6,066 matches
-
plictisească și-i făcea să-i simtă nerăbdarea bătînd cu arătătorul lui foarte lung În cupa goală de șampanie. Lui Susan Îi aduseră Înghețată de vanilie, o porție simplă, Într-o cupă de argint ca un potir. Poate că o să guste o linguriță, În orice caz o să se distreze Înfigînd lingurița de argint În vîrful acelui mic munte alb, apoi se va uita cum se topește Încet-Încet Înghețata, ce frumos era totul pe fața de masă care părea o cuvertură groasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
zdrahonul de fată pe care-o angajaseră la copii și ce aere Își dădea trupeșa și fericita metisă. Spre amiază apăru Juan Lucas cu vestea că angajase un bucătar. O să vină curînd, i-l recomandaseră dimineața la golf și el gustase mîncărurile pe care le făcea În urmă cu cîțiva ani acasă la un prieten. Un bucătar excelent, o să vezi, draga mea, de acum Încolo o să fie o plăcere să mîncăm acasă, cu nimic mai prejos decît să mîncăm la cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ține mai mult, trebuia să se mai gîndească... Într-adevăr ținea. Văzu o sticlă de whisky, prima din colecția pe care Juan Lucas poruncise s-o distribuie cu iscusință prin tot palatul, Îl aștepta de aseară. O deschise, o mirosi, gustă, whisky-ul Îl arse pînă În rărunchi și Îndată parcă Începu să i se răspîndească prin tot corpul. Încălzindu-i picioarele. Mai bău o Înghițitură, foc mocnit și deodată simți că prindea noi puteri și picioarele-i sînt mai sprintene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
afară, pe terasă și Începeau să pregătească cocteilurile pe care aveau să le servească peste cîteva minute. Abraham zîmbi sceptic În fața tăvilor cu sendvișuri pentru aperitive și Carlos se amuza remarcînd: nu lucrează rău concurența, ce zici“? — Dumneata le-ai gustat, don Carlos? — Am gustat din toate În afară de astea, Îi răspunse șoferul și luă fără sfială un sendviș de pe tava cea mai mare. — Poate că pînă la urmă nu ajung și iese scandal... Dar Carlos mai luă unul și Abraham n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Începeau să pregătească cocteilurile pe care aveau să le servească peste cîteva minute. Abraham zîmbi sceptic În fața tăvilor cu sendvișuri pentru aperitive și Carlos se amuza remarcînd: nu lucrează rău concurența, ce zici“? — Dumneata le-ai gustat, don Carlos? — Am gustat din toate În afară de astea, Îi răspunse șoferul și luă fără sfială un sendviș de pe tava cea mai mare. — Poate că pînă la urmă nu ajung și iese scandal... Dar Carlos mai luă unul și Abraham n-avu Încotro și trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Înota fără nici o grabă. N-a mai fost o noapte la fel pentru Bobby. S-au Întors la programul obișnuit, halterele, plaja, cazinoul din Ancón, localurile de noapte pentru dans. O dată sau de două ori a nutrit speranța că va gusta iarăși din deliciile acelei nopți de pomină, mai ales cînd Îl vedea pe Vlăjgan apărînd la Saratoga sau la Freddy Solo’s, dar degeaba: hohote de rîs, pahare de whisky și fete cuviincioase. Despre cele de Anul Nou, despre Gloria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
calitate era că se afla în apropiere. La lumina unor lumânări roșii înfipte în sticle de vin, s-au hrănit unul pe celălalt cu scoici fără gust și coq au vin tare. — Este cea mai delicioasă mâncare pe care am gustat-o vreodată, spuse Lisa lingându-și degetele și privindu-l cum stătea de cealaltă parte a mesei. În drum spre casă au fost luați pe sus de o nuntă armenească ce avea loc la biserica din zonă. — Haideți, haideți, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
știa, putea să facă rost de oxigen oricând simțea nevoia. Au primit câte trei pahare cu șampanie fiecare, spre invidia celorlalți, care sorbeau din sucul verde, încercând să nu vomite. Doar Dan „Încerc orice măcar o dată“ Heigel, de la Sunday Independent, gustase din oxigen și devenise atât de amețit încât a trebuit să se întindă puțin în hol, unde turiștii erau nevoiți să pășească peste el, zâmbind indulgent și gândindu-se că este exemplul tipic de irlandez beat. Haide, îi spuse Lisa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de uimitoare, încât Trix și-a pierdut temporar abilitatea de a vorbi. —Sushi? scuipă ea într-un final, oripilată. Vrei să spui, pește crud? În weekend, Lisa citise că un restaurant de sushi se deschisese în Dublin și spera că gustând din produsele lor va reuși să mai treacă peste depresia cauzată de Oliver. Dar ea sperase și că numărul de comedie de sâmbătă seara va avea același efect, dar nu fusese așa: deși Jack apăruse și vorbise cu ea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
