmi dă să gust din lingurița lui. Nu, exclamă Daisy întorcându-se în sufragerie cu două pahare pline ochi. Nu se poate să fi făcut asta! Confirm cu o mișcare a capului și întind mâna după margarita. Ți-a dat să mănânci din înghețata lui, cu lingurița lui? După ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
iubita mea și hai cu mine în weekend!“, dar în secunda următoare se răzgândesc: „A, nu, ceva nu e în ordine!“. Oricum, finalul e de-a dreptul incredibil: „Hai să-ți dau niște înghețată, poate te seduc la loc!“ — Exact! exclam eu. Mulțumesc lui Dumnezeu c-o am pe Daisy. Ea mă face să mă simt din nou întreagă la minte. Jake e nebun, nu eu. Și-apoi, de ce nu ar fi trebuit să faceți sex? se întreabă ea retoric, așezându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Jennifer se apleacă deasupra lui, scoțând sunete liniștitoare și depărtându-i mâinile ca să vadă rana. —Jim, zice Charlotte țeapănă. Cine era femeia aceea îngrozitoare? — Soția mea, mormăie Jim. Nu e un om rău... doar că se enervează uneori... Se enervează! exclamă Ben, îndreptându-și spinarea. Putea să mă omoare! Putea s-o omoare pe Jennifer! —A ieșit la ei cu tigaia în mână, îi explică Finn lui Jim. Credeam c-o să..., se cutremură Daisy. Dacă n-ai fi..., se întoarce ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
măști. În felul acesta, necunoscutele dispar între circumvoluțiunile timpului pentru a ispiti alți idolatri ai matematicii. Noi ne prefacem că le prelungim existența, când, de fapt, le creăm agonia. Unde-i atunci adevărul? șuieră Prunilă. El întreba ca și cum ar fi exclamat. ADEVĂRUL E NECUNOSCUTUL DESCÂLCIT CLIPĂ DE CLIPĂ, ÎNCET, ÎNCET... ÎNCET! zise Chirilă când deja avea apă în gură. Halipa se unduia departe, fulgerând apa cu solzii de aer în care se răsfrângeau Soarele și Luna, iar prin cer se vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
destine lăsate la voia întâmplării, vor explora umil viața, mulțumiți că există, fără a-și aroga vreun merit decât acela de mesageri. Din rutină m-au întrebat de bagaje. Le-am oferit cutia de chibrituri. După ce au deschis-o, au exclamat: Bine, dar aici este un greiere! Da, dar pentru mine înseamnă totul! am răspuns. Mi-au înapoiat cutia și mi-au urat ședere plăcută. Va trebui spuse unul dintre ei o mică formalitate. Un serviciu, dacă aveți bunăvoința de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ei gânduri și tăceri pentru ca, mai târziu, să le pot expune cui va voi să le asculte. Ție, da, dragul meu, numai ție! Din fericire, cei din vis s-au dovedit neputincioși și înainte de a mă trezi i-am auzit exclamând cu necaz: Ne trebuie o sculă modernă pentru a decodifica tot. Și de-abia peste o sută de ani vom ști. Așa că m-am trezit chicotind, simțind cutia la locul ei. Încărcată cu genți și rucsacuri pline cu otravă, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
e un Romb Argintiu? Însemnele se aflau pe partea stângă a condamnatului. Privirile celui din tocul ușii nu aveau cum să le vadă! Și atunci, inconștient, o scânteie prinse ființă în mintea mea. O idee. Un plan. Ce nemernicie! Aneriu! exclamasem eu plin de voioșie. Domnii tocmai plecau. Se pare că veniseră în vizită. Se opri în cadrul ușii derutat. Te rog, așteaptă puțin afară până rezolv niște treburi murdare aici. Vă rog să mă lăsați singur, le zisei și celor șapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
se puseră în mișcare și plecară. Pentru un moment, crezură toți că visează! Gardienii au plecat? Chiar au plecat? De ce-au plecat? întrebă un puști din clasă. S-or fi speriat? făcu un altul. Dumnezeule ce-au tulit-o! exclamă un al treilea. Putem pleca acasă!" începu să se audă în căști. "Am câștigat!" Putem pleca acasă!" Toți începură să scandeze că vor pleca acasă. Mi-era milă de Împărat că va trebui să-i readucă cu picioarele pe pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
spintecați de jos în sus, de la bazin până în inimă. Mi se par familiare tăieturile astea... făcu Sergheiov. Asasinatul Eiffel! zise Corvium. Și ar trebui să ne temem cumva? întrebă Velail. Nu. Armele capabile de așa ceva sunt originare din Imperiu. Uite! exclamă Cosmin. La vreo alți zece metri de ei, zăceau pe jos, abia ninși, alți doi străjeri, uciși la fel ca și ceilalți doi. Într-adevăr! zise Corvium. Pe acolo a venit. I-a eliminat pe ăia întâi, apoi ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
bărbatul ăsta al tău e nebun, toate muierile pe care le știu sunt înnebunite după vocea lui, care te mângâie pe ovare și el visează mereu la nu știu ce ochi albaștri, că se vede și asta... — Ehei, cum eram eu odată!, exclamă trist Maestrul, mai trist ca toți ceilalți trei la un loc, apoi, tare, încercând să nu i se vadă melancolia, nu v-am spus că la mine în familie toată lumea cânta? Tata, Dumnezeu să-l ierte!, un preot frumos ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mă întorc la școală să... te citesc și să-mi amintesc parfumul tău ciudat, pa... O. sau Octavă, cum îmi spune maică-mea, încă din școala primară... — I-am murdărit tot patul, în loc să țip de durere, am râs și-am exclamat: am scăpat de mama! El s-a uitat ca un tâmpit la mine, n-a înțeles nimic. Nu știa el pe atunci cât de puternică e mama, mai află câte ceva acuma, de când suntem însurați, că maică-mea vine mereu, lunar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
am vândut lucerna pe lapte, v-am abonat la unul de-aici, din Snagov... Neli și-i amintește cum au intrat cu mașina pe poartă, cum au strâns-o amândoi în brațe, cum Tara sărea împrejurul lor, cum doamna a exclamat bucuroasă cu adevărat, se vedea asta: bine e acasă, a fost bine și la mare, dar ca aici, nu e nicăieri! Acum, grădinăreasa prinde în cununa lată, împletită pe mai multe rânduri, încă o ceapă galbenă, tare, puternică, bine uscată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mai stea și afară! Acuma, bărbatul e rezemat cu fruntea de ușa de la intrarea în casă, ușă decupată pe toată înălțimea, pusă sticlă la mijloc, așa încât, în depărtare, se poate vedea grădina în toată frumusețea ei. Bună arhitectă am avut!, exclamă el, se uită spre merii plini de fructe, dar n-o să-i culegem încă, e cald și-i lăsăm să se mai coacă, prin pomii rotunzi tot plutesc imagini de demult, într-un vârf, pe frunze, o vede pe Anita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
o sărute Iuda acolo unde e!!! — Nu ziceți așa, doamna Loredana, poate a plecat pur și simplu, o fi în alt oraș... nu știu, nu prea înțeleg nici eu, nici nu știu de unde a apărut, poate el a iubit-o!, exclamă frumoasa femeie. Ei? - și grădinăreasa oftează -, ziceți că nu e așa... S-o fi îndrăgostit și Maestrul, repetă Frumoasa Neli, ca o specialistă. — S-a îndrăgostit pe dracu’, ce, el se mai poate îndrăgosti?, a înnebunit!, îți spun eu... Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]