e chestia aia? Cu totul. —Delicios. Ai picanteria ghimbirului, căldura de la wasabi - chestia aia verde - și dulceața peștelui, explică Jack. E un gust ca nici un altul, dar creează dependență. Curiozitatea o neliniștea pe Ashling. O parte din ea tânjea să guste, dar, sincer, pește crud... Adică, pește crud! Încearcă asta, întinse Jack bețișoarele către ea, cu bucata pregătită între ele. Corpul lui Ashling s-a retras imediat și fața i s-a umplut de culoare. —ăăă, nu, mulțumesc. —De ce nu? Ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Tata urma să prezinte filmul, dar mai Întîi era prezentat el Însuși: „Dragi prieteni, sîntem mîndri să avem printer noi un mare critic care ne va vorbi despre un mare film. În seara asta, Franz Weyergraf ne va ajuta să gustăm mai bine poezia lui Flaherty și bijuteria care se numește Poveste din Louisiana. Franz Weyergraf, romancier, eseist, critic literar reputat, este, de asemenea, la fel ca noi toți care ne aflăm aici În această seară și, Îndrăznesc să spun, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
poate emoționa la fel ca o frescă zugrăvită de Fra Angelico, un sărăntoc. Marea lui găselniță era să spună că bogații se plictisesc - nu scăpa niciodată prilejul de a stigmatiza monotonia hotelurilor de lux și mesele copioase - și că săracii gustă viața cu mai multă poftă. M-a convins și pe mine. Astăzi, nu l-aș dojeni decît În ce privește monotonia hotelurilor de lux. La vremea respectivă, nu cunoștea nici el așa ceva. Cred că și-a schimbat părerea În ziua În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
copiilor, bravo profesorilor și îndrumătorilor lor ! Viață lungă proiectului “Fălticeni Cultural” ! (februarie 13, 2012) De Ziua Cărții... Astăzi, 23 aprilie, sărbătorim Ziua Internațională a cărții și a drepturilor de autor și Ziua Bibliotecarului din România, iar îndemnul meu este să gustați din parfumul nebănuit al cărții, esența cea mai pură a spiritualității care poate fi savurată cu adevărat doar în biblioteci. (aprilie 23, 2012) Externe Rămân o pasionată a muncii pe tărâmul relațiilor internaționale. Mi-au spus-o colegii din universitățile
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
semnul Sfintei Cruci. În alte locuri, se pune pe prag o glie de iarbă verde, ca să calce pe ea, pentru a fi sănătoși, voioși și frumoși în cursul anului. Coșul cu pască se închină mai întâi la icoane, apoi se gustă din el. Fiind o sărbătoare a împăcării, Sfintele Paști prilejuiesc ocazia de a face daruri, îndeosebi copiilor și tinerilor, care primesc în special ouă roșii, tradiție ce își are originea în faptul că prin Înviere s-a realizat împăcarea omului
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
de muze, Gallus își dă seama că existența lui este definită în primul rând de poezie : Poet, el cu gândirea se primblă tot prin nori/ În brațe amoroase căzând adeseori,/ Și printr-un vers ce saltă pe sprintene dactile,/ În loc să guste somnul, preface nopți în zile (I 2). Slujitorul știe bine locul unde poetul se retrage ca să scrie (El vine câteodată aici, lângă fântână,/ De muza-i drăgălașă condus cu drag de mână,/ Și pe tăbliți de ceară scriind c-un
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
direcție decât cea din scenariu : el își face nevoile în baia modificată în teatru redând-o astfel utilizării firești. Actorul principal îi reproșează regelui că a compromis tot spectacolul și i-a distrus cariera, acesta îi răspunde sec că nu gustă tragediile (I, p. 362). Ostașul prea obosit ca să mintă îl îndeamnă pe comediant să renunțe la meseria nepotrivită pentru el, o dată ce are o fire sinceră, lipsită de duplicitate, dispusă să creadă cu adevărat în moartea lui Agamemnon (I, p. 362
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
infern/ vrei să le dai porunci ? - scena 1), Iocasta îl îndemnă să accepte sfatul lui Tiresias de a nu forța limitele cunoașterii umane (De ce să vrei/ să fii mai mult decât un om ? - scena 8) și îl mustră că a gustat plăceri pământești când năzuia la omnisciența și atotputernicia divine (Dacă-ai vrut să fii/ singur cu adevărul tău și-n cer/ alăturea de zei, să nu te fi/ atins de mine și de tron - scena 8). Inițial, Tiresias admiră tăria
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
adesea În apartamentul din Ronda de San Antonio. Pălărierul nu mai lucra. — Nu mai am nici mînă, nici ochi, nici clienți... spunea el. Mă aștepta aproape În fiecare joi și Îmi oferea cafea, fursecuri și zaharicale din care el abia gusta. Își petrecea orele vorbindu-mi despre copilăria lui Julián, despre cum lucrau Împreună În prăvălie, arătîndu-mi fotografii. Mă conducea În camera lui Julián, pe care o menținea imaculată, ca pe un muzeu, și Îmi arăta caiete vechi și alte flecuștețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
prin timp a veșniciei, din nemăsurata ei degradare. Tot ce e însă scop în existența Mântuitorului atenuează ideea de sublim, care exclude aluziile etice. Dacă s-a coborât de bunăvoie ca să ne salveze, atunci el ne poate interesa numai în măsura în care gustăm estetic un gest etic. Dimpotrivă, dacă trecerea lui printre noi este numai o greșeală a veșniciei, o ispitire inconștientă de moarte a perfecțiunii, o ispășire în timp a absolutului, atunci proporțiile enorme ale acestei inutilități nu se înalță sub semnul
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
știut ceva cu adevărat, ce puține existențe complete au apărut până acum. Și ce-i o existență completă, și ce-nseamnă a ști? - A păstra o sete de viață în amurguri... Anumite ființe simt pornirea spre crimă numai pentru a gusta o viață intensificată, așa încît negația bolnăvicioasă a vieții este în același timp omagiul ei. Oare ar fi existat criminali dacă sângele n-ar fi cald? Impulsul destructiv caută leacul unei răceli interne și mă îndoiesc că, fără o reprezentare
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
medicii ar ajunge cerșetori, căci muritorii trag spre suferință, dar nu spre amestecul ei chinuitor de subiectivitate exasperată și de necesitate invincibilă. Boala este modul în care moartea iubește viața, iar individul teatrul acestei slăbiciuni. În orice durere, absolutul morții gustă devenirea, chinul nostru nefiind decât ispita, degradarea voluntară a întunericului. Și astfel, suferința nu e decât un "minus de absolut" al morții. " Mi s-a făcut inima ca ceara și se topește înlăuntrul meu." (Psalm XXII) Fă, Doamne, ce mai
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
când excesul morții mă dezleagă de moarte? Voi descoperi viața în plinătatea ei când voi începe să gândesc împotriva mea, când nu voi mai fi de față în nici un gând... La început socotești moartea realitate metafizică. Târziu, după ce-ai gustat din ea, după ce te-a înfiorat și te-a strivit, o înlocuiești prin sentimentul ei. Vorbești atunci de frică, de neliniște și de agonie, și nu de moarte. Astfel se face trecerea de la metafizică la psihologie. Lumina mi se pare
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
nici o melodie terestră nu pot înlocui creșterea destrămată și poezia evanescentă a muririi. Nicăieri mai mult ca în paturile vechi ale hotelurilor provinciale sau în priveliștea brumată a bulevardelor nu ești mai legănat de sugestiile stingerii și mai dispus să guști dintr-un moment final. Prin moarte devine omul contemporan cu sine însuși. Ca să nu te plictisești, trebuie să fii sfânt sau dobitoc, în așa măsură vacanța esențială a conștiinței definește soarta omului. Plictiseala e un fel de echilibru instabil între
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
pe-un uscat din care totul a fost. Plăcerea de-a te depărta de fire din învălmășeala lăuntrică, de-a sări ființa în mândria unei vâltori nemăsurate... Cine nu se leagănă în întinderea golurilor cu nădejdea unei răzbunări, cine nu gustă în vid o seducție de plinătate viitoare - acela nu se știe măcina pozitiv, nu-și știe cheltui cu folos excesul de zădărnicie al vitalității. Psihologii, care se aplică asupra altora, fiindcă ei înșiși n-au destul suflet, derivă înclinația spre
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
împrumutat prea puțin vieții ca să am ce să caut în pustiul lui. Nu se mai poate trăi decât pândind viața peste tot unde nu-i la ea acasă, ca s-o salvezi de la înstrăinare. Astfel, te surghiunești în moarte, ca să guști viața în umbletul ei deșert. Ceea ce lipsește sănătății este infinitul. Iată de ce au renunțat oamenii la ea. În îmbrățișări, senzația de fericire și de nefericire te chinuie într-o sfârșeală echivocă, în care ai vrea ca din senin să te
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]